ห้องเก็บของชิวๆของดรีม

ลำดับตอนที่ #27 : Alive or Dead ? 1

B
E
R
L
I
N
❀

 

----------White room------------

"ยัยนั่นน่ารำคาญตามชื่อเลย"

"แน่สิ ตามข่าวก็บอกว่าฆ่าพ่อแม่เพราะแค่รำคาญ เป็นเด็กอกตัญญูจริงๆ"

"ทำไมศาลต้องตัดสินให้มันมาอยู่นี่ด้วยนะ?"

"เฮ้ออ นี่ฉันต้องปั้นหน้ายิ้มเข้าหาหล่อนอีกแล้วเหรอ?"

เสียงบ่นจ้อกแจ้กของเหล่าคุณหมอและพยาบาลดังผ่านประตูคนไข้

หญิงสาวตัวเล็กนั่งอยู่บนเตียงสีขาวโยกเท้าไปมาโดยไม่สนใจเสียงนินทาและด่าทอเลยแม้แต่น้อย

เธอชินกับคำด่าพวกนี้เต็มทน เป็นคำด่าและคำบ่นที่ไม่สร้างสรรค์เอาเสียเลย 

คำพวกนั้นมันทำให้รู้สึกเธอเบื่อหน่ายแทนที่จะรู้สึกแย่เสียอีก 

"แอนนอยด์จ๊ะได้เวลากินยาแล้วจ้ะ"

พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพลางถือถาดอาหารมาให้

รอยยิ้มกว้างฝืนใจถูกประดับบนใบหน้าเหมือนพวกหมอและพยาบาลคนอื่นที่เข้ามาเยือน

น่าเบื่อจริงๆเลย พวกคุณหมอพยาบาลพวกนี่

"นี่คุณพยาบาลคะ ทำไมพวกคุณชอบตอแห*จังคะ?"

แอนนอยด์ถามไปด้วยน้ำเสียงสดใสพลางเอียงคอตาม 

เธอแค่ถามนี่นาไม่ได้อยากด่าทอใครเสียหน่อย คำพูดอะไรพวกนี้มันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ

ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าทำไมคนอื่นๆถึงให้ความสำคัญอะไรกับมัน

"ตายแล้ว! พูดไม่เพราะเลยนะจ๊ะ"

แว๊บหนึ่งเธอสังเกตเห็นใบหน้าขยะแขยงอีกฝ่ายก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นหน้ายิ้มเช่นเดิม

นี่ ป้าพยาบาลคนนี้จะโกหกไปถึงไหนนะ คิดว่าตัวเองซ่อนความรังเกียจเก่งนักหรือไงกันนะ?

*เคร้ง!!*

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ดีอดทนเก่งนักเธอก็เลยลองทำเป็นมือลั่นปัดจานอาหารในถาดตกไปเสียเลย

ยังไงซะอาหารที่นี่ก็ไม่อร่อยแถมรสชาติยังจืดจางขนาดโจ๊กยังอายเลย ที่เธอสนใจคือการตอบสนองของอีกฝ่ายต่างหาก

เธออยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะโกรธเธอยังไง จะด่าเธอแบบไหน คิดๆแล้วแบบนั้นมันน่าตื่นเต้นกว่าการอีกฝ่ายปั้นหน้ายิ้มใส่เป็นไหนๆ

"แกทำบ้าอะไรน่ะ!?"

พยาบาลขมวดคิ้วแล้วทำสีหน้าโกรธเกรี้ยวใส่แอนนอยด์

อาการโกรธแบบนี้นี่มันคลาสสิคเกินคาดนะเนี้ยแถมยังโกรธเร็วกว่าคุณหมอกับพยาบาลบางคนอีก

สงสัยเธอคงหวังอาการโมโหใหม่ๆจากอีกฝ่ายมากเกินไปล่ะมั้งนะ? น่าผิดหวังจริงๆ

"ก็แอนนอยด์เห็นว่าห้องสีขาวจนแสบตาเลยกะจะตกแต่งนิดหน่อยเอง ทำเป็นโกรธไปได้อีกอย่างแอนนอยด์ก็ไม่ได้หิวด้วย

ถ้าป้าพยาบาลไม่อยากเข้ามาแอนนอยด์ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ไม่ได้ขอให้ป้าเข้ามาด้วย"

เธอทำหน้าใสๆพลางพูดอีกฝ่ายด้วยตากลมโตอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"โว้ย อีเด็ก!%#$@$@"

พยาบาลด่าทอเธอด้วยสารพัดคำหยาบด้วยความเหลืออด

แอนนอยด์ไม่ได้สะทกสะท้านกับคำด่าพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย 

เธอโยกหน้าตามจังหวะที่อีกฝ่ายด่าเธออย่างกะว่ากำลังฟังเพลงอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดพยาบาลหน้าดุคนนั้นก็เดินออกห้องไป

"เด็กแบบแกคงไม่มีใครรักหรอก เจ้าเด็กอกตัญญู!!"

