ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    company criticizes for develop บริษัทวิจารณ์เพื่อพัฒนาจำกัด

    ลำดับตอนที่ #8 : >[Feriya [Spy] วายร้ายพันธุ์สายลับ(เซ็นรับแล้ว)]

    • อัปเดตล่าสุด 19 มิ.ย. 53




    ชื่อนักวิจารณ์ : Prisma Dominatus

    ลิ้งค์หรือแบนเนอร์บทความ ที่วิจารณ์ :http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=167098

    แถลง ก่อนอ่านคำวิจารย์ ผมอ่านข้ามบทที่อยู่ในระหว่างรีไรต์ไปนะครับ และไม่ได้อ่าน special chapter รวมทั้งไม่คำนึงถึงส่วนท้ายที่ผู้เขียนคุยกับคนอ่าน เอาเฉพาะส่วนของเรื่องที่สมบูรณ์เท่านั้น

    โครงเรื่อง [ 9/10]
    โครง เรื่องเข้าท่าครับ แต่ผมเห็นว่าการไต่ปมของเรื่องมันค่อนข้างจะยืดยาว อันนี้จะเหมาะกับนิยายที่มีข้อคิดหรือสะท้อนสังคมที่ลึกล้ำแต่ไม่น่าจะเหมาะ กับนิยายแฟนตาซีบันเทิงเพราะไม่ต้องสร้างความ "ร่วม" ในฉากนานขนาดนั้นครับ อันนี้ขอลบ 1 แต้ม ตัวอย่างความยืดคือ จากเรื่องเฟรย์ต้องปลอมตัว(และเพศ) เข้ามาเป็นท่านลอร์ด แต่กว่าจะได้เข้ามาเป็นลอร์ดปาเข้าไปหลายตอน บรรยากาศความแฟนตาซีก็ไม่คุกรุ่นแต่ตอนแรก มันมาออกหลัง ๆ เสียมาก ตอนแรกผมนึกว่าเป็นเรื่องแนวแอสแซสสินเลยนะ
    เรื่องนี้จริง ๆ กะจะลบ 2 แต้ม หากแต่มีมุขตลกขัดขวางเอาไว้ การใช้มุขที่มีตลอดเรื่องทำให้อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่น่าเบื่อครับ ทำได้ดี แต่โปรดอ่านส่วนการบรรยายต่อ

    ตัว ละคร [ 9/10]
    ตัวละครดี มีเสน่ มีความลึก แต่ผมคิดว่าเอาออก 1 คะแนนเพราะความลึกล้ำของตัวละครยังไม่ถึงขั้น ตัวอย่างคือ เฟรย์ตัวเอกนั้นห้าวมาก ห้าวมาก มาก ครับ พี่น้อง จนกระทั่งไม่ทำให้ดูเป็นหญิงเลย อยากให้เสนอความเป็นหญิงของเธอบ้าง ถ้าไม่ใช่ในทางพฤติกรรมก็เป็นทางรูปลักษณ์ ให้ท่านผู้เขียนลองขยับตัวจากคนที่ยืนข้างหลังเฟรย์มายืนข้างหน้าแล้วมองตา เธอนิ่ง ๆ ถามตัวเองว่าท่านเห็นอะไรในตัวนางแล้วท่านจะพัฒนาตัวละครขึ้นไปได้อีกระดับ ครับ อันนี้ไม่ใช่ว่าทำได้ไม่ดีนะครับ ทำได้ดี ดีมาก แต่ยังพัฒนาได้อีกครับ
    ตัว ละครบางตัวออกมาแล้วไม่ค่อยมีบทเลยครับ บรรดาท่านลอร์ดอะไรทั้งหลายที่ออกมาบทแรก ๆ ที่ออกมาแล้วหายไปเลยเป็นตัวอย่าง ผมจำชื่อยังไม่ได้เลยครับ คิดว่าถ้าไม่มีบทมากนักบางคนไม่ต้องมอบชื่อให้ก็ได้ครับ

