ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บของชิวๆของดรีม

    ลำดับตอนที่ #23 : W.P. Wonderplants of Pergola

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 161
      0
      24 มิ.ย. 60

    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    Application
         "พืชพรรณต่างๆมีประโยชน์และคุณสมบัติของมันเอง
    ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าอยากได้ต้นไหนครับ?"

    บทที่สมัคร:พนักงานชาย
    ชื่อ-นามสกุล:วิกเตอร์ โกลเด้น//Victer Golden
    ชื่อ: วิกเตอร์ //Victer
    อายุ : 125 ปี
    รูปร่างหน้าตาลักษณะภายนอก:เป็นผู้ชายที่สูง 172 ซม.และน้ำหนัก 58 กก. เขามีผมสีเหลืองทองดูหยุ่งเหยิงเล็กน้อยจากการหวีผมลุ่ยๆของเขา ตาสีเหลืองเหลืองเหลืองอำพัน  หน้ากลมนเข้ากับใบหน้าเขาได้อย่างดี ผิวขาว มักแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวแล้วพับแขนเสื้ออีกที(ตอนนางซื้อมีแต่แขนยาว) ใส่ผ้าพันคอโครเชต์ฃสีเขียวขี้ม้า ใส่กางเกงยีนส์ขายาวสีน้ำเงินเข้มแล้วใส่รองเท้าโบ้ทชูทส์สีน้ำตาลเข้ม เขาดูเหมือนคนหน้าตาย ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรกับเพราะส่วนใหญ่แล้วเขามักทำหน้านิ่งๆและทำตัวเฉยชา
    เผ่าพันธุ์:อมนุษย์ ครึ่งอสูรกายครึ่งแวมไพร์
    นิสัย:
    นิ่งๆ เงียบๆ พูดน้อย
    สำหรับวิกเตอร์แล้วส่วนใหญ่แล้ว จะชอบอยู่ในอารมณ์นิ่งๆ ไม่แสดงความรู้สึกเท่าไหร่และพูดไม่บ่อยนักแม้แต่กับลูกค้าหรือเพื่อนร่วมงานเอง(ว่าง่ายๆคือนานๆครั้งจะพูดที) 
    ถ้าพูดก็จะพูดรวบรัดได้ใจความไปเลยแต่เกือบทุกประโยคที่เขาพูดออกมามักเป็นคำคมหรือเป็นคำตอบดีๆไปเลย

    ใจเย็น สุขุม
    ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายอะไรวิกเตอร์มักใจเย็นอยู่เสมอ ไม่ใช่ว่าไม่ตกใจกับเหตุการณ์ข้างหน้าหรอกแค่ต้องการรวบรวมคำว่า"สติ"ก่อนต่างหาก  เป็นคนที่สุขุมงานทุกงานที่ทำจะเป็นงานพวกมีความละเอียดและมีความประณีตประนอมสูง พูดได้เลยว่างานทุกงานที่วิกเตอร์ทำเป็นงานที่มีคุณภาพสูงทั้งสิ้น

    ช่างสังเกตและเป็นห่วงคนอื่นๆแต่ไม่เปิดเผย
    ภายนอกแล้วเหมือนจะเป็นคนไม่ค่อยสนใจใครเท่าไหร่นักแต่ในความเป็นจริงแล้ววิกเตอร์เป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากๆ จำรายละเอียดและนิสัยของคนอื่นๆได้แม้แต่ลูกค้าที่มาอุดหนุนร้านครั้งเดียวยังจำลักษณะการแต่งกายและคำพูดได้เลย วิกเตอร์เป็นคนช่างสังเกตและจดจำสิ่งต่างๆได้อย่างดีเยี่ยม จำได้ทุกซอกทุกมุมของร้านว่าขายต้นไม้อะไร, พันธ์อะไรและมีเท่าไหร่บ้างแต่น่าเสียดายที่เขากลับไม่เปิดเผยนิสัยนี้เท่าไหร่นัก
    เพราะความอาย

    ขี้อายลึ้กๆ เข้าหาผู้คนไม่เก่ง
    ถึงจะทำงานดีแค่ไหนแต่ต้องมีข้อเสียเช่นกัน เวลาเจอลูกค้าบางคนวิกเตอร์จะเกิดอาการอายและไม่กล้าพูดกับลูกค้าชั่วขณะจะพูดว่าเกิดจากความเคยชินตั้งแต่เด็กๆก็ดีแต่มักแสดงมุมนี้น้อยมากๆจนแทบไม่ได้สังเกตกันเลยทีเดียว เวลาแสดงบนเวทีใหญ่ๆและมีผู้คนมากมายวิกเตอร์จะเก้อเขินขึ้นมาทันที จากพูดคำคมเด็ดวันนี้จะกลายเป็นคำพูดที่ผิดเพี้ยนออกนอกทะเลไปเลยหนำซ้ำยังพูดตะกุกตะกักอีกต่างหาก วิกเตอร์จะเข้าหาคนไม่เก่งถึงจะเห็นเขาทำงานหรือแนะนำสินค้าดียังไงก็ตามแต่ถ้าจะให้เขาสนิทกับคนนั้นหรือจะขอเป็นเพื่อนกับคนอื่นล่ะก็เขาจะเข้าสู่โหมดเขินอายแล้วกินจุดไปโดยปริยาย ส่วนใหญ่จะถูกเข้าหาก่อนเสมอ

