คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ HAECHAN X YOU ]
- 10 ปีที่แล้ว -
แป๊ะ!
“ โอ้ยยยย “
“ 55555 อย่าหลับในเวลาที่ครูสอนอยู่สิ “
“ แล้วนายจะมาดีดหน้าผากฉันทำไมล่ะแฮชาน! “
“ งั้นก็อย่าหลับสิ ไหนใครบอกจะเป็นที่หนึ่งของห้องล่ะ “
“ ชิ! “ หญิงที่กำลังหลับในวิชาคณิตศาสตร์ก็ต้องตื่นเพราะการกระทำของชายหนุ่มข้างๆ เธอแอบบ่นเขาในใจก่อนที่จะแกล้งๆจดตามที่ครูกำลังสอน
” จดก็มั่ว “
” ก็มันเรื่องของฉันไหมอ่ะนายยุ่งไรด้วย ห้ะ!… “ หญิงสาวหันไปดุชายหนุ่ม “ …ถ้านายจะมานั่งนี่แล้วกวนฉันก็กลับไปนั่งที่ตัวเองดิ!นี่มันที่เพื่อนของฉันนะ! “
” ก็เพื่อนเธอไม่มานี่ ฉันกลัวเธอเหงาเลยมานั่งเป็นเพื่อน “
” แล้วใครเขาขอให้นายมานั่งล่ะ ไออ้วน “ เธอกระทุ้งศอกใส่ชายหนุ่มแรงๆทีนึงด้วยความหมั่นไส้ แต่แทนที่เขาจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่กลับหัวเราะซะงั้น
” เหอะ! ประสาท “ เธอบ่นชายหนุ่มอย่างเบาแผ่ว
พักกลางวัน
” แฮชานๆ ครูวิชาอังกฤษให้นายรวบรวมสมุดไปส่งที่โต๊ะครูเขา “
ขณะที่ผมกำลังนั่งกินข้าวกลางวันอยู่กับแก๊งเพื่อนก็มีเพื่อนในห้องคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผมและบอกว่าครูภาษาอังกฤษให้ผมรวบรวมสมุดเพื่อนในห้องแล้วนำไปส่ง
“ เคๆ ขอบใจที่บอกนะ ” ผมกล่าวขอบคุณก่อนที่เพื่อนคนนั้นจะยิ้มให้และเดินออกไป
“ ว่าแต่มึงอ่ะ แฮช ”
“ อะไร? ” จู่ๆเพื่อนในกลุ่มผมที่มีชื่อว่า'มาร์ค'ก็เรียกผม
“ มึงจะบอกความในใจกับ(ชื่อคุณ)เมื่อไหร่ เดือนหน้าก็จบแล้วนะเว้ย ” อ่อออ ที่แท้มันพูดถึงผู้หญิงคนที่ชื่อ(ชื่อคุณ)คนที่ผมดีดหน้าผากเธอไปเมื่อคาบคณิตที่ผ่านมา
ผมแอบชอบเธอตั้งแต่ม.ต้นแล้วครับจนตอนนี้ก็กำลังจะจบม.ปลายแล้วแต่ผมก็ยังไม่กล้าสารภาพสักทีเพราะอะไรน่ะหรอ?...เพราะผมไม่กล้าพอไงล่ะ
“ วันปัจฉิมก็แล้วกันแต่กูไม่รู้ว่า(ชื่อคุณ)คิดแบบเดียวกันกับกูหรือเปล่า ” เมื่อพูดอย่างนี้แล้วผมก็รู้สึกหงอยเพราะกลัวว่าพอผมสารภาพไปเธออาจจะตีตัวออกห่างจากผมก็ได้
