ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :+:+:เปิดเทอมกับสองพี่น้องตระกูลข้าว:+:+:
\"ไอความขี้อายมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ถ้ามากเกินจนกลายเป็นกลัวความจริงก็ไม่ดี”
\"ยัยฟ่างงงงง!!!ข้าวฟ่างงงงง!!!ฐนิตตาาาาา!!!” \"ฐนิตพล” หรือ \"ข้าวกล้อง” นักเรียนชายระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/2 ของโรงเรียนเลิศศึกษา ผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดของ \"ฐนิตตา” หรือ \"ข้าวฟ่าง” กำลังปลุกน้องสาวฝาแฝดซึ่งเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/3 ของโรงเรียนเลิศวิทยา ซึ่งยังไม่ตื่นจากห้วงนิทรารมย์ ด้วยการตะโกนเรียกชื่อซะเต็มยศ
\"เจ็ดโมงแล้วน้าเว้ย!ตื่นซักทีสิเดี๋ยวไอสุทธิ์ก็มาแล้ว!” ฐนิตพลยังตะโกนเรียกน้องต่อไป
ส่วน สุทธิ์ ที่พูดถึงนี่เป็นใครคอยติดตามกันทีหลังนะคะ
\"โห่ยอารายกานว้ากล้อง…” ฐนิตตางัวเงียและพลิกตัวไปมาอย่างไม่เป็นสุขจากการที่ก่อกวน \"นี่มันเพิ่ง7โม…”
และเสียงนั่นก็หยุดพูดกระทันหัน เนื่องจากเจ้าของเสียงหยุดบ่นและทะลึ่งพรวดวิ่งผ่านพี่ชายซึ่งแต่งตัวเรียบร้อยแล้วไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้พี่ชายบ่นเรื่องนิสัยชอบนอนตื่นสายที่แก้ไม่หายของตนไป ขณะที่ต้องเก็บผ้านวมสีรุ้งผืนสวยของน้องที่กองไว้กับพื้นซะครึ่งผืนไป
ที่ทั้งสองต้องไปโรงเรียนกับสุทธิ์ที่พูดถึงนี่ ก็เพราะพ่อแม่ของทั้งสองคนต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเป็นประจำ จึงเช่าอพาร์ทเมนท์ที่หรูมากให้ลูกทั้งสองอยู่ ชั้นหนึ่งมีห้องชุดเพียง 2 ห้องเท่านั้น และฝากลูกไว้กับครอบครัว “พงษ์วัชระผล” ที่อยู่ชั้นเดียวกัน2คนน้าหลาน(ปกติน้าจะอยู่คนเดียว หลานจะมาด้วยในบางโอกาส) ซึ่งทั้งน้าและหลานก็เต็มใจรับดูแลสองพี่น้องผู้น่ารักมาก
++++++++++
เวลา7นาฬิกา50นาทีที่โรงเรียนเลิศวิทยาซึ่งเป็นโรงเรียนของฐนิตตา
\"สายแน่ๆๆ!!!” ฐนิตตาคิดในใจขณะที่เท้าก็ก้าวๆๆไปอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ถึงจุดหมาย…ที่หน้าเสาธง…ซึ่งเป็นที่เข้าแถวของม.3 ซึ่งต้องเดินผ่านน้องม.1และ2 ซึ่งก็พากันชะโงกหน้ามาดูว่าทำไมพี่ข้าวฟ่างคนดังแห่ง3/3 (ซึ่งสังเกตได้จากดาวดวงเล็กๆสีเขียวที่ปักที่เสื้อ)ถึงมาสายขนาดนี้
ผ่านแถวม.1แย้ว
\"ขณะนี้เป็นเวลา8นาฬิกานักเรียนที่ยังไม่มาเข้าแถวรีบมาเข้าแถวได้แล้ว”
\"ฮึ่ยอาจารย์อย่าเพิ่งค่าอย่าเพิ่ง!” ฐนิตตาโวยขณะที่กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ผ่านแถวม.2 แล้ว
\"ประเทศไทยร่วมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย…”
ถึงพอดี!
