ตอนที่ 1 : คู่กัดรอบที่ศูนย์ : ใจร้อนเป็นเหตุ
“...มีแค่นี้ใช่ไหม”
ผมเงยหน้าถามคนที่ยืนค้ำหัวอยู่อย่าง ‘ไอ้กาน’ ในขณะที่กำลังเก็บของที่เตรียมรับน้องช่วงเย็นใส่ถุงอย่างที่มันควรเป็นในเวลาช่วงพักเที่ยง
“เออ มึงอยู่ฐานไหน ฐานสองป่ะ” ไอ้กานขานรับผม ก่อนจะถามต่อ ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบเอาไอศกรีมแท่งรสโคล่าที่ชอบซื้อกินเป็นประจำในถุงขึ้นมาแกะกิน
“หนึ่ง คนจับเวลาอย่าลืมเตรียมนกหวีดมานะสัด เดี๋ยวได้เอาปากเป่าเป็นนกแก้วกันหมด”
ผมบ่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อรับน้องครั้งก่อนมีคนไม่ได้เตรียมนกหวีดเอาไว้รวมถึงโทรโข่งเลยลำบากแหกปากกันยกใหญ่ ไม่รู้ควรจะสงสารมันหรือต้องเยาะเย้ยดี เพราะลำบากกันทั้งคู่
“ได้ ๆ” ไอ้กานพยักหน้ารับคำผม
ซึ่งผมก็ได้แต่หรี่ตามองมัน เมื่อพักหลังไอ้กานดูจะเชื่อฟังผมแปลก ๆ
ไอ้กานเป็นเพื่อนในเอกของผมที่รู้จักกันมาตั้งแต่เข้ามาเรียนใหม่ ๆ รวมไปถึง ‘ไอ้เจีย’ ด้วย แล้วที่รู้จักกันได้เพราะแชทกลุ่มเอกเมื่อตอนปีหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าเป็นผลเวรผลกรรมอะไรถึงได้คบกันมาได้ถึงปีสองได้ขนาดนี้ และคาดว่าผมคงจะได้เห็นขี้หน้าพวกมันยันเรียนจบแน่นอน
“เออ”
“แหม ‘ไอ้เบส’ แค่แดกไอติมรสโคล่าแท่งละห้าบาทมึงต้องแดกเท่ขนาดนี้ไหม” ไอ้กานว่าอย่างแหย ๆ พร้อมเบะปากให้ผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยักไหล่ส่งให้มัน เพราะผมไม่รู้ว่ามันจะทำหน้าอย่างนั้นทำไมในเมื่อผมแค่ยืนแทะไอศกรีมอยู่เฉย ๆ
แล้วก็ตามอย่างที่มันพูดเรียก ผมชื่อ ‘เบส’ เป็นผู้ชายเอกอิ๊งปีสองคณะมนุษยฯ ที่ทุกคนทั้งในและนอกมหาวิทยาลัยรู้จักผมเป็นอย่างดี อาจจะเป็นเพราะว่าผมหล่อจนสาวมองเหลียวหลังแล้วยังกรี๊ด หรืออะไรก็ตามแต่ อันนี้ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองแต่คนส่วนใหญ่เขาบอกผมมาแบบนั้นเอง แถมสถานะผมตอนนี้ก็ยังรั้งตำแหน่งเดือนคณะและสมาชิกสโมสรนักศึกษามนุษยฯ อีกด้วย อาจเป็นผลพลอยได้ที่ทำให้ผมดังก็เป็นได้
แล้วบางครั้งก็มักจะมีคนอื่นรวมไปถึงพวกไอ้กานชอบบอกว่านิสัยผมไม่เหมาะจะเป็นเด็กเรียนอิ๊ง เพราะทั้งต่อยดุ โดดเรียนเก่ง เซียนพนัน เจ้าชู้เป็นขุนแผน กินเหล้าเมาเป็นเทน้ำเทท่า เอาเป็นว่าสารพัดสารเพที่ผู้ชายคนหนึ่งจะสามารถทำมันได้ หรือเรียกอีกอย่างว่าใช้พรสวรรค์หมดไปกับเรื่องไร้สาระ
แต่พวกมันก็เห็นแค่ส่วนที่ผมอยากให้เห็นเท่านั้นแหละ และผมก็ไม่ได้อยากพูดให้มันมากความด้วย ขี้เกียจอธิบายพวกมัน
“ไอ้เบส! มึงรู้เรื่องยัง!” เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นมาจากทางด้านหลัง
ผมหันไปมองเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่เรียนเซคเดียวกัน และมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมมีประเด็นตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งอย่าง ‘ไอ้ลม’
“รู้อะไรของมึง” ผมถามมันกลับไป
“เอ้า นี่มึงยังไม่รู้เหรอ” มันตีหน้าเหวอเหมือนคนตกใจจริง ๆ
ไอ้ลมมันเป็นแฟนกับพี่มังกรที่ปัจจุบันนี้กำลังเรียนอยู่ปีสี่ หรือถ้าให้เรียกง่าย ๆ ก็ลุงรหัสผมเองนี่แหละ ประคบประหงมกันมาฉิบหาย ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แต่ขี้แทบปาดหน้าหลานรหัสอยู่แล้วก็ยังไม่คิดจะสนใจ ครั้งก่อนบังคับผมประกวดเดือนยังเคืองไม่หาย
“อะไรล่ะ ไม่พูดกูจะนั่งทางในรู้กับมึงไหม”
ผมยกมือข้างหนึ่งที่ไม่ได้ถือแท่งไอศกรีมเท้าสะเอวตัวเองมองไอ้คนที่เตี้ยกว่าทำสายตาล่อกแล่กเหมือนไม่อยากจะพูดแต่ก็อยากจะพูดในเวลาเดียวกัน ก่อนที่มันจะเดินเลียบ ๆ เคียง ๆ เข้ามาพูด
“ก็เรื่องที่พี่มีนจะตีกับ ‘ชนิน’ ไง”
ชนิน?
น่าแปลก...ผมไม่ได้ยินชื่อนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ
ตั้งแต่ที่ไอ้ลมตกลงคบกับลุงรหัสผม ผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย ครั้งล่าสุดที่ผมเจอมันก็ตอนงานวันเกิดลุงรหัสไอ้ลม ซึ่งเราไม่ได้มีเรื่องกันเพราะผมเองก็เกรงใจที่ว่ามีรุ่นพี่เยอะ และมันก็ไม่ได้สนใจอะไรผมมากนัก แต่ครั้งนี้...กับพี่รหัสผมเนี่ยนะ
หึ ถึงจะน่าแปลกใจก็เถอะ แต่มันไม่ใช่เรื่องของผม
“แล้วไง ไม่ใช่เรื่องของกู” ผมปาไม้ไอศกรีมทิ้งลงถังขยะอย่างแม่นยำ
“มึงไม่ถามพี่เขาหน่อยเหรอว่าตีกันเรื่องอะไรอ่ะ” ไอ้ลมขมวดคิ้ววุ่น บางทีก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันไปรู้เรื่องมาจากไหน แต่ก็ลืมไปว่ามันมีพี่มังกรอยู่
“ถ้ามันจะโดนพี่กูตีก็มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ จะเป็นเรื่องอะไรได้”
ผมไม่ได้ว่าร้ายมันหรอกนะ แต่ผมดูจากเรื่องที่มันเคยทำก่อนหน้าเมื่อตอนปีหนึ่งก็บ่งบอกนิสัยสันดานมันอยู่แล้ว
เอาความจริงผมไม่ได้รู้จักมักจี่กับมันเท่าไหร่ ถ้าไม่นับที่มันคอยมาวอแวไอ้ลมคราวนั้น กับที่ได้ประกวดเดือนมหาลัยแข่งกับมัน แต่เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว
คนห่าอะไรกวนส้นตีนกว่าไอ้กานอีก
“ใจคอมึงจะไม่ช่วยพี่มีนเหรอวะ พี่รหัสมึงเลยนะ อีกคนก็เพื่อนมึงเลยนะเว้ย”
ไอ้ลมว่าอย่างเสียงดังจนแสลงหูคำว่า ‘เพื่อน’ เพื่อนกูเนี่ยนะ มันมาเป็นเพื่อนกูตั้งแต่เมื่อไหร่ กูไม่เคยจำได้ว่านับมันเป็นเพื่อน
อีกอย่างไอ้ลมคงจะลืมไปว่าผมกับมันเกือบจะต่อยกันเพราะเรื่องมันมาแล้ว
“ไม่ว่ะ กูไม่อยากเจ็บ” ผมปฏิเสธแล้วเดินไปหยิบเอากระเป๋าขึ้นมาสะพายข้าง
