อย่าตายนะเฟริน

ลำดับตอนที่ #1 : ความอายของคาโล

นี่เป็นครั้งแรกคะที่ฉันลองแต่ง  fic  เพราะอยากจะรู้ว่าตัวเองแต่งเป็นยังไง  ผู้คนจะสนใจในเรื่องที่ฉันแต่งมากแค่ไหน

ถ้าหากมีอะไรผิดผลาดเกิดขึ้นขอให้ติชมด้วยนะคะ  เพื่อที่ฉันจะได้นำไปปรับปรุงการแต่งเรื่องให้ดีกว่าเดิม  ถึงจะฝีมือยัง

ไม่เข้าขั้นก็ตามแต่พอมีใจรักคะ  ขอให้เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ  และอย่าลืมเม้นให้ด้วยนะคะ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-



\" ประชุม ประชุมอีกแล้วน่าเบื่อจะตายฉันไม่อยากจะประชุมเลย \" เสียงนี้จะเป็นเสียงใครไม่ได้นอกจาก เฟรินที่กำลังบ่นมาเป็นเวลา 20 นาทีแล้ว



จึงทำให้คิลกับคาโลรำคาญที่ขณะนี้กำลังอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะไม้ \" เลิกบ่นได้แล้วน่ะเฟรินนายจะบ่นไปถึงบ้านเกิดนายรึไง  ฉันกำลังท่องตำหรับ

ตำราอยู่นะเฟ้ย \" แน่นอนตอนนี้เฟรินเริ่มหมดความอดทนแล้ว ( ฟังจากน้ำเสียงเอาน่ะ )



\" บ่นอยู่อย่างนี้ให้เป็นผู้หญิงจะดีกว่า \" ว่าแล้วคาโลก็ถอดแหวนออกจากนิ้วเฟรินแล้วเก็บไว้ที่ตัวเอง



\" นี่คาโลนาเอาแหวนฉันมาเดี๋ยวนี้น่ะ  ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงแบบนี้ โธ่เว๊ย \"



ตุ้บ! โครม! เฟรินกระโดดเข้าหาคาโลแบบถึงตัวต่อตัวที่กำลังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์  ทำให้คาโลหมาดน้ำแข็งถึงกับหน้าแดง

คล้ายนภูเขาไฟระเบิดเพราะหน้าเฟรินไปปะทะกับหน้าคาโลเข้า



\" เอ้อ ฉะ.... ฉะ....  ฉันยังไม่เอาก็ได้แหวนน่ะฝากไว้ที่นายก่อนและกัน \"  น้ำเสียงตะกุกตะกักของเฟรินแสดงถึงอาการอายอย่างถึงที่สุด  และ

คิดอยู่ในใจลึกๆ  \" อย่างนี้ฉันก็หมดความเป็นชายหมดอะดิโธ่! เวรกรรมอะไรวะเนี่ย \"  เฟรินพูดไปคาโลไม่ได้สนใจสักกะติ๊ดเพราะตอนนี้คาโล

อายจนพูดไม่ออกแล้ว



\" ฮ่าๆๆ  เป็นไงละจอมโจรแห่งบารามอสเสียชายให้กับ  คาโล  วาเนบลีแห่ง  คาโนวาล  จนหน้ากลายเป็นภูเขาไฟระเบิดไปแล้ว \"  คิลพูดแซวออก

มาอย่างเคยจนเฟรินต้องกัดฟันกรอดๆๆ



\" หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะเจ้าคิล  ตอนนี้นายมีฉายาเป็นนักฆ่า แต่ประเดี๋ยวนายจะต้องกลายเป็นนักตายซะก่อนละ  และฉันจะไปร่วมงานศพนายทันที \"



คำพูดนี้คิลถึงกับกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดแทบไม่ลงคอ  \" ฉันพูดไปงั้นแหละคิดมากไปได้  นี่มันก็ดึกมากแล้วนอนเถอะ  นายอะกว่าจะตื่นยัยมา \"

ระเบิดใส่นายจนไม่รู้กี่ครั้งแล้วประชุมกี่ที  กี่ทีนายก็มาคนสุดท้ายทุกที  ดูอย่างเจ้าชายน้ำแข็งสิหลับไปตั้งแต่หน้าปะทะหน้ากับนายแล้ว  555 \"



\" ถ้านายพูดย้ำเตือนฉันอีกละก็ฉันจะขย้ำนายให้เป็นชิ้นเลยละคอยดู \"  การพูดของเฟรินครั้งนี้ประสบผลสำเร็จ  ทำให้คิลบ่ายสายตาไปจากเฟริน

มองไปที่หน้าต่าง  แต่ไม่นานคิลก็นอนเสียแล้วปล่อยทิ้งไว้แต่เฟรินเพียงผู้เดียว



\" ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มเสียชายเลยเรา โธ่  โธ่  โธ่  ไม่น่าแย่งแหวนมาจากมันเลย \"  ว่าแล้วไม่นานเฟรินก็เดินไปที่เตียงกำลังจะหลับตาลงแต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

มาจากข้างเตียง  จนเฟรินสะดุ้งโหยง



\" ฝันดี \"  คาโลพูดคำนี้ทำให้เฟรินอายถึงกับหน้าแดงเป็นระลอกสอง



\" เจ้าคาโลเอาอีกแล้วอย่าทำให้ฉันต้องเสียชายไปมากกว่านี้ \"  เฟรินเริ่มโกรธอีกครั้ง  คราวนี้ฮึดฮัดกว่าเดิม  กัดฟันดังกรอดๆ  แต่ก็สามารถสงบจิตสงบใจได้



\" ฉันไม่อยากเอาเรื่องนายอีกหรอกนะฉันง่วงแล้ว  ฮ้าาาาาาาาาาาว \"  พูดจบเฟรินก็หลับตาลงนอนอย่างไม่ค่อยสบายอารมณ์นัก