ฐนิตตารีบวิ่งไปข้างหน้าซึ่งเป็นทางที่คนตัวสูงยืน เพื่อนๆพากันหลีกทางให้ คุณนายตื่นสายซึ่งหอบแฮ่กๆ
\"ว่าแล้วว่าต้องมาตอนเข้าแถวพอดีคุณนาย!” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ด้วยดวงตากลมๆใสๆบอกถึงการมองโลกในแง่ดีและความร่าเริง จมูกเล็กๆแต่โด่ง ปากเล็กๆแดงๆน่ารักเหมือนตุ๊กตา เอ่ยปากทักขึ้น เธอผู้นี้มีชื่อว่า \"กัญญาวีร์” หรือ \"กรีม” เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทที่สุดของฐนิตตา
\"ยะ…อย่า…เพิ่ง…พูดกับฉัน!” ฐนิตตาพูดหอบๆอย่างไม่หายเหนื่อย ก็เธอไม่ค่อยได้ออกกำลังอะไรเท่าไหร่เหมือนนายข้าวกล้องพี่ชายฝาแฝดของเธอนี่นา…
\"เพิ่งมาถึงเหรอจ๊ะฟ่าง?” สาวหน้าหวานนิสัยก็อ่อนหวานอีกหนึ่งเพื่อนที่สนิทที่สุดของฐนิตตาถามขึ้นเสียงหวาน เธอผู้นี้มีชื่อว่า \"ภัคพรรณ” หรือ \"ดอกหญ้า” เป็นสาวหวานประจำกลุ่มและห้อง
\"ใช่สิ” ฐนิตตาตอบหลังจากที่หอบเสร็จแล้ว \"วันนี้ตื่นสายไปหน่อยอะแหะๆรถก็ติด\"
\"รู้ๆอยู่ว่ารถติดน่าจะมาเช้านะจ๊ะเธอ” กัญญาวีร์พูด และชะโงกหน้าไปข้างหลังเพื่อนสาวที่เพิ่งมา \"วันนี้ผูกริบบิ้นสีม่วงแสดงว่าขุ่นมัวเล็กน้อย”
กัญญาวีร์เป็นคนชอบการทำนายทายทักมาก ซึ่งเพื่อนหลายๆคนบอกว่าขัดกับบุคลิกของสาวแกร่งและมั่นอย่างเธอมาก ที่ไปเชื่อถือเรื่องหยุมหยิมอย่างงี้ อาจจะเป็นเพราะน้าของเธอเป็นหมอดูก็ได้ ทำให้ขัดกับแม่ของเธอซึ่งเป็นอาจารย์วิชาภาษาไทย สอนที่โรงเรียนเลิศศึกษาอยู่ตลอดเวลา
\"พี่ไม่เห็นว่าไอการดูหมงดูหมออะไรนี่มันจะมีสาระเลยนะยัยนา!”
\"โธ่พี่!” น้านาหรือกัลยณาผู้เป็นทั้งน้องของครูนีหรืออาจารย์กัลยาณีแม่ของกัญญาวีร์โอดครวญ \"ไอการดูหมอเนี่ยมันไม่ได้ทำเพราะอยากได้สาระนะพี่ มันทำเพื่อความสบายใจต่างหาก!”
\"เธอก็บ้าดูหมออีกแล้วยัยกรีม” ฐนิตตาบ่น \"ฉันก็หยิบๆมาไม่ได้ดูหรอกว่าสีอะไรน่ะ เออแล้ววันนี้มีอังกฤษหลักฉันยังไม่ได้ทำการบ้านเลยอ่า”
\"กลัวอะไรกะอ.แม้ว เดี๋ยวแกลอกฉันก็ได้ถ้ากลัวโดนหักคะแนนน่ะ” กัญญาวีร์เสนอ
\"เออขอบใจว่ะ” ฐนิตตาขอบใจเพื่อน แล้วก็พอดีกับที่อาจารย์ปาริณีอาจารย์ที่ปรึกษาเดินมาไล่นักเรียนไปขึ้นห้อง
++++++++++
ฝั่งตรงข้ามของถนนเดียวกัน ที่ตั้งของโรงเรียนเลิศศึกษา โรงเรียนแม่ของเลิศวิทยา ซึ่งเป็นสถานศึกษาของฐนิตพลและ“สุทธิ์” หรือ “พงษ์พิสุทธิ์” เพื่อนสนิทของฐนิตพลที่คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ ห้อง3/2ตอนนี้เป็นวิชาคำนวณซึ่งมีเพียง 2 คาบใน 1 สัปดาห์ ที่เป็นเช่นนี้เพราะห้อง 2 เป็นห้องภาษาเน้นภาษาอังกฤษนั่นเอง
\"วันนี้ได้ไปส่งน้องข้าวฟ่างคนสวยรึเปล่าวะไอสุทธิ์” เพื่อนคนนึงที่นั่งข้างหลังพงษ์พิสุทธิ์ถามขึ้น โดยไม่ให้พี่ชายของผู้ที่ถูกเอ่ยถึงได้ยิน
\"ส่งสิ” พงษ์พิสุทธิ์ตอบเสียงเรียบๆ
