ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ม.1 พร้อมกับวัน เปิดเทอม
          โห่!! นึกว่าจะได้ต่อโรงเรียนอื่น ในที่สุดก็ต่อโรงเรียนเดิม แหงล่ะซิ โรงเรียนฉานมันเป็นโรงเรียนหญิงล้วนๆ ไม่มีชายแม้แต่น้อย กะว่าย้ายโรงเรียนแล้วจะเหล่ผู้ชายซะหน่อย
          พอใกล้จะเปิดเทอม พี่สาวฉัน ดันพาฉันไปซอยผม ดูมันทำกะน้องซิ ซอยตอนไหนไม่ซอย ดันซอยตอยใกล้จะเปิดเทอม
พอเข้าร้านตัดผม “พี่เอาน้อยๆนะพี่ อย่าตัดเยอะ เดียวโดนครูว่า” แต่พอพี่เขาตัดเสร็จ แทบไม่อยากเชื่อเลย ว่า...........  เทห์ชิบเลย เหมือนทอมเลย เหอะๆ ตอนนั้นอยู่ช่วงกำลังโต เลยสูงขึ้นเร็วมาก เลยดูดีไปกว่าทุกที กร๊ากกก
          และ แล้ว ก็มาถึงวันเปิดเทอม
          พอเข้าโรงเรียนมา ฉันเข้ามาดูตารางว่าฉันได้อยู่ห้องอะไร
          และฉันก็เบียดเข้าไปถึงหน้าบอร์ด ที่แปะ เพราะคนเยอะมากๆๆ
         
          อืมมมม........ ฐิติญา ฐิติยา อยู่ไหนเนี่ย
          หรือว่าเราจะไม่ได้ขึ้น ม.1 ที่นี้ เห้ยๆๆ เป็นไปไม่ได้ คิดในทางที่ดี เมื่อแม่ฉานจ่ายตังลัว เหอะๆ
          เย้ๆๆ เจอแล้ว อยู่ 1/4 รีบรีบไปดีกว่า
          ถึงห้องเรียน..........
          “เฮ้ย!! มุขไม่ทำไรกะหัวแกมาเนี่ย” ไอกวางเพื่อนซี้ทักฉัน
          “ทำไมอ่ะ หัวฉันมันเป็นงัย” ( แหมฉันสวยขึ้นละเซ่ )
          “แกไม่กลัวครูเล่นงานหรอว่ะเนี่ย” แล้วมันก็มาจับหัวฉัน ประมานว่า เฮ้ยอยากตัดทรงนี้มั้งว่ะ 555 แหงล่ะเซ่ ก็ที่ร้านเล่นซอยซะสวย เช็งซะไม่มีเร่ยนิหว่า
          “มุข หวัดดี” เพื่อนในห้อง ทักมา
          “หวัดดี” ฉันตอบกลับ อย่างสดใส แน่นอนล่ะซิ เพราะว่ามันเป็นวันเปิดเทอมครั้งแรก และฉันกับเพื่อนก็มานั่งเมาท์แตกกัน อยู่หลังห้อง ระหว่างที่รอจะเคารพธงชาติ
          และแล้ว....หัวฉันก็ไม่ผ่านสายตา ท่านพัทนั้นท์ ช่างตัดผมมือหนึ่งของโรงเรียนชั้น ม.1 ทำไมน่ะหรอ?? ก็เจ๊แกเล่นตัดผมเด็กเป็นว่าเล่น ตัดไม่ว่า แถมเอียงอีกตังหาก
          พอสายตาฉันสบตาท่านเข้า ก็นั้นเลย
          ‘จบแน่ ชีวิตตู วันนี้ พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกด้วย T_T หนู๋ไม่อยากโดนตัดผม’
          ท่านมาจับผมฉันและพูดว่า
          “อื้ม..... ผมสวยนะ ถ้าตอนตรวจผม ครูไม่ให้เธอผ่านนะ เจอกรรไกรฉันแน่”
          แล้วท่านพัทนั้นท์ ก็เดินผ่านไปอย่างอารมณ์ดี แต่ฉันนี้สิ......... ยืนตัวสั่นหงิๆอยู่ นึกว่าจาโดนตัดตั้งแต่วันแรกซะแล้ววววววว T_T
          และตอนนั้นเอง ที่วีเดินมา
          เวนแล้วตู ทำไงดี ยัยวีมาแล้ววว มาเกาะแกะเราอีกแหงๆ