    ฉาก สถานที่ เวลา [ 9/10]
    ฉากนั้นสำหรับผม ยังขาดการบรรยายที่ชัดแจ้งครับ เรื่องราวดำเนินไป มีคนที่เกี่ยวข้องเยอะแต่ตัวประกอบน้อย กิริยาต่าง ๆ ในเมือง ในวังยังน่าจะบรรยายได้เห็นภาพมากกว่านี้ แต่ผมก็ขอหักแค่ 1 คะแนนเพราะกลับจากในเมืองมาเข้าวัง บรรยากาศของบุคคลในวังเสนอได้เยี่ยมมากครับ ขาดเรื่อง "การเมือง" ไปหน่อย แต่ก็จัดว่าสมบูรณ์ในเรื่องการสนทนาในวัง

    การดำเนินเนื้อเรื่องและมุม มองการเล่าเรื่อง [ 8/10]
    มุขตลกแทรกอยู่ระหว่างเรื่องทำให้มันไม่น่า เบื่อครับ แต่ผมขอติงว่าบางส่วนที่มันจะซีเรียสก็อย่าได้ปล่อยมุขออกมาจะให้บรรยากาศดี กว่าครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมคิดว่ามุขเยอะไป จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เยอะที่จำนวนหรอกครับ แต่การกระจายมุขมันไม่เข้าท่าเท่าที่ควร มันน่าจะไปรวมกันเป็นกระจุก ๆ แล้วมีบางส่วนที่ขาดมุข คอยแต่จะสร้างความตื่นเต้นมากกว่า เรื่องนี้มีส่วนตื่นเต้นที่ดีครับ แต่สั้นไปเยอะเมื่อเทียบกับส่วนที่มีบรรยากาศสบาย ๆ ขอให้ดูที่ผมเปรียบใน "ความน่าติดตาม" จะพอเห็นภาพครับ
    มุมมองของเรื่องจัดว่าง่ายครับ เป็น Godview ไปเลย คนเขียนรู้หมดว่าตัวละครอะไรคิดอย่างไร แต่ดูจากการเล่าเรื่องผมเห็นว่ามันออกแนว 1st มากกว่านะเพราะกล้องจับที่เฟรย์เป็นส่วนมากแต่ก็อะลุ้มอะหล่วยไปครับ เพราะมันไม่ขัดขวางอรรถรส ยังคงความสนุกไว้ได้
    อยากให้การดำเนินเรื่อง ช่วยบรรยาย "ตอนก่อนหน้า" สักเล็กน้อยครับ มันจะช่วยให้คนอ่านไม่สับสนเวลาอ่านติด ๆ กัน อย่างตอนที่ 27 -> 28 ควรจะมีทวน "คำสั่ง" ขึ้นมาด้วย คนที่มาอ่านต่อหลังจากห่างเหินไปรออัพเดทจะได้ไม่งงครับ อันนี้ขอไป 1 คะแนนนะครับ

