ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -1- เริ่มต้น -1-
-1-
“…ยอดภูผาที่สูงเทียมฟ้า สิ่งปลูกสร้างขนาดมหึมาตั้งตระหง่านท่ามกลางเมฆหมอก มองผ่านกระจกบานโตเข้าไป เห็นความอลังการภายใน โคมไฟห้อยระย้าลงมาจากเพดาน ที่ถูกบรรจงวาดลวดลายอันวิจิตรตระการตา โต๊ะอาหารพร้อมเชิงเทียน เก้าอี้แต่ละตัวถูกจับจองด้วยสมาชิกที่สวมอาภรสุดหรู บ่งบอกถึงฐานันดรที่สูงศักดิ์
“นี่รอตั้งนานแล้วนะ ซาตานยังไม่มีอีก”
“เจ้านี่มันไม่รู้จักเวลามั่งเลย”
“พวกเจ้าจะไปว่าอะไรเจ้านั่นนักหนาล่ะ”
ทันใดนั้นประตูไม้โอ๊คขนาดมหึมาก็เปิดออก
“ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า”ชายหนุ่มใส่เสื่อคลุมยาวเหมือนเจ้าชาย หน้าใสกิ๊ก หล่อเลิศ เพอร์เฟ็ก ย่างกรายเข้ามาในห้องอย่างช้าๆเหมือนภาพสโลว์… ”
“กรี๊ด *O* “
“เงียบ” ฉันตะโกนกลบเสียงน้องสาวตัวดีของฉัน
“กรี๊ด *O* “
“ฉันบอกให้เงียบไงเล่า ฉันไม่เห็นว่านายนี่จะหน้าตาดีตรงไหนเลย”
ฉันเบื่อที่สุดเลยดูหนังเรื่องนี้ทีไร เป็นอย่างนี้ทุกที ถึงแม้นายนี่จะหล่อจริงๆก็เหอะ
“พี่นี่จิตใจด้านชาจริงๆ พี่ดูตาของเขาสิ สีดำน่าค้นหา ผมก็สีน้ำตาลเท่ที่สุด เวลาเค้ายิ้มก็ดูดี๊ดูดี …”
“พอทีเถอะน่า”ฉันสวนขึ้นมา “ฉันเบื่อจริงๆเลยพวกดาราที่ชอบเก๊กเนี่ย”
“เค้าไม่ได้เก๊กสักหน่อย” น้องสาวของฉันโต้กลับทันควัน
“เก๊ก”
“ไม่เก๊ก”
“ฉันบอกว่าเก๊ก”
“ไม่เก๊ก”
ดูท่าสงครามที่มีนาย “ทาชิ” หรือ นายทัศยพงษ์ อัครพิพิธ หนุ่มโสดในฝันแห่งปี ที่มีผลงานทั้งการแสดงและดนตรี นี่ไม่น่าจะจบลงง่ายๆ
“จะเก๊กไม่เก๊กแล้วมันเกี่ยวกับพวกเธอตรงไหน” เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง นี่คือเสียงพิฆาตประจำบ้าน
“ O_O ” ฉันกับศัตรูคู่แค้น (เมื่อกี้นี้) หันกลับมามองที่ต้นเสียงด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก
“ว่างมากหรือไงถึงมานั่งวิจารผู้ชายแบบนี้”
นี่คือพี่ชายของฉันเองนั่นแหละ เขาเป็นคนกุมอำนาจสูงสุดที่บ้านหลังนี้ หลังจากที่พ่อกลับแม่ไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ เราสามคนพี่น้องก็ต้องใช้ชีวิตตามลำพัง I (o_o) I
“คือว่าพี่ใหญ่ เล็กมีงานต้องทำส่งอาจารย์ ไปก่อนนะ (0o0)! ” แล้วน้องสาวตัวดีของฉันก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้พี่สาวแสนสวยต้องเผชิญชะตากรรมตามลำพัง
“พะ..พี่..ใหญ่ ^O^”นี่คือการกระทำตามสุภาษิตโบราณ นั่นคือใจดีสู้เสือ ยิ้มเข้ายิ้มเอาไว้ T_T
“ยัยหน้าหัวหอม เดี๋ยวนี้ริอาจพูดถึงผู้ชาย รู้จักไหมคำว่ากุลสตรีหน่ะ แล้วยังมาทำหน้าชื่นตาบานอีก ไม่มีความอายเอาเสียบ้างเลย”