          “มุข อยู่ห้องอะไรจ๊ะ” วีทักอย่างสดใส
          “เอ่อออ.. ห้อง 1/4 อ่ะ” ฉันตอบอย่างเบื่อหนาย ที่เจอคุณเธอ
          “ว้าเสียดายจังไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่เป็นไร เราจะมาเยี่ยมมุขบ่อยๆนะจ๊ะ เราไปล่ะ บาย เดี๋ยวเจอกันตอนพักนะ” คุณเธอตอบอย่างสบายใจ
          ไม่ต้องมาก็ได้นะ ฉันกลัวเธอ  ( แค่คิดนะ แต่ไม่กล้าพูด )
          “อื้ม” ฉันล่ะดีใจ ที่ไม่ต้องอยู่ห้องเดียวกับยัยวี แล้วก็หันมาคุยกับเพื่อนต่อ
          “แหม มุข เสน่ห์ ไม่ตกเลยนะแกเนี่ย” นุ่นทักขึ้นมาแล้ว กวาง ขัวญ เบญ ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
          “โห่ แกคิดว่าฉันอยากจะให้ยียวีรวรรณอะไรนั้นมาเกาะแกะฉันถึงนี้หรอ แล้วไอผมทรงเนี่ย มันก็จะโดน เจ๊ พัทนั้นท์ ตัดอยู่แล้ว” ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
          กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงง.....
          เสียงงออดดังแล้ว พวกกฉันก็ไปเข้าแถวกัน
   
          วันแรกผ่านไปด้วยดี
          หลายวันต่อมา ทีนี้ทั้งหน้าตาและรูปร่างอันแสนที่จะดูดีของฉันก็ไป ปิ๊งๆ กะยายดี้หลายคน และมันก็คิดว่าฉันเป็นทอม - -* “เลยตามจีบฉันเป็นหางว่าว ไม่เว้นแต่ใน ใต้โต๊ะ ที่ชอบมี จม. มาวางอยู่บ่อยๆ”
          พอเลิกเรียน..........
          “มุข หวัดดีจ๊ะ ไปเดินเล่นกันนะ” วีทัก พร้อมกับชวนฉันไปเดินเล่น
          “เอ่อ...  จะไปไหนล่ะ” ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ ไม่ใช่ทอม โหย ชีวิตฉานนนนนนน ต้องมาเสร็จใยวีรวรรณ คนนี้หรอเนี้ย ม่ายๆๆๆๆๆ คิดแล้วสยอง
          “อืมมมม ไปกินข้าวกันนะๆ มุขนะ” ยัยวีชวนฉัน
          แต่ กวางเพื่อนสุดที่เลิฟของฉันมาขัดจังหวะได้ทัน ฮิ้วววววววววววววววววววว
          และแน่นอนฉันไม่ปฏิเสธเลย ที่จะไม่ไปกับเพื่อนซี้นฉัน ทำไมน่ะหรอ เพราะว่าฉันรำคานยัยนี้มาตั้งแต่วันแรกที่มาเรียนแล้ว ตามประจบฉันไม่เลิก
          “มุข ไปกินข้าวกัน” กวางกะเพื่อนๆในกลุ่มมาชวนฉัน เพื่อนฉันเยอะมากๆ แต่คนที่โดนพวก ผู้หญิงติดแจน่ะสิ เป็นฉัน เพราะพวกหล่อนคงไม่เคยคิดไปติดคนมั้งหรืองัยเนี่ย นอกจากฉัน
          “ไปดิ จะไปกินที่ไหนอ่ะ”
          และตอนนั้นเอง ก็มีผู้คนนึงเดินผ่านหน้าไป โอ้ววว... น่ารักเหลือเกิน
          อ่าวเฮ้ย เป็นทอมไปตั้งปแต่เมื่อไรเนี่ย เรา แต่ช่างเหอ  มันอยู่ที่ความรู้สึก จริงมั๊ย อิอิ และฉันก็ปิ๊งผู้หญิงคนนั้น ( เอาว่ะ ไหนๆก็เหมือนทอมแล้ว เป็นทอมไปซะเลย ) แล้วฉันก็เริ่มสืบเรื่องเธอคนนั้นมา
และแล้ว อะอ้า....