    ที่ปรึกษาและพึงพาได้
    นอกจากจะความจำเป็นเลิศและงานคุณภาพสูงแล้ว วิกเตอร์ยังเป็นที่พึงพาของคนอื่นอีกด้วย ไม่ว่าจะงานเล็กหรืองานใหญ่เขาพร้อมจะทำให้ด้วยความเต็มใจแถมคุณภาพยังสูงอีกด้วยแต่อย่าคิดที่จะใช้เขาทำงานแทนคุณทุกอย่างเชียวเพราะเขามองคนเก่งมากๆแค่ดูใบหน้า,คำพูดและจำนวนครั้งที่ขอความความช่วยเหลือเขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายโยนงานให้เขาหรือต้องการตวามช่วยเหลือจริงๆ นอกจากนี้เขายังเป็นคนให้คำปรึกษาคนอื่นๆได้ดีอีกด้วย เนื่องจากเป็นคนเข้าใจหัวอกคนอื่นได้ดีโดยเฉพาะเรื่องครอบครัว คำปรึกษาเขานั้นจะเป็นการปลอบใจและแนะนำเป็นช้อยทางเลือกมากกว่าบอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ตรงๆ

    ลักษณะการพูด:
    เขามักจะพูดด้วยเสียงเรียบแต่จะฉะฉานฟังชัด
    เรียกแทนตัวเองว่าผม(สำหรับเครือข่ายคนไม่สนิททั้งหลาย)หรือฉัน(สำหรับเพื่อนร่วมงานหรือคนสนิท)
    เรียกคนอื่นว่า คุณ(สำหรับลูกค้า,คนไม่จักและผู้สูงอายุ) เธอ,นาย(เพื่อนร่วมงาน)ชื่อเล่นจัง,คุงหรือซัง
    (สำหรับคนที่เขาสนิท)

    "สวัสดีครับไม่ทราบว่าจะซื้อต้นไหนดีครับ?"วิกเตอร์หันไปยิ้มให้ลูกค้าที่เขามาในร้าน ขณะที่เขากำลังจัดพืชพรรณต่างๆให้เข้าที่เข้าทาง

    "ฉันคิดว่าเขาไม่ได้กลัวความมืดหรอก เขาแค่กลัวว่ามีอะไรอยู่ในนั้นต่างหาก มีทางเลือกให้สามทางนะคือ@$%Y^^$@"วิกเตอร์ทำท่าครุ่นคิดแล้วมองอีกฝ่ายที่มาขอคำปรึกษาว่าจะทำอย่างไรกับแฟนหนุ่มผู้กลัวความมืดของหล่อนดี

    "ทำประโยชน์ให้ส่วนรวมบ้าง อย่าเห็นแก่ตัว"วิกเตอร์เอ็ดใส่คนที่โยนงานทำความสะอาดให้เขาทำพลางขมวดคิ้วแล้วยื่นไม้กวาดกลับไปให้อีกฝ่าย"มือเท้าก็มีไม่ได้พิการอะไรซะหน่อย คนพิการบางคนยังอยากจับไม้กวาดเลย"ว่าแล้วเขาก็แผ่รังสีเย็นยะเยือกให้อีกฝ่ายเป็นเชิงว่าให้รีบไปทำความสะอาดเสียไม่อย่างนั้นจะเจอดี"ผมรู้นะว่าใครต้องความช่วยเหลือจริงๆ แต่นายน่ะไม่เลย"เขาพูดตบท้ายแล้วไปทำงานเขาต่อ

    "ให้ผมเหรอ!?"วิกเตอร์ทำตาเป็นประกายแล้วหันไปถามอีกฝ่ายแล้วรับมันมามองด้วยความตื่นเต้น เนื่องจากอีกฝ่ายให้เหรียญทองยุคก่อน ซึ่งปัจจุบันเป็นของหายาก