    ความสมเหตุสมผล [ 8/10]
    ผมขอหัก 2 แต้มจากความสมเหตุสมผลครับ บางส่วนของเรื่องดูไม่สมเหตุสมผล อย่างเช่นที่ผมอ่านแล้วสะดุดมากที่สุดคือ "กลิ่น" ของยาพิษในตอนไล่จับหนู ปกติแล้วพิษในอากาศจะจับกับสภาพความชื้นสูงทำให้มันไม่มีกลิ่นครับ อันนี้เกิดมากกับสภาพใต้ดินอย่างเช่นเวลาแก๊สรั่วในเหมือง (เคยโดนกับตัวครับ จำได้ แอมโมเนียที่ว่าเหม็นนี่ไม่มีกลิ่นเลย รู้ตัวก็มึนแล้ว) อันนี้พอจะเข้าใจได้ว่าผู้เขียนใช้ จินตนาการ สร้างคุกใต้ดิน จับผู้เล่นใส่ลงไปแล้วคอยดู แต่ไม่เคยเข้าไปเล่นจริง ๆ (แหงล่ะ มันลงทุนมากและเสี่ยงด้วย) จึงไม่ค่อยรับรู้สัมผัสอย่างสมจริงมากนัก
    ส่วนที่สองของความไม่สมเหตุสม ผลก็เป็นเรื่องพฤติกรรมของตัวละครครับ อย่างตอนที่มอส (มือสังหาร) รู้เรื่องเฟรย์เป็นสายลับเนี่ย มันไม่น่าจะง่ายปานนั้น เฟรย์ก็เป็นสายลับ จะบ่นก็บ่นกับพี่ได้ กริฟฟินก็อยู่รองมือรองเท้า (แม้จะพยศสักหน่อย) แทนที่จะไปบอกมือสังหาร ไปบอกคนอื่นน่าจะสมกว่า อย่างที่คนเขียนว่าว่ามันแค่อยากระบาย จริง ๆ โขกหัวให้สลบแล้วหลอกว่าฝันยังง่ายกว่า แม้แต่ผลการตอบสนองของมอสก็แปลก แค่บอกว่า "ไม่น่าเชื่อ" เท่านั้นเอง? เจอแบบนี้นั่งติดก็ว่าเย็นชาแล้วนะครับ มันน่าจะมีฉากรำลึกความหลังประมาณว่า "โหย นี่เราทำพฤติกรรมแบบนี้...แบบนั้น...แบบว่า...ต่อหน้าเธอเหรอเนี่ย?" อะไรอย่างนี้น่ะครับ

    บทสนทนา [ 10/10]
    อันนี้เต็ม ไม่มีหัก บทสนทนาไม่ยืด ไม่ขัด สมบูรณ์เท่าที่ผมสามารถวิจารย์ได้ตอนนี้ครับ

    ภาษา สำนวน

    - การบรรยาย [17/20]
    การบรรยายในเรื่องนี้โดยรวมแล้วไร้ที่ ติ แต่ผมขอหักไป 3 คะแนนด้วยประเด็นดังนี้ครับ
    2 คะแนน หักจากการใช้ sound effect ที่ฟุ้มเฟือยเกินไป เช่น ฉากที่มีการต่อสู้ระหว่างเฟรย์กับท่านแม่ทัพ เฟี้ยว ฟ้าว กันน่าดูแต่รกรุงรังไปหน่อย อันนี้ถูกทดแทนด้วยการบรรยายบรรยากาศที่ยอดเยี่ยม ทำให้โดนแค่ 2 คะแนน ครับ คำว่ายอดเยี่ยมที่ผมกล่าวหมายความว่าผม "เห็น" ทั้งสองประลองราวกับนั่งข้างสนามเลยครับ
    หัก 1 คะแนนเรื่องการสรุปความบรรยายท้ายช่วง ประเภท "อดออกกำลังกายอีกตามเคย" ในบทที่ 23 น่ะครับ ของแบบนี้บอกได้ก็ดีแต่บางทีไม่ต้องบอกก็ได้ พอคนอ่านอ่านไปแล้วจับความได้ คนเขียนยังย้ำอีกครั้งมันทำให้รู้สึกซ้ำซากครับ การมีไว้ก็ดีนะครับ หากแต่ท่านใส่เยอะเกินไปเท่านั้น (ผมจึงหักได้แค่ 1 คะแนนเท่านั้น)


