คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : Blue Trauma
“ันเอวา เพอร์ินส์” เธอยมือประสานันบนโ๊ะ “นายมีื่อไหม?”
แอนรอย์ผิวสีนั่้มหน้า้มานิ่นเธอ้อเหลือบมอแอลอีีบนมับวาว่ายัมีไฟอยู่ไหม สภาพอมันยับเยินพอสมวร
แนถลอปอเปิ บุบบาส่วนาารระแท
“เรา้อารทราบสิ่ที่เิึ้น” เธอเลื่อนมือไปเปิแฟ้มีบนโ๊ะ
“เราเ้าใว่านายแทเ้าออนาย าร์ลอส ออร์ทิาย
และยัเียนว่าันมีีวิบนผนั้วยเลืออเาอี้วย มีเหุผลที่ทำแบบนั้นไหม?”
เียบ ไม่แม้แ่ะเยหน้าึ้นมาสบาเธอ
“ฟันะ” เธอเยิบัวเ้าไปใล้ “ถ้าหาสิ่ที่นายทำไปเป็นารป้อันัว
เราสามารถ่วยนายไ้”
เธอโห เธอรู้ว่าผ่านมาะสิบปีแล้ว็ยัไม่มีวามเท่าเทียมันระหว่าสอเผ่าพันธุ์ แม้ว่าเธอะอยาเห็นวันนั้น็ามที
ั้แ่พอลนถึแอนรอย์้าหน้าเธอ ไม่เยมีวามเท่าเทียมัน
“ันรู้ว่ามันมีเหุผลที่นายทำไปแบบนั้น แ่ันไม่รู้ว่าเหุผลนั้นืออะไร” เธอปิแฟ้มีล “่วยอธิบายให้ันฟัไ้ไหม?”
“บ้าเอ๊ย” เวินสบถแล้วหัวเราะเยาะ
“สิลารสอบปาำยัยนี่ไม่ระเื้อไปไหนเลย แทนที่ะทำให้นโนสอบรู้สึันน้อายออมา
ลายเป็นว่าโนประนีประนอมเหมือนลู้าร้านสะวื้อไปแล้ว” อนเนอร์หันมามอเวินเียบ
ๆ แล้วเบือนลับไปมอสถานาร์สอบปาำอนัสืบสาว
ห้อเียบไปสัพั เอวาเหล่มอมายัระห้อำมือวามืออเธอ ราวับว่าไ้ยินำสบประมาทอนัสืบรุ่นพี่อย่าไรอย่านั้น
“ันยัไม่อยาใ้ไม้แ็นะ”
เธอออทิ้น้ำหนัระแทพนัเ้าอี้ “สารภาพมาแล้วทุอย่าะเป็นไป้วยีสำหรับเราทัู้่”
ยัเียบ
เอาล่ะ...เอวาลืนน้ำลายลในออย่ายาลำบา
ในารลืนรั้นี้ือารลืนวามลัว วามลัเล
วามอ่อนโยนไปให้หมแล้วึเอาหน้าที่ารานึ้นมาสวม
ฝ่ามือเธอฟาโ๊ะัปึ ัวเธอลุึ้นยืน แฮ์เลิิ้วึ้น
“ลัวอพิุลาร่วออาปารึไ?” เธอย่ารายเ้าใล้แอนรอย์ัวนั้น
“มัวแ่อมเอาไว้ในปาน่ะ ไม่ลัวโนแยิ้นส่วนบ้ารึไ? หืม? แยแนาเป็นส่วน ๆ
แยสมอออไปรวสอบน่ะ”
ไฟแอลอีีเริ่มมีปิิริยาอบสนอ
มันเปลี่ยนเป็นสีแเมื่อเธอพูถึารแยิ้นส่วน
“ถ้าไม่สารภาพออมา
ันะเป็นนัสินใเอว่าะแยิ้นส่วนที่นี่ไปเลยทีเียวหรือ่อย ๆ
แยไปามำนวนวัน ให้นายไ้เห็นสภาพเยิน ๆ
อัวเอและให้นายไ้รู้ว่ามันเิเพราะนายหุบปาไม่พูเอ”
ยัเียบแ่เธอรู้ว่าอนนี้มันำลััน
แอลอีีวิ่สีแอย่า่อเนื่อ
“ยั ยัเียบ” เธอว้าแฟ้มีแล้วว้าล้าหน้ามัน “พูัอย่าไ้ไหม!?”
เียบ แ่มันัวสั่น เธอะัไปแล้วรีบเินหนีออมา
เวินหัวเราะลั่น “มันัวสั่นหน่อยเียวหนีมันะั้น
ลัวมันระเบิใส่หน้ารึไยัยเอวา”
แฮ์ถอนหายใแล้วเินออาห้อำไปเพื่อะเ้าไปสอบปาำ้วยัวเอ
“เป็นอะไรไป?” เสียแฮ์ถามึ้น่อนประูะปิ
อนเนอร์หันไปมอ
“ะ ่วนอนเย ๆ ่ะหมว” เธออบ
ไม่นานนัหมวแอนเอร์สันเ้าห้อสอบปาำ
ทา้านเอวา เธอหลบมาอยู่ในห้อน้ำหินเียว
ันอโทษ...น้ำาพลันไหลออมาาวาสีน้ำาล
ภาพแอลอีีเป็นสีแและร่าแอนรอย์สั่นเทา้วยวามลัวมันแทใเธอเ้าั
ๆ
ันไม่อยาทำแ่มันไม่มีทาเลือ...เสียสะอึสะอื้นแผ่วหลุออมาาปาอเธอ
พอล ถ้านายยัอยู่ นายะบอันว่ายัไ?
นายะโรธันไหมที่ทำับพวเียวันับนายแบบนี้?
นัสืบสาวยืนร้อไห้หน้าระแบบนั้น ใ้เวลาอยู่ราวสิบห้านาทีถึเริ่มมีสิึ้นมา
วัน้ำล้าหน้าทิ้วามรู้สึผิไปับสายน้ำเพื่อลายวามหนัอึ้ในอ
เอวาเป่าลมออาปา สบสิอารม์เินลับเ้าห้อสอบสวนฝั่ผู้สัเาร์
“ลัวมันระเบิใส่หน้ารึไน่ะเอวา?” เวินยัแวเธอไ้อี
เธอมอ้อนเาแ่รีลับหัวเราะพลาสั่นศีรษะ
“ูุ๊าสอัวุยันสิ” เวินี้ให้เอวาู “ลี”
เอวาเียบ มอเหุาร์่อไป ฝ่ายอนเนอร์เินเ้าไปหาแอนรอย์ัวนั้นพร้อมยมือแะหลัมันเบา
ๆ
“ผม้อรู้” เสียอนเนอร์ัามไม์ที่่อนในห้อสอบสวนเ้ามา
“ผมไม่มีทาเลือ”
“เสร็แล้วเหรอะหมว?” เอวาถามแฮ์ แฮ์พยัหน้า
“เห็นมันบอว่ามันเาะเ้าเมมโมรี่ไปแล้ว”
ะที่อนเนอร์ใ้มือทาบเรื่อสแนเพื่อเปิประูออมานั่นเอ
แอนรอย์ัวนั้นเอาหัวโโ๊ะ้ำ ๆ และไม่มีท่าทีว่าะหยุพฤิรรมนั้น
“มันทำอะไรอีวะ” รีเินเ้าไปใล้ระ ิ้วมวเ้าหาัน
“มันำลัทำลายัวเอ” แฮ์ลุึ้นาที่นั่
แ่่อนที่ใระออไป่วยเหุาร์นั้น เอวาวิ่เ้าห้อสอบสวนไป่อนแล้ว
“เฮ้” เธอพยายามรั้แอนรอย์ไว้ไม่ให้เอาหัวโโ๊ะแ่ไม่ไ้ผล
แรเรื่อัรมาว่าแรมนุษย์ผู้หิอยู่แล้ว “ใเย็น ๆ ่อนนะ”
ธีเรี่ยมสีฟ้าไหลออมาาะโหลอมันและสาระเ็นไปทั่ว เลอะเสื้อเลอะาเ
เลอะมือเธอ
...แอนรอย์ฟุบลบนัเ็หิ เลือสีน้ำเินไหลระายไปทั่ว
เลอะทั้เบาะและเนื้อัวหน้าผม…
“อย่าส่เสียัไปยัยหนู”
“ลา่อนเอวา”
ภาพในวันนั้นปราึ้นัเน
เธอถอยัวหนีิระิฟิล์มปรอทสีำ้านหลัโยไม่รู้ัว วาสีน้ำาลเหลือลาน ใบหน้าีเผือ เหื่อแพลั่ หัวใเ้นึัึัเหมือนะระโออมาาอ
“เอวา!” รีี้นเสีย เธอหันวับไปมอหน้าเา
วหน้าอเธอเ็มไป้วยวามใลัว
“หยุมันสิวะ!” นัสืบรุ่นให่ผลัำรวผิวำที่มา้วยันเ้าไปหามัน
ำรวนายนั้นพยายามทำแบบเียวับเอวาือรั้ัวมันไว้ แ่ไม่มีผล
แรนสู้ัรลไม่ไ้
“ผะ ผมหยุมันไม่ไ้!” เาื่นระหน
“พอไ้แล้ว! ุ้อหยุทำแบบนั้นเี๋ยวนี้!” เสียแอนรอย์รุ่น RK800 แทรึ้นมา
ทุนในห้อหันไป้อมันเป็นาเียว
ัหวะที่ำรวนายนั้นพยายามะปลุแมือแอนรอย์ัวนั้นนั่นเอ
มันผุลุึ้นวยเอาปืนที่เอวอำรวยิอนเนอร์
เสียัปัพร้อมเสียรีร้ออเอวาัลั่นห้อ
าม้วยเสียร่าหุ่นสืบสวนรุ่นใหม่ล่าสุล้มลอับพื้นและระสุนนัที่สอัึ้น
เป็นารทำลายัวเออมัน
ทั้ห้อเียบัน
“เอวา” แฮ์็ออยู่เหมือนันแ่็อว่าเมื่อเห็นสภาพนัสืบสาวัวสั่นเป็นลูน
น้ำาไหลพรา ปาสั่นระริ
เธอ่อย ๆ ทิ้ัวลนั่ับพื้นอย่าอ่อนแร
วามรู้สึผิที่เพิ่ะล้าไปลับเ้ามาท่วมท้นในใหนัว่าเิมนแทบะสำลัายไปพร้อมับแอนรอย์สอัวนี้
“เอวา” เสียเวินอ่อนลว่าที่ผ่านมา เายื่นมือเ้ามา่วยเธอลุแล้วยมือลูบหลัเธอเป็นารปลอบวั
Blue (adj.) Woeful
Trauma (n.) Deeply distressing experience
ความคิดเห็น