ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 แลกชีวิต : พิณล่าวิญญาณ
บทที่ 5 แลกชีวิต : พิณล่าวิญญาณ
นักเชิดเงากล่าวไม่ทันจบประโยคร่างของดาร์กโซล และหุ่นรูปร่างผอมสูงของมันก็ถูกใช้ออกในทันทีด้วยวิชาเชิดเงาสังหาร ซึ่งเป็นวิชาที่มันถนัดที่สุด นั่นก็คือ ใช้หุ่นเชิดของมันในการเล่นงานคู่ต่อสู้ โดยที่ตัวมันเองนั้นไม่จำเป็นต้องเข้าไปต่อสู้ด้วยในระยะประชิด
แต่การที่จะฝึกฝนจนสามารถใช้หุ่นเชิดจนชำนาญได้นั้นมิใช่เรื่องงายเลยทีเดียว พลังฝีมือของมันนั้นถึงจัดอยู่ในขั้นสูงเยี่ยม
ทว่าที่น่าแปลกก็คือที่นักนักเชิดเงาที่ได้หายตัวไปนาน บางคนบอกว่ามันได้ตายไปแล้ว จนกระทั่งวันนี้มันกลับปรากฏตัวขึ้น เป็นที่น่าตื่นตระหนกของผู้คนจริงๆ
“ รับมือ ! ”
ดาร์กโซลถูกนักเชิดเงาบังคับใช้ออกด้วยดาบยักษ์ ความรวดเร็วในการใช้ดาบนั้นไม่จัดอยุ่ในขั้นรวดเร็ว แต่ก็ไม่เชื่องช้า ความเร็วของดาบในระดับนี้สำหรับผู้ที่ใช้เพียงเส้นด้ายในการบังคับคนแล้วถือว่าอยู่ในขั้นน่าตื่นตระหนกจริงๆ
ประกายดาบวูบขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนไหวของมือสังหารทั้งสามคนพอดี รัศมีการทำลายล้างของดาบนี้เพียงพอที่จะทำให้มือสังหารทั้งสามต้องหลบหลีกในทันที
ทันใดนั้นเองที่เบื้องหลังคนในเสื้อคลุมขาวก็ปรากฏเงาร่างสายหนึ่งขึ้น เงาร่างสายนั้นมาอย่างไร้สุ่มเสียงพร้อมกับต่อยออกตรงเข้าใส่คนในเสื้อคลุมขาวด้วยความรวดเร็ว
แต่คนในเสื้อคลุมขาวมิใช่ชนชั้นธรรมดาสามารถรับรู้การมาของเงาร่างสายนี้ได้ ก็หมุนตัวหลบได้อย่างง่ายดาย
“ พวกเรารุมกันจัดการกับนักเชิดเงาก่อน ! ”
คนในเสื้อคลุมขาวตะโกนสั่งอย่างเร่งร้อน
“ ได้ยินชื่อเสียงของนักเชิดเงามานานวันนี้ขอทราบฝีมือของท่านหน่อย ”
มือสังหารเสน่ห์กล่าวพร้อมกันนั้นอาวุธลับหลายสายก็ถูกซัดออกด้วยความรวดเร็วตรงเข้าใส่ตัวนักเชิดเงาในทันที
“ การลงมือที่อำมหิตยิ่งนัก ”
อาวุธลับดังห่าฝนซัดใส่นักเชิดเงาอย่างเร่งร้อน เห็นแน่ว่าต้องถูกตัวนักเชิดเงาเป็นแน่
“ ฉึ่ก ! ”
อาวุธลับเหล่านั้นแม้ถูกซัดออกใส่นักเชิดเงา แต่ทว่ากลับถูกกันไว้ได้ด้วยหุ่นของนักเชิดเงา มันอาศัยหุ่นของมันเป็นเกราะกำบังอาวุธได้อย่างง่ายดาย หากผู้ใดคิดจะลงมือต่อมันนั้นหาใช่เรื่องง่ายดายไม่
“ ริคเจ้าใยยังมิยอมลงมืออีกเล่า ”
นักเชิดเงากล่าวพร้อมกับหันมองไปยังทางที่ริคอยู่
แต่ทว่าริคได้หายตัวไปเสียแล้ว !
