ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Fellwship o the Broom
“เรื่องราวนี้แต่งขึ้นเพื่อความเฮฮาเท่านั้น
ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาลบหลู่นิยายเรื่องนี้แต่ประการใด
ถ้าข้อความใดกระทบกระเทือนจิตใจแฟนๆท่านใด ผู้แต่งขออภัยมานะที่นี้ด้วย”
***********************************
นี่เป็นเรื่องราวที่กล่าวขานถึง การต่อสู้อันเป็นตำนาน
ที่เล่าขานกันไม่รู้จบในโลกของพ่อมดและแม่มด
เรื่องราวเกี่ยวกับการต่อสู้ของเหล่าเด็กๆผู้กล้าหาญ
ต่อความมืดมิดอันชั่วร้าย
ยามเมื่อชะตากรรมของโลกแห่งเวทย์มนตร์ขึ้นอยู่กับไม้กวาดเพียงด้ามเดียว
ภายในความมืดมิดแห่งพิภพมอร์ดอร์
เสียงแห่งบุคคลที่ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยนามของเขาได้ดังขึ้น
“อำนาจของข้าฟื้นคืนเกือบสมบูรณ์แล้ว
หนึ่งในสิ่งที่ข้าต้องการเพื่อการคืนชีพที่สมบูรณ์ก็คือ ไม้กวาดของข้า The
One Broom” เสียงของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด
“จงไปเหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9 จงไปยังฮอกวอต์ก
จงไปแย่งชิงไม้กวาดของข้ากลับคืนมา”
ประตูของปราสาทแห่งความมืดเปิดออก เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9 ตน
ขี่ไม้กวาดของตนพุ่งทะยานออกจากปราสาท มุ่งสู่โลกภายนอกอันสว่างไสว
เช้าวันเปิดเทอมใหม่ของโรงเรียนฮอกวอต์กที่แฮรี่รอคอยก็มาถึง
หลังจากการคัดสรรเด็กนักเรียนที่เข้าใหม่เสร็จสิ้นลง
เหล่านักเรียนต่างแยกย้ายไปยังบ้านต่างๆ
แต่แล้วก่อนที่ชั่วโมงเรียนแรกของเทอมใหม่จะเริ่มขึ้น
เสียงประกาศก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“Attention Please, Attention Please นักเรียนของฮอกวอต์กทุกคนโปรดทราบ
นี่คือเสียงจากศาสตราจารย์ มัลกอนากอน
ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมกันที่ห้องโถงใหญ่โดยพร้อมเพรียงกัน
และนักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้าน ขอให้นำไม้กวาดของตนไปด้วย”
เมื่อได้ยินดังนั้นแฮรี่ก็รีบฉวยโฟรโบลต์สุดรักของตนไปสมทบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
“นี่เธอสองคนคงไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรอีกใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่
พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าแฮรี่และรอน
“นี่ พูดแบบนี้ เห็นเราสองคนเป็นตัวก่อเรื่องหรือไง” รอน พูดอย่างฉุนๆ
“หรือว่าไม่จริงละ พวกเธอสองคนอยู่ที่ไหน เกิดเรื่องขึ้นที่นั้น
จนคนอ่านเขาจะจับพวกเธอขึ้นทำเนียบตัวซวย ร่วมกับ คินดะอิจิ กับ โคนัน แล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่ ตอกกลับรอน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินจากไป
“ให้ตายเถอะ แฮรี่ฉันอยากเห็นจังเลยว่าผู้ชายที่จะมาหลงชอบยายเฮอร์ไมโอนี่ได้นี่หน้าตาจะเป็นยังไง” รอน พูดอย่างโมโห
แฮรี่จ้องหน้ารอน แล้วเอ่ยขึ้น “ฉันคิดว่าฉันเห็นแล้วนะ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปปล่อยให้รอนยืนงงอยู่คนเดียว
เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กทั้งหมดเข้าไปในห้องโถงของโรงเรียน
