Ragnarok Fantasy (RF)

ลำดับตอนที่ #1 : No1 โชคชะตา

    “แกมันไอ้เด็กปีศาจไม่ใช่ลูกชั้น .....ออกไปฉันไม่ต้องการแก!!! ” เสียงตะโกนขับไล่จาก

หญิงคนหนึ่งที่ดังก้องในความทรงจำปลุกWIZERDหนุ่มตื่นขึ้นจากการหลับใหล ท้องฟ้ายามรุ่งสาง

(WIZERD คืออาชีพผู้วิเศษที่เก่งในการใช้เวทกว่า กว่าพวกพ่อมดแม่มด)

อากาศในป่ายามเช้าที่สุดแสนจะสดชื่น แสงอาทิตย์ส่องกระทบผมสีทองของเขา

ดวงตาสีม่วงอมแดงที่แฝงไปด้วยความเย็นชา ใบหน้าที่ดูคมเข้มที่รับกับผิวที่เกลี้ยงเกลา

WIZERDหนุ่ม หาวอย่างเซ็งๆขณะที่นั่งงัวเงียอยู่ใต้ต้นไม้ที่เขานอนอยู่เมื่อสักครู่

ตุบๆๆ!!

เสียงฝีเท้าที่ดูร้อนรน  พร้อมด้วยเสียงขอความช่วยเหลือ และที่รู้สึกว่าจะตรงดิ่ง

มาทางเขาอยู่  WIZERDหนุ่มคิ้วขมวดทันทีเขารีบลุกขึ้น เขาไม่ชอบที่จะมีเรื่องยุ่งยาก

แต่ทว่าเจ้าของเสียงคนนั้นก็โพล่พรวดมาจากพุ่มไม้ข้างหน้าของเขา และเจ้าของเสียงคนนั้นก็วิ่งไปข้างหลังและเอาตัวมุดชายเสื้อคลุมที่ยาวละพื้นของเขา “ปล่อย!” เขาพูดเสียงเย็น แต่เจ้าของเสียงคนนั้นยิ่งดึงเสื้อคลุมของเขาแรงขึ้นจนรู้สึกว่ามันจะรัดขอของเขาเสียแล้ว “ตุบ!!”เสียงเหมือนของหนักตกลงบนพื้น ทำให้เขาต้องหันสายตามมามองก็พบกับ

เจ้าสัตว์ประหลาดตัวสีชมพูใสขนาดยักษ์ โดยปกติแล้วเจ้าตัวPOINGนี้จะตัวเล็กๆ และฝีมือห่วย

แต่เจ้าตัวนี้ขนาดใหญ่มากดูท่าคงจะเป็นหัวหน้าที่ชื่อว่าเจ้าบอสPOING

ถึงเป็นหัวหน้าก็ใช่ว่าจะเก่งลูกน้องเป็นอย่างไรหัวหน้าก็ไม่แตกต่างกัน

“ช่วยด้วย”เสียงอู้อี้ที่อยู่ได้ผ้าคลุมของเขาร้องแต่เบามาก WIZERDหนุ่มทำท่าเซ็งๆ

เขาชี้นิ้วไปที่เจ้าPOINGตัวนั้นและเอ่ยเบาๆว่า “JUPITEL THUNDER” ทันใดนั้นก็มีฟ้าผ่าลงบนเจ้าบอสPOINGตัวนั้นแตกกระจาย “งี่เง่า” WIZERDหนุ่มบ่นพึมพัม

“ขอบคุณนะ”วาจาเอ่ยขอบคุณดังออกมาจากข้างหลัง รู้สึกเหมือนว่าจะยังไม่ยอมออกจากใต้ผ้าคลุม “ออกไป!” WIZERDหนุ่มตวาดใส่ จนเจ้าของเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ดังลั่นป่านั้นออกมา เจ้าของเสียงร้องนั้นเป็นผู้หญิงอายุดูราว 19 -20 ผมของเธอสีดำขลับเหมือนกับดวงตา ผิวขาวสีอมชมพู แต่WIZERDหนุ่มก็เดินหนีไปเธอเดินตามพลางแนะนำตัว “สวัสดียินดีที่ได้รู้จักนะเราชื่อ เอวา ราฟ เป็นพรีส” คำว่าพรีสทำให้เขาสะอึก

