นับตั้งแต่วันนั้น...จนถึงวันนี้

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัวกันแบบเวอร์ๆๆ

แสงแดดอ่อนๆยามเช้าในฤดูหนาวสาดส่องทะเลสาบที่เคยเป็นสีเขียวมรกตซึ้งตอนนี้กลายเป็นพื้นน้ำแข้งเย็นยะเยือก   หิมะที่ปกคลุมพื้นสนามหญ้าหน้าบ้านให้เป็นสีขาวโพลน ต้นสนและดอกไม้ที่เคยสดใส เขียวขจีก็มีหิมะปกคลุมบางส่วน ทุกสิ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายเป็นไปตามวัฐจักรของมัน แต่ยามเช้าที่เงียบสงบก็ถูกลบกวนด้วยเสียงนาฬิกาปลุก ที่ปลุกให้เด็กชายผิวสีแทน  ตาคมโต คิ้วหนาพอประมาณ ผมดำลองทรงยาว(แต่ตอนนี้ฟูเป็นรังนกมากกว่า)ที่กำลังนอนหลับบนที่นอนอันอ่อนนุ่มสีขาว บริสุทธิ์  ให้ตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและพยายามที่จะปิดนาฬิกาปลุกที่อยู่ตรงโคมไฟข้างหัวเตียงของเขาให้สำเร็จและ ใช่เขาทำสำเร็จเขาสามารถปิดนาฬิกาปลุกได้ทันก่อนที่เค้าจะตาสว่าง จึงทำให้เขาตื่นขึ้นมาอีกที่ตอน 8.30 แต่โรงเรียนของเขาจะเข้าตอนเรียน 9.00 ซึ้งก็แสดงว่าเขากำลังจะไปสาย จึงทำให้เขาหายงัวเงียเพราะความตกใจและเขาก็รีบกระโดดลงจากเตียงนอนอันอบอุ่นรีบเดินตรงไปที่ห้องน้ำสีขาวสะอาดเพื่อที่จะล้างหน้า แปรงฟันและอาบน้ำ หลังจากที่หมกมุ่นอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัวเพื่อที่จะแต่งตัวในชุดเสื้อเชิ้ตคอจีนแขนยาวสีดำ ติดกระดุมสีทองรูปสิงโตเงางามไล่เรียงลงมา 5 เม็ด กางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าหนังสีดำขัดเงามันวาวพร้อมกับสวมเสื้อโค้ตกันหนาวสีดำตัวยาวและพันผ้าพันคอไหมพรมสีเหลืองคาดส้มใส่  ซึ่งเป็นเครื่องแบบนักเรียนของโรงเรียนที่เขาเรียนอยู่   ทันทีที่เขาแต่งตัวเสร็จเขาก็รีบคว้าโน้ตบุคและชิป แล้ววิ่งออกจากบ้านอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะได้ทันgoodbye kissแม่ของเขาซะอีก ขณะที่เขากำลังรีบเดินอยู่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังมาจากถนนทางด้านซ้ายมือของเขา เมื่อเขาหันไป เค้าก็พบเด็กหนุ่มผิวขาว  หน้าตาสะอาดสะอ้าน ตาตี๋เรียวยาว คิ้วหนาสีดำเข้ม ริมฝีปากอิ่มเอิบ ผมลองทรงยาว อยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียนเช่นเดียวกับเขา ยื่นหน้าออกมาจากรถเก็งคันหรู  เขาคือ บิ๊ก นั้นเอง \" แดน .. ขึ้นรถเร็ว \" นับ1ยังไม่ทันถึง3 แดนก็ขึ้นมานั่งอยู่บนรถตรงเบาะหลัง  ฝั่งข้างๆคนขับเรียบร้อยแล้ว  ในขณะที่คนขับรถขับรถแล่นออกไปเพื่อไปส่งคุณชายทั้ง 2 ที่โรงเรียน บิ๊กก็ถามแดนว่า \" ทำไมวันนี้นายออกช้า  ปกตินายมาเช้าจะตาย นอนเพลินเหรอ \" แดนหันมามองหน้าบิ๊กและตอบว่า \" แหงซิ  ก็เมื่อคืนกว่าเราจะแต่งเพลงที่จะไปเล่นในงานโรงเรียนเสร็จก็เกือบๆจะตี3 เขาไปแล้ว \" \" เพลงชื่อว่าไรอ่ะ  แล้วร้องยังไง  เอาเนื้อร้องมาป่าว  แล้วมีเดโมยัง \" บิ๊กจ้องหน้าแดนแล้วถามอย่างกระตือรือร้น \" โห...เล่นถามซะเป็นชุด  แล้วจะให้ตอบอะไรก่อนดีล่ะ \" แดนย้อนถามบิ๊กแบบกวนๆ \"ก็ตอบมาทั้งหมดนั้นแหละ  เร็วๆซิ \"  บิ๊กแทบจะบีบคอแดนเพื่อเค้นเอาคำตอบ (เพราะว่าเพลงที่แดนแต่งออกมามักจะเพราะทุกเพลงและทุกครั้งแดนก็จะเอาเนื้อร้องมาให้ร้องด้วยกันในงานโรงเรียนเสมอและเพราะเหตุนี้เองจึงทำให้สาวๆในโรงเรียนแอบชื่นชอบพวกเค้ากันทุกคน)  ยังไม่ทันที่แดนจะได้ตอบอะไรรถก็เลี้ยวไปจอดอยู่ที่หน้าตึกๆหนึ่ง  ตึกนี้มีสีแดงอิฐ  ประตูเป็นซุ้มโค้งใหญ่  มีบันไดหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ทอดยาวจากตรงบริเวณที่รถจอดอยู่จนถึงซุ้มประตู  หลังจากที่ลงมาจากรถแล้วบิ๊ก และ แดน ก็เดินไปตามทางผ่านบรรไดหินอ่อน  ผ่านซุ้มปะตูใหญ่  เดินไปตามทางเดินที่เป็นหินอ่อนสีขาวเช่นเดียวกับพื้นบันได  ฝั่งทางซ้ายมือเป็นเหมือนสวนน้ำตกที่จัดไว้อย่างสวยงาม  ส่วนฝั่งขวาเป็นเก้าอี้หินอ่อนที่วางติดกับผนังสีแดงอิฐ  และมีโคมไฟคริสตัลห้อยอยู่บนเพดาไล่ไปเป็นแนวยาว  \" นายยังไม่ได้ตอบเราเลยน่ะ .. แดน \"  บิ๊กรีบวิ่งตามหลังเข้ามาล๊อกคอแดน \" เฮ้ย!ปล่อยก่อนดิ \" ว่าแล้วบิ๊กก็ค่อยๆคลายมือออก \" เอาไว้รอเจอบีมก่อน  แล้วเราจะได้บอกทีเดียว เดินเร็วๆดิ  อยากรู้ไม่ใช่เหรอ \" แดนพูดพลางหันไปมองหน้าบิ๊กให้รีบเดินเร็วๆ  แดน และ บิ๊ก พากันเดินไปจนสุดทางหินอ่อนเลยลงบันไดไปยังสวนหย่อมของโรงเรียน  แล้วเค้าก็ได้พบเด็กชายผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา  แต่ตัวเรียบร้อยสะอาดสะอ้าน ใส่แว่นตาสีใส  กำลังนั่งอ่านอะไรในโน๊ตบุคของเขาอยู่ที่ชุดหินอ่อนสีขาวสวยใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีหิมะปกคลุมอยู่ส่วนบนของต้น  