<< ฟิคบารามอส >> += รักของซาตาน-นักบวช=+

ลำดับตอนที่ #1 : ความคิด

++ ป้อมอัศวิน ปี 6 คืนก่อนปิดภาคเรียน ++



นักบวชหนุ่ม นามลอเรนซ์ ดอว์น กำลังเช็ดทำความสะอาดมีดบิน อยู่มุมหนึ่งของห้องพัก



\"นี่วันสุดท้ายแล้วสินะ วันสุดท้าย ที่ได้อยู่กับซาตานบ้านั่น ไอ้ซานตานโรคจิต สมองมีปัญหา ไอ้ซาตานบ้าที่เราต้องทนอยู่ร่วมห้องกับมัน มา 5 ปี   5 ปีทีเราโดนมันยั่วจนเส้นประสาทนักบวชอย่างเราขาดผึง เราจะปามีดบินใส่มัน มันก็ดันหลบได้ทุกที เราทั้งเกลียด ทั้งรำคาญมัน แต่ทำไมล่ะ เราถึงรู้สึกเสียดาย ที่คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่อยู่ร่วมห้องกับมันแล้ว ความรู้สึกนี้มันไม่เกิดขึ้นมานานแค่ไหนนะ ตั้งแต่เราต้องจากบ้านมา จากหญิงสาวที่เรารัก ไม่นะ... ไม่.. หรือว่าเราจะรู้สึกกับหมอนั่น ไม่ได้แน่ๆ..... ทั้งเรา และมัน ก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ หรือว่า เราจะเป็น ..................\"



ในอีกมุมหนึ่งของห้องพัก ลูคัส ซาโดเรีย พญาซาตานแห่งป้อมอัศวิน กำลังให้อาหารเหยี่ยวอยู่



\"เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงวันนี้ วันสุดท้ายที่จะได้อยู่กับเจ้าหมอนั่น เจ้านักบวชไร้อารามณ์คนนั้น ที่เราพยายามยั่วมันทุวัน แต่คำตอบที่ได้รับกลับมีแต่มีดบิน นี่มันไม่รู้หรอ ว่าที่เรายั่วมัน ก็อยากให้มันมีความสุข มันไม่เคยรับรู้ถึงความหวังดีของเราเลยนะนั่น เราควรจะดีใจนะ ที่ไม่ต้องอยู่ร่วมห้องกับเจ้านักบวชไร้อารมณ์นั่น แต่ทำไม เรากลับรู้สึกเหงา ว้าเหว่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อต้องแยกจากมัน หรือนี่จะเป็นความห่วงใย ที่มอบให้เกินกว่าเพื่อน.... เพื่อน คำๆนี้เราไม่เคยมี เพราะเราที่เป็นพญาซาตาน ต้องร่อนเร่ไปเรื่อย ทำให้เราไม่มีเพื่อน จนกระทั่ง.... เราได้รู้จักกับนักบวชไร้อารมณ์คนนี้ คนที่เรารู้จักมอบความห่วงใย คนที่ทำให้เรารู้ว่า ซาตานไม่จำเป็นต้องเลวร้ายเสมอไป\"



\"เฮ้อ ลอรี่ ปิดเทอมนี่นายจะไปไหนอ่ะ\" ซาตานตัวป่วนก็ยังไม่วายกวนประสาทนักบวชจนได้



เฟี้ยว.....ฉึก



\"เอ๋ ชั้นทำไรให้นายไม่พอใจรึเปล่า ถึงได้ปามีดใส่เอาๆ อย่างนั้นน่ะ หรือนายบ้าไปกินดีหมีที่ไหนมา\"



\"ใจเย็น... ใจเย็น.... ใจเย็นไม่ไหวโว้ย เดี๋ยวต้องได้ฆ่าไอ้ซาตานบ้านี่แน่\" นักบวชพยายามข่มสติ



\"ตกลงนายจะไปไหน\"



\"โบสถ์.... บ้านของฉันที่แอเรียส\"



\"หมอนี่พูดดีๆกะเขาก็เป็นด้วยแฮะ ครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ย สงสัยวันนี้มันกันยาผิด\"ซาตานคิดแล้วก็ถามต่อไปว่า



