ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในจักรวาลนี้ มีสิ่งลึกลับต่างๆอีกมากมายที่ไม่เคยได้มีใครรู้ เเม้เเต่ผู้ที่สัมผัสหรือคลุกคลีอยู่กับมันทุกวันก็เถอะ...
ณ ดาวเฟอร์ซินาซที่อยู่ไกลออกไปจากโลกนี้หลายร้อยล้านปีเเสง ที่นี่มีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยอย่างไม่มีดาวดวงไหนเทียบติดได้ ถึงเเม้ว่าจะมีเทคโนโลยีที่สูงล้ำหน้าดาวดวงอื่น เเต่ที่นี่ก็มีธรรมชาติที่สมบูรณ์ ระบบนิเวศน์ยังไม่เสียสมดุล เเละที่เเปลกก็คือ ประชากรส่วนมากบนดาวดวนนี้จะมีเวทมนตร์ เเต่ผู้ที่ไม่มีเวทมนตร์ก็มี เป็นเพียงเเค่หนึ่งในสามเท่านั้น เเละทุกคนก็เป็นคนที่มีจิตใจดี ดาวนี้มีสมญาอีกอย่างหนึ่งว่า โลกเเห่งเกม ที่ได้สมญานี้มาเพราะดาวดวงนี้มีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลาย เเละเป็นดาวที่มีผู้นำสภาพภูมิประเทศไปสร้างเป็นเกมต่างๆมากมาย
ดาวเฟอร์นาซิสมีเมืองที่เจริญที่สุดคือเมือง ฟาราเซีย ที่เมืองนี้ เต็มไปด้วยยวดยานพาหนะที่เเสนจะล้ำยุคค้ำสมัย มีตึกที่สูงเสียดฟ้า เเต่ก็เเทรกไปด้วยธรรมชาติที่เขียวชอุ่ม ภูเขาที่ยังไม่ถูกทำลาย ต้นไม้ยังไม่ถูกตัดไปทำบ้าน สัตว์น้อยใหญ่ก็อยู่ร่วมกับผู้คนอย่างสันติ
ณ อีกดาวดวงหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า ดาวโลก ที่นี่ตรงกันข้ามกับดาว เฟอร์ซินาซ ทุกอย่าง ประชากรไม่มีเวทมนตร์ บางคนก็มีจิตใจโหดร้าย เทคโนโลยีก็มีเเต่ไม่เจริญเท่าดาวเพอร์ซินาซ ธรรมชาติที่ดาวนี้ส่วนใหญ่เสียสมดุลไปเกือบหมดเเล้วต้นไม้ถูกทำลาย สัตว์น้อยใหญ่ก็อยู่กันอย่างหวาดระเเวง เพราะคนส่วนใหญ่ที่ดาวโลกนี้พยายามที่จะเอาชนะธรรมชาติ ทั้งๆที่พวกเขาก็รู้ว่าไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้ สุดท้ายธรรมชาติมันก็ย้อนกลับมาทำร้ายพวกเขาเองนั่นเเหละ ทำให้พวกเขาต้องสูญเสีย พลัดพรากคนที่รัก สูญเสียสิ่งที่ชอบ
ในโลกนี้มีอีกเเผ่นดินต่างๆมากมายเเบ่งเป็นหลายๆประเทศ ที่ประเทศอเมริกา นครลอสเเองเจลิส บ้านของเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองนี้ก็ว่าได้ บ้านนี้เป็นบ้านของครอบครัวเจฟเฟอร์สัน ซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับนาฬิกา บ้านนี้มีลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนอยู่คนหนึ่ง คือ ลีน เจฟเฟอร์สัน
ลีนมีผมสีบลอนด์ ตาสีฟ้เข้มคล้ายทะเลน้ำเเข็ง คิ้วเข้ม หน้าตาคม หน้าตาไม่ค่อยจะเเสดงออกถึงความรู้สึกภายใน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าลีนกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าหากถามนักเรียนในโรงเรียน (โดยเฉพาะพวกสาวๆ) ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักลีน
ลีนนั้นมีเพื่อนบ้างเเต่ก็ไม่เยอะ เพราะลีนไม่ค่อยพูด เป็นคนที่ไม่ถือตัว ไม่ถือชนชั้น ไม่ถือเรื่องฐานะความเป็นอยู่ของคนที่เขาจะคบ ลีนมีมิตรภาพที่ดีให้กับเพื่อนทุกคนเเละเข้าสังคมได้ดี คนที่จะเข้ากับลีนได้นั้น จะต้องเป็นคนที่เขาคบมานาน รู้จักนิสัยใจคอดี
ถึงเเม้ว่าครอบครัวของลีนจะร่ำรวยปานใด ลีนก็ไม่เคยต้องการความร่ำรวยนั้นเลย เขาต้องการความอบอุ่นจากพ่อเเม่มากกว่า ตั้งเเต่ลีนจำความได้ทั้งพ่อเเละเเม่ของเขาก็ไม่เคยอยู่บ้านเกินหนึ่งวันเลย ตอนเช้าก็ออกไปทำงานตั้งเเต่หกโมงเช้า ทิ้งให้ลีนอยู่บ้านกับพ่อบ้านเเละคนงานในบ้าน ทุกๆเช้าก็มีแต่เสียงของพ่อบ้านที่คอยทักเขาเมื่อลงมาจากบันได
\"คุณชายครับ วันนี้จะรับอะไรเป็นอาหารเช้าดีครับ ต้องการไปที่ไหนก็บอกคนขับรถเเล้วกันนะครับ\" หรือไม่ก็
\"คุณชายครับวันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้ก็บอกได้นะครับ\" บางทีก็อาจจะเป็น
\"คุณชายครับวันนี้มีเรียนพิเศษหรือกิจกรรมต้องทำที่ไหนก็บอกนะครับ ผมจะไปสั่งคนขับรถให้\"
เเละก็มีเเต่ประโยคที่ซ้ำๆซากๆทุกๆเช้าที่คอยเป็นเพื่อนเขา
บางวันในตอนเย็นพ่อเเละเเม่ของลีนก็กกลับเร็ว บางวันก็กลับดึก ถ้าวันไหนกลับดึก เขาก็ต้องนั่งทานอาหารเย็นเพียงคนเดียว เเต่ถึงอย่างไรลีนก็ไม่เเคร์อยู่เเล้ว เพราะเขาชินกับสภาพอย่างนี้อยู่เเล้ว
นี่คือต้นเหตุทำให้ลีนเป็นคนเงียบขรึม เก็บตัว มีปัญหาก็มักเก็บไว้คนเดียว ทำให้พ่อเเม่ของลีนไม่เคยรับรู้ถึงปัญหาของเขาเลย
วันนี้ก็เช่นกันเมื่อพ่อเเม่ของลีนกำลังรับประทานอาหารเย็นกันอยู่ ทั้งสองก็ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบของลูกชาย เเต่ลีนก็ตอบเพียงเเค่ว่า
\"ไม่มีครับ...ผมสบายดี\" เมื่ออิ่มเเล้วก็กลับเข้าห้องเลย ทั้งพ่อเเละเเม่ของลีนก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย ว่าลูกมีปัญหาขาดความอบอุ่น เพราะคิดว่าลีนเป็นคนเคร่งขรึมเเละสุขุมมาตั้งเเต่เกิด
รุ่งเช้าของวันต่อมา ลีนตื่นเเต่เช้าด้วยเเสงยามรุ่งอรุณสีทองเเสบตา ที่สาดผ่านหน้าต่างเข้ามาปลุกเขา ตอนนี้ลีนนอนตื่นสายได้เพราะเป็นช่วงปิดเทอมจึงไม่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ กว่าลีนจะตื่นก็ปาเข้าไปเกือบเก้าโมงเเล้ว
\"เฮ้อ! พ่อเเม่คงออกไปทำงานเเล้วซินะ อยู่บ้านคนเดียวอีกละ เซ็งจัง ไปหาเกมเล่นก็ได้\" นี่คือความคิดของลีน ในทุกๆเช้า
วันนี้ก็เหมือนเดิม นั่นคือ ลีนไปนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเล่นเกม ในขณะที่ลีนกำลังเล่นเกมเพลินๆอยู่นั้น ก็เกิดเเสงสว่างจ้าออกมาจากคอมพิวเตอร์จนลีนต้องยกมือขึ้นป้องตา เมื่อเเสงสว่างนั้นจางหายไป ลีนก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์อีกเเล้ว!!