\"สวยเหมือนเดิมรึเปล่าว้าปิดเทอมเนี่ย” เพื่อนคนเดิมทำตาเคลิ้มๆขณะที่นึกถึงสาวน้อยตาคมโต จมูกโด่ง ปากแดงบนใบหน้าค่อนข้างเรียวรีและขาว ผู้ซึ่งมีรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรอย่างเหมาะเจาะ
พงษ์พิสุทธิ์ยิ้มๆไม่ตอบ ใจก็นึกถึงผู้ที่ถูกเอ่ยถึง
ฐนิตตาเป็นผู้ที่อยู่ในใจของเขามานานเป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้ว ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน ด้วยหน้าตาและนิสัยที่ตรงสเป็ก…เป็นคนแรกในชีวิต สาวเจ้าก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ก็ยังคงทำเฉยชาไม่สนใจเพื่อนพี่ผู้ซึ่งมีหนาตาหล่อเหลา ผลการเรียนดี อุปนิสัยน่ารักคนนี้อยู่ดี ซ้ำร้ายยังมีกิ๊กกะคนอื่นอีก ผู้ที่รู้ความลับนี้ นอกจากเจ้าตัวและฐนิตตาแล้ว มีเพียงฐนิตพล ”ใส” หรือ ”น้ำใส” เพื่อนสาวคนสนิทของฐนิตพล(เกือบๆแฟน)เท่านั้น
\"พงษ์พิสุทธิ์!” เสียงเรียกดังขึ้นทำเอาพงษ์พิสุทธิ์ตื่นจากภวังค์และรีบลุกขึ้นทำเอาเก้าอี้หกล้มดังปั้ง เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆผู้ชาย ส่วนผู้หญิงก็อยากจะเข้ามาช่วยเหลือเกิน…
\"ครับๆ”
\"นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละพ่อคุณ” อาจารย์บ่นและเดินมา \"ถึงห้องคุณจะเป็นห้องภาษาแต่วิชาฉันหน่วยกิตก็ใช่จะน้อยๆนะจ๊ะ เพราะฉะนั้นทีหลังอย่าเหม่อให้มันบ่อยนัก ครั้งนี้ฉันยกให้” อาจารย์บ่นเสร็จก็เดินกลับไป
\"เหม่อถึงฟ่างอยู่เหรอจ๊ะ?” น้ำใสซึ่งนั่งถัดไปอีกแถวกระซิบถาม
พงษ์พิสุทธิ์ไม่ตอบ แต่พยายามทำหน้าเรียบเฉย แม้แววตาจะแสดงความอายบ้าง
ฐนิตพลที่นั่งข้างพงษ์พิสุทธิ์ก็มองๆอย่างเอือมระอา ก็มันมัวแต่อายอยู่อย่างงี้น่ะสิ ยัยฟ่างถึงไม่เอาซักที…
\"กิ๊งก่องก๊องก่อง…” เสียงกระดิ่งดังขึ้น
\"เอ้าเลิกได้อย่าลืมทำการบ้านที่เขียนไว้นี่นะ” อาจารย์บอกและเดินออกไปหลังจากที่นักเรียนทั้ง 30 คนลุกขึ้นทำความเคารพแล้ว
\"ไปเรียนห้องวิทย์โว้ยคาบนี้” ฐนิตพลบอกเพื่อนที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน
\"เฮ้อ…” พงษ์พิสุทธิ์ถอนหายใจและเริ่มหยิบอุปกรณ์การเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ออกมา
\"คิดมากเรื่องยัยฟ่างเหรอ?” ฐนิตพลตบไหล่เพื่อนอย่างเข้าใจ \"เดี๋ยวมันก็เลิกเองแหละเรื่องไอปุ้งกี๋อะ มันบอกเองว่ามันจะไม่ชอบอีก”
\"อื้ม…” พงษ์พิสุทธิ์พูดหน้าเศร้าๆเมื่อนึกถึงปุ้งกี๋ที่เพื่อนเรียก แต่ความจริงแล้วเขามีชื่อว่าปุ้ง-ทรงพล คนที่ฐนิตตาเคยชอบ และตอนนี้ก็ทำท่าจะกลับมาชอบอีกแล้ว
++++++++++
ที่โรงยิมในโรงเรียนของฐนิตตา 3/3ทั้ง 30 คนกำลังเรียนบาสเกตบอลกันอยู่
\"ฮ้าด…ชิ้ว!” ฐนิตตาจามออกมาทำเอาลูกบาสที่ถืออยู่กระเด็นหลุดจากมือ และกระเด้งไปโดนเพื่อนคนหนึ่ง
\"โทษทีจ้ะเหมี่ยว” ฐนิตตาตามเก็บลูกและสูดจมูก \"ใครนินทาฉันเนี่ยฮัดเช้ยเฉยเลยอ่า”
\"คิดถึงจะมีมากกว่าม้างยัยฟ่าง” กัญญาวีร์มองหน้าล้อๆแล้วหันไปขอแรงสนับสนุนจากภัคพรรณที่ยืนเดาะลูกบาสเล่นอยู่ \"ใช่มะยัยหญ้า?”