เพราะว่าพรีสเป็นอาชีพที่หายาก กว่าจะไปได้ก็นานแถมพวกพรีสฝีมือไม่ใช่กระจอกถึงแม้ ว่าวิชาของพวกเขาจะหนักไปในด้านของการใช้เวทในการชวยเหลือกับปราบ

ปีศาจสายความมืด ทำให้เขาต้องชายหางตามามองพรีสสาวนามเอวา  “นี่ๆ นายชื่ออะไรหรอ?” เอวา ถามWIZERDหนุ่ม ไม่ตอบเขาเร่งความเร็วในการเดิน “นี่ๆ นายไม่ได้เป็นใบ้ใช่ไหม?” เอวาก็ยังเดินตามต่อแต่ก็ไร้คำตอบจากWIZERDหนุ่มเช่นเคย

สาม ชั่วโมงผ่านไป

................................................................

เอวาก็ยังไม่เลิกตาม WIZERDหนุ่มสุดแสนที่จะรำคาญเขาหันมาตะคอกใส่เอวา \"หยุดตาม!\"

\"นายก็ตอบคำถามเราซักทีสิ\"เอวาทำหน้าซื่อใส่\"เอ้า..ตอบมา ชื่ออะไร\"

\"ทีชมิล แล็กฟา\" เขาตอบเสียงเย็นพลางเร่งฝีเท้า แต่ทว่าเอวาก็ยังไม่เลิกตาม

WIZERDหนุ่มทีชมิลหันมาตะคอกใส่อีครั้ง

แต่ เอวาดักหน้าไว้ก่อน\"เราไม่ได้บอกนายซักหน่อยว่าเราถามขอเดียว .. ทีชมิล\"

เธอยิ้มที่มุมปากผิดกับทีชมิลที่คิ้วขมวดหน้าตาบึ้งตึง

\"แล้วนายจะไปใหน\" เอวาตั้งคำถามต่อ \"ข้อสุดท้ายนะ\" เอวาต่อทายให้เพราะรู้สึกว่าทีชมิลจะไม่ตอบ

\"พาย่อน\"เขาตอบสั้นๆ \"ดีจริงๆ ... กำลังหาคนไปพอดีขอตามแล้วกัน\" เอวาตอบด้วยเสียงที่สดใส

พอเอวาตอบกลับอย่างนี้ทำให้ทีชมิลอารมณ์เสียสุดๆ\"อย่าเดินตาม\"เขาเน้นเสียง

และเร่งความเร็วจนดูเหมือนวิ่ง

แต่เอวายังเดินตามแถมยังฮัมเพลงไปด้วยอย่างสบายใจ

เหมือนกับว่าเธอจะยั่วโมโหเขา ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

และเขาจงใจเดินอ้อมเมืองพาย่อน  ไปที่Dungeon (ประมาณว่าเป็นรังปีศาจ)

ที่จริงจุดมุ่งหมายของเขาคือการมาที่นี่อยู่แล้ว ในตอนแรกทีชมิลคิดว่าจะไปพักในเมืองพาย่อนเสียก่อนซักคืน

แล้วค่อยไป แต่เป็นเพราะยัยนี่ทำให้เขาต้องมาที่นี่เลย

เพราะที่นี่มีปีศาจอยู่มากมายยังไงเสียยัยนั่นก็คงเลิกตามแล้วหนีออกมาแถมยังได้แก้เผ็ดคืนด้วย

..........................................................................



โปรดติตามตอนต่อไป  

                           ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ

                                           เขียนครั้งแรกเลยค่ะ