Judge Games เกมล้างแค้นกรรมการ

ลำดับตอนที่ #10 : {บทสับ} รอบที่หนึ่ง บทวิจารณ์จากท่านแมงมุม

ผู้สับ
ท่านแมงมุม

เรื่อง ในห้วงทรมาน

ขอเริ่มที่ด้านภาษาแล้วกันนะคะ เราคงไม่สามารถบอกท่านได้ว่าภาษาที่ท่านใช้ดี ไม่ดี เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมยังไง คือมันเกินความสามารถเรา ^__^ แต่ที่หยิบเอาเรื่องภาษามาพูดเพราะเป็นสิ่งที่เราชอบที่สุดในเรื่องนี้  ถ้าตัดเรื่องการพิมพ์ผิดพิมพ์ตกไปเราว่าท่านบรรยายได้ดีมากๆ อ่านแล้วรู้สึกว่ากำลังฟังคนคนหนึ่งเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ เราอ่านแล้วรู้สึกถึงความเป็น “ฉัน” ของตัวละครในเรื่องได้จริงๆ ถึงจะไม่สามารถบรรยายออกมาได้ว่าตัวละครในเรื่องมีลักษณะนิสัยยังไง ซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจ มันน่าขนลุกที่อ่านไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกเหมือนโดน “ฉัน” สิงร่าง หรืออาจจะเป็นเราเองที่กลายร่างเป็น “ฉัน”และเข้าไปในนิยายซะเอง

ต่อไปขอเป็นพล็อตเรื่อง + การดำเนินเรื่องพร้อมๆกันนะคะ เราไม่รู้ว่าจะติท่านในส่วนไหน เพราะรู้สึกว่าพล็อตมันก็มีความสมบูรณ์ในตัวมัน คืออ่านจบแล้วเรารู้เรื่อง 555 ส่วนการดำเนินเรื่องมันก็ไม่งง ไม่ได้สับสนอะไร แต่สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ…

ก่อนอื่นต้องสารภาพบาปกับท่านคันดะก่อน  ต่อไปหนูจะไม่ทำอีก Y_Y  คือเราติดนิสัยเวลาอ่านนิยายในเน็ตอย่างหนึ่งคือชอบเลื่อนลงไปดูบรรทัดสุดท้ายก่อนแล้วค่อยอ่าน ไม่ได้อะไรนะอยากดูเฉยๆเลยทำให้สายตาไปพบกับบรรทัดสุดท้ายแบบผ่านๆ พอเริ่มอ่านจนไปถึงกลางเรื่องมันเลยเห็นว่าเรื่องมันจะดำเนินไปยังไง อาจด้วยเหตุนี้ด้วย หรืออาจเพราะพล็อต การดำเนินเรื่อง การบรรยาย หรือเราก็ไม่แน่ใจว่าผู้เขียนต้องการให้อารมณ์มันออกมาแบบไหน เรารู้สึกว่าอารมณ์มันไม่สุด ความหลอน ความกลัว ความกดดัน ความกดดัน มันมาไม่สุดสักอัน แต่เราก็ไม่รู้นั่นแหละว่าท่านตั้งใจให้มันออกมาเป็นแบบไหน….

เรื่อง ฟูมฟาย ไร้เสียง

เริ่มที่เรื่องภาษาก่อนนะคะ เราคงไม่สามารถบอกท่านได้ว่าภาษาที่ท่านใช้ดี ไม่ดี เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมยังไง เอาตามความรู้สึกล้วนๆนะคะ เรารู้สึกว่าช่วยต้นๆ ก่อนที่จะเริ่มบทที่ 1 น่ะ มันเป็นติดๆขัดๆยังไงไม่รู้ คือรู้สึกว่า แค่สั้นๆแต่ก็เหนื่อยกับการอ่านเพราะต้องตั้งใจอ่านมาก บางบรรทัดต้องอ่านสองสามรอบ เว้นวรรคต่างกัน (อันนี้อาจเพราะความสามารถของผู้อ่านเองY_Y) แต่หลังจากเริ่มบทที่ 1 แล้วอ่านรื่นดีค่ะ

                พล็อต + การดำเนินเรื่อง ก่อนอื่นขอสารภาพบาปก่อน เราเผลอไปเห็นคอมเม้นต์ที่ท่านเซคุยกับท่านคันดะในเฟซว่า “มานีของเราก็ตายเหมือนกัน” พอเรามาอ่านเลยกลายเป็นลุ้นว่าปูจะฆ่ามานียังไงซะงั้น 

สารภาพตรงๆว่าอ่านจบรอบแรกแบบงงๆ ของเราหลังจากการงงเวลาอ่านนิยายมันจะเกิดเอฟเฟ็กตามมาสองอย่างคือ 1. มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ช่างมัน เลิกอ่าน 2. มันเกิดความขัดแย้งในหัวทำให้อยากกลับมาอ่านใหม่ นิยายเรื่องนี้เข้ากรณีที่ 2 ค่ะ เราเลยกลับไปอ่านใหม่อย่างตั้งใจ ด้วยหวังว่าเราจะจัดการกับความเข้าใจของตัวเองได้ แต่อ่านจบรอบสองแล้ว….. หนูก็ยังงงเหมือนเดิม Y_Y

ดังนั้นจึงขอแค่มาบอกเฉยๆว่าหนูงงอะไร…บอกแบบงงๆ
1. ตกลงเรื่องมันเป็นตามที่ท่านบรรยาย คือมานีตาบอด และ ปูอาจจะตาบอดด้วยเหมือนกัน แต่เราก็รู้สึกว่ามันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้รู้สึกขัดแย้ง อย่างเรื่องไฟดับ (เอ่อ มันขัดแย้งตรงไหนวะ…เอาเป็นว่าเราคิดว่ามันขัดแย้งแล้วกันนะคะ) เออมีตอนที่มานีมองไปยังเพื่อนร่วมห้องของตน คือท่านบรรยายตอนแรกๆมันเชื่อได้จริงๆนะว่ามานีตาบอดและได้ยินเสียงต่างๆ แต่อ่านไปเรื่อยๆเรากลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เลยกลายมาเป็นคำถามที่สองว่า
2. มานีตาดี ปูก็ตาดี
3. สิ่งที่จู่ๆเราก็นึกขึ้นมาตอนอ่านจบรอบที่สองคือ ไม่มีมานี ตาปูอะไรทั้งนั้นแหละ ทั้งสองคนเป็นคนคนเดียวกัน…
4.หรือเราอาจจะไม่เข้าใจอะไรเลย -__-