\"ฉันไปด้วยได้ป่ะ นะ.... นะ.... นะ.....\"



\"ไม่ได้ นั่นบ้านชั้น นายจะไปทำไม\"



\"ไป... ไปเพื่อจะได้อยู่กับนายครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะแยกกห้องกัน\"



\"ถึงนายไป ก็ไม่ได้หมายความว่า นายจะได้นอนห้องเดียวกับฉัน\"



\"นะ... นะ... นะ... นะ... \"



\"โรคป่วนมันกำเริบอีกแล้ว ถ้าเราปฎิเสธไป คืนนี้มันต้องตื้อเราจนไม่ได้นอนแน่ แต่ถ้าเราให้มันไป เราต้องทนมีไอ้ซาตานบ้านี่อยู่ 3 เดือน\"



\"นะ... นะ... นะ... นะ... \"



\"ยังไงก็ไม่ได้ ฉันไม่ทางให้นายไปแน่ๆ\"



\"เรื่องไรจะให้มันไป ชีวิตสงบสุขของชั้น 3 เดือนอันมีค่าที่ไม่ต้องเจอหน้ามัน แต่มันก็ครั้งสุดท้ายแล้วนะ เฮ้อ.. กลุ้ม\"



\"ไปอยู่อาทิตย์เดียวก็ได้ นะ... นะ... นะ... นะ...\"



\"ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้\"



\"ถ้าชั้นไม่ไป นายก็เหงาสิ\"



\"มันก็จริงอย่างที่ไอ้ซาตานบ้านี่มันพูดนะ เหงา... นั่นสิ เราถึงได้รู้สึกขาดอะไรไปอย่าง\"



\"ตกลงว่าไงคร้าบ คุณนักบวชใจดี\"



\"ก็ได้ แต่นายต้องไปแค่อาทิตย์เดียว เข้าใจมั๊ย\"



\"จ้า ลอรี่ ไม่เห็นต้องดุเลยก็ได้ แล้วเจ้าซาตานบ้าก็ออกจากห้อง พาเหยี่ยวไปออกกำลังกาย\"



\"นี่เราคิดถูกป่าวเนี่ยที่ให้มันไปด้วย ชีวิตชั้นที่ต้องเสียไปกับไอ้ซาตานบ้าเนี่ย 1 อาทิตย์ อันมีค่า เอ๊ย 3 อาทิตย์สินะ ต้องรวมเวลาที่เราเดินทางไปด้วยนะ ไอ้ซาตานบ้า สมองมีปัญหานั่น มันต้องทำเราสติแตกก่อนแน่ๆเลย แต่เราก็อดใจไม่ได้.... ที่จะหวันไหวไปกับมัน\"



\"เฮ้อ เี่ราคิดถูกป่าวฟระเนี่ย ที่จะเดินทางไปกับเจ้าหมอนั่น เจ้าบ้าที่ชอบปามีดบินใส่เรา อย่ากับเราชอบเป็นเป้าให้มันฝึกซ้อมงั้นนี่ แต่มันก็เป็นโอกาสสุดท้ายก่อนที่จะแยกห้อง รับรองเลยว่า ถ้าเราแยกห้องกับมัน มนก็จะลืมเราแน่นอน เพราะงั้น.. ก็ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่เราจะได้อยู่กับมัน.. ลอรี่.. นายรู้ไหม ว่าฉัน \"รัก\" นายแค่ไหน.... \"





***************************************************

นี่เป็นเรื่องแรกของเรา ใครหลงเข้ามาก็ช่วยเม้น+คะแนนด้วยนะคะ ฝากเรื่องนี้ไว้หน่อยนะคะ



เรื่องเมลล์ค่ะ



ใช้เมลล์ youknowwho.nobody@gmail.com เล่นเอ็มด้วยนะคะ แอดมาได้เลย



ก็ต่อไปนี้ถ้าอัพยังไม่จบจะใส่เปอร์เซนต์ไว้นะคะ ถ้าจบบทแล้วจะลบเปอร์เซนต์ทิ้ง