\"ถ้าหมายถึงสุทธิ์ก็น่าจะใช่นะ” เธอตอบ
\"เฮอะ!” ฐนิตตาย่นจมูกอย่างไม่ชอบใจผู้ที่ถูกเอ่ยถึง \"ไอความขี้อายมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ถ้ามากเกินจนกลายเป็นกลัวความจริงก็ไม่ดี”
\"วุ้ยเธอเอ๊ย!” กัญญาวีร์ร้องอย่างอดรนทนไม่ได้ ก็เธอเชียร์สุทธิ์มาตลอดนี่นา เชียร์นายข้าวกล้องที่ชอบยัยหญ้ามานานแล้วด้วย คู่แรกจะเชียร์ขึ้นมากกว่า เพราะสุทธิ์นี่ดีแสนดี แต่คู่หลัง…ยัยหญ้ามันมัวแต่เฉยอยู่ได้ เลยขี้เกียจเชียร์แล้ว
\"สุทธิ์เขาก็เป็นอย่างงั้นมาตั้งนานนนนนนแล้ว เธอก็น่าจะรู้ เขาน่ะออกจะดีแสนดี เธอก็ชอบๆเขาไปเถอะ จะรออะไรอีกว้า?” กองเชียร์บ่น
\"เออน่า…เอาน่ะเอาแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ คนสติดีที่ไหนจะไม่เอาสุทธิ์ล่ะ” ผู้ถูกเชียร์ตอบ
\"แล้วฟ่างไม่กลัวสุทธิ์เขารอไม่ไหวเหรอจ๊ะ?” ภัคพรรณถามหน้าซื่อๆใสๆ
\"อย่างยัยฟ่างน่ะเหรอจะกลัว?!” กัญญาวีร์ตอบแทน มันเชียร์ไม่ขึ้นซักทีนี่หว่าน่าโมโหง่ะ! “มีตัวเลือกเยอะแยะ”
\"เออน่า…” ฐนิตตาพูดอีกครั้ง \"ก็บอกแล้วว่าถ้าให้ของขวัญถูกใจจะเป็นแฟนด้วยไงเล่า”
ข้อตกลงนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอมในเดือนตุลาคม ว่าถ้าพงษ์พิสุทธิ์ให้ของขวัญวันเกิดในวันที่ 28 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของฐนิตตาได้ถูกใจเธอ เธอจะยอมเป็นแฟนด้วย โดยเธอได้ให้คำใบ้ว่า
\"ไม่ใช่สิ่งของ เป็นนามธรรมไม่ใช่รูปธรรม ความจริงสัมผัสไม่ได้ แต่ถ้าตั้งใจจะสัมผัสถึงสิ่งๆนั้นได้”
ซึ่งเพื่อนๆก็พากันช่วยเดา แต่ก็ยังเดาไม่ถูกกันซักที ซึ่งฐนิตตาก็ยิ้มชอบใจที่ไม่มีใครเดาถูก จนเมื่อวันสองวันนี้ เดือนธันวาคมแล้ว พงษ์พิสุทธิ์ก็บอกว่ารู้แล้วว่าสิ่งๆนั้นคืออะไร
\"ฉันล่ะอยากให้สุทธิ์เขาเดาถูกจริงๆว่าเธออยากได้อะไรที่ไม่ใช่สิ่งของน่ะ เธอจะได้เป็นแฟนเขา คราวนี้ล่ะเธอเอ๊ย เธอสองคนดังกว่าเดิมแน่ๆ!”
\"อ้าวเป็นงั้นไป” ฐนิตตาค้อนเพื่อน แต่แววตาก็บอกว่าเธอแคร์พงษ์พิสุทธิ์ไม่น้อย
\"อีกอาทิตย์นึงจะถึงวันเกิดฟ่างใช่มั้ยเนี่ย ฉันจะได้เตรียมของทัน” ภัคพรรณพูดเสียงหวานเช่นเคย
\"ใช่แล้วจ้าอย่าลืมนะ 28 ธันวาๆ” ฐนิตตายิ้มร่าและย้ำวันเกิดของตนกับเพื่อน
\"แกยังอยากได้หนังสือเล่มนั้นอยู่รึป่าววะยัยฟ่าง?” กัญญาวีร์ถามอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
\"อยากสิอยาก” ฐนิตตารีบตอบ \"แกจะซื้อให้ฉันใช่มั้ยขอบใจว่ะ” เธอพูดและยิ้มกว้าง
\"ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรแล้วนี่นาทำไงได้ล่ะ” กัญญาวีร์ยักไหล่
\"ฉันคิดของที่จะให้ฟ่างได้แล้วล่ะจ้ะ” ภัคพรรณพูดเรื่อยๆ \"ฟ่างน่าจะชอบนะฉันว่า”
\"จ้าจะคอยดูน้า” ฐนิตตารับคำแล้วออกปากชวนเพื่อน \"ปะ…ไปซ้อมกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะว่าเอา”
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
S[[a]]W[[a]]DD{{e}}{{e}} K[[a]]
