the reason of love

ลำดับตอนที่ #1 : the reason of love chapter 1

'าวชีวิต !หลุดพ้นจากรร หญิงล้วนซักทีหลังจากอยุ่ติดอย่โรงเรียนเเบบนั้นทั้งชีวิต

ตื่นเต้นจัง

หวังว่าทุกอย่างคงเป็นไปได้ด้วยดีน่า

ฉันโมโลดี้ผุ้นี้ ได้เป็นอิสระอย่างเเท้จริง

"เมโลดี้สายเเล้วลูกเดี่ยวไปรรไม่ทันน่ะ"

"ค่ะเเม่"

"นั่งเพ้อจนลืมเวลาเลยเรา"

"หนูไปรรเเล้วน่ะเเม่"

"จ้าโชคดีน่ะ"

"สายเเน่เลยเรา"

หน้าประตูรร

"มาวันเเรกก็สายเลยน่ะปเข้าเเถวเลย"

สายจนได้T_______Tรางไม่ค่อยดีตั้งเเต่เเรกเลยเรา

"นี่นี่เทอ!!!"

สงสัยจะขอเบอร์ฉันเเนน่เลยอิอิสวยอ่าดิ

"ทำมายยยยยยยยยยยยยยย"

"เทอลืมรีบซิบกระโปรงอ่า"

ฉันตกเป็นเป้าสายตาทันที

T////////////T

หน้าตาไม่ดียังนิสัยไม่ดีอีก

รูดเเล้วหาว่าไม่ได้รูดเเถมพูดเสียงดังอีกต้องหาทางเเก้เเค้น

"ล้อเล่นน่า"

"ไม่ขำอ่าพี่"

"เอาน่าว่าเเต่เรามาใหม่หรอชื่ออารายหล่ะ"

จะจีบฉันหรอฝันไปเหอะ

ไม่จีบหรอกไม่ต้องกลัว

นายนี่ไม่น่าเสวนาด้วยเลยว่ะ

"ไม่อยากตอบ ไม่ปลื้ม จบ"

"เล่นตัวว่ะ"

"นี่พวกเทอมาสายเเล้วยังพูดมากอีกนายเเม็คพฤติกรรมไม่เคยเปลี่ยนเลยน่ะ"

อิอิหน้าจ๋อยเลยสมน้ำหน้า

"เอาหล่ะพวกทอเข้าห้องได้วันนี้ครูให้อภัยเเต่คราวหน้าน่ะโดน"

"คือครูค่ะหนูไม่รู้ว่าห้องyr12/2อย่ตรงไหนอ่ะค่ะ"

"นายเเม็คพาไปดิอย่ห้องเดี่ยวกานไม่ใช้หรอ"

นายนั้นมองหน้าเเล้วพยักคิ้วใส้ฉัน

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยทำไมบรมซวยอย่างงี้ว่ะ

ดันอย่ห้องเดี่ยวกานายนี่อีกสงสัยชีวิตมีเเต่ความซวย

ยัยเท็ดดี้น่ะยัยเท็ดดี้ไม่ยอมโทรมาปลุก

ตานั้นชวนฉันพูดตลอดทางเลยเเต่ฉันไม่มีอารมจะพูดด้วยกินยาบ้ามาป่าวว่ะพูดอย่ได้บ้าน้ำลาย

เเละเเล้วก็ถึงที่ห้องซักที

"เอานักเรียนใหม่อีกคนหาที่นั่งตามสบายเลยน่ะจ๊ะ"

เท็ดดี้โบกมือให้ฉันเหมือไม่ได้เจอกันมาสิบปีทั้งที่เจอกันเมื่อวานไม่เปลี่ยนจริงเลยตั้งเเต่คบมันมา5ปี

เเต่เมื่อฉันกวาดตาหาที่นั่ง

เเละเเล้วความซวยก็มาเยือนอีกครั้งไม่มีที่นั่งไหนว่างเลย

นอกจากกกกกกกกกกก ข้างนายเเม็ค ซึ่งยิ้มเจ้าเเล่มาทางฉัน

เท็ดดี้น่ะเท็ดดี้ชิ่งงเราไปนั่งกับผู้ชายหล่อโคด

อิดฉาโว้ยยยยยยยย



อยากร้องไห้



"นี่เทอบอกฉันได้ยังว่าชื่ออะไร"

"ชื่อเมโลดี้เเล้วก้น่ะเลิกถามได้เเล้วรำคาญเงียบไปเลยดีกว่า"

"เทอไม่อยากรู้ชื่อฉันหรอ"

"เฮอะ!!ไม่ต้องการ"

นายนั้นอึ้งไปเลย

"เทอเป็นผู้หญิงคนเเรกที่ไม่อยากคุยกับฉัน"

โหยหลงตัวว่ะ ฉันเลยฟุบโต๊ะลงเพื่อตัดความรำคาญ

พักกลางวัน

"นี่เมโลดี้ยังไม่หายงอนอีกน่ะ"

"เออน่ะไม่งอนเเล้วเเต่วันนี้ซวยสุดขาดจาย"

"ยังไงว่ะรู้ไหมคนที่นั่งข้างเทออ่าป็อปที่สุดนายรรเลยน่ะ"

"หรอ!!หน้าอย่างนั้นอ่าน่ะเราว่าคนที่นั่งข้างทอหล่อกว่าอีก"

"อ๋อคนนั้นเเค่ลำดับสองของรร"

"ว่าเเต่เกือบลือบอกไปเหมือนว่าเทอกาป็ใช่ย่อยเลยน่ะย่ะเมโลดี้นายเเม็คเหมือสนใจเทอมากเเล้วก็น่ะคนที่นั่งข้างฉันที่ชื่อทอยถามเรื่องเทอใหญ่เลย"

"จิงดิ"

"เฮ้ยเเกจายคนที่ชื่อทอยนี่น่ะ"

"เออดิน่ารักออก"

"โง่ป่าวว่ะเเม็คหล่อกว่าเเยะไม่เอาเออดีฉันเอาเอง"

"นายเเม็คเนีย่น่ะเอาไปเลยฟรีก้ไม่เอากวนประสาทสุดสุด"

"เหอะเห็นเค้าบอกกันว่าเเม็คมีเเฟนเเล้วหน้าตาไม่ได้เรื่องดว้ย"

"สมเเล้วเเหละนิสัยอย่างงั้นจาหาได้เเค่ไหนกาน"

"เเต่เห็นเค้าบอกกันว่าผู้หญิงตื้อเลยคบน่ะ"

"ช่างเหอะไม่ค่อยสนใจอ่าสนจายทอยอ่าน่ารักโคด"

"เออจัดห้าย"

"จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา"

"หมดเวลาพักเเล้วเข้าห้องหันเหอะ"

"อืม"

นั่งล่องลอยไปสักพักก็หมดเวลาเลิดเรียนดีจายโว้ยรำคานนายเเม็ค

"นี่เท็ดเรากลับบ้านก่อนน่ะเเกไปต่อกาเพื่อนๆเหอะ"

:อืมเเล้วพ่งนี่เจอกานจ้า

ที่บ้าน

ออนเอ็มดีกว่าไม่มีรายทำ

มีคนเเอดมาสองคนครายหว่า

ต่อchapter 2 ครั้งหน้าน่ะ นี่เป็นครั้งเเรกที่เขียนยังไงก็ช่วยคอมเม้นด้วยน่ะขอบคุนค่ะ