ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : iNtRo:สายชัวร์(เพื่อน)
ช่วงเช้าที่ฟ้าใสอากาศสดชื่นทุกคนที่กำลังหลับอย่างสบายก็ตื่นแต่เช้ามาเพื่อทำงานบ้างก็ไปโรงเรียน บางคนก็ต้องฝืนใจตื่นแต่เช้า บางคนตื่นสายถึงกับต้องตาลีตาเหลือก
“กริ๊งงงงงงงงงง”เสียงกริ่งดังขึ้นขณะที่ นักเรียนคนอื่นเข้าแถวเรียบร้อยหมดแล้วววว
“ตึกๆๆๆๆๆๆ เอี้ยดดดด”เสียงแบรกของฝีเท้าเด็กชายคนหนึ่ง ก่อนที่จะตั้งหลักวิ่งผ่านเสาธงซึ่งนักเรียนแถวหน้าๆจะเห็นกันเกือบหมดรวมทั้งครูด้วย
ครูผู้หญิงท่านหนึ่งเรียกให้เขาหยุด “พงศธร!!!นี่เธอมาสายอีกแล้วหรอห้ะ” เด็กชายก้มหน้าทำท่าทางเหมือนสำนึกผิด แต่ก็สายเกือบจะทุกวัน ทั้งๆที่บ้านอยู่ตรงข้าม โรงเรียนแท้ๆ ห่างกันประมาณ 300 เมตร “หลังเคารพ ธงชาติมาพบครูด้วยนะ”
เด็กชายทำท่ากลัว เด็กหนุ่มคิดในใจ...ตู ตาย!!!แน่ๆ-_-...
“ขอให้ นักเรียนทุกคนยืนตรงเคารพธงชาติ”หลังจากประกาศเสร็จเพลงชาติก็บรรเลงโดยวง bandของ โรงเรียน
และแล้วเพลงชาติก็จบลง
“วันนี้ตายแน่ๆมึง ไอพง กุบอกแล้วให้นอนให้นอนไม่เชื่อ แล้วไง วันนี้เจ้ทึก ยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย (ฉายาครูผู้หญิงที่เรียกเด็กมาสายเป็นประจำและเป็นครูประจำชั้นห้องม.1/8ที่พง จิและส้วมอยู่) อ่ะ 20 20 10+10เป็น 20 เอามาเลย 20 กุบอกแล้วนะ” (การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะคับ)
“เออน่ะ กุไม่เบี้ยวหรอกน่ะ”
“อ่ะหรอ....”
และแล้วพง ก็เดินไปหามิส ทึก “เธอน่ะมาสายสายกี่ครั้งแล้วหา บ้านก็ออกจะไกล้ดูอย่างนาย นพ (เด็กเรียนประจำห้อง) สิบ้านอยู่เกือบสมุทรปราการยังมาแต่เช้าเลย”หลังจากนั้นเจ้แกก็ เทศอีกหลาย ยกประมาณเกือบ 20 นาที ตามมาติดๆด้วยไม้เรียว
“เผี้ยยยยยะๆๆ”
หลังจากนั้น พงก็เดิน ขึ้นห้องเรียนเด็กชายคิดในใจ... รู้งี้มะวานตูกลับซะตั้งแต่6โมงดีกว่าเฮ้อ..อยูยย ...หลังจากคาบแรกหมดไปพงก็เริ่มทบทวนเรื่องเมื่อว่านที่เกิดขึ้น
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
*“เฮ้อไอพงไปกินข้าวกันหลังซ้อมป่ะเฮ่ย”*
พงหันหน้าไปคิดสักพัก “เออไป”
(*ในห้อง1/8มีคนอยู่วง band ประมาณ 6 คน*)หลังจากซ้อมเสร็จ เพื่อนทั้งหมดก็ไปกินข้าวกัน คนที่ ไปมี ส้วม ดิบ พง จิ คาด อัค พอถึงทุกคนก็เริ่มสั่งอาหารกันเลยด้วยความหิว สั่งกับข้าวกันเยอะแยะ พออาหารมาถึงทุกคนก็เกิดอาการ,,ปอบลง,,ซัดทั้งข้าวทั้งกับ พอทุกคนเริ่มอิ่มกันนิดๆแต่ยังพอกินได้ หลังจากนั้น ทุกคนก็เริ่มคุยกัน เรื่องนู่นนี่ เช่น
