ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดใหม่เงาฝึกหัด/1
\"เฮ้...นินจัม เฮ้...เสียงตะโกนเรียกจากสาวน้อยพร้อมกับเสียงวิ่ง ตึก...ตึก
\"หือ\"นินจัมหันมาด้วยความสงสัย
\"นายช่วยพาพี่ขึ้นไปบนเขาหน่อยสิ พี่อยากไปเดินเล่นข้างบนน่ะ\"
\"ห๊า! คิดอะไรของพี่น่ะ พี่ซากะบนนั้นน่ะมันอันตรายมากไม่ใช่เหรอจำที่ชาวบ้านบอกไม่ได้รึไง\"
\"ก็ใช่...แล้วนายไม่รู้รึไงว่าข้างนั้นน่ะมีอะไร\"ซากะมุ่งมั่นมากในเวลานี้
\"เราเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นานเองนะ แล้วถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาจริงๆเราจะทำยังไงล่ะ\"นินจัมพูดอย่างกลัวๆ
\"เถอะน่า...นินจัม ก็แค่ขึ้นไปแป็ปเดียวเองน่า นะนะ\"ซากะฉุดมือน้องชายวิ่งมุ่งหน้าไปทางภูเขานั่น
ทางไปเขาเอเทอร์ นั้นเป็นทางเดินที่สองข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกทึบ แสงสว่างสาดส่องผ่านไปได้ดพียงน้อยนิดเท่านั้น
และยิ่งทั้งสองวิ่งขึ้นไปไกลเพียงใด มันก็ยิ่งมืดขึ้นทุกที บรรยากาศเริ่มทำให้จิตใจของของทั้งสองคนรู้สึกถึง
ความน่ากลัวและไม่สมควรที่จะไปต่อ
\"เอ่อ...นินจัมพี่ว่า เรากลับกันเถอะนะ\"ซากะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับกำมือน้องชายไว้แน่น
\"นั่นสิ\"นินจัมก็กลัวไม่แพ้กัน
ทั้งสองเดินนกันตัวสั่นเพราะว่ากลัว บรรยากาศที่เริ่มวังเวงและมืดขึ้นเรื่อยๆมาทำให้ทั้งสองลำบากมากขึ้น
แต่ในช่วงเวลาที่ไม่คิดว่าจะมีใครในป่านั้นก็พบเข้ากับ ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งกำลังคุยอยู่กับ...
\"นี่ๆนินจัม ผู้ชายคนนั้นน่ะเค้า บ้ารึเปล่านะยืนคุยอยู่คนเดียว ฮ่ะฮ่ะ\"ซากะและนินจัมกำลังแอบดูชายผู้นั้นอยู่
\"คุยคนเดียวที่ไหนกันล่ะ คุยอยู่กับอีกคนตะห่าง\"นินจัมงงที่พี่สาวพูด
\"ก็นั่นไง เข้าพูดอยู่คนเดียว บ้าจังเลยเนอะ\"
\"พี่นั่นแหล่ะ เขาพูดอยู่กับเพื่อนเค้าอยู่ไม่เห็นรึไง
\"เอาล่ะๆ ลองฟังดูดีกว่านะ\" ซากะอยากรู้มากกว่าว่าเขาคนนั้นพูดเรื่องอะไรอยู่
\"ชาวบ้านพวกนั้นมันคงไม่กล้ามาอีกแล้วล่ะ ก็เจ้าเล่นงานพวกมันซะน่วมเลยหนิ\"น้ำเสียงสะใจของชายคนนั้น
\"ครับท่าน นารุซัส\"
\"เอ๊ะเสียงใครน่ะ นินจัม\"ซากะแปลกใจว่าอีกเลียงนั้นมาจากไหนกัน
\"อ้าว นี่พี่ไม่เห็นจริงๆหรอนั่นอีกคนที่ใส่ชุดสีดำคล้ายๆนินจาเลย\"
\"เอเตะ ถึงเวลาที่ต้องเป็นเงาภูตแล้วนะ การสอบจะเริ่มอีก2วันที่จะถึง เราต้องรีบหามันให้เจอ\"
\"ครับ ท่านนารุซัส\"
\"อ๊า...พูดถึงภูตอย่าบอกนะว่าพูดอยู่กับผีน่ะ\"ซากะ กรี๊ดลั่น
\"เสียงใครน่ะ\"ชายผู้นั้นหันหน้ามาแล้ววิ่งตรงเข้ามาทันที
\"เอ่อ...พวกเราแค่ผ่านมาขึ้นมาเท่านั้นเองครับ\"นินจัมพูดอย่างหวั่นๆขาก็ค่อยก้าวถอยหลังอย่างอัตโนมัติ
