diary2004

ลำดับตอนที่ #1 : happy new years 2004

วันนี้เป็นวันที่1 มกราคม ปี 2547  เริ่มปีใหม่แล้ว  ชีวิตเราคงจะได้เริ่มต้นกับสิ่งใหม่ๆได้เจอใครๆอีกมากมาย  เจอกับสิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิต

ตอนนี้ฉันใช้ชีวิตอยู่ปี1ในมหาวิทยาลัย  ชีวิตก็มีความสุขราบรื่นดี  มีเพื่อนที่ดี  รวมถึงเพื่อนที่ร.ร.เก่าด้วย  ชีวิตที่แสนจะมีความสุขกับเวลาที่ค่อยๆผ่านไป  ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง  แต่ที่สำคัญเราทำวันนี้ ณ วินาทีนี้ให้ดีที่สุดก็พอ

     เมื่อคืนหลังจากที่ฉันนั่งอยู่หน้าทีวีคอยนับถอยหลังเข้าสู่ศักราชใหม่  ฉันรอโทรศัพท์ของใครบางคน  คงจะนึกกันล่ะสิว่าคนพิเศษคนนั้นจะหมายถึงแฟน  ถ้าคิดอย่างนั้นก็คิดผิดแล้วล่ะ  เพราะคนที่ฉันนั่งคอยโทรศัพท์อยู่จะเป็นเพื่อนรักของฉันเองที่คบกันมาประมาณ10ปีได้แล้วและเธอจะโทรมาร่วมนับถอยหลังกับฉันทุกปี  ฉันจึงได้รออยู่  เวลาผ่านไป5นาทีขณะที่ฉันวิ่งไปดูพลุไฟหลังบ้านที่จุดมาจากที่แสนไกล  แต่พอมองเห็นได้ลางๆ  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉันรีบวิ่งมารับด้วยความตื่นเต้น \"ฮัลโหล ฮัลโหล\"  (เอ๊ะ รับแล้วทำไมไม่พูดล่ะ)  \"สวัสดีปีใหม่จ้าๆๆๆ\"  เสียงแม่ของฉันเอง  แม่ฉันไปอยู่บ้านน้าก่อนเทศกาลปีใหม่อยู่หลายวัน  เห็นบอกว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน  แม่ฉันรีบส่งโทรศัพท์ให้อากงต่อด้วยน้าชายของฉัน ฉันคุยกับแม่ได้อีกนิดหน่อยก็วางสาย  เพราะเผื่อมีใครจะโทรมาอวยพรต่อ  เวลาผ่านไปอีก15นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นเสียงของอาฉันเองที่อุตส่าห์มาจากต่างจังหวัดมาcountdownถึงที่กรุงเทพนี่  พอวางหูลงฉันก็อยากจะโทรไปสวัสดีปีใหม่ใครซักคน  แต่สายไม่ว่างตลอดเลย(อะไรคนจะโทรเยอะขนาดนี้นะ)  เวลาผ่านไปเกือบ45นาทีเสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง  \"happy new yearsจ้า\"  \"เช่นกันจ๊ะ\" และแล้วเพื่อนฉันคนนี้ก็โทรมา  เธอชื่อ ปิ่น เป็นเพื่อนนักเรียนกันมาตั้งแต่สมัยประถม เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุดเธอจะคอยมาปรึกษาฉันในทุกๆเรื่องแต่ตอนนี้เราเรียนอยู่กันคนละที่  เพื่อนคนนี้ล่ะที่จะเป็นเพื่อนฉันตลอดกาล  หลังจากที่ปิ่นรีบร้อนพูดและวางสายไปเพราะเธอต้องโทรไปหาใครอีกหลายคน  ฉันก็นึกถึงเพื่อนอีก2คนคือ มายและจิมซึ่งเป็นเพื่อนเก่าเหมือนกัน  ฉันจึงโทรไปจิมรับสายทำเสียงอ่อยๆ  เธอเพิ่งจะกลับมาจากการไปcountdownมา  เธอเล่าให้ฟังว่าคนเยอะมากและเหนื่อยเหลือเกิน  ฉันจึงบอกให้เธอไปพักผ่อน  ฉันพยายามโทรหามายหลายครั้งแต่ก็โทรไม่ติดเลยเลิกความพยายาม  ตอนนั้นก็เวลาตี1แล้วฉันติดต่อเพื่อนคนอื่นที่สนิทไม่ได้เลยจึงเข้านอน  เมื่อเช้าฉันตื่นขึ้นมาตอน11.00  นั่นนับว่าเป็นเวลาสายมากที่สุดที่ฉันเคยตื่นเลย  วันนี้ฉันก็อยู่บ้านอีกตามเคย ไม่มีอะไรแปลกใหม่  นั่งเฝ้าหน้าโทรทัศน์และหน้าคอมพิวเตอร์ทั้งวัน  จนเมื่อตอนเย็นขณะที่ฉันกำลังเข้าห้องน้ำอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น  \"ฮัลโหล ใครอะ\"ฉันงงกับเสียงของฝ่ายตรงข้ามที่พูดมาเพราะเป็นเสียงผู้ชาย\"เรา ลิม นะ happy new year\"  ลิมเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทฉันอีกคนที่ชื่อแพรว  \"happy new yearsด้วย\"  ฉันคุยกับลิมต่อสักพักก็วางสาย  ก็คิดดีใจอยู่เหมือนกันที่เพื่อนยังไม่ลืมเพื่อนเพราะเราก็ไม่ได้อยู่มหาลัยเดียวกันโอกาสที่จะได้เจอกันก็มีน้อย  แค่คิดถึงกันในโอกาสต่างๆก็พอ...