เรื่องนี้คาดว่าจะเป็นเรื่องแรกที่ไม่ลบและเสร็จสมบูรณ์น้า ส่วนสาเหตุที่เรามาพิมพ์คำทักทายใหม่ก็เพราะแก้ไขแล้วเผลอลบไปหมดอะค่ะไม่ว่ากันน้า หวังว่าเรื่องนี้จะถูกอะถูกใจทุกๆคนน้า ชอบใจไม่ชอบใจยังไงก็แสดงความคิดเห็นไว้ได้ ตอบทุกคนแน่นอนค่ะ
T h [[a]] N K Y \'o\' U N [[a]]
P h [[a]] k K [[a]] N \'u\' n J [[a]] \'o\' W
ปล.ใครเล่นเอ็มและอยากคุยกะเราก็แอดมาที่phakkanun_jaowzjung@hotmail.comได้น้า
\"ยัยฟ่างงงงง!!!ข้าวฟ่างงงงง!!!ฐนิตตาาาาา!!!” \"ฐนิตพล” หรือ \"ข้าวกล้อง” นักเรียนชายระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/2 ของโรงเรียนเลิศศึกษา ผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดของ \"ฐนิตตา” หรือ \"ข้าวฟ่าง” กำลังปลุกน้องสาวฝาแฝดซึ่งเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/3 ของโรงเรียนเลิศวิทยา ซึ่งยังไม่ตื่นจากห้วงนิทรารมย์ ด้วยการตะโกนเรียกชื่อซะเต็มยศ
\"เจ็ดโมงแล้วน้าเว้ย!ตื่นซักทีสิเดี๋ยวไอสุทธิ์ก็มาแล้ว!” ฐนิตพลยังตะโกนเรียกน้องต่อไป
ส่วน สุทธิ์ ที่พูดถึงนี่เป็นใครคอยติดตามกันทีหลังนะคะ
\"โห่ยอารายกานว้ากล้อง…” ฐนิตตางัวเงียและพลิกตัวไปมาอย่างไม่เป็นสุขจากการที่ก่อกวน \"นี่มันเพิ่ง7โม…”
และเสียงนั่นก็หยุดพูดกระทันหัน เนื่องจากเจ้าของเสียงหยุดบ่นและทะลึ่งพรวดวิ่งผ่านพี่ชายซึ่งแต่งตัวเรียบร้อยแล้วไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้พี่ชายบ่นเรื่องนิสัยชอบนอนตื่นสายที่แก้ไม่หายของตนไป ขณะที่ต้องเก็บผ้านวมสีรุ้งผืนสวยของน้องที่กองไว้กับพื้นซะครึ่งผืนไป
ที่ทั้งสองต้องไปโรงเรียนกับสุทธิ์ที่พูดถึงนี่ ก็เพราะพ่อแม่ของทั้งสองคนต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเป็นประจำ จึงเช่าอพาร์ทเมนท์ที่หรูมากให้ลูกทั้งสองอยู่ ชั้นหนึ่งมีห้องชุดเพียง 2 ห้องเท่านั้น และฝากลูกไว้กับครอบครัว “พงษ์วัชระผล” ที่อยู่ชั้นเดียวกัน2คนน้าหลาน(ปกติน้าจะอยู่คนเดียว หลานจะมาด้วยในบางโอกาส) ซึ่งทั้งน้าและหลานก็เต็มใจรับดูแลสองพี่น้องผู้น่ารักมาก
++++++++++
เวลา7นาฬิกา50นาทีที่โรงเรียนเลิศวิทยาซึ่งเป็นโรงเรียนของฐนิตตา
\"สายแน่ๆๆ!!!” ฐนิตตาคิดในใจขณะที่เท้าก็ก้าวๆๆไปอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ถึงจุดหมาย…ที่หน้าเสาธง…ซึ่งเป็นที่เข้าแถวของม.3 ซึ่งต้องเดินผ่านน้องม.1และ2 ซึ่งก็พากันชะโงกหน้ามาดูว่าทำไมพี่ข้าวฟ่างคนดังแห่ง3/3 (ซึ่งสังเกตได้จากดาวดวงเล็กๆสีเขียวที่ปักที่เสื้อ)ถึงมาสายขนาดนี้
ผ่านแถวม.1แย้ว
\"ขณะนี้เป็นเวลา8นาฬิกานักเรียนที่ยังไม่มาเข้าแถวรีบมาเข้าแถวได้แล้ว”
\"ฮึ่ยอาจารย์อย่าเพิ่งค่าอย่าเพิ่ง!” ฐนิตตาโวยขณะที่กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ผ่านแถวม.2 แล้ว
\"ประเทศไทยร่วมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย…”
ถึงพอดี!