แต่ก็คงนี่ไปไม่ได้เพราะพี่สาวของตนสลบไปแล้ว
\"หือ\"นินจัมหันมาด้วยความสงสัย
\"นายช่วยพาพี่ขึ้นไปบนเขาหน่อยสิ พี่อยากไปเดินเล่นข้างบนน่ะ\"
\"ห๊า! คิดอะไรของพี่น่ะ พี่ซากะบนนั้นน่ะมันอันตรายมากไม่ใช่เหรอจำที่ชาวบ้านบอกไม่ได้รึไง\"
\"ก็ใช่...แล้วนายไม่รู้รึไงว่าข้างนั้นน่ะมีอะไร\"ซากะมุ่งมั่นมากในเวลานี้
\"เราเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นานเองนะ แล้วถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาจริงๆเราจะทำยังไงล่ะ\"นินจัมพูดอย่างกลัวๆ
\"เถอะน่า...นินจัม ก็แค่ขึ้นไปแป็ปเดียวเองน่า นะนะ\"ซากะฉุดมือน้องชายวิ่งมุ่งหน้าไปทางภูเขานั่น
ทางไปเขาเอเทอร์ นั้นเป็นทางเดินที่สองข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกทึบ แสงสว่างสาดส่องผ่านไปได้ดพียงน้อยนิดเท่านั้น
และยิ่งทั้งสองวิ่งขึ้นไปไกลเพียงใด มันก็ยิ่งมืดขึ้นทุกที บรรยากาศเริ่มทำให้จิตใจของของทั้งสองคนรู้สึกถึง
ความน่ากลัวและไม่สมควรที่จะไปต่อ
\"เอ่อ...นินจัมพี่ว่า เรากลับกันเถอะนะ\"ซากะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับกำมือน้องชายไว้แน่น
\"นั่นสิ\"นินจัมก็กลัวไม่แพ้กัน
ทั้งสองเดินนกันตัวสั่นเพราะว่ากลัว บรรยากาศที่เริ่มวังเวงและมืดขึ้นเรื่อยๆมาทำให้ทั้งสองลำบากมากขึ้น
แต่ในช่วงเวลาที่ไม่คิดว่าจะมีใครในป่านั้นก็พบเข้ากับ ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งกำลังคุยอยู่กับ...
\"นี่ๆนินจัม ผู้ชายคนนั้นน่ะเค้า บ้ารึเปล่านะยืนคุยอยู่คนเดียว ฮ่ะฮ่ะ\"ซากะและนินจัมกำลังแอบดูชายผู้นั้นอยู่
\"คุยคนเดียวที่ไหนกันล่ะ คุยอยู่กับอีกคนตะห่าง\"นินจัมงงที่พี่สาวพูด
\"ก็นั่นไง เข้าพูดอยู่คนเดียว บ้าจังเลยเนอะ\"
\"พี่นั่นแหล่ะ เขาพูดอยู่กับเพื่อนเค้าอยู่ไม่เห็นรึไง
\"เอาล่ะๆ ลองฟังดูดีกว่านะ\" ซากะอยากรู้มากกว่าว่าเขาคนนั้นพูดเรื่องอะไรอยู่
\"ชาวบ้านพวกนั้นมันคงไม่กล้ามาอีกแล้วล่ะ ก็เจ้าเล่นงานพวกมันซะน่วมเลยหนิ\"น้ำเสียงสะใจของชายคนนั้น
\"ครับท่าน นารุซัส\"
\"เอ๊ะเสียงใครน่ะ นินจัม\"ซากะแปลกใจว่าอีกเลียงนั้นมาจากไหนกัน
\"อ้าว นี่พี่ไม่เห็นจริงๆหรอนั่นอีกคนที่ใส่ชุดสีดำคล้ายๆนินจาเลย\"
\"เอเตะ ถึงเวลาที่ต้องเป็นเงาภูตแล้วนะ การสอบจะเริ่มอีก2วันที่จะถึง เราต้องรีบหามันให้เจอ\"
\"ครับ ท่านนารุซัส\"
\"อ๊า...พูดถึงภูตอย่าบอกนะว่าพูดอยู่กับผีน่ะ\"ซากะ กรี๊ดลั่น
\"เสียงใครน่ะ\"ชายผู้นั้นหันหน้ามาแล้ววิ่งตรงเข้ามาทันที
\"เอ่อ...พวกเราแค่ผ่านมาขึ้นมาเท่านั้นเองครับ\"นินจัมพูดอย่างหวั่นๆขาก็ค่อยก้าวถอยหลังอย่างอัตโนมัติ
แต่ก็คงนี่ไปไม่ได้เพราะพี่สาวของตนสลบไปแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น