“ ก็มึงไปแกล้งเขาทุกวัน ไม่แน่ว่าตอนนี้(ชื่อคุณ)อาจจะไม่ชอบขี้หน้ามึงไปแล้วก็ได้ ” ไอ'เจโน่'พูด
“ สั_ ” ผมเงยหน้าด่าเจโน่ไปทีนึง
“ กูว่า(ชื่อคุณ)ก็น่ารักดีนะ ตอนยิ้มทีนี่แบบโหหห กูอยากได้เป็นเมียไหนจะตอนที่เวลาเผลอๆแล้วชอบทำตัวน่ารักโดยที่ไม่รู้ตัวอีกอ่ะ ” ‘เหรินจวิ้น’พูดบรรยายถึง(ชื่อคุณ)
“ แฟนกู!อย่ายุ่ง! ”
“ เขาเอามึงไหมก่อน55555 ” ‘แจมิน’ที่นั่งเงียบมาสักพักก็พูดขึ้น
“ 555555 ” และหลังจากนั้นพวกเพื่อนๆก็พากันหัวเราะผม
“ ไอเพื่อนเหี้_ ” ผมด่าพวกมันก่อนที่จะรีบกินข้าวและรีบขึ้นห้องกะว่าจะไปคุมยัยคนนั้นซักหน่อย คนนี้นี่ยิ่งชอบไปโปรยเสน่ห์ใส่เพื่อนผู้ชายในห้องซะด้วย
“ แฮช ฝากหน่อยนะเพื่อน ” เมื่อผมมาถึงห้อง(ชื่อคุณ)ก็วางสมุดลงบนโต๊ะก่อนที่ผมจะเดินเข้ามาและนั่งลงบนเก้าอี้
“ อ่าเค… ” ผมตอบกลับเธอ “ …แล้วนี่เธอกินข้าวยังเนี่ย ” ผมหันไปมองคนข้างๆที่กำลังนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่
“ อือออ เรากินแล้ว ” เธอตอบทั้งๆที่ไม่หันหน้ามามองผม
“ อ่ออ… ” ผมพยักหน้า “ …นี่ๆ(ชื่อคุณ) ”
“ ห้ะ? ”
แชะ!
“ เห้ยยยย!! ไอแฮช!แกจะมาถ่ายรูปฉันแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย! ”
“ 55555ก็น่ารักดีนะเนี่ย ”
“ ลบเลยนะ! ”
“ ไม่ลบหรอก แบร่! ” ผมแลบลิ้นใส่(ชื่อคุณ)ก่อนที่เธอจะพยายามแย่งโทรศัพท์จากมือผมแต่เธอแย่งไม่ได้หรอกเพราะเธอสูงแค่หน้าอกผมเอง เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงลุกจากเก้าอี้และชูโทรศัพท์ขึ้นเหนือหัว
“ นี่!ลบเลยนะแฮช มันน่าเกลียด! ”
“ อยากให้ฉันลบไหม ”
“ อือ ”
“ งั้นก็หยิบโทรศัพท์ให้ได้ดิ ” ผมท้าเธอ
“ ได้! ” พูดจบเธอก็นิ่งไปสักพักจึงทำให้ผมสงสัยว่า(ชื่อคุณ)จะทำอะไรกันแน่
ปัก!
“ โอ้ยยย ยัย(ชื่อคุณ) ” ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรยัยนี่ก็เตะเข้ามาที่เป้าผมอย่างแรง โอ้ยยย!นี่กะจะเอาให้ลูกชายฉันศูนย์พันธุเลยรึไง!
