เธอ...และความรู้สึกของผม

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นและการรู้จัก

จุดเริ่มต้นและการรู้จัก

               วันนั้นผมไปเช่าหนังสือตามปรกติ พอผมเข้าไปในร้านผมก็เจอผู้หญิงคนนึงกำลังคุยกับพี่เจ้าของร้านอยู่ เธอน่ารักมากครับ(ในสายตาผมนะ …(^_^)…) ในระหว่างที่ผมมองเธอนั้น เธอก็มองกลับมาที่ผม และพูดกับผมว่า…..

                

                “นาย…นาย  โรงเรียนนายอยู่แถวไหนหรอ???”  

                “แถวๆ  นู้นน่ะ”            แล้วผมก็ชี้ไปในทิศที่โรงเรียนผมอยู่



                 เธอทำหน้างงๆแล้วคุยกับเจ้าของร้านต่อไป     เธอเป็นคนที่จัดว่าน่ารักมากคนนึงเลยครับ  ดูจากเครื่องแบบที่เธอใส่แล้ว เธอก็คงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมแหละ                  พอผมรู้ตัวว่าผมยังยืนมองเธออยู่ตรงเคาเตอร์ร้านอยู่ ผมก็รีบเดินเข้าไปในร้าน ทำท่าเป็นว่าเลือกหนังสืออยู่ แต่ในใจผมมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยครับ

ให้ตายเหอะ!!!  ผมอยากรู้จักเธอชะมัด ในระหว่างที่ผมกำลังคิดคำพูดว่าจะคุยกับเธอดี

เธอก็เรียกผมว่า



                    “บอย…บอย  เรียนชั้นไรอ่ะ”



                     Oh! No! ทำไมเธอรู้จักชื่อผม???     ผมตกใจมากแต่คิดว่าเธอคงให้พี่เจ้าของร้านเช็คดูกับรายชื่อสมาชิกมั้ง  ผมเลยตอบเธอไปว่า

                      

                     “ม.5 แล้วเธอล่ะ”

                     “ม.4 เธอเกิด พ.ศ.ไรอ่ะ”

                     “2529 กลางปีอ่ะ”

                     “หรอ เราก็เกิดปีเดียวกับนายนะแต่เรียนช้าไปปีนึง”

                     “หรอ”



                     แล้วเธอก็หันไปบอกพี่เจ้าของร้านว่า

                    

                      “บอกแล้วไงว่าปีเดียวกัน”



                      ผมคิดว่าพี่เจ้าของร้านคงบอกเธอให้เรียกผมว่าพี่มั้ง    พอรู้ว่าเกิดปีเดียวกันก็เลยไม่พูดอะไร

                      ซักพักเธอก็กลับบ้านโดยที่ผมยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย แต่เธอกลับรู้จักชื่อผม ดูสิครับว่าเธอขี้โกงขนาดไหน นี่ขนาดยังไม่รู้จักกันเลยนะครับ