อย่าเข้าใจผิดนะค่ะ พี่ชายฉันอายุเพิ่ง 20 กว่าๆเอง ไม่ใช่ 60 อย่างที่หลายคนคิด ตานี่เป็นโรคหัวโบราณขึ้นสมอง แต่ก็เฉพาะน้องสาวเท่านั้นนะ ตัวเองหน่ะหรอ ควงสาวไม่ซ้ำหน้า ก็ตั้งแต่เป็นดาวมหา’ลัยนั่นแหละ
“ไม่ได้พูดอะไรเสียหน่อย แล้วทำไมต้องมาเรียกเค้าว่าหน้าหัวหอมด้วยเล่า”ฉันตะโกนใส่ นี่เป็นครั้งแรกนะที่ฉันถูกเรียกว่าหน้าหัวหอม ปกติแล้วตานี่ชอบเรียกว่ายายหัวไชเท้า ยายหน้าปลาหมอ
“นี่เธอกล้าตะโกนใส่ฉันแล้วหรอเนี่ย โถ! ยัยหน้าหัวหอมของพี่ เธอเห็นผู้ชานคนอื่นดีกว่าพี่ตัวเองหรอT_T” พี่ชายฉันร้องครวญคราง เหมือนเด็กอายุ5ขวบที่โดนแม่ดุ
“เปล่านะ โอ๋ อย่าร้องไห้เลย” ฉันก็เป็นโรคเห็นพี่เสียใจไม่ได้ด้วยสิ “เค้ายังรักพี่น้าาาาT_T” ถ้าฉันไม่ง้อพี่ตัวเองแล้วจะให้ไปง้อใครล่ะ ฉันมีพี่ชายคนเดียวนิ
“ ไม่ร้องแล้วก็ได้แต่ต้องทำกับข้าวเย็นนี้ให้พี่กินน้าา”พี่ใหญ่พูดเสียงหวาน
“พี่ก็เป็นอย่างนี้ทุกที โกรธกันทีไรก็เข้าเรื่องกินทุกที “ฉันว่า
“แล้วจะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำพี่จะทำโทษเธอด้วยการไปมหา’ลัย กับเธอหนึ่งวัน” พี่ขู่ฉัน ซึ่งเป็นการขู่ที่พิลึกพิลั่นที่สุด แต่ก็ได้ผลที่สุดด้วย เพราะถ้าอีตานี่ไปมหา’ลัยล่ะก้อ …
“ทำก็ทำ”ฉันพูดออกมาในที่สุด
“ดีมากยัยหน้าหัวหอม” พี่พูดแล้วก็ให้มะเหงกฉัน2ทีเป็นรางวัล
“…ยอดภูผาที่สูงเทียมฟ้า สิ่งปลูกสร้างขนาดมหึมาตั้งตระหง่านท่ามกลางเมฆหมอก มองผ่านกระจกบานโตเข้าไป เห็นความอลังการภายใน โคมไฟห้อยระย้าลงมาจากเพดาน ที่ถูกบรรจงวาดลวดลายอันวิจิตรตระการตา โต๊ะอาหารพร้อมเชิงเทียน เก้าอี้แต่ละตัวถูกจับจองด้วยสมาชิกที่สวมอาภรสุดหรู บ่งบอกถึงฐานันดรที่สูงศักดิ์
“นี่รอตั้งนานแล้วนะ ซาตานยังไม่มีอีก”
“เจ้านี่มันไม่รู้จักเวลามั่งเลย”
“พวกเจ้าจะไปว่าอะไรเจ้านั่นนักหนาล่ะ”
ทันใดนั้นประตูไม้โอ๊คขนาดมหึมาก็เปิดออก
“ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า”ชายหนุ่มใส่เสื่อคลุมยาวเหมือนเจ้าชาย หน้าใสกิ๊ก หล่อเลิศ เพอร์เฟ็ก ย่างกรายเข้ามาในห้องอย่างช้าๆเหมือนภาพสโลว์… ”
“กรี๊ด *O* “
“เงียบ” ฉันตะโกนกลบเสียงน้องสาวตัวดีของฉัน
“กรี๊ด *O* “
“ฉันบอกให้เงียบไงเล่า ฉันไม่เห็นว่านายนี่จะหน้าตาดีตรงไหนเลย”
ฉันเบื่อที่สุดเลยดูหนังเรื่องนี้ทีไร เป็นอย่างนี้ทุกที ถึงแม้นายนี่จะหล่อจริงๆก็เหอะ
“พี่นี่จิตใจด้านชาจริงๆ พี่ดูตาของเขาสิ สีดำน่าค้นหา ผมก็สีน้ำตาลเท่ที่สุด เวลาเค้ายิ้มก็ดูดี๊ดูดี …”
“พอทีเถอะน่า”ฉันสวนขึ้นมา “ฉันเบื่อจริงๆเลยพวกดาราที่ชอบเก๊กเนี่ย”
“เค้าไม่ได้เก๊กสักหน่อย” น้องสาวของฉันโต้กลับทันควัน
“เก๊ก”
“ไม่เก๊ก”
“ฉันบอกว่าเก๊ก”