“พี่มีนเป็นถึงพี่รหัสมึงเลยนะ!” ไอ้ลมยังไม่ยอมแพ้จนผมต้องบอกปัดอย่างรำคาญ
“เออ กูรู้แล้ว”
ถึงผมอยากจะเข้าไปยุ่งด้วยแค่ไหน แต่เชื่อเถอะ พี่มีนไม่ปล่อยให้ผมทำอย่างนั้นแน่ อีกฝ่ายหวงพี่วี่ขนาดไหนตัวผมรู้ดี
“แหม ไอ้ลมทำเป็นพูดดีจัด ครั้งก่อนตอนที่ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกับกู หมาวิ่งไล่เสือกวิ่งก่อนกูเลยน้า” ไอ้กานพูดขึ้นมาจนผมหันไปให้ความสนใจ แต่ไอ้ลมกลับยู่หน้าส่งเสียงหัวเราะซะแห้ง
“ก็กูบอบบางอ่ะ เห็นตัวดำ ๆ กูก็ใส่ตีนผีก่อนเลยดิ แต่แม่งที่ไหนได้ หมาพุดเดิ้ลของเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเฉย”
“เรื่องอย่างนี้ล่ะรีบบอบบางเชียว ทีเรื่องบนเตียงไม่เป็นแบบนี้บ้าง”
“ไอ้สัดเบส!” ไอ้ลมเรียกชื่อผมจนหน้าแดง
ผมกลั้นขำ นึกเรื่องที่มันเคยมาปรึกษาผมเกี่ยวกับเรื่องบนเตียงครั้งแรกของมันแล้วรู้สึกตลก
“ตกลงกับกูก่อนว่ามึงต้องไปห้ามพี่มีนให้กูนะเบส”
ไอ้ลมเดินมาจับบ่าผมเอาไว้เป็นเชิงขอ ผมเลยกลอกตามองบนเอามือมันออกจากบ่าตัวเอง
“กูไม่รับปาก ไปละ จะไปรับยิ้มกินข้าวที่ตึกครุฯ”
“แหม ช่วงนี้อินเลิฟกับเมียจังเลยเนอะ” ไอ้กานแขวะผม
ผมส่งเสียงหึในลำคอ ไม่แปลกที่มันจะล้อเพราะช่วงนี้ผมถอดเขี้ยวเล็บตัวเองไปแล้วเพราะผมมีแฟน ใช่ คนเจ้าชู้อย่างผมมีแฟน เกือบจะสองเดือนกว่าแล้ว
“เมียคนที่เท่าไหร่อ่ะ” ไอ้ลมขมวดคิ้วเงยหน้ามองผม “หน้าไม่เห็นซ้ำกันเลย”
“อย่าไปจำหน้า มึงจำชื่อให้ได้ก่อนลม”
ไอ้กานว่าบ้างก่อนจะยิ้มล้อเลียนผมจนผมเห็นแล้วรู้สึกหงุดหงิดแปลก ๆ อยากกระโดดเตะอัดปากคนสักที
“ทำไมอ่ะ”
“วันก่อนกูหลงผิดไปเรียกชื่อเมียมันผิด แม่งโกรธกูใหญ่เลย”
“xพวกมึงเรียงตัว กูไปละ” ผมยกนิ้วกลางขึ้นใส่พวกมันสองตัวก่อนจะหมุนตัวเดินหลังไปจากพวกมัน ก่อนที่เสียงไอ้กานจะไล่หลังตามมา
“เออ เจอกันเว้ย”
...
ผมขับรถมาจอดที่หน้าตึกครุศาสตร์ก่อนจะถอดหมวกกันน็อกพร้อมกับดับเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองแล้วเดินลงมาเพื่อมายืนรอแฟนผมอยู่ใต้ตึก มีบางคนที่ผมรู้จักเดินมาทักทายพูดคุยกันตามประสาเหมือนฆ่าเวลาในการยืนรอ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงเสียมากกว่า และแน่นอนว่าน่ารักเอามาก ๆ เพราะขึ้นชื่อว่าเด็กครู จริง ๆ ก่อนหน้านั้นที่ผมยังไม่มีแฟน ผมก็ชอบมาเดินเล่นที่ตึกครุศาสตร์อยู่บ่อย ๆ และไม่ต้องคิดเยอะครับว่ามาเพราะอะไร ยังไงมันก็มีอยู่เหตุผลเดียวนั่นแหละ
และเพราะการยืนอยู่ใต้ตึกครุศาสตร์ทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่ายจนต้องสอดสายตามองไปที่อื่นเรื่อย ๆ จนสายตาผมดันไปสะดุดอยู่ที่ร่างสูงหน้าตาคุ้นเคย ที่กำลังเดินมาอยู่ด้านหน้า...