          ได้ประวัติมาแล้ว รูปด้วย เธอคนนั้นชื่อ เมย์ อยู่ห้อง 1/3 แต่ฉัน อยู่ 1/4 และหลังจากวันที่ฉันได้เจอเธอ ฉันก็ดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลยแหละ ว่า ไม่ตั้งใจเรียนเลย แม้แต่นิดเดียว ใจจดใจจ่าแต่ว่าเธอคนนั้นเมื่อไรจะผ่านห้อง
แต่ว่า มารผจญที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอีกคนน่ะสิ ยัยส้ม เธอคนนี้ดูเงียบๆ แต่จริงๆแล้ว เธอเป็นคนที่ชอบฉันเอามากๆ ถึงขนาดว่า ไม่ยอมปล่อยฉัน แม้ตอนที่ฉันจะไปห้องน้ำน่ะสิ จะตามเข้าไปด้วยเลยไหมค่ะ ??  แต่คุณเธอเล่นพูดกับฉันทั้งชม. จนฉันไม่มีเวลาเรียน ( จิงๆก็ไม่เรียนอยู่แล้ว จะว่าไป ไม่มีเวลานั่งดู เมย์ มากกว่า )
          “เย้ๆ เลิกเรียนแล้ว เฮ้ยๆๆ ไปกินข้าวกัน” พอฉันพูดจบ ฉันก็เหลือบไปเห็น ........ โอะโอ เมย์ ฉันก็เลยสกิดบอกกวาง
          “กวาง เราชอบ.... ชอบ...”
          “เฮ้ย มุขแกจะมาสรภาพรักกะเราหรืองัยว่ะ เราไม่เอาด้วยนะโว้ยย ฉานกลัวแฟนคลับแกมา เด็ดหัวเอาว่ะ” กวางพูดรัวใส่ฉัน
          “ไอบ้า ใครจะสรภาพรักกะแก ห๊า !!” ฉันตะคอก เชิงเล่นด้วย
          “ฉันจะบอกว่า ฉันชอบเมย์ ที่อยู่ห้อง 1/3 อ่ะ ทำไงดี แล้วแกอย่าไปบอกใครนะเว่” ฉันพูดแบบอายๆ
          “เฮ้ย จิงหรอว่ะ แหม สาวหล่อตกหลุมรักดี้เข้าแล้ว กิ้วๆๆ” กวางพูดหยอกล้อฉันเล่น
          “เออๆๆ พอเหอะๆ ไปกินข้าวกันดีกว่า ขี้เกียจโดนแกล้อว่ะ” แล้วฉันก็เดินไปกับกวางสองคน
          เพราะไอพวกเพื่อนในกลุ่มอีกหลายคนมันชักช้า มากๆ โดยเฉพาะเจ้นุ่น เพราะว่า กินก็เก่ง งกก็งก ถึงมันจะตัวใหญ่แต่ก็หน้าตาดีนะ แต่เราว่าเราดูไงก็งั้นๆแหละ แต่ดัน มีคนมาชอบมันเยอะแยะเลย แล้วตอนนี้ก็คบกะ พี่ม.3 อยู่ ชื่อว่า แพร หรือเรียกอีกอย่างนึงว่า BoSS ( เพราะ บอส มียศ เป็น หลานอธิการ คนอื่นก็เลย ให่เกียรติ มากเป็นพิเศษ ) เซ็งคนมีแฟนเจงๆเร่ย
          แล้วพอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และพอฉันถึงบ้าน ก็กระโจนเข้าหน้าคอมทั้นที เพราะเป็นคนที่ติด คอมมากๆๆ วันไหนไม่ได้เล่น แล้วเหมือนกะว่ามันขาดอะไรไปซักอย่าง
          พอใกล้จะเปิดเทอม พี่สาวฉัน ดันพาฉันไปซอยผม ดูมันทำกะน้องซิ ซอยตอนไหนไม่ซอย ดันซอยตอยใกล้จะเปิดเทอม
