คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : V : ภาระ (writer comeback!)100%
V
ภาระ
อื่อ
ทำไมามันหนัไปหมแบบนี้ อ่า
หัว็ปวเหมือนะระเบิเลย ผม่อยๆลืมาอันหนัอึ้อัวเอ้าๆ
ระพริบสอสามทีเพราะแสที่มันแยานแสบไปหม
ไม่อยาเ้าโหมพระเอวามำเสื่อมที่ถามว่าที่นี้ที่ไหนแล้วร้อหิวน้ำที่แน่ๆผมอยู่ปารีสัวร์ๆ
แถมโนยิมาอี่าหาไม่้อสำรวอะไรัวเอให้วุ่นวายไอ้วามเ็บแปล๊บๆที่แล่นเ้ามานี้เป็นัวบออย่าี
ารยันัวึ้นมาว่ายาแล้ว
ไอ้มือที่ไม่มีแรนี้สิะเอื้อมไปหยิบน้ำมาินยัสั่นพั่บๆ
เพล้!
“พี่ฮยอวอน!” ไอเอ็มที่ไ้ยินเสียแ้วแ็รีบวิ่ออมาาห้อน้ำทันที็เอฮยอวอนที่ำลัพยายามเอื้อมมือไปหยิบน้ำ
“อะ ไอเอ็ม”
เสียอผมมัน่าแหบแห้อะไรนานี้ แ่เรียื่อไอเอ็มสั้นๆยัพูยาแถมแสบอไปหม
“พี่นอนเยๆเลยผมเอาน้ำให้เอ”
ไอเอ็มเอื้อมมือไปหยิบแ้วใหม่แล้วเทน้ำใส่ลไป่อนะยื่นมาให้ผมื่ม
“อึๆ”
“่อยๆื่มสิรับ
เี๋ยว็สำลัหรอ”
ไอเอ็มประรอแ้วน้ำให้ผมนมันหมแ้ว็เอาวาไว้ที่เิมพอเาะลุึ้นผมรีบอเอวไอเอ็มึเ้ามาอทันที
“อ๊ะ
พี่ฮยอวอนรับ เี๋ยวโนแผลนะ ปล่อยผมเลย” ไอเอ็มพยายามิ้นออาอ้อมอผมแ่อโทษรับเ็น้อย
พี่ะไม่ยอมปล่อยเราไป่ายๆหรอ
“พี่หลับไปนานยั?”
ผมเลือที่ะเปลี่ยนเรื่อเบี่ยเบนวามสนใอไอเอ็ม
“สอวันรับ”
โห นี้แ่โนยิที่ท้อสลบไปั้สอวันเลยหรอว่ะเนี้ย
“แล้วนอื่นๆละ”
ใบหน้าอผมุลสูมวามหอมที่อออไอเอ็ม อย่าไม่ไ้สนใำอบเสียเท่าไหร่
เ็น้อยที่ามเล่ห์เลี่ยมอนเ้าเล่ห์ไม่ทัน็อบไปแบบื่อๆ
“ำลัประุมันอยู่รับ”
หือ ประุมอะไรัน? ผมละใบหน้าออาออหอมรุ่น
แล้วมามอใบหน้าหวานแทน
ั้แ่มีเรื่อมานี้พวผมประุมันมาี่รอบแล้วนะ านและเรื่อที่เิึ้นทำเอาผมหมอารม์ไปเสียื้อๆ
“แล้วไอเอ็ม
เป็นไบ้า พี่หลับไปั้สอวันนอื่นๆูแลีไหม”
ผมถามไอเอ็ม้วยวามเป็นห่วล้นอ ผมหลับไปั้สอวันเ็น้อยอผมโอเรึเปล่า
อยู่ไ้ไหม ที่นี้แม้แ่แม่บ้าน็ยั้อใ่ภาษาอัฤษสื่อสาร
ารที่ไอเอ็มวามำเสื่อม็ไม่รู้ว่าไอ้เรื่ออภาษที่สอะหายไปรึเปล่า
“พี่ๆูแลผมีมาๆรับ