เมื่อใดที่คู่ต่อสู้ไม่เห็นตัวมีดสั้นสังหารแล้วละก็ แสดงว่าคนผู้นั้นจะต้องตายไปแล้วแน่นอน
บัดนี้มีดสั้นสังหารได้หายตัวไปเสียแล้ว ความรวดเร็วในการพรางตัวช่างเป็นที่น่าตื่นตระหนกยิ่งนัก
แม้แต่ยอดมือสังหารทั้งสามคนยังไม่สามารถสังเกตเห็นการพรางตัวอันรวดเร็วของริคได้
และแล้วก็ถึงเวลาที่มีดสั้นสังหารจะลงมือแล้ว !
ผู้ที่สามารถรับรู้ได้ถึงรังสีชนิดหนึ่งได้เร็วสุดก็คือ คนในเสื้อคลุมขาว รังสีที่มันรู้สึกนั้นมิใช่รังสีการฆ่าฟันธรรมดา แต่เป็นรังสีแห่งความตาย
มันแม้เป็นหนึ่งในสุดยอดมือสังหารแต่เมื่อรู้ว่ามีดสั้นสังหารได้ใช้วิชาพรางตัวขึ้นมาแล้ว ย่อมยากที่จะต่อกรได้แล้ว
ในทันทีที่มันคิดได้เช่นนั้นมันก็เปลี่ยนขลุ่ยไม้ในมือของมันเป็นพิณตั้งสายขนาดเล็กในทันที
พิณตั้งสายขนาดเล็กที่แสนธรรมดา
“ พวกเรามีดสั้นสังหารกำลังจะลงมือแล้ว หากไม่คิดหนีตอนนี้ละก็…….. ”
มันกล่าวพร้อมกับเริ่มบรรเลงเพลงจากพิณตั้งสายขนาดเล็กในทันที
นักเชิดเงาทันทีที่เห็นมันหยิบพิณตั้งสายขนาดเล็กขึ้นมาก็รู้ว่าผิดท่าเสียแล้ว
“ ผิดท่าเสียแล้ว รีบหนีเร็วเข้าริค ! ”
นักเชิดเงาใช้ออกด้วยเส้นด้ายในมือของมันในทันที เส้นด้ายใสนั้นพุ่งต้องเข้าใส่ร่างของชายหนุ่มที่ริคพามาในทันที พร้อมกันนั้นนักเชิดเงาก็ควบคุมร่างทั้งสามนั้นพุ่งตัวหลบออกจากบริเวณนั้นในทันที
อัศวินมารซามูเอลที่ไม่เคยกลัวแม้แต่ความตาย เมื่อรู้ว่าคนในเสื้อคลุมขาวกำลังจะบรรเลงพิณของมันก็ถึงกับต้องพุ่งตัวหลบหนีออกมาในทันที
พิณตั้งสายขนาดเล็กของคนในเสื้อคลุมขาว มีความน่ากลัวเฉกเช่นเดียวกันกับมีดสั้นของริคหรือไม่ ?
ความน่ากลัวของมันนั้นคืออะไรกันแน่ ?
“ ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่ ? ”
มือสังหารเสน่ห์กล่าวพร้อมกับพุ่งตัวออกจากบริเวณนั้นเช่นกัน
“ หึหึ มาเลยมีดสั้นสังหาร เมื่อไหร่ที่ท่านลงมือมาละก็ เราจะได้รู้กันไปเลยว่ามีดสั้นของท่านกับพิณตั้งสายของข้า อะไรจะเหนือกว่ากัน”
เสียงพิณที่บรรเลงนั้นมิใช่เสียงที่น่ากลัวอันใด ซ้ำหากผู้คนได้ฟังแล้วยังต้องบอกว่ามันน่าฟังยิ่งด้วย แต่ทำไมถึงทำให้ยอดฝีมือทั้งหลายต้องหวาดกลัวถึงเพียงนี้
ถึงตอนนี้เสียงพิณของมันก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
มีดสั้นสังหารใยยังมิลงมืออีก
“ บทเพลงเฝ้าราตรี ! ”
นี่ใช่เพราะจริงอย่างที่มันกล่าวไว้แต่แรกหรือไม่ ว่าค่าตอบแทนในการบรรเลงเพลงของมันคือชีวิตคน
อย่างนั้นชีวิตของมีดสั้นสังหารเล่า ?