พอเข้าร้านตัดผม “พี่เอาน้อยๆนะพี่ อย่าตัดเยอะ เดียวโดนครูว่า” แต่พอพี่เขาตัดเสร็จ แทบไม่อยากเชื่อเลย ว่า...........  เทห์ชิบเลย เหมือนทอมเลย เหอะๆ ตอนนั้นอยู่ช่วงกำลังโต เลยสูงขึ้นเร็วมาก เลยดูดีไปกว่าทุกที กร๊ากกก
          และ แล้ว ก็มาถึงวันเปิดเทอม
          พอเข้าโรงเรียนมา ฉันเข้ามาดูตารางว่าฉันได้อยู่ห้องอะไร
          และฉันก็เบียดเข้าไปถึงหน้าบอร์ด ที่แปะ เพราะคนเยอะมากๆๆ
         
          อืมมมม........ ฐิติญา ฐิติยา อยู่ไหนเนี่ย
          หรือว่าเราจะไม่ได้ขึ้น ม.1 ที่นี้ เห้ยๆๆ เป็นไปไม่ได้ คิดในทางที่ดี เมื่อแม่ฉานจ่ายตังลัว เหอะๆ
          เย้ๆๆ เจอแล้ว อยู่ 1/4 รีบรีบไปดีกว่า
          ถึงห้องเรียน..........
          “เฮ้ย!! มุขไม่ทำไรกะหัวแกมาเนี่ย” ไอกวางเพื่อนซี้ทักฉัน
          “ทำไมอ่ะ หัวฉันมันเป็นงัย” ( แหมฉันสวยขึ้นละเซ่ )
          “แกไม่กลัวครูเล่นงานหรอว่ะเนี่ย” แล้วมันก็มาจับหัวฉัน ประมานว่า เฮ้ยอยากตัดทรงนี้มั้งว่ะ 555 แหงล่ะเซ่ ก็ที่ร้านเล่นซอยซะสวย เช็งซะไม่มีเร่ยนิหว่า
          “มุข หวัดดี” เพื่อนในห้อง ทักมา
          “หวัดดี” ฉันตอบกลับ อย่างสดใส แน่นอนล่ะซิ เพราะว่ามันเป็นวันเปิดเทอมครั้งแรก และฉันกับเพื่อนก็มานั่งเมาท์แตกกัน อยู่หลังห้อง ระหว่างที่รอจะเคารพธงชาติ
          และแล้ว....หัวฉันก็ไม่ผ่านสายตา ท่านพัทนั้นท์ ช่างตัดผมมือหนึ่งของโรงเรียนชั้น ม.1 ทำไมน่ะหรอ?? ก็เจ๊แกเล่นตัดผมเด็กเป็นว่าเล่น ตัดไม่ว่า แถมเอียงอีกตังหาก
          พอสายตาฉันสบตาท่านเข้า ก็นั้นเลย
          ‘จบแน่ ชีวิตตู วันนี้ พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกด้วย T_T หนู๋ไม่อยากโดนตัดผม’
          ท่านมาจับผมฉันและพูดว่า
          “อื้ม..... ผมสวยนะ ถ้าตอนตรวจผม ครูไม่ให้เธอผ่านนะ เจอกรรไกรฉันแน่”
          แล้วท่านพัทนั้นท์ ก็เดินผ่านไปอย่างอารมณ์ดี แต่ฉันนี้สิ......... ยืนตัวสั่นหงิๆอยู่ นึกว่าจาโดนตัดตั้งแต่วันแรกซะแล้ววววววว T_T
          และตอนนั้นเอง ที่วีเดินมา
          เวนแล้วตู ทำไงดี ยัยวีมาแล้ววว มาเกาะแกะเราอีกแหงๆ
          “มุข อยู่ห้องอะไรจ๊ะ” วีทักอย่างสดใส
          “เอ่อออ.. ห้อง 1/4 อ่ะ” ฉันตอบอย่างเบื่อหนาย ที่เจอคุณเธอ
          “ว้าเสียดายจังไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่เป็นไร เราจะมาเยี่ยมมุขบ่อยๆนะจ๊ะ เราไปล่ะ บาย เดี๋ยวเจอกันตอนพักนะ” คุณเธอตอบอย่างสบายใจ
