กลอน เข้าใจมั้ย

ลำดับตอนที่ #1 : ความรัก กับ ชีวิต

ก็ความรักโลภมีเป็นเรื่องบ่วง                    ต้องคอยห่วงคนรักเป็นไฉน

วัยที่ควรอยากมีก็มีไป            แต่ถ้าไซร้ไร้ชีวิตประสิทธ์เรา

รักมีบ้างอย่างนี้ก็ไม่ผิด            แต่ถ้าติดมากไปคงชื้นเฉา

เพราะมีรักไร้หน้าที่เหมือนมีเครา        เหลือเพียงเงาของงานประสานตัว

ส่วนใหญ่แล้วหมกมุ่นกับความรัก        ลำบากนักรัดใจไกลสลัว

ต้องทำงานเครียดไปดั่งใจวัว        ที่คอยกลัวโดนจับไปปรับตาย

ก็ถ้าเทียบชีวิตดั่งลูกข่าง            มีรักบ้างงานบ้างไม่เสียหาย

รู้หน้าที่รู้สำนึกฝึกพรั่งพราย        คงไม่สายที่จะมีความสุขพลัน

แต่ความรักอาจไม่มีลาภโชค        กลายเป็นโรคติดตัวกลัวอาสัญ

ต้องคอยเตือนดวงจิตคิดพะวัน        ที่ตาบันคิดตายไปกลายกอง

ห่วงแต่รักแล้วพ่อแม่จะอยู่ไหน        อยู่ห่างไกลทำไมไม่ลองสอง

ลองสนใจพ่อแม่พี่น้องกอง        ลองละทิ้งเงินทองความรักไป

พอตัวตายจากรักก็บาปจิต        ไร้ความคิดดูพ่อแม่แลอาศัย

พ่อแม่รักเรามากกว่าอื่นใด        แล้วคิดไซร้รักนั้นสำคัญเกิน

ควรดูแลพ่อแม่ก่อนความรัก        ที่ได้ซักทอดตัวกลัวเกินเผิน

อันความรักเมินได้ก็ควรเมิน        อย่าเคอะเขินต้องรู้จักลำดับตน