วันดีๆที่ไม่อยากลืม

ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อน

ขึ้นเทอม2ของม.1

กลุ่มฉัน กับกลุ่ม พัฒน์ก็นั่งใกล้กัน ทำให้พวกเรา 6 คนสนิทกันมากขึ้น

“พิณเอาเลขมาลอกหน่อยดิ”ต้าพูด

“อะไร เมื่อวานก็ลอก ไม่เคยทำมาเลยไง”พิณพูด

“เถอะน่า อีกวันนะ”ต้าพูด ซึ่งต้าไม่เคยทำการบ้านเลยซักวัน

“ก็ได้”พิณตอบอย่างรู้อยู่แล้วว่ายังไงนี่ก็ไม่ใช่วันสุดท้ายที่ต้าจะลอก

“ฝน ยืมปากกาหน่อยสิ”พัฒน์พูด

“นี่แท่งเมื่อวานยังไม่คืนเลย ยังมีหน้ามายืมแท่งใหม่อีก แล้วแท่งเก่าหละ”ฉันถาม

“เรายืมไปเมื่อไหร่ ไม่เห็นจำได้เลย มั่วรึเปล่า”พัฒน์ย้อน

“ฮู พูดออกมาได้ ไม่รู้สึกอะไรเลยนะ”ฉันพูด

“นะฝนนะยืมหน่อยนะ ฝนนะน่ารัก เก่ง ฉลาด”พัฒน์ยอ ฉัน

“อะ ก็ได้” ฉันพูด

“ฝนบ้า ยอหวะ”พัฒน์พูดกับต่อ

“เฮ้ยเดี๋ยวเอาปากกาคืนได้ยินนะเว้ย”ฉันพูด

“ไม่มีอะไร หูฝาดหรือเปล่า ไม่เชื่อถามต่อดิ”พัฒน์พูด

“เฮ้ย เราไม่เกี่ยวนะ”ต่อพูด

“ไปดีกว่าอากาศเริ่มไม่ดี”ต่อพูด

“รอด้วยดิ”พัฒน์พูดแล้ววิ่งตามต่อไป

ตูมต่อวิ่งไปชนกันย์

“เฮ้ยวิ่งไงเนี่ยเห็นมั้ยน้ำหกหมดแล้ว”กันย์ซึ่งถือแก้วน้ำที่มีน้ำอยู่พูด

“ขอโทษ”ต่อพูด แล้วไปหยิบผ้าถูพื้นมาแล้วยื่นให้กันย์แล้ววิ่ง

“เฮ้ย กลับมาถูก่อนดิ”กันย์ตะโกนบอก

“เรื่องอะไร”ต่อตะโกนออกมา

แล้วกลุ่มฉันทั้ง 3 คน ก็มานั่งที่ของพวกเรา

“อะ ขอบคุณมากนะพิณสำหรับการบ้านที่ให้ลอก” ต้าพูดแล้วเดินออกไปข้างนอกห้องเรียน

“เออพวกกลุ่มต้าไม่เคยทำการบ้านเองแต่ทำไมเรียนเก่งกันจัง”พิณพูดกับฉันและกันย์

“คงเรียนพิเศษมาดี ไม่งั้นก็พวกอัจฉริยะ”กันย์ตอบ

“แต่กวนมากๆ ทั้งกลุ่มเลย”ฉันเสริม

พวกเรา 6 คนก็เป็นอย่างนี้ตลอด

เช้าวันหนึ่ง

“จะสอบแล้วฝนติวให้พัฒน์หน่อยดิ”พัฒน์พูด

“โห พัฒน์เก่งกว่าเราอีก”ฉันตอบ

“ก็ช่วยกันติวไง นะ”พัฒน์บอก

“ก็ได้”ฉันติวให้

“อะแฮ่ม 2 คนนี้ทำไรกันจะ”ต่อพูด

“นั่นไงพวกจิตอกุศลมาแล้ว”ฉันพูด

“ก้างขวางคอหรอ”ต่อย้อน

“ไม่ใช่”ฉันพูด

“ไม่ใช่หรือไม่ยอมรับจะ”กันย์พูด

“โดนเพื่อนกัดเองแล้ว”พัฒน์พูด

แล้วเรา 4 คนก็นั่งติวด้วยกันส่วน ต้ากับพิณก็มาสายตามเคย

พอถึงวันสอบกลุ่มฉันกับกลุ่มพัฒน์ก็สอบกันคนละห้องก็ไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แล้วก็ถึงวันปิดเทอมช่างเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานและเหงามากที่สุด

แล้วพวกเราก็จบ ม.1 แล้ว