ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดจบของการเดินทาง
ตอนที่ 2 จุดจบของการเดินทาง
กานต์รีบอุ้มแม่ของเขาส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดโดยทันที โชคดีที่มีพลเมืองดีพาขึ้นรถไปส่งพอดีโรงพยาบาลนี้
เป็นโรงพยาบาลเอกชน แต่กานต์ไม่ได้สนใจว่าเขานั้นจะมีเงินค่ารักษาแม่หรือไม่
นางพยาบาลรีบนำคุณแม่ของกานต์เข้าห้องฉุกเฉินโดยทันที
อีกสักครู่ใหญ่ๆต่อมา แพทย์เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ในขณะที่กานต์ซึ่งนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
ลุกขึ้นมาถามอาการคุณแม่ของกานต์โดยทันที นายแพทย์ได้กล่าวว่า
“ จากผลการเอกซเรย์พบว่ากะโหลกศรีษะของคนไข้มีรอยร้าวและมีเลือดคั่งค้างอยู่ในสมองเป็นปริมาณมาก
ซึ่งการรักษานั้นใช้เงินมาก จำเป็นที่จะต้อง ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วที่สุดมิฉะนั้นอาจเกิดอันตรายขึ้นได้
จะให้ผ่าเลย ไหมครับคุณ…เอ่อคุณ…”
“ผมชื่อกานต์ครับ”
“อ๋อ ครับคุณกานต์จะให้ผ่าตัดเลยไหมครับ”
“เอ่อ ถ้าเป็นบ่ายวันพรุ่งนี้จะช้าไปไหมครับ”
“ เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของคนไข้นะครับ”
“ หมอครับ เรื่องค่ารักษานั้นเป็น” “เป็นหลักแสนครับ” นายแพทย์พูดแทรกขึ้นมาทันทีและเดิน
ไปด้วยอารมณ์ไม่ดีเนื่องจากทราบแล้วว่ากานต์ไม่มีเงินสำหรับค่ารักษาแม่ของเขา
คืนนั้นกานต์กลับไปนอนคิดอยู่นานว่าจะหาเงินมาได้อย่างไร ในสมองของกานต์ตอนนี้
กำลังนึกถึงงานต่างๆที่เขาและบาสไปสมัครมาแต่ว่าไม่มีที่ใดรับพวกเขาเข้าทำงานเลย นอกจาก บาร์
“ใช่แล้วที่บาร์ไง” กานต์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจเป็นที่สุด
“เราต้องไปทำงานที่บาร์นั่น งานก็สบายเงินก็เยอะ”
ว่าแล้วกานต์ก็รีบไปที่บาร์เกย์แห่งเดิมทันที
“ว่าไงล่ะ พ่อหนุ่มรูปหล่อสนใจกลับมาทำงานกับเจ๊แล้วหรือไง”
แม่เล้าที่บาร์เกย์แห่งเดิมกล่าวทักทายเมื่อกานต์ไปถึง
“ครับเจ๊ ผมจะมาทำงานครับแล้วตอนนี้ คือว่าแม่ผมเข้าโรงพยาบาล”
“พอแล้ว นี่จะมาเบิกเงินใช่ไหมล่ะ ไม่มีปัญหาหรอก หน้าตารูปร่างอย่างเธอ เดี๋ยวเดียวก็ได้เงินเป็นก้อนแล้ว”
แม่เล้าพูดแทรกขึ้นมาแบบรู้ใจกานต์
“ถูกต้องแล้วครับ ผมต้องการเงิน สัก 2 แสนล่วงหน้าก่อนได้ไหมครับ”
“อู๊ยย ไม่มีปัญหาหรอก เงินแค่นี้ เดี๋ยวเจ๊เอาให้ แต่ว่าต้องยอมรับแขกคืนนี้ก่อนนะ
นั่นไงมาอีกคนแล้ว ไปต้อนรับสิ เสร็จงานแล้วเดี๋ยวมาเอาได้เลยนะพ่อรูปหล่อ”
แม่เล้าชี้ไปทางชาวต่างชาติที่มาใช้บริการให้กานต์รู้
รุ่งเช้า กานต์ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปหาแม่ของเขา แต่แล้วพยาบาลบอกว่า
”คุณแม่ของเธอนั้นเลือดออกมากต้องผ่าตัดด่วน แล้วก็เสียเลือดมากด้วย
แถมเป็นเลือดกรุ๊ป AB เสียด้วยซึ่งทางเรามีเลือดกรุ๊ปนี้ไม่เพียงพอ
ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเลือดกรุ๊ปนี้ไหมคะ”
“ครับ ผมเลือดกรุ๊ปนี้พอดี”
“ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณช่วยมาขียนใบยินยอมผ่าตัดและเชิญบริจาคเลือดทางนี้ด้วยค่ะ”
กานต์เดินตามนางพยาบาลไป หลังจากที่กานต์บริจาคเลือดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เขาไปเดินไปที่พระพุทธรูปประจำโรงพยาบาล
“ ลูกช้างขอสาบานว่า ลูกช้างจะเลิกยาเสพติดให้ได้ และเป็นคนดีต่อไป
และขอให้คุณแม่ของลูกช้างหายเป็นปกติด้วยเถิด ( สาธุ )”
กานต์จ้องมองพระพุทธรูปอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเดินจากไป
เขาไปทานอาหารร้านใกล้ๆกับโรงพยาบาล จากนั้นจึงไปที่ร้านค้า( 7 ELEVEN )
ซื้อข้าวของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่ของเขา แล้วจึงกลับบ้านไปนอน แต่ก็หลับไม่ลงเพราะเป็นห่วงแม่
ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายชั่วโมง จนจะตะวันเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว
กานต์จึงตัดสินใจกลับไปหาแม่ของเขาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
แต่ว่าไม่พบแม่ของเขาที่ห้องพักเดิม คงแปลกที่คนที่ผ่าตัดสมองจะสามารถพักห้องธรรมดาได้
กานต์จึงไปถามที่ประชาสัมพันธ์
“ ขอโทษนะครับคือว่าแม่ของผมที่ชื่อ เมศินีนะจ๊ะ สีประจัษษัมณ์ ที่เพิ่งผ่าตัดพักอยู่ที่ห้องไหนครับ”
“สักครู่นะคะ “ พนักงานตรวจเช็กในคอมฯครู่หนึ่ง
“ คุณเป็นญาติของเขาหรือคะ “
“ ใช่ ครับ ทำไมหรือครับ “
“ ถ้าอย่างนั้นก็เสียใจด้วยนะคะเพราะว่าคนไข้เสียชีวิตแล้วค่ะ”
กานต์น้ำตาไหลพราก ด้วยความโกรธเขาก็วิ่งผลุนผลัน เข้าไปที่ห้องหมอที่รักษาแม่ของเขา
เขาวิ่งเข้าไปเอาฝ่ามือกระแทกกับโต๊ะหมอด้วยความโกรธ
“ นี่หมอ !!! มันหมายความว่ายังไง แม่ผมตาย! เงินผมก็มีให้นะ หมอไม่มีเลือดผมก็เอาให้
แล้วนี่จะเอาอะไรอีก! “
“ เอ๊ะ! เลือดที่ให้มานั่นของคุณหรือครับ “
“ ใช่! จะทำไมอีกล่ะ! “
“ ถ้าอย่างนั้นหมอก็ต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ที่เลือดนั้นมีเชื้อ HIV หมายความว่าคุณติดเชื้อแล้วครับ”
“ ไม่จริง!!! พระช่วยเราไม่ได้! เราเสียทุกสิ่งไปแล้ว!!! ไม่เหลืออะไรแล้ว เสียทั้งเงิน พ่อ แม่
และชีวิตของเราเอง ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อไปแล้ว!!!!!!!!!” กานต์ตะโกนลั่นพร้อมกับ
วิ่งหนีออกไปนอกโรงพยาบาล ของที่เพิ่งซื้อมาเกลื่อนกลาดเต็มพื้น
เขาวิ่งออกไม่ที่ถนนด้วยความเร็วพลางร้องไห้ เขาไม่สนใจอะไรแล้ว เขาวิ่งไปที่กลางถนนและตะโกน
“ กูอยากตายโว้ย “
สิ้นคำพูดรถบรรทุกที่แล่นมาด้วยความเร็วสูงซึ่งแล่นผ่านหัวของกานต์ที่แน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่กลางถนน
ท่ามกลางฝูงชนที่ตกตะลึง
ณ เวลานี้ ทุกอย่างจบสิ้นลง ทั้งชีวิต เงินทอง ตระกูลนี้ และที่จริงที่สุดเรื่องนี้ก็ต้องจบลงเช่นกัน
เหลือแต่ความว่างเปล่าตลอดกาล(กานต์)
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจ และโปรดติดตามเรื่อง
เดอะ ฟิวเจอร์ กับองค์รักษ์ทั้ง4 ด้วยครับ