แถมผมสามารถุยับพวแม่บ้านไ้้วย
อนที่ผมพูภาษอัฤษไ้นี้ผม็มึนไปเลยเหมือนัน
มันแปลีเนอะที่ผมำอะไรไม่ไ้เลยว่า่อนหน้านี้ัวเอเป็นใรทำไมพูภาษาอัฤษไ้
ลีเนอะ พี่ฮยอวอน” ไอเอ็มเล่าแบบไม่ไ้ิอะไรแ่ผมับรู้สึเ็บึ้นมาที่ใเสียื้อๆ
ถ้าเป็นไปไ้็อยาให้ไอเอ็มวามทรำลับมา แ่อ
อเวลาอีสัหน่อยให้ผมไ้ัววามสุ แล้วผมะยอมปล่อยมือไอเอ็มเอ
“ไอเอ็มพี่รัไอเอ็มนะ”
และอนนี้ผมสามารถบอรัเาไ้เ็มปาเ็มำโยไม่้อลัวารสูเสีย
ผม็ะบอเานเาเบื่อไปเลยละ
“ผม็รัพี่ฮยอวอนรับ”
เหมือนผมฝันไปเลย ฝันที่เรา้อาันอันและบอรััน
“พี่อูบเราไ้ไหม”
ริมฝีปาระับนั้นั่หน้าสัมผัสเสียริ ไอเอ็มไม่ไ้อยรับอะไรเพียแ่หลับารอสัมผัสาผม
ผมเลื่อนหน้าเ้าหาน้อนริมฝีปาเราสัมผัสัน
ผมอยาที่ะูบน้อแรๆอยาัววามสุให้มาว่านี้แ่เพราะนี้เป็นไอเอ็มนที่ผมรั
ผมอยาทะนุถนอมเ้าให้มาที่สุ
“อื่อ พอะ
ไ้แล้วรับ” มือเล็ๆผลัอผมเบาๆ
ผมยอมละออมาแม้ะเสียายแ่หาน้อบออยาให้ผมพอผม็ะพอ
“รับ ไอเอ็มหิวรึยันี”
อนนี้สายนวนะบ่ายแล้วไม่รู้เ็น้อยอผมทาน้าวรึยั
“ผมทานมาแล้วรับ
พี่หิวไหมเี๋ยวผมพาไปทาน้าวนะ” ผมพยัหน้าเห็น้วย
หลับไปั้สอวันื่นมาโระหิว้าว
ผมย่อนาละะลุไปอาบน้ำแ่ไอ้าที่เยแ็แร่ับอ่อนแระล้มลไปีที่ไอเอ็มับเอวผมไว้ทัน
“พี่ฮยอวอนอ่า! ะลุทำไมไม่บอผม!”
เ็น้อยบ่นอุบอิบ้วยวามเป็นห่วอนเห็นฮยอวอนะล้มหัวใไอเอ็มแทบะล้มาม พลาิโทษัวเอทีู่แลฮยอวอนไม่ีเสียเลย
เห็นทีไอเอ็ม้อปรับปรุัวะแล้ว!
“อ่า
พี่อโทษรับ”
ผมแม่ลายเป็นนิมาั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้พอไอเอ็มประอผมเ้ามาในห้อน้ำอาาร่อยแที่ไม่ั้ใอยาให้มันเิึ้น็เป็นึ้นมาแนอ่อนแรนทำแปรสีฟันพื้นไปั้หลายรอบา็อ่อนแรนยืนไม่ไหวเป็นภาระให้ไอเอ็ม้อไปหาเ้าอี้มาให้นั่อาบน้ำอี
แถมน้อยั้อมาแปรฟันให้แ่ที่ผมำลัิมาือ น้อไมุ่ยับผมเลย:(
พี่ทำเรารำาแล้วสินะ
ไอเอ็มอ่า…
15%
่อ
ผมอย้อมอพี่ฮยอวอนลอเวลาผมลัวว่าหาลาสายาไปเพียพริบาเียวร่าสูที่สูบผอมลับท่าทาอิโรยนั้นะฟุบลไปูบับพื้น!
