คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter7 | เป็นห่วง?
Chapter
7
“อึก!!!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนการ์ดของแจบอมโยนลงมาจากรถ ตอนนี้สภาพของคุณนั้นเละมาก เรียกได้ว่าคุณกลายเป็นซอมบี้ดีๆ นี่เอง เนื้อตัวมอมแมมตามตัวมีรอยแดงและฟกช้ำ ยิ่งที่ข้อมือและข้อเท้ามีรอยของเชือกที่ใช้มัดคุณไว้กับเก้าอี้ปรากฏอยู่ ร่างกายที่บอบช้ำและเหนื่อยล้าเริ่มต้องการที่จะพักผ่อน….แต่ยังไม่ถึงเวลา
คุณค่อยๆ พยุงตัวเองที่ตอนนี้เรียวแรงได้หายไปเกือบหมดไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะที่อยู่ไม่ไกล เศษเหรียญที่ได้จากแจบอมถูกย่อนลงพร้อมกับนิ้วเรียวที่กดหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาบอก…
“ซะ เซ…” เสียงที่เบาราวกับเสียงกระซิบของคุณพูดเมื่อปลายสายรับ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปนอกจากนั้นเพราะ จู่ๆ รอบกายก็เกิดขาวโพลน และไม่นานทุกอย่างก็ดับวูบไป…
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
[บันทึกพิเศษ : โฮ เซฮุน]
“ซะ เซ…” ทันทีที่ผมรับโทรศัพท์ที่เป็นเบอร์ของตู้สาธารณะที่จู่ๆ ก็โทรเข้าเครื่องของผม ทั้งๆ ที่น้อยคนที่จะรู้จัก เสียงแผ่วเบาที่ได้ยินทำเอาผมหัวใจกระตุกวูบแปลกๆ มันเป็นเสียงของคนที่ผมคุ้นเคยและกำลังตามหา (ชื่อคุณ)
“ธะ เธอ นี่!!” ผมตะโกนเรียกเธอแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ พร้อมกับสัญญาณที่ถูกตัดไป…
“จองกุก บอกให้ไอ้เลย์มันจับสัญญาณที่เพิ่งตัดไปเมือกี้แล้วตามไป” หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ…อาจจะเป็นพวกแกงค์ต่างๆ ที่อาจจะทำร้ายผมก็ได้ แล้วตอนนี้…เธอจะเป็นยังไงบ้าง โถ่เว้ย! ความรู้สึกกระวนกระวายใจนี้เกิดกับคนอย่างผมได้ยังไงเนี่ย…
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
วันต่อมา…..
ร่างบางที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาในห้องสีครามเทาที่คุ้นเคย เธอลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบากเพราะร่างกายที่อ่อนแอ
“อะ อื้อออออ” เสียงครางตอนพลิกตัวของเธอดังขึ้นเพราะความเจ็บแปลบริเวณแขนขวาที่เธอนอนทับ จมูกสวยจรดเข้ากับแผงอกของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ…
“ซะ เซฮุน!!” คุณตะโกนชื่อเขาเสียงดัง แล้วใช้มือทั้งสองข้างผลักเขาออกเต็มแรง แต่ดูเหมือนว่าเซฮุนจะรู้ตัวก่อนจึงรวบข้อมือคุณไว้ทั้งสองข้างแล้วดึงคุณประชดเข้าหาตัว
“ไปไหนมา…แล้วทำไมกลับมาสภาพนั้น” ร่างสูงจ้องลึกเข้ามาในดวงตาคู่สวยของคุณ น้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าแต่ก่อนทำให้ก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้ายเร่งจังหวะในการบีบตัว…นายชักจะมีอิทธิพลกับฉันมากไปแล้วนะ
“ฉะ ฉันไม่รู้ นะ นี่! หยุดนะ…” คุณร้องเมื่อใบหน้าเขาค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ จนกระทั้งฝั่งลงไปที่ซอกคอของคุณและฝากรอยแดงไว้มากมายอย่างถือสิทธิ์
“หือออออออ อะไรนะ…” ร่างสูงทำเป็นไม่ได้ยินที่คุณพูดแล้วลากลิ้นร้อนๆ มายังติ่งหูก่อนจะขบเบาๆ เพื่อแกล้งร่างบางที่บิดไปมาด้วยอารมณ์ลึกลับบางอย่างที่เข้ามอบให้
“ฉันบอกให้คุณหยุด…อืมมมมมมมม” คุณบอกเขาอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล เมื่อคำพูดนั้นถูริมฝีปากของเซฮุนดูดกลืนไปหมด พร้อมกับสติของคุณที่ค่อยๆ เลือนหาย…ไปทีละน้อย…
“หยุดหรอ…คงไม่ได้แล้วละ…”
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
P's Potter Talk
ตอนหน้าเป็น NC (อีกละ)
#อยากอ่านเมนไว้รอเลยนะค่ะ
ความคิดเห็น