คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ep 1
เ็ผู้ายนหนึ่อยูแ่ในบ้านิเมเอามาเลย....มัวอยูแ่ในห้อ..แล้ววัยหนึ่...็มีอวามแปลเามาในอมพิวเอร์ถามำถามายแ่ 2 อว่า
ุอย่าเาอยูในเมไหม
1 อยา
2 ไม่
อวาม่ายๆสั้นเ็หนุ่มนนั้นิแล้วิอี
เาไม่เื่อว่าะเาไปในเมไ้ิๆเลยลอเาไปว่า....อย่า..อยูๆ็มีแสประหลาออมาาออมพิวเอร์อเา..หลัานัน..เา็ถููเาไปในอมพิวเอร์ทันที
" อะผมอยูที่ไหนเนือย!!!"
"แล้วนี้มันอะไร!!! ร่าายผมมันรุ้สึแปลๆ"
หลัาที่ผมถููเามาในสถานทีหนึ่ที่ๆผมไม่รุ้แล้วอีอย่าผมรุ้สึว่าร่าายผมมันแปลๆพอผมลอูัวเอ็พบว่าผมลายเป็น ผู้ หิไปสะแล้ว
" ทะ....ทำไี!!!! "
"เอ....ัมันอนแล้วันนะอนนี้ผมอหาเสื่อผ้าใส้อน-///-ไม่ันมีวัลแับร่าายไหมอัวเอแนๆเลย"
เอ...อยารุ้สินะว่าร่าายผมเป็นไ..็ผมสีฟ้าออนัาวนิๆวาสีเหลือเหมือนสีน้ำฝึ(ิไปไ้)ผิวาวราวับว่าูแลัวเอมาอย่าีและ็นะปาอมมพูแลูหน้ารั(เหมือผูหิ่ิๆเลย 55//นแ่)
"==..ผมอินับมันสินะเอาเถอะ"
"อะไรนะ"
"ใเย็นๆนะสาวนอยไม่อลัว..ธอมาอยูทีไ้ไหรอ..แม่หนูนอย..แล้วเธอเป็นไรมาา..ทำไหมเธอถึไ้ไม่ใส้เสื้อผ้าละพอะบอันไ้ไหม"
"มะ....ไม่รุ้....ะ"
ละหว่าที่ผมำหลัิว่าะไปหาเสื้อผ้าที่ไนใสอยูีๆ็มีเสียแปลลอออมาาพุมไหม้แล้วผมเลยถามเาไป็มีายแปลออมาพล้อมถามำถามผมเป็นุผมไม่แนใเลยพูและทำีหน้าเศร้าออไปแล้วแล้เป็นเ็ผู้หิ่ัวเล็สะ็สินเรือถึะไม่รุ้ว่าเาเป็นไรหรือที่นี้ไหนอพึเาไห้สสารแล้วพาไป้วยอนแล้วันอนนี้เราอหาที่อยูเสื้อผ้าใส้และอาหารอนแล้วันไม่ันไ้ถูพวสัร์าายแนๆเลย
"ันหรอ...หน้าสสารัั้นไปอยูับผมอนไหมรับแม่หนูนอย..ผมถิ้เ็นอยไหวที่นี้นเียวหรอเพราะในป่ามันอัรายเินไปสำหรับเ็ัวเล็ๆเียวโนาเอานะ"
"ว่าไะไปับผมไหมรับ"
"......?"
ผมไม่ิว่าเาะสสารผมเลยแม่แ่ผมิแ่ว่าเาะถิ้ผมไหวที่นี้สะอีแ่ทำไหมเาถึไห้ผมไป้วยละ..หลัาที่ผมิสัพัผมยอมยืนมือไปับับเาถึแมว่าะยัไม่ัื้อเา็เถอะนะ
"...ะ ?"
"^^ นึว่าะไม่ไป้วยันสะอีนะ...ันไปันเถอะรับ//ถอเสื้อรุมออแล้วรุมไห้เ็ผู้หิ(าย)ัวนอย ? ที่อยู้า"
"เียวะหนาวเอานะ"
"ะ....อบุะ?"
"^^ ไม่เป็นไรรับ"
°°°°°°°°°°°°°มาอ°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
เห้อ~~ผมอยูบนรถม้าแล้วับแ่รู้สึอึอัอย่าบอไม่ถูเลยทำไีละหมอนันนัอผมลอทานี้สิอึอัเวย
"เอ....ะอหนูอีนานไหมะ?"
"โทษที่พอีำหลัสใสอยูว่า....เ็อย่าเธอไปอยูที่นันไ้ยัไอะนะ"
"อา...ะ..็บอไปแล้วไว่าไม่รู้ะ"
็ไม่รุ้ินี้นารุ้แ่ว่าำหลันัเล่นเมหน้าอมอยูๆี...็มีอวามไห้ผมอบพออบไปแล้ว็มีแสแสนแสบา..พอรุ้ัวอีที็อยูล้าป่าแล้วนี้สิ..ถ้าพูออไปมีวัหาว่าผมบ้าแนเลย
"เอาเถอะถึที่พัเหมือไรอยว่าัน"
"อีอย่าอหาเสื้อผ้าไห้เธอใส้อนอะนะ"
พอรถม้าเินทามาไ้สัพะหนึ่็ถึทีหมาย..พอถึที่หมายเทานันละ..หมอนัน็สัผู้หินนึ..ไห้พาผมไป..ห้อน้ำเพือเปลือนเสือผ้า..ะว่าไปเปลือนหรือลาไปีละไม่แนใ
"พาเ็นนี้ไป..เปลือนเสือผ้าทีนะ"
"ะุผู้าย"
"อะ..วายยย!!...แอ...เ็บๆ"
"....."
(อแถมับ555+)
พอนาโยนผมแล้วนา็ับผมแ่ัวทันทีนผมััวไม่ทันพอแ่ัวเส็แล้วนา็..ลาผมไปหานทีนาเรียว่าุผู้าย
"เส็แล้วเ้าะุผูาย"
"อา..เส็แล้วหรอไหนูนอยสิ....^^หน้ารัีนิ..อบในะเธอไปไ้ละ"
"เ้าะ"
"....?"
ไห้ายสิผมออยูในสพาบแบบนี้ิๆสินะแล้ว..ผมิว่าอินับมันอไปสินะ..เอาเถอะั้มัน..อนนี้อยูทีนี้ไปอนแล้วันนะ(นายอาะออยูอีนานละ)
"ไปนอนแล้วนะพรุ่นี้อืนแเาไปผม..นะรับแม่หนูนอย..ผมอัวละ"
"...ะ"
เอ...ผมรู้สึถึปัหาทีะเิึนับผมยัไรุ้เหะ...ัเถอะวันอนอนอนแล้วันนะ..พรุ่นี้อยว่าันไหม
(เอาไหวแ่นี้อนแล้วันะ..อแ่แบบทีละนึแล้วันนะ..พอียุๆะพยามมาแ่อนที่ 1 ไห้บนะะ)
ความคิดเห็น