หึ การได้ยินชื่อมันคงไม่ดีเท่ากับการเจอตัวมันเป็น ๆ เลยสินะ
ผมจ้องมองไปยังร่างสูงที่น่าจะเท่า ๆ กันกับผมแต่กลับสวมเสื้อชุดช็อปสีแดงเลือดหมูที่บ่งบอกถึงคณะที่ตัวเองเรียนอยู่เป็นอย่างดี รวมไปถึงไอ้รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าอยู่ตลอดเวลาที่เจอกัน
‘ไอ้ชนิน เดือนเทคโนฯ’
ตายยากดีนะมึง
มันมาเดินแถวหน้าตึกครุศาสตร์ทำไม ผมไม่คิดถาม ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าสาวครุศาสตร์มีแต่คนสวย ๆ...นั่นไง เดินยังไม่ทันไรก็มีสาวเดินเข้ามารุมทึ้งฉิบหายละ
แต่ถ้าสาวพวกนั้นรู้ว่าไอ้เดือนเทคโนฯ มันเคยจีบผู้ชายคณะมนุษยฯ นี่จะทำหน้ายังไงนะ
ไลน์!
เสียงไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นจนผมต้องละมือที่กำลังยืนกอดอกอยู่เพื่อหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นไอ้กานที่ส่งข้อความเข้ามาในไลน์กลุ่มจนต้องเปิดอ่าน
Karnnnn : เบส
IamdaBestz : อะไร
Karnnn : แต่กูลืมบอกมึงไปอีกอย่างว่ะ
บอกอะไรของมัน
IamdaBestz : บอกอะไร
Karnnn : กูบอกไม่ได้ละว่ะ กูไม่อยากให้มึงโมโหแล้วไปมีเรื่องกับชนินมัน
IamdaBestz : ไอ้สัดกาน
อืม กวนส้นตีนตลอด ชักจะเริ่มสงสัยแล้วว่าจะตัดเพื่อนมันเมื่อไหร่ดี
IamdaBestz : ตกลงมึงหมายถึงเรื่องอะไร
Karnnn : ตอนนี้มึงอยู่ไหน กลับหอยัง
IamdaBestz : กูก็บอกไปแล้วว่ามารับยิ้มที่ตึกครุศาสตร์ ไอ้เหี้ยชนินก็อยู่
ผมเงยหน้ามองไอ้ชนินที่ยังไม่ยอมหายไปจากสายตาผมสักที แถมดูท่ารอบข้างมันจะมีผู้หญิงมารุมมันเยอะมากกว่าเดิม อย่างกับเจอดารา มันหล่อตรงไหนถามจริง
Karnnn : จริงจัง
IamdaBestz : จังไม่จังมึงก็มาดู
Karnnn : เวร งั้นกูไม่บอกละ
ผมชักเริ่มจะหงุดหงิด ไฟที่หัวเริ่มประทุเต็มที
IamdaBestz : จะบอกไม่บอก ไม่บอกกูไม่ช่วยมึงง้อฝ้าย
ไอ้กานกับฝ้ายช่วงนี้ทะเลาะกันอยู่ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง จะหาว่าผมเข้าไปเสือกก็คงไม่ได้เพราะไอ้กานชอบมานั่งง้องแง้งใส่ข้างหูผมจนรำคาญเลยต้องช่วยมันอยู่ทุกที
Karnnn : ไม่ช่วยกูก็ไม่เป็นไร
Karnnn : แต่เรื่องที่จะบอกอ่ะ สัญญากับกูมาก่อนว่ามึงจะไม่ไปยุ่งกับไอ้ชนินมัน
IamdaBestz : เรื่องอะไร
IamdaBestz : กูบอกว่าไม่ก็ไม่ไง
Karnnn : จริงนะ
IamdaBestz : เออ
อะไรของมัน จะย้ำทำเพื่อ แต่ถ้าหากมาลองคิดดูดี ๆ แล้วมันก็ชวนน่าสงสัยอยู่จริง ๆ อย่างแรกคือถ้าหากตัดเหตุผลง่าย ๆ ว่ามาดูสาวออกไปแล้ว มันมาทำอะไรที่ตึกครุศาสตร์ ในเมื่อตึกของมันอยู่ไกลกว่าตึกมนุษย์ของผมที่ใกล้กับครุศาสตร์มากกว่า
แต่สายตาผมก็ดันไปเห็นแฟนของผมที่ชื่อยิ้มเดินลงมาจากตึก ไอ้ชนินยิ้มกว้างโบกมือให้กับแฟนผมแล้วสองคนนั้นก็เดินเข้าไปคุยด้วยกันจนเหมือนว่าสนิทกันมานาน...แล้วก็ดันมีอะไรไม่รู้มาดลใจให้ผมพิมพ์ประโยคส้นตีนกลับไป
IamdaBestz : หรือว่ามันยุ่งกับเมียกู
ยิ่งเห็นมันที่ยืนยิ้มเหงือกแห้งอยู่ไม่ไกลก็ยิ่งทำให้ใจมันโคตรร้อนรุ่ม ก้มลงมองโทรศัพท์รอให้ไอ้กานตอบกลับอย่างใจจดใจจ่อ
...