“ไม่เก๊ก”
ดูท่าสงครามที่มีนาย “ทาชิ” หรือ นายทัศยพงษ์ อัครพิพิธ หนุ่มโสดในฝันแห่งปี ที่มีผลงานทั้งการแสดงและดนตรี นี่ไม่น่าจะจบลงง่ายๆ
“จะเก๊กไม่เก๊กแล้วมันเกี่ยวกับพวกเธอตรงไหน” เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง นี่คือเสียงพิฆาตประจำบ้าน
“ O_O ” ฉันกับศัตรูคู่แค้น (เมื่อกี้นี้) หันกลับมามองที่ต้นเสียงด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก
“ว่างมากหรือไงถึงมานั่งวิจารผู้ชายแบบนี้”
นี่คือพี่ชายของฉันเองนั่นแหละ เขาเป็นคนกุมอำนาจสูงสุดที่บ้านหลังนี้ หลังจากที่พ่อกลับแม่ไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ เราสามคนพี่น้องก็ต้องใช้ชีวิตตามลำพัง I (o_o) I
“คือว่าพี่ใหญ่ เล็กมีงานต้องทำส่งอาจารย์ ไปก่อนนะ (0o0)! ” แล้วน้องสาวตัวดีของฉันก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้พี่สาวแสนสวยต้องเผชิญชะตากรรมตามลำพัง
“พะ..พี่..ใหญ่ ^O^”นี่คือการกระทำตามสุภาษิตโบราณ นั่นคือใจดีสู้เสือ ยิ้มเข้ายิ้มเอาไว้ T_T
“ยัยหน้าหัวหอม เดี๋ยวนี้ริอาจพูดถึงผู้ชาย รู้จักไหมคำว่ากุลสตรีหน่ะ แล้วยังมาทำหน้าชื่นตาบานอีก ไม่มีความอายเอาเสียบ้างเลย”
อย่าเข้าใจผิดนะค่ะ พี่ชายฉันอายุเพิ่ง 20 กว่าๆเอง ไม่ใช่ 60 อย่างที่หลายคนคิด ตานี่เป็นโรคหัวโบราณขึ้นสมอง แต่ก็เฉพาะน้องสาวเท่านั้นนะ ตัวเองหน่ะหรอ ควงสาวไม่ซ้ำหน้า ก็ตั้งแต่เป็นดาวมหา’ลัยนั่นแหละ
“ไม่ได้พูดอะไรเสียหน่อย แล้วทำไมต้องมาเรียกเค้าว่าหน้าหัวหอมด้วยเล่า”ฉันตะโกนใส่ นี่เป็นครั้งแรกนะที่ฉันถูกเรียกว่าหน้าหัวหอม ปกติแล้วตานี่ชอบเรียกว่ายายหัวไชเท้า ยายหน้าปลาหมอ
“นี่เธอกล้าตะโกนใส่ฉันแล้วหรอเนี่ย โถ! ยัยหน้าหัวหอมของพี่ เธอเห็นผู้ชานคนอื่นดีกว่าพี่ตัวเองหรอT_T” พี่ชายฉันร้องครวญคราง เหมือนเด็กอายุ5ขวบที่โดนแม่ดุ
“เปล่านะ โอ๋ อย่าร้องไห้เลย” ฉันก็เป็นโรคเห็นพี่เสียใจไม่ได้ด้วยสิ “เค้ายังรักพี่น้าาาาT_T” ถ้าฉันไม่ง้อพี่ตัวเองแล้วจะให้ไปง้อใครล่ะ ฉันมีพี่ชายคนเดียวนิ
“ ไม่ร้องแล้วก็ได้แต่ต้องทำกับข้าวเย็นนี้ให้พี่กินน้าา”พี่ใหญ่พูดเสียงหวาน
“พี่ก็เป็นอย่างนี้ทุกที โกรธกันทีไรก็เข้าเรื่องกินทุกที “ฉันว่า
“แล้วจะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำพี่จะทำโทษเธอด้วยการไปมหา’ลัย กับเธอหนึ่งวัน” พี่ขู่ฉัน ซึ่งเป็นการขู่ที่พิลึกพิลั่นที่สุด แต่ก็ได้ผลที่สุดด้วย เพราะถ้าอีตานี่ไปมหา’ลัยล่ะก้อ …
“ทำก็ทำ”ฉันพูดออกมาในที่สุด
“ดีมากยัยหน้าหัวหอม” พี่พูดแล้วก็ให้มะเหงกฉัน2ทีเป็นรางวัล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น