คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3 | ทำตัวเอง
Chapter
3
10.43 AM
ร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงสีขาวเริ่มจะรู้สึกตัว หลังจากที่เมื่อคืนโดนมาเฟียใจโหด! โฉด! ชั่ว! พรากเอาเวอร์จิ้นไป พร้อมกับทำร้ายคุณจนบอกช้ำ ตามเนื้อตัวมีรอยทั้งกัด ขบ แดงเถือกตามคอและแขนไปหมด… ตอนนี้คุณรู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วตัว ยิ่งส่วนกลางของคุณนั้นยิ่งหนัก เพราะแค่หายใจก็ยังเจ็บแปลบขึ้นมาทันที น้ำใสๆ ไหลลงมาตอกย้ำความอัปยศที่เกิดขึ้นเมื่อคืน…
“อึก!” คุณค่อยๆ คลานมาเรื่อยๆ ตามพื้นห้อง เพราะไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเดิน น้ำตาไหลนองหน้าจนมองทางข้างหน้าแทบไม่เห็น…
“ทำเป็นเก่ง!!! เธอทำตัวเธอเองนะ” เซฮุนที่เดินเข้ามาในห้องเห็นสภาพคุณแล้วก็ตกใจ ทั้งรอยแดงตามตัวและน้ำตาที่นองหน้ามันทำให้เขารู้สึกผิดนิดๆ แค่นิดเดียวเท่านั้น แต่ทั้งหมดคุณก็ทำตัวเองทั้งนั้น…เพราะถ้าคุณสารภาพแต่แรกว่ารู้อะไรไปแล้วบ้าง…หรือไม่รู้อะไรเลย เขาก็คงจะไม่ทำกับคุณเยอะขนาดนี้หรอก แต่ก็เก็บอารมณ์ไว้เพราะมาเฟียอย่างเขาไม่อ่อนแอหรือหวั่นไหวกับเรื่องพรรค์นี้หรอ เสียเกียรติตระกูล EXORCIST หมด!!!
“อึก!” คุณไม่พูดอะไร ทำเป็นมองไม่เห็นเขาซะด้วยซ้ำ เซฮุนที่โดนเมินก็ถึงกับมีน้ำโห เขากระชากแขนคุณให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขา…
“เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้เมินฉัน ห๊ะ!!!” เขาตะโกนใส่หน้าคุณเสียงดัง มือบีบกรามคุณแน่น สายตาที่เขาใช้จ้องคุณตอนนี้น่ากลัวมาก…
“ฉันก็แค่คนที่นายย่ำยี…นายยังจะอะไรกับฉันอีก!!” คุณก็จ้องหน้าเขาโดยไม่หลบตา ชีวิตการเป็นสายตำรวจของคุณต้องจบลงเพียงเพราะโดนเป้าหมายจับได้และย่ำยี นี่คุณยังไม่ทันได้ทำสิ่งที่คุณเฝ้ารอมาตลอดชีวิตเลย…พ่อค่ะ! หนูสับสน หนูควรจะทำยังไงดี…
“งั้นเธอก็บอกฉันซิ ว่าเธอรู้อะไรบ้าง”
“ฉันไม่รู้! ฉันบอกว่าฉันไม่รู้!!!” คุณเค้นเสียงเฮือกสุดท้ายตะโกนออกไป เผื่อว่าเขาจะเชื่อ…ว่าคุณไม่รู้ไม่เห็นอะไรจริงๆ
“เธอ! นี่เธอ!!!” เซฮุนเรียกคุณ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ สงสัยคุณจะไม่รู้เรื่องอะไรแน่นอน ทั้งเรื่องธุรกิจสีเทาผิดกฏหมาและเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อนกับเซมี (เซมีเป็นลูกสาวแท้ๆ ของซีวอน เธอมีอาการประสาทหลอนนิดเหนื่อยและไม่ไว้วางใจใครหลังจากที่เกิดเรื่องเมือตอนนั้น ซึ่งเรื่องก็มีอยู่ว่า… #เรายังไม่คิด)
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
[บันทึกพิเศษ: (ชื่อคุณ)]
“ตื่นแล้วหรอ” ฉันลืมตาขึ้นมาเจอกับอีมาเฟียหื่นกาม หู่~ นึกว่าจะตายซะแล้ว ดีนะที่ไอ้มาเฟียนี่มันเชื่อที่คุณไม่รู้เรื่องที่ว่าฉันมาเป็นสายสืบที่นี่น่ะ! หรือว่าเขาอาจจะรู้แล้ว…
“ฉันไม่รู้อะไร…”
“พอเถอะ ฉันเชื่อเธอ…” เขาพูดเสียงอ่อนกว่าตอนแรก เกิดอะไรเนี่ย…
“เธอพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันมา” เขาพูดแล้วใช้มือลูบเบาๆ ที่ผมของฉันแล้ว เดินออกไป…
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
[บันทึกพิเศษ: โอเซฮุน]
“จองกุก จับตาดูเธอไว้…อย่าให้คลาดสายตา” คนอย่างผม ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ หรอก คิดว่าเธอจะตบตาฉันง่ายๆ หรือ…ไม่มีทางซะหรอก!! มีหรอที่คนใน FBI อย่างเธอจะไม่รู้เรื่องที่หัวหน้าทำไว้! เจ้านายเจ้าเล่ห์ยังไงลูกน้องก็คงจะเป็นอย่างนั้น อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหน…
ว่าแต่…เธอชื่ออะไรว๊ะ จำไม่ได้…
“เธอชื่ออะไรนะ…”
“(ชื่อคุณ)ครับ” (ชื่อคุณ)หรอ…ก็ใช้ได้ห๊ะ! เราได้เล่นเกมทางประสาทกันแน่…(ชื่อคุณ)
-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|
P's Potter Talk
สั้นมากเลย #ขอแก้ตัวตอนหน้าละกันนะค่ะ
ความคิดเห็น