ทันใดนั้นเมื่อเสียงเพลงบรรเลงได้ถึงระดับหนึ่ง สิ่งต่างๆ รอบๆบริเวณนั้นก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น
พื้นหลังคาบ้านใกล้ๆ รัศมีของเสียงพิณนั้นเกิดการพังทลายขึ้นในทันที เสียงเพลงที่เคยได้ฟังดูไพเราะกลับแปรเปลี่ยนไปในทันที เปลี่ยนแปลงเป็นวิปริตยิ่งนัก เพียงพอที่จะทำลายประสาทของผู้คนได้อย่างง่ายดาย หากใครตกอยู่ในรัศมีเสียงพิณของมันนั้นต้องเสียชีวิตแล้ว !
ไม่ต้องคิดเลยว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในบริวเณนั้นจะเป็นเช่นไร
ทุกผู้คนที่อยู่ใต้บริเวณนั้นได้แต่ตายแล้ว เพียงแต่ตายอย่างประหลาดนัก ตายอย่างไม่ทรมาน
หากท่านคิดวิธีที่จะฆ่าตัวตายแล้วละก็ การได้ฟังเสียงพิณของมันนั้นก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน
เช่นนั้นมีดสั้นสังหารในตอนนี้เล่า ใยยังมิสามารถลงมือสังหารมันอีก
การลงมือสังหารของมีดสั้นสังหารไม่เคยพลาดมาก่อนมิใช่หรือ ?
“ ฮ่าๆๆ มีดสั้นสังหารวันนี้ท่านได้แต่จบชีวิตลงที่นี้แล้ว ”
อีกมุมหนึ่งไกลออกไปจากบริเวณที่คนในเสื้อคลุมขาวอยู่นั้น นักเชิดเงานำร่างทั้งสามหนีออกมาอย่างไม่คิดชีวิต มันมิเพียงต้องหนีจากเสียงพิณของคนในเสื้อคลุมขาวเพียงอย่างเดียว ที่มันหนีอยู่ตอนนี้ก็คือ การตามล่าจากมือสังหารที่เหลืออีกสองคนด้วย
หากมันควบคุมหุ่นของมันอยู่เพียงตัวเดียว หรือสองตัวนั้นมันย่อมมิกลัวอันใด แต่นี่มันต้องควบคุมถึงสามในเวลาเดียว หากตอนนี้มันต้องต่อสู้ละก็มันต้องพ่ายแพ้แน่
ขณะที่มันกำลังหนีอยู่นั้นมันก็ได้ยินเสียงพูดขึ้น เสียงของดาร์กโซลนั่นเอง
“ ปล่อยข้าเถอะ ข้าจะกลับไปช่วยมัน ”
ดาร์กโซลนั้นแม้กำลังจะพูดยังแทบจะไม่มีอยู่แล้ว แต่ยังคิดที่จะกลับไปช่วยริคนับว่ามันมีน้ำใจเป็นลุกผู้ชายจริงๆ
“ หากข้าปล่อยเจ้าตอนนี้เจ้าจะต้องตายแน่นอน ”
“ หรือท่านจะทิ้งมันไว้เช่นนั้น ”
“ ข้าย่อมมิอาจ แต่ว่า…… ”
“ หากท่านมิปล่อยข้าลงตอนนี้ ข้าคงต้องใช้กำลังแก่ท่านแล้ว ”
มันกล่าวพร้อมเริ่มเกร็งพลังลมปราณที่มีอยู่น้อยนิดของมันขึ้น
นักเชิดเงาเมื่อรู้เช่นนั้นก็หยุดท่าร่างของมันลงในทันที
“ หากข้าปล่อยเจ้าไปตอนนี้ เจ้าใช้สามารถช่วยมันได้หรือไม่ ”
“ ข้า…….. ”