    - คำผิด คำซ้ำ การใช้คำ [ 8/10]
    คำผิดมี ทั่วไป แม้รีไรท์แล้ว ผมขอหัก 1 คะแนนนะครับ การเลือกใช้เอฟเฟคก็ขออีก 0.5 คะแนน ส่วนการใช้คำซ้ำนั้นไม่มีส่วนที่ทำให้เสียอรรถรส เอาไปเต็มครับ อีก 0.5 คะแนนขอไปจากมุมมองส่วนตัวนะครับ เรื่องการแทนตัว เฟรย์ เป็น "เขา" มันรู้สึกไม่เหมาะ เพราะเธอ "แสดง" เป็นชาย ไม่ใช่ชายแท้ น่าจะใช้ "เธอ" ในบทบรรยายมากกว่า แต่ในบทสนทนาใช้ เขา เหมาะสมแล้วครับ

    ความน่า ติดตาม [ 9/10]
    เนื้อเรื่องมันไม่กด ดันและน่าติดตามเท่าที่ควรครับ โดยเฉพาะช่วงแรก ผมขอเปรียบเทียบอย่างนี้ ว่า เวลาเราไปปีนเขา ถ้าเป็นการปีนที่ไม่มีส่วนชะเง้อหินเป็นพัก ๆ เราจะเรียกว่า เดินขึ้นเขาครับ เรื่องนี้เหมือนการเดินขึ้นเขา เรื่องดำเนินไปและเราหัวเราะขบขันกับกระรอกตีกันและหอยทากหลงทาง แต่ช่วงตื่นเต้นกลับเป็นแค่การกระโดดข้ามเนินเล็ก ๆ ไม่มีช่วงเวลาที่ความกดดันอัดกระแทกคนดูเหมือนแนวสายลับ ไม่มีบทเศร้าขนาดที่ทำให้ผู้อ่านหลั่งน้ำตา ไม่มีบทบู้ขนาดสับแหลกเป็นชิ้น ๆ อันนี้ทำให้เรื่องมันเรียบ จึงเปรียบแบบเดินขึ้นเขา
    ทำอย่างไรให้มันสม กับเป็นการปีนเขา นั่นคือการใส่ "ปม" ที่กดดันตัวละคร "กดดัน" สถานการณ์ เข้าไปบ้าง และแต่ละครั้งให้ยาวนาน อย่างตอนที่ไล่จับหนูใต้ดิน (ไล่จับนักโทษ) นั้นดูดีแล้วครับ หากแต่มันไม่กดดันเพราะความมีอารมณ์ขันมันขัดกับสภาพการณ์ (กรณียาพิษต้องปลุกด้วย ไฟไหม้) เรียกว่าเกือบดีแล้วครับ จึงหักไปแค่ 1 คะแนน เรื่องนี้มาแก้ลำได้หลังบท "การแสดง" ไปแล้วครับ ตอนนั้นเรื่องมันเผยปมให้เห็นแต่มันมาเร็วไปครับ แบบไม่มีวอร์มอัพกันเลย บ่นจะมามันมา น่าจะค่อย ๆ สลับรสกันมาครับ
    ความน่าติดตามของเรื่องนี้จะ เพิ่มพูนได้ง่ายมากด้วยประการหนึ่งครับ ตัดส่วนบรรยายเรื่องตอนที่เฟรย์เพิ่งเข้าเป็นลอร์ดออกไปบ้าง พวก "วิชา ฯลฯ เช่น ปรุงยา สมรรถภาพทางกาย" ลดลงหน่อยจะทำให้คนอ่านอ่านน้อยลงแล้วเข้าถึง "แก่น" ของเรื่องได้ง่ายขึ้นครับ

    รวม   87/100

    ขอ คุยหลังวิ จารย์ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยาวมากครับ ผมอ่านอยู่หลายวันกว่าจะจบ ต้องบอกว่าได้คะแนนไปเยอะที่สุดเท่าที่วิจารย์มาครับ ผลงานนี้ดีและยังมีช่องให้เติบโต
    ขอให้ผู้เขียนมั่นใจในฝีมือ ระดับของท่านไม่เป็นรองผู้ใดในใต้หล้า พัฒนาตัวอย่าหยุดยั้งแล้วความสำเร็จรออยู่แน่นอนครับ

    Shala.la




     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×