ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I AM JINMARK

    ลำดับตอนที่ #10 : Micro Fiction (400 words):That Car || JinMark

    • อัปเดตล่าสุด 9 ส.ค. 58




    Micro Fiction (400 words)

    That Car

    Pairing : Park Jinyoung x Mark Tuan

    Author : wssw2801 (I AM)

    Note: ตั้งแต่สมัยที่ไปแอลเอกันแล้วมีรูปพี่มาร์คขับรถค่า

     

     

    ในรถคันนั้นเกิดอะไรขึ้น

    "มีความสุขเชียวนะ"

    ปาร์คจินยองอดที่จะแซวไม่ได้ ริมฝีปากเล็กๆของมาร์คคลี่ยิ้มกว้างจากความสุขที่เจ้าตัวได้ขับรถ ได้โชว์มุมหล่อๆให้สมาชิกในวงได้ดูบ้าง(ถึงแม้จะหล่อมากอยู่แล้วก็เถอะ)

    "แหงสิ" พูดเสร็จเจ้าตัวก็หมุนพวงมาลัยเข้าโค้งด้วยมือเดียว จินยองกลอกตาไปข้างทาง มาร์คเห็นอย่างนั้นแล้วก็หัวเราะคิกคัก ยกมืออีกข้างขึ้นมายีผมอีกคนแรงๆ 

    "เหอะ" เก่งมากรึไงกัน ขับรถที่เกาหลียังไม่เคยขับ ห่างมือไปนานจินยองก็ชักจะไม่ไว้ใจ 

    แต่เหมือนมาร์คจะอ่านสายตาจินยองออก เจ้าตัวเลยเหยียบคันเร่งแทบมิดแซงเจ้าเต่าคันหน้าไป จินยองตกใจจนแทบจะตะโกนด่าไอ้คนยักคิ้วกวนฝ่าเท้าอยู่ข้างๆ

    แต่วิธีที่ดีกว่านี้มันก็มี

    "เออ พี่ขับรถเก่งดีนะ" จินยองหลอกล่อ

    "แน่นอนอยู่แล้ว" มาร์คตกหลุมพรางอย่างโง่เขลา 

    "นั่น...น่ะสิ" มาร์คสะดุ้งเมื่อฝ่ามือร้อนๆวางลงที่ต้นขา ลมหายใจเริ่มติดขัดเมื่อความอุ่นร้อนจากมือเริ่มขยับสูงขึ้น ผ้าเนื้อหนาไม่ได้ช่วยอย่างที่ใจคิดสักนิด 

    มาร์คสงบสติอารมณ์แล้วขับรถต่อไป ในเมื่ออีกฝ่ายอยากท้าทาย มาร์คก็อยากจะทำให้รู้ว่า การที่จินยองคิดว่าตนชนะ นั่นคือการแพ้ตั้งแต่เริ่ม 

    จินยองรู้ดีว่ามาร์คไม่มีทางยองแพ้โดยง่าย มองเห็นมาร์คก็เหมือนมองเห็นตัวเอง ถ้าอยากจะทำให้มาร์คแพ้ จินยองต้องทำให้มาร์คเดินลงหลุมแห่งความผิดพลาดของตัวเองเท่านั้น 

    นั่นไม่ได้หมายถึงว่าเขาต้องเก่งกว่า แต่มันหมายถึงว่าเขาเหนือกว่า

    เขาไม่ได้คิดว่าตนเองจะชนะเสมอไป แต่คนที่แพ้ก็คือคนที่ยอมโอนอ่อนตามแรงยุได้ง่ายๆโดยไม่คำนึงถึงความสามารถ...

    เอี๊ยดด

    เพียงแค่กรียดปลายเล็บที่ต้นขาแน่นตึง ขยับปลายนิ้วไปคลอเคลียที่ซิปโดยที่สายตายังคงมองไปนอกหน้าต่าง มาร์คสะดุ้งจนควบคุมพวงมาลัยไม่ได้ คันรถเฉี่ยวชนกับข้างทางอย่างไม่รู้ตัว

    "อันตรายนะ!" ใบหน้ามาร์คแดงก่ำ แยกแยะไม่ถูกว่าตกใจกับเหตุการณ์ไหน 

    เพราะมันก็อันตรายพอกัน

    จินยองขำเล็กน้อย ความจริงเขาก็รู้อยู่แล้วว่ามาร์คพอจะขับรถได้อยู่แล้ว แกล้งเล็กแกล้งน้อยแค่นี้คงไม่มีปัญหา 

    "โทษที ผมเป็นคนชอบพิสูจน์"

    "แล้วผมก็รู้แล้วด้วย..."

    "พี่น่ะ...ไม่เก่งจริงหรอก"

     

    เก่งเรื่องไหนไม่รู้...ที่แน่ๆคงไม่ใช่เรื่องขับรถ

     

    END

    อันนี้ก็เคยลงเป็น evernote ค่า ขออนุญาตเอามาแปะในนี้ด้วยเหมือนกัน เป็นการปิดยอดแก้บนค่า 555

    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×