“ สภาพของเจ้าในตอนนี้อย่าว่าแต่ไปช่วยมันเลย แค่เอาชีวิตให้รอดก็อยากอยู่แล้ว ยังจะไปช่วยอะไรมันได้อีก รังแต่จะไปเป็นตัวถ่วงมันอีก ใช่ว่าข้าเองไม่อยากไปช่วยมันเมื่อไหร่กัน ”
ที่ตาของนักเชิดเงาคล้ายปรากฏคราบน้ำตาขึ้น
“ แต่จะให้ข้าหนีไปอย่างนี้หรือ หากท่านกับข้าช่วยกันละก็ ”
“ เฮอะ เจ้ารู้หรือไม่ว่าคนเมื่อสักครู่นี้เป็นใคร ”
“ ข้าทราบ มันคือ กวีพเนจร ฉายาพิณล่าวิญญาณ ! ”
ที่แท้คนในเสื้อคลุมขาวนั้นคือ กวีพเนจร ฉายา พิณล่าวิญญาณ
พิณล่าวิญญาณนั้นกล่าวได้ว่าความน่ากลัวของพลังฝีมือมันนั้นเป็นที่น่าตื่นตระหนกจริงๆ มันอาศัยเพียงพิณตั้งสายขนาดเล็กของมันในการสังหารหมู่ผู้คน ความน่ากลัวในการทำลายล้างของมันนั้นยังน่ากลัวกว่าดาบยักษ์ของดาบประหารฟ้าอีก
ข่าวที่ทำให้มันเป็นที่เลื่องชื่อมากที่สุดก็คือ การสังหารหมู่ยอดฝีมือที่เมืองเทอรีโน่เมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นพิณล่าวิญญาณได้การอุกอาจสังหารยอดฝีมือจากหลายสำนักเป็นว่าเล่น จึงต้องมีการรวมตัวกันของยอดฝีมือจำนวนมากเพื่อที่จะไปกำจัดมัน
ค่ำคืนวันนั้นแม้แต่ยอดฝีมืออย่างนักเชิดเงาก็ได้ไปเข้าร่วมในการสังหารมันด้วยเช่นกัน แต่ผลก็คือ เพียงมันเริ่มบรรเลงเสียงพิณขึ้นมา ยอดฝีมือหลายคนก็ล้มตายเป็นอันมาก บางคนก็เสียสติไล่ฆ่าฟันพวกพ้องของตัวเอง
เพียงค่ำคืนเดียวมันได้ทำการสังหารหมู่ยอดฝีมือไปเป็นจำนวนถึงห้าสิบกว่าคนเลยทีเดียว นับเป็นการลงมือที่อำมหิตที่สุดในรอบสิบปีเลยทีเดียว
หลังจากนั้นมันก็ได้ถูกประกาศจับจากทางการ แต่ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใครได้พบเห็นมันอีกเลย ซึ่งก็เป็นครั้งเดียวกันกับที่ไม่มีคนเห็นนักเชิดเงาอีกเลยเช่นกัน
“ เจ้าเองก็รู้ว่ามันคือ มือสังหารที่เคยสังหารยอดฝีมือหมู่ถึงห้าสิบกว่าคนมาแล้ว เจ้ายังคิดจะไปต่อกรกับมันด้วยสภาพเช่นนี้อีกหรือ เจ้าสามารถหรือไง ! ”
นักเชิดเงาหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว
“ ข้า ข้า ”
“ หากวันนั้นเจ้าอยู่ในเหตุการณ์ละก็ เจ้าคงไม่กล่าวเช่นนี้แล้ว วันนั้นข้าได้เห็นกับตาของข้าเอง มันเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของข้า ”
“ ท่านผู้อาวุโสโปรดให้อภัย ข้าเพียงแค่…….”
