ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อเจอกัน
ผมชื่อ นิก อยู่ม.1/4 ตอนนี้ใกล้จะสอบปลายภาคแล้ว ผมกำลังเดินเหม่อคิดอะไรเพลินๆ โครม!!! “โอ้ย ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมพูดออกไปโดยไม่ทันมองว่าเป็นใคร “ไม่เป็นไรค่ะ ” ผมเงยหน้าขึ้น เทอเป็นคนน่ารักมาก เอ๊ะ สายตาแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน คุ้นมากๆ “นี่ๆ นิกใช่มั้ย ” เทอถาม ผมจำได้แล้ว เพื่อนสมัยประถมต้นของผมเอง เทอชื่อ พีช  “อื้ม ไม่ได้เจอกันนานเหมือนกันนะ” “นิกอยู่รร.นี้เหรอ เราเพิ่งย้ายมาวันนี้เอง ยังไม่รุจักใครเลย” “พีช ย้ายรร.เหรอ อยู่ห้องไหนล่ะ” “อยู่ห้อง6 แล้วนิกล่ะ” “เราอยู่ห้อง4 เราไปส่งนะ” เทอไม่ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้า ปากของเทอยิ้มแป้น เกือบจะถึงใบหูอยู่แล้ว 
“นิก เราไปกินข้าวกลางวันกับเทอได้มั้ย คือ..คือ ว่า เรา เอ่อ.. ” “อื้ม ได้สิ งั้น พีชรออยู่หน้าห้องล่ะกานนะ เดี๋ยวเราจะมารับ ” “อื้ม”
เรากินข้าวด้วยกัน ไปไหนก้อไปด้วยกัน เทอกับผมสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมคิดว่าผมหลงรักเทอเข้าแล้ว
“พีช สอบเสร็จแล้ว รอตรงนี้นะ เรามีอะไรจะบอก” ผมคิดว่า ผมจะสารภาพรักกับเธอแล้ว  “มาช้าจังเลย พีชรอตั้งนานแหนะ” “ขอโทษที ครูปล่อยช้า” ความจริงไม่ใช่หรอก ผมไปซ้อมสารภาพรักที่ห้องน้ำต่างหาก “นิกมีอะไรจาพูดกับเราเหรอ ” “เอ่อ คือว่า พีช เรา... รัก ...พีชนะ เอ่อ เปนไปได้มั้ย ถ้าเราจะเป็นแฟนกัน ”
                                                                                    โปรดติดตามตอนต่อไป
“นิก เราไปกินข้าวกลางวันกับเทอได้มั้ย คือ..คือ ว่า เรา เอ่อ.. ” “อื้ม ได้สิ งั้น พีชรออยู่หน้าห้องล่ะกานนะ เดี๋ยวเราจะมารับ ” “อื้ม”
เรากินข้าวด้วยกัน ไปไหนก้อไปด้วยกัน เทอกับผมสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมคิดว่าผมหลงรักเทอเข้าแล้ว
“พีช สอบเสร็จแล้ว รอตรงนี้นะ เรามีอะไรจะบอก” ผมคิดว่า ผมจะสารภาพรักกับเธอแล้ว  “มาช้าจังเลย พีชรอตั้งนานแหนะ” “ขอโทษที ครูปล่อยช้า” ความจริงไม่ใช่หรอก ผมไปซ้อมสารภาพรักที่ห้องน้ำต่างหาก “นิกมีอะไรจาพูดกับเราเหรอ ” “เอ่อ คือว่า พีช เรา... รัก ...พีชนะ เอ่อ เปนไปได้มั้ย ถ้าเราจะเป็นแฟนกัน ”
                                                                                    โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น