    "ดีสวัดครับ วะ..วันนี้นะครับเราจะมาปฏิสนธิกันนะครับ ขะ..ขอให้ของๆท่านแข็ง แรง อ่าใช่..ตอนเด็กๆผมเคย!#$!#@"วิกเตอร์พูดหัวข้อปฏิสัมพันธ์อย่างเก้อเขินขณะที่พูดบนเวทีที่มีคนมากมายมองเขาอยู่ เขาทั้งพูดตะกุกตะกัก เรียงคำผิด เว้นวรรคผิด พูดตกไปหลายบรรทัดแถมยังลากเรื่องออกทะเลไปไกลต่างจากตอนที่เขาซ้อมลิบลับ

    ประวัติ: ตอนเด็กๆวิกเตอร์มีแม่อสูรกายผู้ดูแลและสั่งสอนแต่เขามีพ่อแวมไพร์ผู้กดดันและด่าท่อเขาไม่ว่าเขาจะทำผิดหรือไม่ได้ทำผิดก็ตาม ทำให้เขาต้องไปแอบร้องไห้ให้แม่เขาฟังอยู่บ่อยๆ

     วิกเตอร์เกิดในครอบครัวฐานะปกติแต่พ่อแม่มักมีปากเสียงเรื่องเงินกันบ่อยครั้ง เขาเป็นเด็กขี้อายและไร้ทางสู้จึงถูกกลั่นแกล้งอยู่บ่อยแต่กลับเรียนเก่ง คะแนนท๊อปของโรงเรียนแถมยังเป็นเด็กดีของพ่อแม่ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครลำบากใจสักครั้ง วิกเตอร์ไม่เคยเล่าเรื่องที่เขาถูกรังแกให้แม่ฟังเลยเพราะกลัวว่าแม่เขาจะเก็บมาเครียด


    เมื่อเขาอายุ67ปี(สมมุติว่ากำลังอายุ14ปี) พ่อและแม่เขาก็ได้หย่าร้างกันเนื่องจากแวมไพร์ผู้เป็นพ่อเขาได้พบรักกับปีศาจอื่นและทิ้งเขาและแม่ไว้อยู่ข้างหลัง ซึ่งตอนนั้นแม่เขาเป็นMotor weakness หรือจะเรียกว่าอัมพาต โชคยังดีที่แม่เขาอัมพาตแค่ส่วนขาเท่านั้นจึงทำให้เธอต้องใช้วิลแชร์ช่วยในการเดิน ด้วยเหตุผลนี้ทำให้เขาคิดจะตั้งใจเรียนโดยมีแม่เป็นคนช่วยสนับสนุนและให้กำลังใจเขาตลอดมา

     ถึงจะมีปัญหาเรื่องเงินบ้างแต่เขาก็สามารถผ่านมันมาได้ด้วยงานเขียนนวนิยายของแม่เขา ช่วงนั้นไม่มีญาติคนไหนมาช่วยพวกเขาเลย บ้างก็อ้างว่า"ไม่มีเวลา" บ้างก็บอกว่า"มีธุระ" จริงๆเขารู้อยู่แก่ใจนั่นแหละว่าญาติๆไม่อยากจะเสียเงินไปฟรีๆกับโรคที่ไม่มีวันหายต่างหาก มันจึงทำให้เขาคิดว่าแม่เป็นเพียงครอบครัวคนเดียวที่เขารักและไว้ใจได้มากที่สุด

     ส่วนเรื่องงานแม่เขาเป็นคนแนะนำเองว่าให้มาทำงานที่ W.P. เพราะเธอรักความร่มรื่นและตอนเด็กๆหล่อนมักจะมาที่นี่บ่อยๆ ทีแรกเขาไม่ยอมหัวชนฝา

    " ถ้าหากผมไปแล้วแม่จะดูแลตนเองเช่นไร? "
    วิกเตอร์ถามแม่ด้วยความเป็นห่วง ผู้เป็นมารดายิ้มให้ลูกชายแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

    "เดี๋ยวแม่ให้น้ามาดูแลไปทำงานเถอะ ลูกรัก"
    สุดท้ายวิกเตอร์ก็ต้องยอมไปทำงานเพราะแม่โน้มน้าวให้เขาไปจนใจอ่อน แต่อย่างไรก็ตามเขาก็โทรอาการของแม่ทุกวันด้วยความเป็นห่วงและกลัวว่าน้าอสูรกายจะทิ้งแม่เขาไป ถ้าหากเธอรู้สึกเบื่อขึ้นมา