เนรมิต
กานต์รีบอุ้มแม่ของเขาส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดโดยทันที โชคดีที่มีพลเมืองดีพาขึ้นรถไปส่งพอดีโรงพยาบาลนี้
เป็นโรงพยาบาลเอกชน แต่กานต์ไม่ได้สนใจว่าเขานั้นจะมีเงินค่ารักษาแม่หรือไม่
นางพยาบาลรีบนำคุณแม่ของกานต์เข้าห้องฉุกเฉินโดยทันที
อีกสักครู่ใหญ่ๆต่อมา แพทย์เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ในขณะที่กานต์ซึ่งนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
ลุกขึ้นมาถามอาการคุณแม่ของกานต์โดยทันที นายแพทย์ได้กล่าวว่า
“ จากผลการเอกซเรย์พบว่ากะโหลกศรีษะของคนไข้มีรอยร้าวและมีเลือดคั่งค้างอยู่ในสมองเป็นปริมาณมาก
ซึ่งการรักษานั้นใช้เงินมาก จำเป็นที่จะต้อง ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วที่สุดมิฉะนั้นอาจเกิดอันตรายขึ้นได้
จะให้ผ่าเลย ไหมครับคุณ…เอ่อคุณ…”
“ผมชื่อกานต์ครับ”
“อ๋อ ครับคุณกานต์จะให้ผ่าตัดเลยไหมครับ”
“เอ่อ ถ้าเป็นบ่ายวันพรุ่งนี้จะช้าไปไหมครับ”
“ เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของคนไข้นะครับ”
“ หมอครับ เรื่องค่ารักษานั้นเป็น” “เป็นหลักแสนครับ” นายแพทย์พูดแทรกขึ้นมาทันทีและเดิน
ไปด้วยอารมณ์ไม่ดีเนื่องจากทราบแล้วว่ากานต์ไม่มีเงินสำหรับค่ารักษาแม่ของเขา
คืนนั้นกานต์กลับไปนอนคิดอยู่นานว่าจะหาเงินมาได้อย่างไร ในสมองของกานต์ตอนนี้
กำลังนึกถึงงานต่างๆที่เขาและบาสไปสมัครมาแต่ว่าไม่มีที่ใดรับพวกเขาเข้าทำงานเลย นอกจาก บาร์
“ใช่แล้วที่บาร์ไง” กานต์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจเป็นที่สุด
“เราต้องไปทำงานที่บาร์นั่น งานก็สบายเงินก็เยอะ”
ว่าแล้วกานต์ก็รีบไปที่บาร์เกย์แห่งเดิมทันที
“ว่าไงล่ะ พ่อหนุ่มรูปหล่อสนใจกลับมาทำงานกับเจ๊แล้วหรือไง”
แม่เล้าที่บาร์เกย์แห่งเดิมกล่าวทักทายเมื่อกานต์ไปถึง
“ครับเจ๊ ผมจะมาทำงานครับแล้วตอนนี้ คือว่าแม่ผมเข้าโรงพยาบาล”
“พอแล้ว นี่จะมาเบิกเงินใช่ไหมล่ะ ไม่มีปัญหาหรอก หน้าตารูปร่างอย่างเธอ เดี๋ยวเดียวก็ได้เงินเป็นก้อนแล้ว”
แม่เล้าพูดแทรกขึ้นมาแบบรู้ใจกานต์
“ถูกต้องแล้วครับ ผมต้องการเงิน สัก 2 แสนล่วงหน้าก่อนได้ไหมครับ”
“อู๊ยย ไม่มีปัญหาหรอก เงินแค่นี้ เดี๋ยวเจ๊เอาให้ แต่ว่าต้องยอมรับแขกคืนนี้ก่อนนะ
นั่นไงมาอีกคนแล้ว ไปต้อนรับสิ เสร็จงานแล้วเดี๋ยวมาเอาได้เลยนะพ่อรูปหล่อ”
แม่เล้าชี้ไปทางชาวต่างชาติที่มาใช้บริการให้กานต์รู้
รุ่งเช้า กานต์ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปหาแม่ของเขา แต่แล้วพยาบาลบอกว่า
”คุณแม่ของเธอนั้นเลือดออกมากต้องผ่าตัดด่วน แล้วก็เสียเลือดมากด้วย
แถมเป็นเลือดกรุ๊ป AB เสียด้วยซึ่งทางเรามีเลือดกรุ๊ปนี้ไม่เพียงพอ
ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเลือดกรุ๊ปนี้ไหมคะ”
“ครับ ผมเลือดกรุ๊ปนี้พอดี”
“ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณช่วยมาขียนใบยินยอมผ่าตัดและเชิญบริจาคเลือดทางนี้ด้วยค่ะ”