ฐนิตตารีบวิ่งไปข้างหน้าซึ่งเป็นทางที่คนตัวสูงยืน เพื่อนๆพากันหลีกทางให้ คุณนายตื่นสายซึ่งหอบแฮ่กๆ
\"ว่าแล้วว่าต้องมาตอนเข้าแถวพอดีคุณนาย!” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ด้วยดวงตากลมๆใสๆบอกถึงการมองโลกในแง่ดีและความร่าเริง จมูกเล็กๆแต่โด่ง ปากเล็กๆแดงๆน่ารักเหมือนตุ๊กตา เอ่ยปากทักขึ้น เธอผู้นี้มีชื่อว่า \"กัญญาวีร์” หรือ \"กรีม” เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทที่สุดของฐนิตตา
\"ยะ…อย่า…เพิ่ง…พูดกับฉัน!” ฐนิตตาพูดหอบๆอย่างไม่หายเหนื่อย ก็เธอไม่ค่อยได้ออกกำลังอะไรเท่าไหร่เหมือนนายข้าวกล้องพี่ชายฝาแฝดของเธอนี่นา…
\"เพิ่งมาถึงเหรอจ๊ะฟ่าง?” สาวหน้าหวานนิสัยก็อ่อนหวานอีกหนึ่งเพื่อนที่สนิทที่สุดของฐนิตตาถามขึ้นเสียงหวาน เธอผู้นี้มีชื่อว่า \"ภัคพรรณ” หรือ \"ดอกหญ้า” เป็นสาวหวานประจำกลุ่มและห้อง
\"ใช่สิ” ฐนิตตาตอบหลังจากที่หอบเสร็จแล้ว \"วันนี้ตื่นสายไปหน่อยอะแหะๆรถก็ติด\"
\"รู้ๆอยู่ว่ารถติดน่าจะมาเช้านะจ๊ะเธอ” กัญญาวีร์พูด และชะโงกหน้าไปข้างหลังเพื่อนสาวที่เพิ่งมา \"วันนี้ผูกริบบิ้นสีม่วงแสดงว่าขุ่นมัวเล็กน้อย”
กัญญาวีร์เป็นคนชอบการทำนายทายทักมาก ซึ่งเพื่อนหลายๆคนบอกว่าขัดกับบุคลิกของสาวแกร่งและมั่นอย่างเธอมาก ที่ไปเชื่อถือเรื่องหยุมหยิมอย่างงี้ อาจจะเป็นเพราะน้าของเธอเป็นหมอดูก็ได้ ทำให้ขัดกับแม่ของเธอซึ่งเป็นอาจารย์วิชาภาษาไทย สอนที่โรงเรียนเลิศศึกษาอยู่ตลอดเวลา
\"พี่ไม่เห็นว่าไอการดูหมงดูหมออะไรนี่มันจะมีสาระเลยนะยัยนา!”
\"โธ่พี่!” น้านาหรือกัลยณาผู้เป็นทั้งน้องของครูนีหรืออาจารย์กัลยาณีแม่ของกัญญาวีร์โอดครวญ \"ไอการดูหมอเนี่ยมันไม่ได้ทำเพราะอยากได้สาระนะพี่ มันทำเพื่อความสบายใจต่างหาก!”
\"เธอก็บ้าดูหมออีกแล้วยัยกรีม” ฐนิตตาบ่น \"ฉันก็หยิบๆมาไม่ได้ดูหรอกว่าสีอะไรน่ะ เออแล้ววันนี้มีอังกฤษหลักฉันยังไม่ได้ทำการบ้านเลยอ่า”
\"กลัวอะไรกะอ.แม้ว เดี๋ยวแกลอกฉันก็ได้ถ้ากลัวโดนหักคะแนนน่ะ” กัญญาวีร์เสนอ
\"เออขอบใจว่ะ” ฐนิตตาขอบใจเพื่อน แล้วก็พอดีกับที่อาจารย์ปาริณีอาจารย์ที่ปรึกษาเดินมาไล่นักเรียนไปขึ้นห้อง
++++++++++
ฝั่งตรงข้ามของถนนเดียวกัน ที่ตั้งของโรงเรียนเลิศศึกษา โรงเรียนแม่ของเลิศวิทยา ซึ่งเป็นสถานศึกษาของฐนิตพลและ“สุทธิ์” หรือ “พงษ์พิสุทธิ์” เพื่อนสนิทของฐนิตพลที่คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ ห้อง3/2ตอนนี้เป็นวิชาคำนวณซึ่งมีเพียง 2 คาบใน 1 สัปดาห์ ที่เป็นเช่นนี้เพราะห้อง 2 เป็นห้องภาษาเน้นภาษาอังกฤษนั่นเอง
\"วันนี้ได้ไปส่งน้องข้าวฟ่างคนสวยรึเปล่าวะไอสุทธิ์” เพื่อนคนนึงที่นั่งข้างหลังพงษ์พิสุทธิ์ถามขึ้น โดยไม่ให้พี่ชายของผู้ที่ถูกเอ่ยถึงได้ยิน
\"ส่งสิ” พงษ์พิสุทธิ์ตอบเสียงเรียบๆ