“ทำไงดีวะงานเจ้ทึก ยังไม่เส็ดเลยว่ะ” ส้วมบ่น
“เฮ้ยมึงเรียก เจ้พัชราว่าทึกได้ไง” จิท้วง
“อ่าวทำไมวะ”
“มึงนี่เชยโคตรอ่ะ เค้าเปลี่ยนเป็นทหารผ่านศึกแล้ว”
“ทำไมเรียกงั้นวะ” ส้วมถามอย่าง งงๆ
“ ก็เจ้แกเค้าชอบยกไหล่ตลอดเวลา แถมหน้าเหลี่ยมๆอีก ตัวดำๆ แถมเวลาเดินต้องเอามือไขว้หลังอีก อย่างงี้ทหารเก่าชัว”
“5555555 ฮ่าๆ ก๊าก แคกๆๆๆ”ส้วมหัวเรอะจนข้าวติดขอ
“เห้ย ขอน้ำหน่อยกุข้าวติดคอ” ดิบไม่รอช้ากลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรไป เลยตัดสินใจ จับส้วมอ้าปากกรอกน้ำใส่ น้ำก็หกบ้าง
“หายยัง วะ”
“เออ หายแล้วขอบใจ แต่ ไม่มีวิธีที่ นุ่มกว่านี้แล้วเรอะ!!” ส้วมหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำ
หลังจากนั้น ทั้งโตะก็หัวเรอะ กันจนหายใจแทบจะไม่ทัน ขนาด คาดที่เงียบๆยังกลั้นหัวเรอะไม่ไหว ฮาแตกได้
แล้วหลังจากกินเส็ด พวกเราก็ยังคุยกันต่อ
“จะกลับกันยัง กุว่าไอพงมัน สายชัว”จิสวนขึ้นมากลางวงขณะที่ทุกคนคุยกันอยู่
“ไม่เป็นไรขอบใจที่ห่วงกุว่ากุไม่สายหรอก” พงทำท่ามั่นใจ
“งั้นถ้ามึงสาย 20ป่ะ”
“เอาเดะ” พงรับคำท้าอย่างอาจหาญ
“ทุกคนเป็นพยานนะเว้ย”จิบอก
หลังจากนั้น ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เวลาประมาณ ทุ่มครึ่งกว่าๆหลังจากนั้น พงก็เล่น msn เวลาประมาณ 3ทุ่มกว่าจากนั้นก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมา
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : มึงยังไม่นอนอีก เดี๋ยวก็เสีย20หรอก
i am in love says : เออไม่เสียหรอก
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : งั้นกุไปละ
i am in love says : เออบาย
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : บาย
เด็กชายก็ได้เข้านอนเวลาปกติคือ 5 ทุ่ม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้อเป็นไงไม่เชื่อเพื่อนเสียใจด้วยว่ะเรื่องที่มึงโดนตี แต่ยังไงก็ 20 หวะ” จิเดินเข้ามาทักก่อนกระดิ่งชั่วโมงต่อไปจะดัง
“เอาไป” พง ควักแบงค์ 20 ให้จิ
จิรับไปอย่างดีใจ “ขอบไจโว่ยย ไว้วันไหนกุแพ้กุจะให้มรึง2เท่าเลยแต่ถ้ามึงแพ้มึงก็ต้องจ่ายนะเฟ้ย”
“อ้ามีตังเรอะหน้าอย่างมึง”
“อ่าวๆไอนี่ดูถูกไผบ่ดูถูก วอนซะแล้ว”
“5555”
….เฮ้อแล้วตกลงตูจะกล้าพนันกะมันครั้งต่อไปมั้ยนี่........