เลย้ออยเป็นหน่วยเฝ้าระวัอยเินามหลัแบบนี้
พอทาน้าวเสร็พี่ฮยอวอน็ูึมลไปผิปิ
ผมพยายามวนุยแ่พี่ฮยอวอน็ทำเพียยิ้มๆให้ พี่เาอนอะไรผมหรือเปล่า
หรือเหนื่อยนะ
ผมเลยะพาพี่เาไปพัที่ห้อ่อแ่พี่ฮยอวอน็ยื้อแนเอาไว้แล้วบอะไป่วยพี่ๆนอื่นๆทำาน่อนแล้ว่อยไปพั
ผมอยับแนพยุพี่ฮยอวอนนไปถึห้อประุม
พอมาถึพี่ๆ็เ้ามาถามไถ่อาารพี่ฮยอวอนันยให่นเ้าัว้อยมือึ้นปราม
แล้วแยย้ายันไปนั่ทำาน่อ
ส่วนผม็โนับมานั่บนโฟาำมะหยี่สีแเพลิที่้าันเ็มไป้วยเอสารมามาย
“ไอเอ็มอ่า
ถ้าเบื่อ็ไปหาอะไรทำ้านอ็ไ้นะ” พี่ีฮยอนว่าอย่าเปนห่วผม
เพราะผมเอาแ่ทำหน้าเบื่อๆมั่
“ไม่ละรับ
ออไป็ไม่มีอะไรทำอยู่ีูพี่ๆทำานไปเพลินๆีว่า^^”
พี่ีฮยอนไม่ไ้ว่าอะไร่อนอายิ้มนาหยีมาให้แล้วบทสนทนาทั้หม็บลเท่านั้น
เพราะทุนให้วามสนใไปที่เอสารที่อยู่ในมืออแ่ละนแทน
อนนี้ผม็เริ่มเบื่อแล้วล่ะ
ผมละลายาามือเรียวๆอัวเอมาสนใพี่ฮยอวอนีว่า
พอเยหน้ามา็อที่ะเผลอหัวเราะออมาไม่ไ้็พี่ฮยอวอนนะสิมือับเอสารแ่านี้ะปิอยู่แล้วหัว็พิับมือเรียมหลับ
ผมยมือมาปิปาัวเอเพื่อไม่ให้เสียหัวเราะอัวเอไปรบวนนอื่นๆเพราะูหน้าแ่ละนแล้วโรเร่เรีย
มอพี่ฮยอวอนนานนผมเริ่มที่ะ่วามวาเริ่มหนัอึ้ปา็หาวไม่นานผม็เผลหลับไป
“เอสารนั้นผมว่ามันไม่โนเผาไปับฤหาสแล้วหรอ”
ูฮอนว่าเมื่อเาหามาั้นานอ่านเอสารทุัวทุบรรทัเ็เพื่อวามแน่ใ็ยัไม่เอเอสรนั้นเลย!
“ไม่หรอพี่เื่อว่ามัน้อ้อนอยู่ที่ใในอเอสารนี้ละ”
วอนโฮเอ็เริ่มท้อแล้วเหมือนวามริสิ่ทีู่ฮอนิไม่ใ่ว่าไม่เยิแ่แ่เาหวัหวัว่ามันยัไม่โนเผา
“ถ้าเอเมื่อไหร่
ันะไป่าพวมันให้หม!” มินฮยอว่าอย่าเือานเพราะพวมันทำให้รอบรัวอายุน้อายหม!
เมื่อหัว้อสนทนาที่ว่าเี่ยว้อับายุนหรือไอเอ็มฮยอวอนทีู่เหมือนะหลับ็ื่นเ็มา
ที่หลับเาไม่ไ้หลับริหรอเพียแ่ำลัั้สมาธิและิว่านอย่าายุนที่แสนเ้าเล่ห์และลานั้นะเอาเอสารไป้อนไว้ที่ไหนัน
อ่อ อีอย่าเารับรู้ลอแหละว่า่วที่ำลัทำสมาธิไอเอ็มแอบมอเาลอเวลาแถมหัวเราะเา้วย
หึๆ
เพราะเสียพูุยที่ัึ้นทำให้ไอเอ็มเริ่มรู้สึัวทนที่ำลัพูุยถึเรื่อนั้นหยุพูโยพลันแล้วหาเรื่ออื่นมาพูุยแทนเ่น
ารไปท่อเที่ยวในปารีส!
“พี่ฮยอวอน”
ผมลืมามา็พบว่าทุนำลัุยเรื่ออะไรสัอย่าที่เี่ยวับารไปเที่ยวหูผม็ั้ึ้นมาทันทีเลยละ
ผมอยาเที่ยว! พอพี่ฮยอวอนเินมาหาผม็รีบเาะแนแร่หมับ
“ไ้ยินหมแล้วสินะ
ไอเอ็มเราอยาไปเที่ยวไหม^^”
ถึแม้เรื่อารไปเที่ยวะเป็นสิ่ที่ยมาุยเล่นๆแ่ฮยอวอนว่า็ีไม่ยอที่ะพาไอเอ็มไปเที่ยวสอ่อสอ…
“อยารับ!!!” ผมอบโนพลันราวับหาอบ้าพี่ฮยอวอนะไม่พาไป
พี่ๆ่าหัวเราะับท่าทีเป็นเ็อผม ่า ็ผมอยาไปเที่ยวนี้
ไหนๆ็มาถึปารีสเมือแห่แฟั่นทั้ที
“ั้นเราไปเที่ยวันพรุ่นี้เนอะ”
“อะแฮ่มๆ
ั้นเราไปเที่ยวที่ไหนันีละทุน” ยอนูที่เียบไปนานไ้มีบทึ้นมาพูึ้น
พอโนำถามนั้นไปไอเอ็็มวิ้วิามว่าะไปที่ไหนี
“ผมะะไปเที่ยวที่มหาวิหารนอเทรอาม
่อ้วยพิพิธภั์ลูฟร์ หอไอเฟล และบ้วยล่อเรือที่แม่น้ำแนอน่ำ”
ไม่อยาโม้ว่าแอบไปศึษามาเรียบร้อยแล้วฮยอวอนล่าวในใ
“โอ้เป็นวามิที่ีั้นพี่ว่าเราไปนอนเพื่อเรีมเที่ยวพรุ่นี้ันีว่า^^”
“แ่ผมับไอเอ็มเท่านั้น”
“ห๊ะ!”