“ เอาละ เจ้ากับข้าในตอนนี้ยังมีเรื่องสำคัญที่ยังต้องทำ ข้าเชื่อว่าริคจะต้องมีชีวิตรอดได้แน่นอน หรือหากไม่เช่นนั้น พวกเราก็ต้องสานต่อปณิธานของเขา ก่อนอื่นข้าต้องพาเจ้าไปที่ซ่อนตัวของข้าก่อน ”
นักเชิดเงากล่าวจบก็พุ่งทะยานตัวออกไปในทันที
ไม่นานนัก นักเชิดเงาก็พาดาร์กโซลมายังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่นี่ไม่ใช่ที่อื่นใด แต่เป็นภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองเทอรีโน่ไม่มากนัก
เมื่อมองออกไปจากตรงนี้สามารถมองเห็นสภาพของเมืองเทอรีโน่ได้อย่างชัดเจน เมืองเทอรีโน่ยังคงดูสงบสุขเหมือนเช่นเดิมจริงๆ
แต่ใครจะรู้บ้างว่าได้เกิดเรื่องราวมากมายขึ้นแล้วในค่ำคืนนี้
นักเชิดเงาเดินผ่านต้นไม้ใหญ่หลายต้น เข้าสู่กลางภูเขาด้วยความรวดเร็ว บรรยากาศโดยรอบของภูเขาลูกนี้นั้นสงบยิ่งนัก หิ่งห้อยนับร้อยเปร่งแสงในตัวของมันออกมาสวยงาม น่าพ่อนคลายยิ่งนัก
เดินมาเรื่อยๆ ก็ถึงทางหุบเขา
หากใครได้มาเห็นต้องไม่เสียทีที่เกิดมาจริงๆ ที่หุบเขาแห่งนี้กลับปรากฏน้ำตกสายหนึ่งขึ้น เป็นน้ำตกที่สวยงามยิ่งนัก อากาศในตอนนี้เย็นสบาย ชวนในพ่อนคลายยิ่งนัก
นักเชิดเงากระโดดพุ่งตัวลงไปยังบริเวณใจกลางของน้ำตกนั้น พุ่งผ่าเข้าไปในใจกลางของตัวน้ำตก
มิคาดที่ภายในตัวน้ำตกนั้นกลับปรากฏเป็นถ้ำขนาดใหญ่
ดาร์กโซลรู้สึกว่าตัวของมันเริ่มหนักขึ้น
“ ตอนนี้เจ้าคงสามารถเดินเองได้กระมัง ”
ดาร์กโซลไม่ตอบ แต่เดินตามนักเชิดเงาเข้าไปภายในถ้ำใต้น้ำตกนั้น ภายในถ้ำมืดมิดยิ่งนัก หากไม่ใช่ผู้ที่ฝึกฝนการเดินในที่มืดจนชำนาญย่อมต้องเดินล้มเป็นแน่
เดินไปไม่ลึกมากนัก นักเชิดเงาก็เคาะพนังถ้ำทางด้านขวามือของมัน ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงส่วางขึ้น เป็นแสงสว่างจากโคมไฟภายในพนังถ้ำนั่นเอง
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจคิดได้ว่าภายในถ้ำที่มืดมิดเช่นนี้ยังเป็นที่อาศัยของยอดฝีมือที่เร้นกายไปนานเช่นนักเชิดเงา
นักเชิดเงา และดาร์กโซลเมื่อก้าวเข้าไปยังห้องในพนังแล้ว ประตูก็ถูกปิดลงในทันที
“ ท่านปู่กลับมาแล้ว ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ”
ที่เบื้องหน้าดาร์กโซลปรากฏหญิงสาวรูปงามนางหนึ่ง ลักษณะท่าทางเรียบร้อย แววตาของนางนั้นเพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกหลุมรักได้ นางอยู่ในอาภรณ์สีแสดสวยสดใส แต่ท่าทางของนางในตอนนี้ดูท่าไม่สบายใจยิ่งนัก
“ ข้าไม่เป็นไรหรอก ”
นักเชิดเงากล่าวไม่ทันไร ก็ไอออกมาเป็นอันมาก หญิงสาวนางนั้นรีบเขาไปประคองพร้อมกับนำน้ำดื่มให้แก่นักเชิดเงา