“กริ๊งงงงงงงงงง”เสียงกริ่งดังขึ้นขณะที่ นักเรียนคนอื่นเข้าแถวเรียบร้อยหมดแล้วววว
“ตึกๆๆๆๆๆๆ เอี้ยดดดด”เสียงแบรกของฝีเท้าเด็กชายคนหนึ่ง ก่อนที่จะตั้งหลักวิ่งผ่านเสาธงซึ่งนักเรียนแถวหน้าๆจะเห็นกันเกือบหมดรวมทั้งครูด้วย
ครูผู้หญิงท่านหนึ่งเรียกให้เขาหยุด “พงศธร!!!นี่เธอมาสายอีกแล้วหรอห้ะ” เด็กชายก้มหน้าทำท่าทางเหมือนสำนึกผิด แต่ก็สายเกือบจะทุกวัน ทั้งๆที่บ้านอยู่ตรงข้าม โรงเรียนแท้ๆ ห่างกันประมาณ 300 เมตร “หลังเคารพ ธงชาติมาพบครูด้วยนะ”
เด็กชายทำท่ากลัว เด็กหนุ่มคิดในใจ...ตู ตาย!!!แน่ๆ-_-...
“ขอให้ นักเรียนทุกคนยืนตรงเคารพธงชาติ”หลังจากประกาศเสร็จเพลงชาติก็บรรเลงโดยวง bandของ โรงเรียน
และแล้วเพลงชาติก็จบลง
“วันนี้ตายแน่ๆมึง ไอพง กุบอกแล้วให้นอนให้นอนไม่เชื่อ แล้วไง วันนี้เจ้ทึก ยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย (ฉายาครูผู้หญิงที่เรียกเด็กมาสายเป็นประจำและเป็นครูประจำชั้นห้องม.1/8ที่พง จิและส้วมอยู่) อ่ะ 20 20 10+10เป็น 20 เอามาเลย 20 กุบอกแล้วนะ” (การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะคับ)
“เออน่ะ กุไม่เบี้ยวหรอกน่ะ”
“อ่ะหรอ....”
และแล้วพง ก็เดินไปหามิส ทึก “เธอน่ะมาสายสายกี่ครั้งแล้วหา บ้านก็ออกจะไกล้ดูอย่างนาย นพ (เด็กเรียนประจำห้อง) สิบ้านอยู่เกือบสมุทรปราการยังมาแต่เช้าเลย”หลังจากนั้นเจ้แกก็ เทศอีกหลาย ยกประมาณเกือบ 20 นาที ตามมาติดๆด้วยไม้เรียว
“เผี้ยยยยยะๆๆ”
หลังจากนั้น พงก็เดิน ขึ้นห้องเรียนเด็กชายคิดในใจ... รู้งี้มะวานตูกลับซะตั้งแต่6โมงดีกว่าเฮ้อ..อยูยย ...หลังจากคาบแรกหมดไปพงก็เริ่มทบทวนเรื่องเมื่อว่านที่เกิดขึ้น
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
*“เฮ้อไอพงไปกินข้าวกันหลังซ้อมป่ะเฮ่ย”*
พงหันหน้าไปคิดสักพัก “เออไป”
(*ในห้อง1/8มีคนอยู่วง band ประมาณ 6 คน*)หลังจากซ้อมเสร็จ เพื่อนทั้งหมดก็ไปกินข้าวกัน คนที่ ไปมี ส้วม ดิบ พง จิ คาด อัค พอถึงทุกคนก็เริ่มสั่งอาหารกันเลยด้วยความหิว สั่งกับข้าวกันเยอะแยะ พออาหารมาถึงทุกคนก็เกิดอาการ,,ปอบลง,,ซัดทั้งข้าวทั้งกับ พอทุกคนเริ่มอิ่มกันนิดๆแต่ยังพอกินได้ หลังจากนั้น ทุกคนก็เริ่มคุยกัน เรื่องนู่นนี่ เช่น
“ทำไงดีวะงานเจ้ทึก ยังไม่เส็ดเลยว่ะ” ส้วมบ่น