          ไม่ต้องมาก็ได้นะ ฉันกลัวเธอ  ( แค่คิดนะ แต่ไม่กล้าพูด )
          “อื้ม” ฉันล่ะดีใจ ที่ไม่ต้องอยู่ห้องเดียวกับยัยวี แล้วก็หันมาคุยกับเพื่อนต่อ
          “แหม มุข เสน่ห์ ไม่ตกเลยนะแกเนี่ย” นุ่นทักขึ้นมาแล้ว กวาง ขัวญ เบญ ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
          “โห่ แกคิดว่าฉันอยากจะให้ยียวีรวรรณอะไรนั้นมาเกาะแกะฉันถึงนี้หรอ แล้วไอผมทรงเนี่ย มันก็จะโดน เจ๊ พัทนั้นท์ ตัดอยู่แล้ว” ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
          กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงง.....
          เสียงงออดดังแล้ว พวกกฉันก็ไปเข้าแถวกัน
   
          วันแรกผ่านไปด้วยดี
          หลายวันต่อมา ทีนี้ทั้งหน้าตาและรูปร่างอันแสนที่จะดูดีของฉันก็ไป ปิ๊งๆ กะยายดี้หลายคน และมันก็คิดว่าฉันเป็นทอม - -* “เลยตามจีบฉันเป็นหางว่าว ไม่เว้นแต่ใน ใต้โต๊ะ ที่ชอบมี จม. มาวางอยู่บ่อยๆ”
          พอเลิกเรียน..........
          “มุข หวัดดีจ๊ะ ไปเดินเล่นกันนะ” วีทัก พร้อมกับชวนฉันไปเดินเล่น
          “เอ่อ...  จะไปไหนล่ะ” ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ ไม่ใช่ทอม โหย ชีวิตฉานนนนนนน ต้องมาเสร็จใยวีรวรรณ คนนี้หรอเนี้ย ม่ายๆๆๆๆๆ คิดแล้วสยอง
          “อืมมมม ไปกินข้าวกันนะๆ มุขนะ” ยัยวีชวนฉัน
          แต่ กวางเพื่อนสุดที่เลิฟของฉันมาขัดจังหวะได้ทัน ฮิ้วววววววววววววววววววว
          และแน่นอนฉันไม่ปฏิเสธเลย ที่จะไม่ไปกับเพื่อนซี้นฉัน ทำไมน่ะหรอ เพราะว่าฉันรำคานยัยนี้มาตั้งแต่วันแรกที่มาเรียนแล้ว ตามประจบฉันไม่เลิก
          “มุข ไปกินข้าวกัน” กวางกะเพื่อนๆในกลุ่มมาชวนฉัน เพื่อนฉันเยอะมากๆ แต่คนที่โดนพวก ผู้หญิงติดแจน่ะสิ เป็นฉัน เพราะพวกหล่อนคงไม่เคยคิดไปติดคนมั้งหรืองัยเนี่ย นอกจากฉัน
          “ไปดิ จะไปกินที่ไหนอ่ะ”
          และตอนนั้นเอง ก็มีผู้คนนึงเดินผ่านหน้าไป โอ้ววว... น่ารักเหลือเกิน
          อ่าวเฮ้ย เป็นทอมไปตั้งปแต่เมื่อไรเนี่ย เรา แต่ช่างเหอ  มันอยู่ที่ความรู้สึก จริงมั๊ย อิอิ และฉันก็ปิ๊งผู้หญิงคนนั้น ( เอาว่ะ ไหนๆก็เหมือนทอมแล้ว เป็นทอมไปซะเลย ) แล้วฉันก็เริ่มสืบเรื่องเธอคนนั้นมา
และแล้ว อะอ้า....
