คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : {บทสับ} รอบที่หนึ่ง บทวิจารณ์จากเสคุง
ผู้สับ
เสคุง
ในห้วงทรมาน
ด้านที่เลือกสับ : 3.4 ความประทับใจ
ผมยอมรับอย่างหนึ่งก่อนเลยว่า ส่วนตัวค่อนข้างแปลกใจที่มันสามารถมาแนวหลอกหลอนได้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายของผมผมพอควร
การสื่อสารกับผู้อ่านโดยผ่านการบรรยายบุรุษที่ 1 ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอ่านไดอารี่ของคุณครูผู้ต้องเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์อันน่าพิศวง การบรรยายที่ชวนให้เห็นภาพของเด็กหญิงมานีที่แตกต่างกับในหนังสือเรียนสมัยประถมสิ้นเชิง กับการตายอันมีเงื่อนงำ ชวนให้ต้องอ่านต่อไปเรื่อยๆ เพราะอยากรู้ผลตอนสุดท้าย รวมถึงความรู้สึกของครูสาวที่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ประหลาด ทั้งสูญเสียนักเรียนในปกครอง และปริศนาของหนังสือเรียนภาษาไทย ท่านบรรยายความรู้สึกนั้นผ่านตัวละครมาถึงผมได้ ---- ผมขนลุก
ท่านทิ้งปมไว้ให้คนอ่านคิดว่า แท้จริงแล้ว หนังสือเรียนนั้นมันมีอาถรรพ์หรือเป็นเรื่องบังเอิญ ชวนให้นึกถึงนิยายหรือหนังสยองขวัญหลายๆเรื่อง ---- และมันเป็นปมที่ทิ้งท้ายได้เยี่ยมมาก
ฟูมฟาย ไร้เสียง
ด้านที่เลือกสับ : 3.4 ความประทับใจ
เนื้อหาการสับ
ผมอ่านเรื่องนี้ไปสองรอบ เพราะตอนแรกผมไม่เข้าใจ ... ไม่เข้าใจเลยครับ สารภาพตามตรง จากใจ
ผมมีความรู้สึกว่ามันมีสิ่งที่แย้งกันเองอยู่ลึกๆ 'นีได้ยินเสียงของตัวอักษร' 'ตัวอักษรพูดกับนีได้' ผมมีความรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับตัวอักษรไม่ใช่ตัวอักษร "มานี" เหมือนวิญญาณ มากกว่าจะเป็นตัวอักษรที่อยู่ในหนังสือเรียนสมัยประถม
ผมพอจะเข้าใจที่ว่าได้ยินเสียงตัวอักษร แต่ผมกลับมางงตอนที่ท่านบอกว่าตัวอักษรพูดคุยกับนีได้นั่นแหละ ตัวอักษร....มันเป็นสิ่งถูกเขียนขึ้นมาให้เป็นคำเป็นประโยค ดังนั้นหากมันจะพูดได้ ควรจะพูดคำหรือประโยคนั้นๆ แต่นี่ไม่ใช่-----
ผมอ่านไปแล้วต้องย้ำตัวเองตลอดว่าเสียงของมานีเป็นเสียงจากตัวอักษรในหนังสือเรียนที่นีเก็บไว้กับตัวเอง ---- ซึ่งในความรู้สึกผม มานีเหมือนผีที่คอยดูแลนีอยู่
ผมไม่กังขาเรื่องอะไรทั้งสิ้นจริงๆ ... นอกจาก "ตัวอักษรพูดได้" และเพราะเหตุนี่ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกเฟลเล็กน้อย
ป.ล. ท่านเซ ผมขอถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ท่านเมาหรือ??
ความคิดเห็น