\"สวยเหมือนเดิมรึเปล่าว้าปิดเทอมเนี่ย” เพื่อนคนเดิมทำตาเคลิ้มๆขณะที่นึกถึงสาวน้อยตาคมโต จมูกโด่ง ปากแดงบนใบหน้าค่อนข้างเรียวรีและขาว ผู้ซึ่งมีรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรอย่างเหมาะเจาะ
พงษ์พิสุทธิ์ยิ้มๆไม่ตอบ ใจก็นึกถึงผู้ที่ถูกเอ่ยถึง
ฐนิตตาเป็นผู้ที่อยู่ในใจของเขามานานเป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้ว ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน ด้วยหน้าตาและนิสัยที่ตรงสเป็ก…เป็นคนแรกในชีวิต สาวเจ้าก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ก็ยังคงทำเฉยชาไม่สนใจเพื่อนพี่ผู้ซึ่งมีหนาตาหล่อเหลา ผลการเรียนดี อุปนิสัยน่ารักคนนี้อยู่ดี ซ้ำร้ายยังมีกิ๊กกะคนอื่นอีก ผู้ที่รู้ความลับนี้ นอกจากเจ้าตัวและฐนิตตาแล้ว มีเพียงฐนิตพล ”ใส” หรือ ”น้ำใส” เพื่อนสาวคนสนิทของฐนิตพล(เกือบๆแฟน)เท่านั้น
\"พงษ์พิสุทธิ์!” เสียงเรียกดังขึ้นทำเอาพงษ์พิสุทธิ์ตื่นจากภวังค์และรีบลุกขึ้นทำเอาเก้าอี้หกล้มดังปั้ง เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆผู้ชาย ส่วนผู้หญิงก็อยากจะเข้ามาช่วยเหลือเกิน…
\"ครับๆ”
\"นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละพ่อคุณ” อาจารย์บ่นและเดินมา \"ถึงห้องคุณจะเป็นห้องภาษาแต่วิชาฉันหน่วยกิตก็ใช่จะน้อยๆนะจ๊ะ เพราะฉะนั้นทีหลังอย่าเหม่อให้มันบ่อยนัก ครั้งนี้ฉันยกให้” อาจารย์บ่นเสร็จก็เดินกลับไป
\"เหม่อถึงฟ่างอยู่เหรอจ๊ะ?” น้ำใสซึ่งนั่งถัดไปอีกแถวกระซิบถาม
พงษ์พิสุทธิ์ไม่ตอบ แต่พยายามทำหน้าเรียบเฉย แม้แววตาจะแสดงความอายบ้าง
ฐนิตพลที่นั่งข้างพงษ์พิสุทธิ์ก็มองๆอย่างเอือมระอา ก็มันมัวแต่อายอยู่อย่างงี้น่ะสิ ยัยฟ่างถึงไม่เอาซักที…
\"กิ๊งก่องก๊องก่อง…” เสียงกระดิ่งดังขึ้น
\"เอ้าเลิกได้อย่าลืมทำการบ้านที่เขียนไว้นี่นะ” อาจารย์บอกและเดินออกไปหลังจากที่นักเรียนทั้ง 30 คนลุกขึ้นทำความเคารพแล้ว
\"ไปเรียนห้องวิทย์โว้ยคาบนี้” ฐนิตพลบอกเพื่อนที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน
\"เฮ้อ…” พงษ์พิสุทธิ์ถอนหายใจและเริ่มหยิบอุปกรณ์การเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ออกมา
\"คิดมากเรื่องยัยฟ่างเหรอ?” ฐนิตพลตบไหล่เพื่อนอย่างเข้าใจ \"เดี๋ยวมันก็เลิกเองแหละเรื่องไอปุ้งกี๋อะ มันบอกเองว่ามันจะไม่ชอบอีก”
\"อื้ม…” พงษ์พิสุทธิ์พูดหน้าเศร้าๆเมื่อนึกถึงปุ้งกี๋ที่เพื่อนเรียก แต่ความจริงแล้วเขามีชื่อว่าปุ้ง-ทรงพล คนที่ฐนิตตาเคยชอบ และตอนนี้ก็ทำท่าจะกลับมาชอบอีกแล้ว
++++++++++
ที่โรงยิมในโรงเรียนของฐนิตตา 3/3ทั้ง 30 คนกำลังเรียนบาสเกตบอลกันอยู่
\"ฮ้าด…ชิ้ว!” ฐนิตตาจามออกมาทำเอาลูกบาสที่ถืออยู่กระเด็นหลุดจากมือ และกระเด้งไปโดนเพื่อนคนหนึ่ง
\"โทษทีจ้ะเหมี่ยว” ฐนิตตาตามเก็บลูกและสูดจมูก \"ใครนินทาฉันเนี่ยฮัดเช้ยเฉยเลยอ่า”
\"คิดถึงจะมีมากกว่าม้างยัยฟ่าง” กัญญาวีร์มองหน้าล้อๆแล้วหันไปขอแรงสนับสนุนจากภัคพรรณที่ยืนเดาะลูกบาสเล่นอยู่ \"ใช่มะยัยหญ้า?”