ที่นักเชิดเงาเป็นอย่างนี้เนื่องด้วยมันชราแล้ว ซ้ำยังไม่ได้ใช้พลังฝีมือออกมาเป็นเวลานาน วันนี้ถึงกับต้องใช้ออกด้วยพลังฝีมือเช่นนี้ทำให้ร่างกายของมันปรับสภาพไม่ทัน
“ แล้วมีดสั้นสังหารเล่า ? ”
นักเชิดเงาเหม่อลอยสักพัก ไม่ยอมตอบ ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังในทันที
“ มันไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้ข้าต้องรีบรักษาอาการของเจ้าหนุ่มนั่นก่อน ”
หญิงสาวมองไปยังชายหนุ่มที่นักเชิดงาช่วยเหลือมาก็ตกใจเล็กน้อย ใบหน้าของชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำมากแล้ว นั่นเพราะพิษกำเริบถึงขั้นร้ายแรงแล้ว
“ เจ้ารีบไปนำสำรับยาของข้ามาเร็วเข้า ! ส่วนเจ้าช่วยอุ้มเจ้านั่นมานอนตรงนี้ที ”
นักเชิดเงาสั่งการโดยเร็ว ดาร์กโซลนั้นเป็นนักฆ่าที่ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าชายชรานักเชิดเงาผู้นี้กลับทำตามคำสั่งโดยง่าย
ที่มันทำตามนั้นมิใช่เพราะมันเกรงกลัว แต่เป็นเพราะมันรู้สึกเสื่อมใส ศรัทธาในคนผู้นี้ยิ่ง วันนี้นักฆ่าที่เคยแต่จะเอาชีวิตผู้คนเช่นมัน กลับกระทำการช่วยเหลือผู้คน ซึ่งขัดกันอย่างเห็นได้ชัด ทำให้มันรู้สึกแปลกๆ เช่นกัน
มันเริ่มรู้สึกขึ้นมาในใจลึกๆ แล้วว่า การจะช่วยเหลือชีวิตคนนั้นน่ายกย่องกว่าการสังหารผู้คนยิ่งนัก ซ้ำยังยากเย็นยิ่ง
มันค่อยๆ ประคองชายหนุ่มผู้นั้นลงที่เตียงไม้อย่างเบาที่สุดเท่าที่แรงของมันในตอนนี้จะสามารถประคองได้
หญิงสาวนำตำรับยา พร้อมกับกะละมังใส่น้ำอุ่นเข้ามาในทันที
นักเชิดเงาสำรวจอาการของชายหนุ่มดูสักพักก็แย้มยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“ พิษที่มันโดนมันร้ายแรงยิ่งนัก มิคาดมันยังสามารถมีชีวิตมาถึงตอนนี้ได้ นับว่าดวงมันยังไม่ถึงคาดจริงๆ เอาสุมนไพรสูตรพิเศษมาให้ข้าที ”
หญิงสาวส่งใบไม้รูปร่างประหลาดรูปหนึ่งให้แก่นักเชิดเงาโดยเร็ว จากนั้นนักเชิดเงาก็เริ่มทำการผสมยาด้วยความรวดเร็ว
ดาร์กโซลนั้นได้แต่นั่งดูด้วยความลุ้นอยู่นิดๆ
“ มิทราบว่าผู้อาวุโสปรุงยาแก้พิษเป็นด้วย ”
“ ข้าปรุงยาแก้พิษไม่เป็นหรอกนะ หากไม่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา ไว้ข้าจะเล่าให้ฟังก็แล้วกันนะ ”
เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยามนักเชิดเงาก็ปาดเหงื่อบนหน้าผากของมันด้วยความเหนื่อยล้า
“ เฮ้อ ในที่สุดก็เสร็จเสียที รอจนมันฟื้นก็จะเริ่มดีขึ้นเอง ต่อไปก็เป็นเจ้าละนะ ”
นักเชิดเงาหันมาทางดาร์กโซล
“ ข้าไม่เป็นไร ผู้อาวุโสเหนื่อยมากแล้ว พักผ่อนก่อนเถอะ ”
“ เจ้าอย่าทำปากแข็งไปหน่อยเลย หากเจ้าไม่พักรักษาตัวบ้าง จะเอาแรงที่ไหนไปช่วยมีดสั้นสังหารเล่า ? ”
เมื่อนักเชิดเงากล่าวเช่นนี้ ดาร์กโซลก็ได้แต่ยอมให้มันรักษาแล้ว