ณ ดาวเฟอร์ซินาซที่อยู่ไกลออกไปจากโลกนี้หลายร้อยล้านปีเเสง ที่นี่มีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยอย่างไม่มีดาวดวงไหนเทียบติดได้ ถึงเเม้ว่าจะมีเทคโนโลยีที่สูงล้ำหน้าดาวดวงอื่น เเต่ที่นี่ก็มีธรรมชาติที่สมบูรณ์ ระบบนิเวศน์ยังไม่เสียสมดุล เเละที่เเปลกก็คือ ประชากรส่วนมากบนดาวดวนนี้จะมีเวทมนตร์ เเต่ผู้ที่ไม่มีเวทมนตร์ก็มี เป็นเพียงเเค่หนึ่งในสามเท่านั้น เเละทุกคนก็เป็นคนที่มีจิตใจดี ดาวนี้มีสมญาอีกอย่างหนึ่งว่า โลกเเห่งเกม ที่ได้สมญานี้มาเพราะดาวดวงนี้มีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลาย เเละเป็นดาวที่มีผู้นำสภาพภูมิประเทศไปสร้างเป็นเกมต่างๆมากมาย
ดาวเฟอร์นาซิสมีเมืองที่เจริญที่สุดคือเมือง ฟาราเซีย ที่เมืองนี้ เต็มไปด้วยยวดยานพาหนะที่เเสนจะล้ำยุคค้ำสมัย มีตึกที่สูงเสียดฟ้า เเต่ก็เเทรกไปด้วยธรรมชาติที่เขียวชอุ่ม ภูเขาที่ยังไม่ถูกทำลาย ต้นไม้ยังไม่ถูกตัดไปทำบ้าน สัตว์น้อยใหญ่ก็อยู่ร่วมกับผู้คนอย่างสันติ
ณ อีกดาวดวงหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า ดาวโลก ที่นี่ตรงกันข้ามกับดาว เฟอร์ซินาซ ทุกอย่าง ประชากรไม่มีเวทมนตร์ บางคนก็มีจิตใจโหดร้าย เทคโนโลยีก็มีเเต่ไม่เจริญเท่าดาวเพอร์ซินาซ ธรรมชาติที่ดาวนี้ส่วนใหญ่เสียสมดุลไปเกือบหมดเเล้วต้นไม้ถูกทำลาย สัตว์น้อยใหญ่ก็อยู่กันอย่างหวาดระเเวง เพราะคนส่วนใหญ่ที่ดาวโลกนี้พยายามที่จะเอาชนะธรรมชาติ ทั้งๆที่พวกเขาก็รู้ว่าไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้ สุดท้ายธรรมชาติมันก็ย้อนกลับมาทำร้ายพวกเขาเองนั่นเเหละ ทำให้พวกเขาต้องสูญเสีย พลัดพรากคนที่รัก สูญเสียสิ่งที่ชอบ
ในโลกนี้มีอีกเเผ่นดินต่างๆมากมายเเบ่งเป็นหลายๆประเทศ ที่ประเทศอเมริกา นครลอสเเองเจลิส บ้านของเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองนี้ก็ว่าได้ บ้านนี้เป็นบ้านของครอบครัวเจฟเฟอร์สัน ซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับนาฬิกา บ้านนี้มีลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนอยู่คนหนึ่ง คือ ลีน เจฟเฟอร์สัน
ลีนมีผมสีบลอนด์ ตาสีฟ้เข้มคล้ายทะเลน้ำเเข็ง คิ้วเข้ม หน้าตาคม หน้าตาไม่ค่อยจะเเสดงออกถึงความรู้สึกภายใน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าลีนกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าหากถามนักเรียนในโรงเรียน (โดยเฉพาะพวกสาวๆ) ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักลีน
ลีนนั้นมีเพื่อนบ้างเเต่ก็ไม่เยอะ เพราะลีนไม่ค่อยพูด เป็นคนที่ไม่ถือตัว ไม่ถือชนชั้น ไม่ถือเรื่องฐานะความเป็นอยู่ของคนที่เขาจะคบ ลีนมีมิตรภาพที่ดีให้กับเพื่อนทุกคนเเละเข้าสังคมได้ดี คนที่จะเข้ากับลีนได้นั้น จะต้องเป็นคนที่เขาคบมานาน รู้จักนิสัยใจคอดี
ถึงเเม้ว่าครอบครัวของลีนจะร่ำรวยปานใด ลีนก็ไม่เคยต้องการความร่ำรวยนั้นเลย เขาต้องการความอบอุ่นจากพ่อเเม่มากกว่า ตั้งเเต่ลีนจำความได้ทั้งพ่อเเละเเม่ของเขาก็ไม่เคยอยู่บ้านเกินหนึ่งวันเลย ตอนเช้าก็ออกไปทำงานตั้งเเต่หกโมงเช้า ทิ้งให้ลีนอยู่บ้านกับพ่อบ้านเเละคนงานในบ้าน ทุกๆเช้าก็มีแต่เสียงของพ่อบ้านที่คอยทักเขาเมื่อลงมาจากบันได
\"คุณชายครับ วันนี้จะรับอะไรเป็นอาหารเช้าดีครับ ต้องการไปที่ไหนก็บอกคนขับรถเเล้วกันนะครับ\" หรือไม่ก็
\"คุณชายครับวันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้ก็บอกได้นะครับ\" บางทีก็อาจจะเป็น
\"คุณชายครับวันนี้มีเรียนพิเศษหรือกิจกรรมต้องทำที่ไหนก็บอกนะครับ ผมจะไปสั่งคนขับรถให้\"
เเละก็มีเเต่ประโยคที่ซ้ำๆซากๆทุกๆเช้าที่คอยเป็นเพื่อนเขา
บางวันในตอนเย็นพ่อเเละเเม่ของลีนก็กกลับเร็ว บางวันก็กลับดึก ถ้าวันไหนกลับดึก เขาก็ต้องนั่งทานอาหารเย็นเพียงคนเดียว เเต่ถึงอย่างไรลีนก็ไม่เเคร์อยู่เเล้ว เพราะเขาชินกับสภาพอย่างนี้อยู่เเล้ว
นี่คือต้นเหตุทำให้ลีนเป็นคนเงียบขรึม เก็บตัว มีปัญหาก็มักเก็บไว้คนเดียว ทำให้พ่อเเม่ของลีนไม่เคยรับรู้ถึงปัญหาของเขาเลย
วันนี้ก็เช่นกันเมื่อพ่อเเม่ของลีนกำลังรับประทานอาหารเย็นกันอยู่ ทั้งสองก็ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบของลูกชาย เเต่ลีนก็ตอบเพียงเเค่ว่า
\"ไม่มีครับ...ผมสบายดี\" เมื่ออิ่มเเล้วก็กลับเข้าห้องเลย ทั้งพ่อเเละเเม่ของลีนก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย ว่าลูกมีปัญหาขาดความอบอุ่น เพราะคิดว่าลีนเป็นคนเคร่งขรึมเเละสุขุมมาตั้งเเต่เกิด
รุ่งเช้าของวันต่อมา ลีนตื่นเเต่เช้าด้วยเเสงยามรุ่งอรุณสีทองเเสบตา ที่สาดผ่านหน้าต่างเข้ามาปลุกเขา ตอนนี้ลีนนอนตื่นสายได้เพราะเป็นช่วงปิดเทอมจึงไม่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ กว่าลีนจะตื่นก็ปาเข้าไปเกือบเก้าโมงเเล้ว
\"เฮ้อ! พ่อเเม่คงออกไปทำงานเเล้วซินะ อยู่บ้านคนเดียวอีกละ เซ็งจัง ไปหาเกมเล่นก็ได้\" นี่คือความคิดของลีน ในทุกๆเช้า
วันนี้ก็เหมือนเดิม นั่นคือ ลีนไปนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเล่นเกม ในขณะที่ลีนกำลังเล่นเกมเพลินๆอยู่นั้น ก็เกิดเเสงสว่างจ้าออกมาจากคอมพิวเตอร์จนลีนต้องยกมือขึ้นป้องตา เมื่อเเสงสว่างนั้นจางหายไป ลีนก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์อีกเเล้ว!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น