“ผมะไปันแ่สอนสามีภรรยา
พี่ๆ็ัสถานที่เที่ยันเอาเอนะรับ^^”
“ึ
พี่ฮยอวอน-///-” ทำไมอบทำให้ผมเิน้วยนะ!
ฮยอวอนับไอเอ็มไปูี๋ัน่อในห้อแล้วเหลือเพียยอนูที่ทำหน้าเ็นเียวภายในห้อนั่เล่นเมื่อเาพบว่าทุนมีู่เป็นอัวเอยเว้นเา!!!
“เหาอะิๆ
พี่็รีบหาเมียสิร้าบะไ้ไม่้อมานั่อิานอื่น” ูฮอนแล้แหย่ยอนูเล่นแ่! มันทำให้นฟัรู้สึนำาะไหลพราๆ
“ถ้ามันหาไ้่ายนานั้น็ีสิ
ู็ไม่มานั่เหาเปลี่ยวใแบบนี้หรอ” มันเหมือนเป็นปมอยอนูเาทั้หล่อรวยเพอร์เฟ็
แ่! ไม่มีนเอา!
ือ็ไม่เ้าใว่าทำไมววามรัถึย่ำแย่นานี้
“ันพอมีเ็ในสััอยาไ้สันไหมล่ะ
โอ้ย! มินฮยอ”
“เ็ในสััอะไรอะไรห๊ะ! พี่วอนโฮ ฮึใ่ี้! ผมมัน็แู่่หมั้นที่พี่ไม่ไ้รัิส์!” พอวอนโฮเห็นน้ำามินฮยหัวใอเา็ปวหนึบรีบวิ่้อมินฮยทันที
ไม่หน้าปาหมาเลยู
ยอนูส่ายหัวอย่าเบื่อหน่ายมันรัมินฮยอะายแ่ทำไมไม่บอว่ะ
ถ้าเป็นเานะะบอรัวันละร้อยๆรอบเลย!
“พีู่ฮอนผม่ว”
ีฮยอนเริ่มุ้ิ้เพราะ่ว ูฮอนเลย้อรีบพานรัอนไปพัผ่อน
อนนี้มัน็เลยเหลือเพียยนูนเียว
ร่าสูไ้แ่นั่ิทบทวนว่าทำไมเาไม่มีู่แบบนอื่นมั่
หรือเาปิั้นัวเอมาไปนะ ็ไม่นิ เาไม่เยปิั้นไม่ให้ใรเ้า
แ่ไม่มีนเ้ามาหาเาเลย่าหาละ
ิแล้วเรีย
พอเรียปา็อยาแอลอฮอล์ เาัสินใเินไปแ่ัวบนห้อ้วยุที่เหมาะับารไปเที่ยวสถานที่ลาืนที่สุ
ไหนๆ็ไ้เวลาพัหายใแล้วอไปหาวามสุใส่ัวบ้าีว่า
#ห้อนอนวอนเอ็ม
ฮยอวอนำลันั่พิหัวเียภายในอ้อมอ็มีร่าน้อยๆอไอเอ็มนั่ทับอยู่
ในมือบาถือไอแพู่ใอฮยอวอนำลัเสริหา้อมูลสถานที่ที่ะไปเที่ยวัน
แ่ส่วนมาที่ไอเอ็มหาะมีแ่อินนะ
“พี่ฮยอวอนนน
ผมอยาินรัวอแบบเพิ่ออาเาสูรั่เิมอฝรั่เศสอ่า หือๆอยาิน โอ๊ะๆ
ี็หน้าอร่อยเหมือนพายเลย ูเฟลลลล โรหน้าิน*^* พี่ฮยอวอน้อพาผมไปินนะ!”