“ แผลทางด้านร่างกายของเจ้านี่ยังไม่ถือว่าบาดเจ็บมากนัก แต่กำลังภายในตัวเจ้าสูญเสียไปมากนัก ต้องกินยาสมุนไพรชนิดพิเศษเสียแล้ว ”
จากนั้นนักเชิดเงาก็กวักมือเรียกหญิงสาวเป็นการขอสมุนไพรเพิ่ม
“ อืม ข้าลืมแน่ะนำเจ้าไป นี่คือว่าที่หลานสาวของข้า โซเฟีย ”
โซเฟียก้มหัวลงเล็กน้อยเป็นเชิงทักทายให้แก่ดาร์กโซล ส่วนดาร์กโซลนั้นยังคงนิ่งเฉยซ่อนใบ้หน้าของมันไว้ใต้เสื้อคลุมเมื่อเช่นเคย
“ ท่านผู้นี้คือ ”
“ มันผู้นี้ก็คือ นักฆ่า ฉายา มือกระบี่ปีศาจ ดาร์กโซลยังไงละ ”
ดาร์กโซลคิดว่าเมื่อโซเฟียได้ยินชื่อของมันละก็ต้องตกใจกลัวแน่
แต่โซเฟียกลับยิ้มให้อย่างเป็นมิตรยิ่งนัก เป็นที่น่าแปลกยิ่งนักที่หญิงสาวคนหนึ่งเมื่อมาอยู่ต่อนักฆ่าเช่นมันกลับยิ้มออกมาได้
“ ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน เพิ่งจะได้เห็นตัวจริงก็วันนี้แหละ ”
โซเฟียกล่าวพร้อมกับจ้องมองไปที่มันอย่างเป็นมิตร ทำให้มันต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ ว่าแต่ท่านปู่ มีดสั้นสังหารเล่า มันไม่ได้มาด้วยหรือ ”
“ มัน มัน มันไม่ได้มาด้วย ”
นักเชิดเงากล่าวออกไปอย่างอดไม่ได้ โซเฟียมีท่าทีเปลี่ยนไปเป็นทุกข์ใจยิ่งนัก
นักเชิดเงาเห็นดังนั้นก็รีบพุดปลอบใจหลานสาว
“ มันย่อมไม่เป็นไรหรอก หรือเจ้าไม่เชื่อใจในฝีมือของมัน ”
“ ข้าเชื่อใจ ”
โซเฟียก้มหน้าตอบอย่างไม่มั่นใจนัก
นักเชิดเงาขณะที่กำลังเริ่มรักษาแผลในแก่ดาร์กโซลนั้นก็กล่าวขึ้นมาว่า
“ เฮ้อ ทำไมถึงเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมาไม่รู้จักจบจักสิ้นเสียทีนะ ”
“ ผู้อาวุโสหมายถึงเรื่องในห่อผ้าใช่หรือไม่ ”
นักเชิดเงาผงกหัว
“ หากมิใช่เพราะของในห่อผ้านั้นแล้ว ย่อมไม่มีทางเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแน่ ”
มันกล่าวถึงตอนนี้ก็เหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้รีบสั่งโซเฟียในทันที
“ เจ้าลองไปค้นดูตัวของชายหนุ่มนั่นสิ ว่าห่อผ้ายังอยู่กับเขาหรือไม่ ! ”
โซเฟียค้นอยู่สักพักก็กลับมาหานักเชิดเงา พร้อมกับส่ายหน้า
“ ห่อผ้าไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาค่ะ ”
“ ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าต้องอยู่ที่ริคแน่นอน แย่แล้ว หวังว่าริคคงจะปลอดภัยนะ ”
สีหน้าของนักเชิดเงาในตอนนี้แสดงให้เห็นว่ากำลังกลุ้มใจอย่างมาก
“ เรื่องราวที่แท้จริงเป็นอย่างไรกันแน่ ผู้อาวุโสพอจะบอกแก่ข้าได้หรือไม่ ”
นักเชิดเงาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหน้าครั้งหนึ่ง
“ ถึงตอนนี้ข้าคงจะต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นให้เจ้าฟังแล้วสินะ ”