แดน และ บิ๊ก เดินเข้าไปทักบีมแล้วแดนก็นั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อนทางข้างซ้ายของบีม  ส่วนบิ๊กก็นั่งอยู่ทางด้านขวาของบีม  \" บีมอ่านไร \" บิ๊กถามเมื่อเห็นว่าบีมดูจะสนอกสนใจกับสิ่งที่อยู่ในโน๊ตบุคเป็นพิเศษ  \" อ๋อ  เรากำลังอ่านฟิสิกส์อยู่  นี้ใกล้งานโรงเรียนแล้ว  เดี๋ยวเราจะไม่มีเวลาอ่านเท่าที่ควรน่ะ \"  บีมพูด แต่สายตาก็ยังไม่ละจากจอโน๊ตบุค  \" นี่ .. บีมวันนี้ แดนมีเพลงใหม่มาให้พวกเราด้วยน่ะ \"  บิ๊กบอก  เพื่อที่จะดึงความสนใจของบีมให้ออกมาจากจอโน๊ตบุค และก็สำเร็จตามที่บิ๊กคาดการไว้  บีมละสายตาจากจอ และหันมาถามแดนอย่างสนใจว่า  \" ไหนล่ะเนื้อเพลง  แล้ว เดโมล่ะเอามาป่าว \"  แดนมองหน้าบีม แล้วก็หันไปมองหน้าบิ๊กพร้อมกับส่ายหน้า \" แหม .. คำถามเดียวกันเลยน่ะ 2 คนนี้  ลอกกันป่าวเนี้ย เอามาคร๊าบบ  ใครเขาจะกล้าลืม ถ้าลืมสงสัย... \" ว่าแล้วแดนก็หยิบชิปออกมา 2 อัน ยื่นให้ บิ๊ก และ บีม คนละอันทั้นทีที่บีมได้ชิป  บีมก็เสียบชิปใส่เครื่องโน๊ตบุคและเปิดโปรแกรมอย่างชำนาน  เมื่อเปิดโปรแกรมขึ้นมาก็จะมีเนื้อเพลงพร้อมเสียงดนตรีที่แดนเป็นคนแต่งขึ้น  บิ๊กและบีมฟังได้สักพัก \"เฮ้ย !! โคตร เพราะเลย ชอบๆๆ \"  บิ๊ก บีม พูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกแล้ว ซึ้งก็เป็นอย่างงี้ประจำ เพราะ2 คนนี้มักจะชอบอะไรที่คล้ายๆกัน  ส่วนแดนก็ได้แต่นั่งยิ้ม และภูมิใจในความเก่งของตน \" แล้วเมื่อไรเราจะเริ่มซ้อมกันล่ะ  อีกแค่2สัปดาห์ก็จะถึงวันงานแล้วน่ะ \" บิ๊กเบนความสนใจจากเนื้อเพลงแล้วหันมาถามแดน \" เย็นนี้เลย เป็นไง  ที่บ้านเราก็ได้  \"  แดนตอบ พร้อมกับมองหน้าบิ๊กและบีม \" ก็ ok เราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว \"  บิ๊กทำหน้าไม่มีปัญหาแบบสุดๆๆ  บีมเงยหน้ามองไปที่หอนาฬิการูปทรงโรมัน สีแดงอิฐที่อยู่ตรงกลางสวนหย่อมก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา 9.00  ซึ่งมันก็ได้เวลาที่พวกเขาต้องขึ้นเรียนแล้วด้วย  บีมจึงเก็บโน๊ตบุคและชวนให้แดนและบิ๊กเตรียมตัวไปเรียนได้แล้ว  ทั้ง3คนลุกขึ้นและเดินขึ้นไปทางบันไดหินอ่อนที่เมื่อกี๊แดนกับบิ๊กเดินลงมาที่สวนหย่อมและก็พากันเดินเลี้ยวซ้ายไปยังระเบียงทางเดินหินอ่อน   