    ความสามารถพิเศษ: ช่างสังเกต,ความจำดีเป็นเลิศ ทำงานมีคุณภาพสูง,และพึงพาได้

    พลังพิเศษ:พละกำลังเยอะยิ่งเวลาโกรธชกคนกระเด็นได้เลย(ได้มาจากแม่)//จมูกไวต่อกลิ่นต่างๆโดยเฉพาะเลือด
    (ได้มาจากพ่อ)
    อาวุธ:คัตเตอร์//พกติดตัวไว้ตัดสิ่งต่างๆ
    ชอบ:
    -เหรียญเงินหรือของสะสม:ว่างๆเขาชอบเก็บสะสมของพวกนี้ไว้ดูราคาเล่นๆว่าจะได้ราคาเท่าไหร่
    -อากาศเย็นๆ:มันทำให้เขารู้สึกเย็นสบายและผ่อนคลายได้
    -บิสกิต:เป็นขนมชิ้นแรกที่แม่เขาทำให้กินแล้วหลังจากนั้นก็ติดขนมนั่นเลย
    -หนังสือต่างๆ:เขาชอบไคว่คว้าหาความรู้เสมอ ไม่ว่าจะหนังสือแนวอะไรเขาอ่านได้หมดนั่นแหละเพียงแค่บอกแนวมาก็พอแล้ว
    -ยาและสมุนไพรต่างๆ:ช่วยให้แม่หายจากอาการป่วยอื่นๆได้นอกจากอัมพาต
    -คุณแม่:คนที่คอยช่วยเหลือและสนับสนุน อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขาเสมอมา เป็นคนที่เขารักและเชื่อใจมากที่สุดๆ ทุกวันต้องโทรไปหากันไม่งั้นนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว

    ไม่ชอบ:
    -ของเผ็ด:เป็นคนลิ้นแมว แค่กินพริกหยวกยังเผ็ดได้เลย
    -คนไร้ความรับผิดชอบ:ทำให้เขาหงุดหงิดจนขมวดคิ้วกันเลยทีเดียว อย่าทำให้เขาโมโหเชียวไม่อย่างนั้นจะเจอดี
    -เสียงดังๆ:รู้สึกขัดสมาธิสุดๆเวลาได้ยินเสียงเพลงพวกนี้ดังขึ้นมา ถ้าเป็นไปได้จะไปหาต้นเสียงแล้วปิดมันเสีย
    แพ้:-------
    เกลียด:
    -คนที่ดูหมิ่นและทำไม่ดีกับแม่:โกรธจนเส้นเลือดปูดออกมาเลยทีเดียว คนแบบนั้นไม่ว่ามันจะเป็นใครใหญ่มาจากไหน เขาจะตามหามันให้เจอแล้วชกหน้ามันให้รู้แล้วรู้รอดไป
    -คนทรยศ:จะไม่ญาติดีกับมันยันรุ่นลูกรุ่นหลานเลย 
    เพิ่มเติม:
    คีอา โกลเด้น//Kra Golden อายุ:245 ปี  -Alive-
    แม่สุดที่รักของวิเตอร์เป็นอสูรกายที่อ่อนโยนและใจกว้าง ถึงเธอจะเป็นอัมพาตส่วนขาแต่ไม่ได้ทำให้เธอหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตอยู่เลย เธอมักยิ้มแย้ม ร่าเริงสดใสเสมอ เป็นอสูรกายที่ไม่ชอบการต่อสู้ รักธรรมชาติและครอบครัวตัวเองเป็นที่สุด เธอมักมีคำสอนดีๆมาสอนวิกเตอร์เสมอ

    เวลาโกรธมากๆ เขาจะงอกออกมาทันที(?) แต่วิกเตอร์จะพยายามไม่ให้โมโหมากๆเนื่องจากจะควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ เผลอๆอาจจะทำลายข้าวของจนหมดร้านก็ได้ ทางที่ดีอย่าทำให้เขาโกรธจะดีกว่า


    ______
    คำถาม ที่อยากถาม ผปค.จากเฟล
    สวัสดีค่ะเฟลนะ 
    :สวัสดีค่ะ ทางนี้ชื่อดรีมนะคะ
    ค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมสนุกกับทางเรานะคะ ถ้าเกิดแต่งได้ไม่ดีหรือไม่สนุก ขัดใจไปหน่อยหรือผิดพลาดประการใด เฟลต้องขออภัยด้วยนะT__T
    : แต่งไม่ได้ไม่เป็นไรแค่อย่าดองหรือลบเรื่องก็พอ สู้ๆค่ะ ถึงจะไม่ติดจะคอยส่องจะค่อยคอมเม้นคำผิดให้นะ <3
    แต่ถ้าสมมติว่าเฟลเอาลูกคุณไปปรับบทหรือเปลี่ยนอะไร หรือ ต้มยำทำแกง!!!(โดนตบบ =w=") จะว่าอะไรมั้ยคะ
    :ไม่ว่าอะไรค่ะ แค่ติดก็ดีใจแล้ว
    ค่าาา ขอบคุณนะคะ โชคดีค่าา 
    :โอมเพี้ยงงงง!



    พุยพุย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×