“ 55555สมน้ำหน้า เอ่อ!แล้วก็ลบรูปฉันด้วยนะเว้ย! ”
“ โอ้ยยย!จุกชิบ!แต่ฉันไม่ลบหรอกเพราะเธอน่ารักดี ” ผมกุมน้องชายตัวเองด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังส่งยิ้มเจ้าเลห์ไปให้
“ บะ…บ้า! ”
- ปัจจุบัน -
“ นึกถึงตอนที่เราเด็กๆจังเลยเนอะ ”
“ อือ ”
ฉันและสามีของฉันหรือนายแฮชานกำลังนั่งดูรูปภาพเก่าๆที่เราถ่ายด้วยกันเมื่อสิบปีที่แล้วแถมยังมีรูปวันนั้นที่แฮชชานแอบถ่ายฉันตอนเผลออีกด้วย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนตักแฮชานและฉันกำลังไล่ดูรูปภาพในอัลบั้มเรื่อยๆจนมาถึงรูปรูปหนึ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะออกมา
“ 55555 ”
“ ขำไร? ”
“ รูปนี้ไงที่ฉันเตะเข้าไปที่น้องชายนายแล้วก็แอบถ่ายไว้55555 ”
มันเป็นรูปที่แฮชานในวันนั้นแย่งขนมของฉันไปกินจนหมดแล้วฉันจึงโมโหแล้วเตะเข้าไปที่น้องชายของเจ้านั่นด้วยความหมั่นไส้แต่พอเห็นสีหน้าของแฮชานที่กำลังนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดฉันก็อดใจไม่ได้ที่จะยกมือถือขึ้นมาถ่ายเก็บไว้ดูเวลาเครียด
“ ตอนนั้นเธอทำฉันได้แสบมากเลยนะ อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ ”
“ เห้ย!! ” จู่ๆแฮชานก็ยกตัวฉันออกจากตักและอุ้มฉันในท่าเจ้าสาวก่อนที่จะตรงไปที่ห้องนอนเราสองคน
แกร๊ก!
เมื่อเข้ามาในห้องแฮชานก็ทำการปิดประตูและล็อคประตูทั้งๆที่เขายังอุ้มฉันอยู่ก่อนที่จะพาฉันมาที่เตียงและวางฉันลงอย่างเบาแผ่ว
“ นี่!ฉันยังไม่ง่วงนอนนะ! ”
“ ก็ไม่ได้จะพามานอนสักหน่อย ” แฮชานยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเลห์ก่อนที่จะเดินมาคร่อมร่างฉันไว้
“ เห้ย! นายจะทำอะไรน่ะ?ออกไปนะ ” ฉันดันแผงอกของร่างสูงที่อยู่ด้านบน
“ (ชื่อคุณ) ”
“ อื้อ ว่า? ”
“ นี่เราก็แต่งงานกันมาสองปีแล้วนะ ”
“ … ” ฉันเงียบไม่พูดอะไรเพียงแต่จ้องเข้าไปในดวงตาของร่างสูงที่กำลังส่งสายตาจริงจังบวกแพรวพราวให้ฉัน
“ แฮชน่ะอยากมีลูกแล้วนะ ” แฮชานไม่พูดเปล่ามือปลาหมึกของเขาก็ลูบที่ต้นขาของฉันอย่างเบาแผ่ว
” นะ…นาย “
“ อย่าบอกว่าเธอยังไม่พร้อมนะ “
” … “
” เรามาสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์แบบไปด้วยกันนะ(ชื่อคุณ) “
“ แล้วใครห้ามกันเล่าาา “
จุ๊บ!
ฉันยิ้มออกมาก่อนที่จะจุ๊บเข้าไปที่ปากของเขาโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว
” ยัยคนฉวยโอกาส “
” อื้อ~~ “
พูดจบแฮชานก็เข้าจู่โจมฉันด้วยจูบอันอ่อนโยนก่อนที่มือปลาหมึกของเขาจะค่อยๆเลิกเสื้อของฉันขึ้นส่วนฉันก็ไม่ยอมจึงเอื้อมมือไปถกเสื้อเขาขึ้นเหมือนกันและเหตุการณ์ทั้งหมดก็ตัดไปที่…โคมไฟ
ขอบคุณนะแฮชาน ขอบคุณที่นายมาสารภาพฉันในวันปัจฉิม ฉันรักนายนะ…
TALK;N
อยากมีคนมาสารภาพรักในวันปัจฉิมจังเลยค่ะ ฮรุก;-;
ความคิดเห็น