ไอเอ็มเบี่ยัวมาหาฮยอวอน
มือหนาที่ับอยู่ที่เอวถึับนลุ็พอไอเอ็มบิัวมัน็ทำให้เอวอนั้นอไปอี
โอ้มันั่หน้าลูบไล้อะไรเ่นนี้
“รับๆ
ไอเอ็มอยาินอะไรอยาไ้อะไรพี่ะหามาถวายให้หมเลย”
แ่ไอเอ็ม้อ่าย้วยปานะนี้ือสิ่ที่ไม่ไ้พูออไป
“เย้ๆๆๆ”
ไอเอ็มร้อออมาอย่าีใ
ฮยอวอนยิ้มเอ็นูเาไม่เยเห็นไอเอ็มทำัวเป็นเ็ๆแบบนี้เลย ึ่มันหน้ารัมา
“แ่้อมี้อแลเปลี่ยน^^”
พอไ้ยินว่า้อมี้อแลเปลี่ยนิ้วเรียวสวย็มวเ้าหาันทันที
“พี่ฮยอวอนอยาไ้อะไรละ”
อะไรือารที่ไอเอ็มเอียหัวถามแบบนี้รับ!
โอ้ยยยหน้ารันฮยอวอนอยาับปล้ำ!
“ูบพี่่อนสิ^^” ไอเอ็มาโใ แ่ถ้าไม่ทำเา็อินนะสิ
ฮยอวอนมอท่าทีิหนัับใบหน้าแนั้นหลใหลไอเอ็มำลัทำเาหลุมรัรั้แล้วรั้เล่า
“็ไ้ ะ
แ่พี่้อหลับานะ”
“หึๆ ไ้รับ”
ฮยอวอนหลับาลรอรับสัมผัสาริมฝีปาหนุ่ม
ไอเอ็มทำใพันึ่อนหันไปึ้นร่อมฮยอวอน
ริมฝีปาหวานแะลบนริมฝีปาหนาอย่าเอะๆะ ไอเอ็มทำเพียแ่แบบนั้น็ไม่รู้ะทำยัไ่อ่ะ
เิน็เิน
“หึๆ”
ฮยอวอนำออมาไอเอ็มนี้หน้ารัริๆ
“อ่ะ อื้ออออ”
มือหนาประอใบหน้าหวานไว้ในมือ่อนเาะเริ่มบรรเลรสูบ่อเอ
ริมฝีปาบาเปือ้ารับลิ้นร้อนเ้ามาลิ้นทั้สอเี่ยวพันันน้ำหวานสีใสไหลย้อยลมาามริมฝีปา
ฮยอวอนมอใบหน้าเลิ้มหวานอไอเอ็มอย่าหลใหลอารม์บาอย่า็ปะทุึ้นสิ่ที่วระสบับแ็ืน
ุนัน้อนาอ่อนไอเอ็ม
“พะ
พี่ฮยอวอน …” ฮยอวอนผละใบหน้าออมาแม้ว่าะเสียายแ่
หาไม่ทำเ่นนี้เ้าระ่ายน้อยไม่รอแน่ๆ
“ไอเอ็มนอนพัไ้แล้วพรุ่นี้เราะไ้ไปเที่ยวัน”
ฮยอวอนว่า้วยรอยยิ้ม ทีู่ะฝืนไปเสียหน่อยเพราะเาำลัทรมานับบาอย่าอยู่
“พี่ฮยอวอน
เอ่อ ืออ ให้ผม่วยพี่ไหม” ฮยอวอนถึับ็อ
้อมอใยหน้าเ็น้อยที่้มหน้าหุแล่ำ
“หึๆ
ไม่้อพี่่วยัวเอไ้เราไปนอนเถอะ”
“แ่”
“ไอเอ็มพี่ัะไม่ไหวแล้วนะ
ล ไป นอน เถอะ” ทุำพูั่พูออมายาลำบาริแท้
“รับ.///.” ไอเอ็มยอมลไปนอนแ่โยีและมัน็ถึเวลาที่ฮยอวอน้อัารัวเอภายในห้อน้ำแล้ว!
#ห้อน้ำ
“ี้
ไอเอ็มอ่าๆ อึ!”
100%
writer talk
มา่อแล้วเน้อออ อแ้ารอัพฟินะ ไรท์เรียนหนัมาอนนี้ ือเรียนสายภาษาท่อศัพท์สอบแทบทุวัน ไรท์เลยไม่่อยมีเวลามา่อให้ แ่ไม่ทิ้แน่นอน ึ่ไรท์ะมา่อให้เวลาที่ว่า หรือวันหยุเท่านั้น นะ้ะ อโทษ้วยริๆT^T
(พรุ่นี้ะมา่อให้อีอนถ้าไม่มีอะไรผิพลานะ้ะ^^)
อมเม้นท์เป็นำลัใที~
ความคิดเห็น