\"ถ้าหมายถึงสุทธิ์ก็น่าจะใช่นะ” เธอตอบ
\"เฮอะ!” ฐนิตตาย่นจมูกอย่างไม่ชอบใจผู้ที่ถูกเอ่ยถึง \"ไอความขี้อายมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ถ้ามากเกินจนกลายเป็นกลัวความจริงก็ไม่ดี”
\"วุ้ยเธอเอ๊ย!” กัญญาวีร์ร้องอย่างอดรนทนไม่ได้ ก็เธอเชียร์สุทธิ์มาตลอดนี่นา เชียร์นายข้าวกล้องที่ชอบยัยหญ้ามานานแล้วด้วย คู่แรกจะเชียร์ขึ้นมากกว่า เพราะสุทธิ์นี่ดีแสนดี แต่คู่หลัง…ยัยหญ้ามันมัวแต่เฉยอยู่ได้ เลยขี้เกียจเชียร์แล้ว
\"สุทธิ์เขาก็เป็นอย่างงั้นมาตั้งนานนนนนนแล้ว เธอก็น่าจะรู้ เขาน่ะออกจะดีแสนดี เธอก็ชอบๆเขาไปเถอะ จะรออะไรอีกว้า?” กองเชียร์บ่น
\"เออน่า…เอาน่ะเอาแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ คนสติดีที่ไหนจะไม่เอาสุทธิ์ล่ะ” ผู้ถูกเชียร์ตอบ
\"แล้วฟ่างไม่กลัวสุทธิ์เขารอไม่ไหวเหรอจ๊ะ?” ภัคพรรณถามหน้าซื่อๆใสๆ
\"อย่างยัยฟ่างน่ะเหรอจะกลัว?!” กัญญาวีร์ตอบแทน มันเชียร์ไม่ขึ้นซักทีนี่หว่าน่าโมโหง่ะ! “มีตัวเลือกเยอะแยะ”
\"เออน่า…” ฐนิตตาพูดอีกครั้ง \"ก็บอกแล้วว่าถ้าให้ของขวัญถูกใจจะเป็นแฟนด้วยไงเล่า”
ข้อตกลงนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอมในเดือนตุลาคม ว่าถ้าพงษ์พิสุทธิ์ให้ของขวัญวันเกิดในวันที่ 28 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของฐนิตตาได้ถูกใจเธอ เธอจะยอมเป็นแฟนด้วย โดยเธอได้ให้คำใบ้ว่า
\"ไม่ใช่สิ่งของ เป็นนามธรรมไม่ใช่รูปธรรม ความจริงสัมผัสไม่ได้ แต่ถ้าตั้งใจจะสัมผัสถึงสิ่งๆนั้นได้”
ซึ่งเพื่อนๆก็พากันช่วยเดา แต่ก็ยังเดาไม่ถูกกันซักที ซึ่งฐนิตตาก็ยิ้มชอบใจที่ไม่มีใครเดาถูก จนเมื่อวันสองวันนี้ เดือนธันวาคมแล้ว พงษ์พิสุทธิ์ก็บอกว่ารู้แล้วว่าสิ่งๆนั้นคืออะไร
\"ฉันล่ะอยากให้สุทธิ์เขาเดาถูกจริงๆว่าเธออยากได้อะไรที่ไม่ใช่สิ่งของน่ะ เธอจะได้เป็นแฟนเขา คราวนี้ล่ะเธอเอ๊ย เธอสองคนดังกว่าเดิมแน่ๆ!”
\"อ้าวเป็นงั้นไป” ฐนิตตาค้อนเพื่อน แต่แววตาก็บอกว่าเธอแคร์พงษ์พิสุทธิ์ไม่น้อย
\"อีกอาทิตย์นึงจะถึงวันเกิดฟ่างใช่มั้ยเนี่ย ฉันจะได้เตรียมของทัน” ภัคพรรณพูดเสียงหวานเช่นเคย
\"ใช่แล้วจ้าอย่าลืมนะ 28 ธันวาๆ” ฐนิตตายิ้มร่าและย้ำวันเกิดของตนกับเพื่อน
\"แกยังอยากได้หนังสือเล่มนั้นอยู่รึป่าววะยัยฟ่าง?” กัญญาวีร์ถามอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
\"อยากสิอยาก” ฐนิตตารีบตอบ \"แกจะซื้อให้ฉันใช่มั้ยขอบใจว่ะ” เธอพูดและยิ้มกว้าง
\"ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรแล้วนี่นาทำไงได้ล่ะ” กัญญาวีร์ยักไหล่
\"ฉันคิดของที่จะให้ฟ่างได้แล้วล่ะจ้ะ” ภัคพรรณพูดเรื่อยๆ \"ฟ่างน่าจะชอบนะฉันว่า”
\"จ้าจะคอยดูน้า” ฐนิตตารับคำแล้วออกปากชวนเพื่อน \"ปะ…ไปซ้อมกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะว่าเอา”
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
S[[a]]W[[a]]DD{{e}}{{e}} K[[a]]
เรื่องนี้คาดว่าจะเป็นเรื่องแรกที่ไม่ลบและเสร็จสมบูรณ์น้า ส่วนสาเหตุที่เรามาพิมพ์คำทักทายใหม่ก็เพราะแก้ไขแล้วเผลอลบไปหมดอะค่ะไม่ว่ากันน้า หวังว่าเรื่องนี้จะถูกอะถูกใจทุกๆคนน้า ชอบใจไม่ชอบใจยังไงก็แสดงความคิดเห็นไว้ได้ ตอบทุกคนแน่นอนค่ะ
T h [[a]] N K Y \'o\' U N [[a]]
P h [[a]] k K [[a]] N \'u\' n J [[a]] \'o\' W
ปล.ใครเล่นเอ็มและอยากคุยกะเราก็แอดมาที่phakkanun_jaowzjung@hotmail.comได้น้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น