“เฮ้ยมึงเรียก เจ้พัชราว่าทึกได้ไง” จิท้วง
“อ่าวทำไมวะ”
“มึงนี่เชยโคตรอ่ะ เค้าเปลี่ยนเป็นทหารผ่านศึกแล้ว”
“ทำไมเรียกงั้นวะ” ส้วมถามอย่าง งงๆ
“ ก็เจ้แกเค้าชอบยกไหล่ตลอดเวลา แถมหน้าเหลี่ยมๆอีก ตัวดำๆ แถมเวลาเดินต้องเอามือไขว้หลังอีก อย่างงี้ทหารเก่าชัว”
“5555555 ฮ่าๆ ก๊าก แคกๆๆๆ”ส้วมหัวเรอะจนข้าวติดขอ
“เห้ย ขอน้ำหน่อยกุข้าวติดคอ” ดิบไม่รอช้ากลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรไป เลยตัดสินใจ จับส้วมอ้าปากกรอกน้ำใส่ น้ำก็หกบ้าง
“หายยัง วะ”
“เออ หายแล้วขอบใจ แต่ ไม่มีวิธีที่ นุ่มกว่านี้แล้วเรอะ!!” ส้วมหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำ
หลังจากนั้น ทั้งโตะก็หัวเรอะ กันจนหายใจแทบจะไม่ทัน ขนาด คาดที่เงียบๆยังกลั้นหัวเรอะไม่ไหว ฮาแตกได้
แล้วหลังจากกินเส็ด พวกเราก็ยังคุยกันต่อ
“จะกลับกันยัง กุว่าไอพงมัน สายชัว”จิสวนขึ้นมากลางวงขณะที่ทุกคนคุยกันอยู่
“ไม่เป็นไรขอบใจที่ห่วงกุว่ากุไม่สายหรอก” พงทำท่ามั่นใจ
“งั้นถ้ามึงสาย 20ป่ะ”
“เอาเดะ” พงรับคำท้าอย่างอาจหาญ
“ทุกคนเป็นพยานนะเว้ย”จิบอก
หลังจากนั้น ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เวลาประมาณ ทุ่มครึ่งกว่าๆหลังจากนั้น พงก็เล่น msn เวลาประมาณ 3ทุ่มกว่าจากนั้นก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมา
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : มึงยังไม่นอนอีก เดี๋ยวก็เสีย20หรอก
i am in love says : เออไม่เสียหรอก
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : งั้นกุไปละ
i am in love says : เออบาย
ถ้าโลกนี่ไม่มีเทอ ชั้นคงอยู่ไม่ได้ says : บาย
เด็กชายก็ได้เข้านอนเวลาปกติคือ 5 ทุ่ม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้อเป็นไงไม่เชื่อเพื่อนเสียใจด้วยว่ะเรื่องที่มึงโดนตี แต่ยังไงก็ 20 หวะ” จิเดินเข้ามาทักก่อนกระดิ่งชั่วโมงต่อไปจะดัง
“เอาไป” พง ควักแบงค์ 20 ให้จิ
จิรับไปอย่างดีใจ “ขอบไจโว่ยย ไว้วันไหนกุแพ้กุจะให้มรึง2เท่าเลยแต่ถ้ามึงแพ้มึงก็ต้องจ่ายนะเฟ้ย”
“อ้ามีตังเรอะหน้าอย่างมึง”
“อ่าวๆไอนี่ดูถูกไผบ่ดูถูก วอนซะแล้ว”
“5555”
….เฮ้อแล้วตกลงตูจะกล้าพนันกะมันครั้งต่อไปมั้ยนี่........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น