          ได้ประวัติมาแล้ว รูปด้วย เธอคนนั้นชื่อ เมย์ อยู่ห้อง 1/3 แต่ฉัน อยู่ 1/4 และหลังจากวันที่ฉันได้เจอเธอ ฉันก็ดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลยแหละ ว่า ไม่ตั้งใจเรียนเลย แม้แต่นิดเดียว ใจจดใจจ่าแต่ว่าเธอคนนั้นเมื่อไรจะผ่านห้อง
แต่ว่า มารผจญที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอีกคนน่ะสิ ยัยส้ม เธอคนนี้ดูเงียบๆ แต่จริงๆแล้ว เธอเป็นคนที่ชอบฉันเอามากๆ ถึงขนาดว่า ไม่ยอมปล่อยฉัน แม้ตอนที่ฉันจะไปห้องน้ำน่ะสิ จะตามเข้าไปด้วยเลยไหมค่ะ ??  แต่คุณเธอเล่นพูดกับฉันทั้งชม. จนฉันไม่มีเวลาเรียน ( จิงๆก็ไม่เรียนอยู่แล้ว จะว่าไป ไม่มีเวลานั่งดู เมย์ มากกว่า )
          “เย้ๆ เลิกเรียนแล้ว เฮ้ยๆๆ ไปกินข้าวกัน” พอฉันพูดจบ ฉันก็เหลือบไปเห็น ........ โอะโอ เมย์ ฉันก็เลยสกิดบอกกวาง
          “กวาง เราชอบ.... ชอบ...”
          “เฮ้ย มุขแกจะมาสรภาพรักกะเราหรืองัยว่ะ เราไม่เอาด้วยนะโว้ยย ฉานกลัวแฟนคลับแกมา เด็ดหัวเอาว่ะ” กวางพูดรัวใส่ฉัน
          “ไอบ้า ใครจะสรภาพรักกะแก ห๊า !!” ฉันตะคอก เชิงเล่นด้วย
          “ฉันจะบอกว่า ฉันชอบเมย์ ที่อยู่ห้อง 1/3 อ่ะ ทำไงดี แล้วแกอย่าไปบอกใครนะเว่” ฉันพูดแบบอายๆ
          “เฮ้ย จิงหรอว่ะ แหม สาวหล่อตกหลุมรักดี้เข้าแล้ว กิ้วๆๆ” กวางพูดหยอกล้อฉันเล่น
          “เออๆๆ พอเหอะๆ ไปกินข้าวกันดีกว่า ขี้เกียจโดนแกล้อว่ะ” แล้วฉันก็เดินไปกับกวางสองคน
          เพราะไอพวกเพื่อนในกลุ่มอีกหลายคนมันชักช้า มากๆ โดยเฉพาะเจ้นุ่น เพราะว่า กินก็เก่ง งกก็งก ถึงมันจะตัวใหญ่แต่ก็หน้าตาดีนะ แต่เราว่าเราดูไงก็งั้นๆแหละ แต่ดัน มีคนมาชอบมันเยอะแยะเลย แล้วตอนนี้ก็คบกะ พี่ม.3 อยู่ ชื่อว่า แพร หรือเรียกอีกอย่างนึงว่า BoSS ( เพราะ บอส มียศ เป็น หลานอธิการ คนอื่นก็เลย ให่เกียรติ มากเป็นพิเศษ ) เซ็งคนมีแฟนเจงๆเร่ย
          แล้วพอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และพอฉันถึงบ้าน ก็กระโจนเข้าหน้าคอมทั้นที เพราะเป็นคนที่ติด คอมมากๆๆ วันไหนไม่ได้เล่น แล้วเหมือนกะว่ามันขาดอะไรไปซักอย่าง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น