กานต์เดินตามนางพยาบาลไป หลังจากที่กานต์บริจาคเลือดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เขาไปเดินไปที่พระพุทธรูปประจำโรงพยาบาล
“ ลูกช้างขอสาบานว่า ลูกช้างจะเลิกยาเสพติดให้ได้ และเป็นคนดีต่อไป
และขอให้คุณแม่ของลูกช้างหายเป็นปกติด้วยเถิด ( สาธุ )”
กานต์จ้องมองพระพุทธรูปอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเดินจากไป
เขาไปทานอาหารร้านใกล้ๆกับโรงพยาบาล จากนั้นจึงไปที่ร้านค้า( 7 ELEVEN )
ซื้อข้าวของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่ของเขา แล้วจึงกลับบ้านไปนอน แต่ก็หลับไม่ลงเพราะเป็นห่วงแม่
ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายชั่วโมง จนจะตะวันเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว
กานต์จึงตัดสินใจกลับไปหาแม่ของเขาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
แต่ว่าไม่พบแม่ของเขาที่ห้องพักเดิม คงแปลกที่คนที่ผ่าตัดสมองจะสามารถพักห้องธรรมดาได้
กานต์จึงไปถามที่ประชาสัมพันธ์
“ ขอโทษนะครับคือว่าแม่ของผมที่ชื่อ เมศินีนะจ๊ะ สีประจัษษัมณ์ ที่เพิ่งผ่าตัดพักอยู่ที่ห้องไหนครับ”
“สักครู่นะคะ “ พนักงานตรวจเช็กในคอมฯครู่หนึ่ง
“ คุณเป็นญาติของเขาหรือคะ “
“ ใช่ ครับ ทำไมหรือครับ “
“ ถ้าอย่างนั้นก็เสียใจด้วยนะคะเพราะว่าคนไข้เสียชีวิตแล้วค่ะ”
กานต์น้ำตาไหลพราก ด้วยความโกรธเขาก็วิ่งผลุนผลัน เข้าไปที่ห้องหมอที่รักษาแม่ของเขา
เขาวิ่งเข้าไปเอาฝ่ามือกระแทกกับโต๊ะหมอด้วยความโกรธ
“ นี่หมอ !!! มันหมายความว่ายังไง แม่ผมตาย! เงินผมก็มีให้นะ หมอไม่มีเลือดผมก็เอาให้
แล้วนี่จะเอาอะไรอีก! “
“ เอ๊ะ! เลือดที่ให้มานั่นของคุณหรือครับ “
“ ใช่! จะทำไมอีกล่ะ! “
“ ถ้าอย่างนั้นหมอก็ต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ที่เลือดนั้นมีเชื้อ HIV หมายความว่าคุณติดเชื้อแล้วครับ”
“ ไม่จริง!!! พระช่วยเราไม่ได้! เราเสียทุกสิ่งไปแล้ว!!! ไม่เหลืออะไรแล้ว เสียทั้งเงิน พ่อ แม่
และชีวิตของเราเอง ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อไปแล้ว!!!!!!!!!” กานต์ตะโกนลั่นพร้อมกับ
วิ่งหนีออกไปนอกโรงพยาบาล ของที่เพิ่งซื้อมาเกลื่อนกลาดเต็มพื้น
เขาวิ่งออกไม่ที่ถนนด้วยความเร็วพลางร้องไห้ เขาไม่สนใจอะไรแล้ว เขาวิ่งไปที่กลางถนนและตะโกน
“ กูอยากตายโว้ย “
สิ้นคำพูดรถบรรทุกที่แล่นมาด้วยความเร็วสูงซึ่งแล่นผ่านหัวของกานต์ที่แน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่กลางถนน
ท่ามกลางฝูงชนที่ตกตะลึง
ณ เวลานี้ ทุกอย่างจบสิ้นลง ทั้งชีวิต เงินทอง ตระกูลนี้ และที่จริงที่สุดเรื่องนี้ก็ต้องจบลงเช่นกัน
เหลือแต่ความว่างเปล่าตลอดกาล(กานต์)
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจ และโปรดติดตามเรื่อง
เดอะ ฟิวเจอร์ กับองค์รักษ์ทั้ง4 ด้วยครับ
เนรมิต
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น