เฮ้อ~~ ด่าไปเลยเจ้าคำว่า"อกตัญญู"น่ะฟังจนหูระบมไปหมดแล้ว

แอนนอยด์ล้มตัวลงนอนบนเตียงขาวแล้วมองประตูสีขาวที่พยาบาลคนนั้นพึ่งออกไป อยากออกไปข้างนอกห้องนี้จริงๆ

แอนนอยด์อยากออกไปนอกห้องขาวแคบๆนี้บ้างในนี้มีแค่เตียงและห้องน้ำและสิ่งอื่นๆที่พอใช้ชีวิตรอดในนี้ได้

ยังจำได้อยู่เลยสมัยที่หล่อนยังไม่ได้เป็นแบบนี้ ข้างนอกนั่นมีอะไรหลายอย่างน่าตื่นเต้นให้ไปเพียบ

แต่ที่เธอมาอยู่ที่นี่เพราะพวกมันนั่นแหละ เพราะพ่อแม่และศาลโง่เง่าพวกนั้นนั่นแหละ

 ทำให้เธอต้องมาติดอยู่ที่นี่เพราะพวกมันนั่นแหละ!!

"ง่วงจังหลับดีกว่า~~"

แอนนอยด์หลับตาลงพลางคิดว่าอยากออกไปพบสังคมรอบนอกบ้าง

เธออยากไปพบปะผู้คน อยากไปสถานที่ที่เรียกว่า"สวนสนุก"แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก

ตื่นมาอาละวาดกับพยาบาลกับหมอสักคนดีไหมนะ คิๆ~?

-----------------------------------------------------------------------

...แอนนอยด์ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนนั้นอยู่ในบ้านเล็กๆ

เมื่อเดินออกมาคุณได้พบเจอกับ

ดอกไม้พืชพรรณหลากหลาย..

นี่น่ะเหรอที่เรียกว่าต้นไม้ใบไม้ต่างๆ สวยจังเลย

สวยกว่าในห้องขาวเป็นไหนๆเลย บางต้นส่งกลิ่นหอมบางต้นก็ดูอันตรายแต่มันดูน่าตื่นเต้นสุดๆเลยนี่หรือเปล่านะ?

สวนสนุกที่คนอื่นๆพูดว่าจะมีเรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นน่ะ?

"เธอจะไปกับใคร?"

ทั้งสองกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน

"!?"

แอนนอยด์พึ่งรู้สึกตัวว่ามีสองคนถามเธอว่าจะไปกับฝ่ายใด

ก็เธอมัวแต่มองพวกต้นไม้ดอกไม้จนเพลินนี่นา

อีกอย่างต้นไม้ดอกไม้พวกนี้ยังสวยกว่าคนบางคนอีกนี่นาและเรื่องอะไรที่จะไม่ให้เธอเพลิดเพลินกับตนไม้พวกนี้ล่ะ?

ไปกับใครดีนะ ไปกลับใครดี~~~?

หล่อนหันไปมองหน้าทั้งคู่สลับกัน ทั้งสองคนก็เป็นเหมือนกันนี่นาแค่ใส่และไม่ใส่หน้ากาก?

อีกคนหนึ่งอยากให้เธอไปด้วย? อีกฝ่ายก็ให้อยากให้หล่อนไปอีก

เลือกไม่ถูกเลยแฮะแย่จัง~

"จ้ำจี้มะเขือ..."

ไหนๆกฌไม่ได้และงั้นใช้ดวงดีกว่ายังไงซะไปกับใครก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่หรอกมั้ง

นิ้วมือชี้แต่ละฝ่ายสลับกันไปมาขณะที่เธอกำลังร้องเพลงไปด้วย

จะเป็นชายผมเหลืองหรือผู้ชายใส่หน้ากากกันนะ?

"นกขุนทองร้องโว้ว"

และนิ้วเธอไปหยุดที่ชายใส่หน้ากาก

เธอจ้องเขาสักพักดูน่ากลัวแปลกๆเหมือนกันนะ แต่ช่างเถอะดวงมันกำหนดเองนี่นา

"ไปกับคนที่ใส่หน้ากากค่ะ"

✖ชายสวมหน้ากาก