เมื่อเดินตรงไปได้สักพักหนึ่งพวกเขาก็เดินเลี้ยวซ้ายเพื่อที่จะเดินไปขึ้นลิฟท์แก้วสีขาวใส  ตัวที่ติดกับสวนน้ำตก  ระหว่างทางที่พวกเขาทั้ง3คนเดินไปก็จะมีสาวๆคอยแอบมองอยู่เสมอ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติไปซะแล้วสำหรับพวกเขาทั้ง3คน  พวกเขาทั้ง3คนเดินเข้าไปในลิฟท์แก้วที่ไม่มีคนและกดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้น 3 ซึ้งเป็นชั้นบนสุดของตึก 2 ของโรงเรียนนี้  เมื่อทั้ง3คนเดินออกจากลิฟท์ไปตามทางเดินที่ปูด้วยพรมสีแดงเลือดนกเลื่อยมาจนถึงกลางทางแยกที่มีโคมไฟคริสตัลใหญ่ติดอยู่บนเพดาน  ทั้ง3ก็ยิ่งเป็นที่จับตามองของสาวๆเพิ่มมากขึ้น (แหงซิ  ก็พวกเค้าทั้งหล่อ  ทั้งรวย เรียนดี กีฬาเด่น กันทั้งนั้นและนิ สาวๆจะไม่สนได้ยังไง ) บิ๊ก แดน แล้วก็บีมต้องไปเรียนที่ห้อง 3-A หรือห้องคิงของระดับมัธยมปลายปีที่3 นี้เอง  ทั้ง3จึงเดินเลี้ยวไปทางขวามือของทางแยก  และเดินไปจนสุดทางจะพบประตูกระจกใส่เลื่อนได้อัตโนมัติโดยการรูดบัตรนักเรียน ทางขวามือ  ของทางเดิน  ทั้ง3คนเดินเข้าไปในห้องเรียนที่มีการประดับตกแต่อย่างสวยหรู  ด้วยพรมสีแดงเลือดนก  โคมไฟคลิสตอลดวงใหญ่ที่ติดอยู่บนเพดานกลางห้องเรียน  โต๊ะนักเรียนที่เป็นโต๊ะกระจกใสเหมาะสำหรับว่างโน๊ตบุคเพื่อใช้ในการเรียน  พร้อมกับเก้าอี้ไม้สักที่หุ้มด้วยผ้ากำมหยี่สีแดงสดนุ่มสบาย  โต๊ะนักเรียนแต่ละชุดจะวางไล่ระดับลงมาเพื่อให้นักเรียนทุกคนมองจอทีวีได้ชัดเจน  และโต๊ะแถวหนึ่งจะวางเรียงหน้ากระดานอยู่ 5 ชุดด้วยกัน  ส่วนด้านหน้าห้องก็มีจอทีวีติดฝาฝนังขนาดใหญ่ไว้สำหรับการเรียนการสอนที่ทันสมัย  จึงทำให้โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่หรูหราที่สุดก็ว่าได้  และเพราะจำนวนนักเรียน ที่มีแค่ 20 คนต่อ 1 ห้องเท่านั้นทำให้โรงเรียนนี้ มีศักยภาพในการดูแลและปกครองนักเรียนเป็นอย่างมาก  บิ๊ก แดน และบีม  เดินเข้าไปนั่งเรียนในแถวที่ 2 บิ๊กนั่งโต๊ะตัวที่ 2 นับจากทางซ้ายมือ และไล่ไปเป็นแดนนั่งโต๊ะตัวที่ 3 และ บีมนั่งโต๊ะตัวที่ 4 พวกเขาเข้ามานั่งที่ประจำทันเวลาก่อนที่อาจารย์จะเข้าไม่ถึง 1 นาที  นักเรียนทุกคนเข้ามานั่งประจำที่และเปิดโน๊ตบุคเพื่อที่จะเตรียมเรียนในวิชาคณิตศาสตร์  ซึ่งเป็นคาบแรกของวันจันทร์