“ เมืองเทอรีโน่นั้นเดิมทีเป็นเมืองที่สงบสุขน่าอยู่มาก จนกระทั่งเมื่อห้าปีที่แล้ว เมื่อเงาเมืดได้เริ่มย่างกร่ายเข้ามา มันเริ่มกลืนกินเมื่องนี้เข้าไปอย่างช้าๆ
ตอนนั้นหลังจากเศรษฐีใหญ่มาคัสได้ตายลง ทายาทของมันนามว่า คอนเนอร์ก็ได้สืบทอดมรดกขึ้นมา คอนเนอร์ดูจากภายนอกมันเป็นคนที่โอบอ้อมอารีผู้หนึ่ง ผู้คนในเมืองล้วนให้ความนับถือแก่มัน แต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้ว เบื้องหลังของมันนั้นได้วางแผนการอันชั่วร้ายอย่างหนึ่งขึ้น
และขณะเดียวกันเมื่อห้าปีที่แล้วในตอนนั้น ได้ปรากฏมือสังหารนิรนามขึ้นมาผู้หนึ่ง นามของมันก็คือ พิณล่าวิญญาณ
ไม่มีใครทราบจุดประสงค์ที่แท้จริงของมัน ว่ามันปรากฏตัวขึ้นมาเพื่ออะไรกัน และใครเป็นคนบงการมัน รู้เพียงแค่ใครที่เคยได้ต่อกรกับมันล้วนตายอย่างสงบยิ่งนัก ไม่มีรอยแผลแม้แต่นิดเดียว
ตอนนั้นชื่อเสียงของพิณล่าวิญญาณได้ลือชื่อไปทั่ว ทำให้ยอดฝีมือหลายต่อหลายคนเดินทางมาที่เมืองเทอรีโน่เพื่อตัดสินฝีมือแก่มัน แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถต่อกรกับมันได้เลย
การที่ยอดฝีมือเดินทางมาที่เมืองเทอรีโน่นั้นทำให้ความสงบของเมืองนี้เริ่มเปลี่ยนไป ถึงแม้จะทำให้เศรษฐกิจของเมืองดีขึ้นก็ตาม แต่การฆ่าฟันก็เกิดกันมากขึ้น ”
“ และในตอนนั้นเองได้มีข่าวว่ามีการค้นพบของวิเศษชิ้นหนึ่งขึ้น ของวิเศษที่จะนำมาซึ่งความหายนะของผู้คนอีกมากมาย ทางการได้ทำการเก็บของวิเศษชิ้นนั้นไว้ โดยที่ในที่ประชุมได้มีการโต้เถียงกันเป็นอย่างมากว่า ควรจะทำลายของชิ้นนี้ทิ้งเสีย
แต่ก็ไม่เป็นผล ทางการได้สรุปว่าควรจะเก็บของชิ้นนี้ไว้
ที่ๆทางการนำไปเก็บไว้ก็คือ หอรักษาการณ์ฮาโมเนีย ซึ่งถือว่าเป็นสุดยอดปราการแห่งการเก็บของล้ำค่าต่างๆ หากผู้ใดคิดฝ่าด่านเข้าไปขโมยของในหอรักษาการณ์นี้ละก็ คนผู้นั้นต้องกลายเป็นคนตายผู้หนึ่ง
นั่นเพราะมิเพียงหอนั่นจะมียอดฝีมือรักษาการณ์ไว้มากมาย ยังซ่อนไว้ด้วยกับดักอันตรายต่างๆ มากมาย ”
“ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อพิณล่าวิญญาณ และพรรคพวกมือสังหารของมันประกาศตัวว่าจะแย่งชิงเอาของวิเศษชิ้นนั้นไปให้จงได้ จึงได้เกิดการรวมตัวของเหล่ายอดฝีมือจำนวนมากเพื่อที่จะช่วยกันป้องกันการขโมยของล้ำค่าชิ้นนั้นให้ได้
การรวมตัวในครั้งนั้นเรียกได้ว่าเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่เลยทีเดียว เพราะทุกคนต่างทราบฝีมือของพิณล่าวิญญาณดี เจ้าก็คงเคยได้ยินสินะ ”
ดาร์กโซลพยักหน้าเป็นการยอมรับ มันเองก็เคยได้ยินเรื่องราวเช่นนี้มาเหมือนกัน
“ และในคืนวันนั้นเอง เป็นคืนที่เรื่องราวทุกอย่างได้เกิดขึ้น ! ”
________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น