Karnnn : ไอ้เบส
...สัด
ความร้อนในอกเข้าแทนที ไอศกรีมโคล่าที่กินเข้าไปก่อนหน้าไม่ได้ช่วยห่าเหวอะไรเลย เหมือนหูจะวิ้ง ๆ ด้วย ผมรู้สึกอย่างนั้น และในที่สุด...ผมก็เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความไวแสง
IamdaBestz : ตลก
IamdaBestz : ไอ้กาน บอกกูว่าเรื่องอะไร!
สติขาดผึง ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่ยืนอยู่ไม่ไกล มึงแน่มากไอ้หน้าแป๊ะยิ้ม หน้าด้านถึงขนาดมาหาเมียกูยันตึกครุศาสตร์!
IamdaBestz : กูจะไปต่อยมันแทนพี่กูเอง เลวมากมายุ่งกับเมียกู
Karnnn : เฮ้ยยยย มึงงงง
Karnnn : มึงฟังกูก่อนนนนน
IamdaBestz : ไม่ต้องยุ่ง กูไปแน่ เจอกัน
ผมไม่สนห่าเหวอะไรทั้งนั้น ตอบเสร็จก็ยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วรีบเดินเข้าไปหามันอย่างกับมัจจุราช สายตามองตรงดิ่งไปยังไอ้หน้าแป๊ะยิ้มที่กำลังหัวเราะก่อร้อก่อติกกับเมียคนอื่นได้หน้าตาเฉยและยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง
ผมเดินเข้าไปประชิดตัวมัน จัดการกระชากคอเสื้อแล้วดึงเข้าหาตัว จ้องตามันแทบจะกินเลือดกินเนื้อในระดับสายตาที่แทบจะเท่ากันพอดี
“มึงมากับกู เดี๋ยวจะได้รู้ว่ายุ่งกับเมียคนอื่นมันจะเกิดอะไรขึ้น!"
...
ไลน์!
Karnnn : ไอ้ฉิบหาย ไอ้เบสไม่ยอมรับโทรศัพท์กู
JIA : มีอะไรกัน
L.Lom : เวรละ ไอ้เบส
Karnnn : …
L.Lom : กาน มึงนี่ตัวดีเลย
Karnnn : กูทำอะไรผิดวะ
L.Lom : เรื่องที่มึงบอกเป็นความจริงเปล่าล่ะ
Karnnn : บอกอะไร
Karnnn : กูยังไม่ได้บอกอะไรเลยยยย กูกำลังจะพิมพ์ต่อว่า มึงเอาส้นตีนคิดเหรอ แต่มันชิงตัดบทกูไปแล้ว!
L.Lom : …
L.Lom : เวร
L.Lom : ไอ้เบส กูแค่บอกให้มึงไปห้ามพวกพี่เขาเฉย ๆ นะ ไม่ใช่ให้ไปต่อยแทน!
TBC
#ก่อสร้างดีที่สุด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กานน่ารำคาญอ่ะเพื่อนแบบนี้5555
ก็มัวแต่ลีลาอ่ะลม เนี่ยไง....เป็นเรื่องเลย