จากนั้นศาสตาจารย์มัลกอนากอนก็เรียกให้นักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้านออกมาข้างหน้า
เมื่อแฮรี่เดินออกไปและมองไปรอบๆ
เขาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางลึกลับ
เขาสวมเสื้อที่มีเครื่องหมายของบ้านฮัฟเฟิ้ลพัฟอยู่
แฮรี่จ้องมองคนๆนี้อย่างสงสัย แต่แล้วก็มีใครบางคนสะกิดหลังของเขา
แฮรี่จึงหันกลับไปดูก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
“อ้าว พี่โอเวน เอ้ยไม่ใช่ พี่โอลิเวอร์ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละครับ เอ๊ะ
พี่เพอร์ซี่ กับ พี่เพนนี ด้วย“ แฮรี่เอ่ยทักทาย เหล่ารุ่นพี่ของเขา
“คือช่วงนี้พรีเมียร์ลีกปิดฤดูกาลนะ
พอดีอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แจ้งไปที่ผู้จัดการทีมพี่
ขอตัวมาช่วยงานบางอย่างที่ฮอกวอต์ก พี่ก็เลยมาที่นี่ได้
แต่จะมาคนเดียวมันก็เหงาๆ เลยชวนเพอร์ซี่กับเพนนีมาด้วย” โอลิเวอร์ วู้ด บอกกับแฮรี่
ทันใดนั้น อันบัส ดัมเบิ้ลดอร์ ก็ปรากฏตัวขึ้น
พร้อมกับกล่องเหล็กกล่องใหญ่ใบหนึ่ง มีโซ่อาคมพันโดยรอบอย่างแน่นหนา
เหล่านักเรียนทั้งหลายต่างอุทานกันอื้ออึง
“เอาแหละนักเรียนทุกคนที่ฉันเรียกพวกเธอมารวมกันก็เพราะมีเรื่องสำคัญมากจะแจ้งให้ทุกคนทราบ”
ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวด้วยเสียงดัง จนนักเรียนทั้งหลายพากันเงียบ “ในขณะนี้ได้มีวิกฤตการณ์อันร้ายแรงกำลังย่างกรายมาคุกคามโลกแห่งพ่อมดแม่มดของพวกเราฉันจึงอยากขอแรงพวกเธอเพื่อแก้ไขวิกฤตการณ์นี้”
เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่านักเรียนต่างมองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก
เพอร์ซี่ในฐานะอดีตประธานนักเรียนเดินออกมาถามดัมเบิ้ลดอร์
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือครับ”
“คือเรื่องนี่ถ้าจะเล่าตั้งแต่ต้นมันยืดยาวมาก พวกเธอคงไม่อยากฟัง
ดังนั้นฉันจะเริ่มเล่าละนะ” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าว ก่อนจะเริ่มเล่า
“กาลครั้งหนึ่งมีพ่อมดคนหนึ่ง เขาชอบเล่นควิกดิกส์เป็นชีวิตจิตใจ
แต่ฝีมือของเขาเข้าขั้นห่วยแตก ตกไม้กวาดเป็นประจำ
ด้วยความคับแค้นใจเขาได้เดินทางไปรวบรวมต้นกกพันปีจากสยามประเทศ
แล้วนำมาหล่อหลอมด้วยมนต์ต้องห้ามกลายเป็นสุดยอดไม้กวาดแห่งตำนาน
ประมุขแห่งไม้กวาดทั้งมวลผู้ใดครอบครองไม้กวาดด้ามนี้จะไม่มีวันเล่นควิกดิกส์แพ้เด็ดขาด
และชื่อของไม้กวาดด้ามนั้นก็คือ…”
ดัมเบิ้ลดอร์ หันไปยังกล่องเหล็กที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่อาคม
ก่อนจะเริ่มร่ายมหาเวทย์เพื่อปลดผนึกเวทย์มนตร์ขั้นสูงสุดที่ผนึกกล่องนั้นอยู่
“โอม มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย เอ้า โอมมมม…. เพี้ยง” (คำเตือน
โปรดเต้นประกอบการใช้มหาเวทย์นี้ด้วย)
เมื่อร่ายมหาเวทย์จบ โซ่ที่พันธนาการกล่องเหล็กนั้นก็หลุดออก
ฝากล่องเปิดออกมา
พร้อมๆกับ ที่ดัมเบิ้ลดอร์ประกาศนามของไม้กวาดด้ามนั้น “นี่คือ ไม้กวาดประมุข
The One Broom”
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าทุกคนก็คือ ไม้กวาดด้ามหนึ่ง เปล่งรัศมีเจิดจ้าที่ด้ามจับมีอักขระสามประโยคสลักอยู่
ทันใดนั้นไม้กวาดของเหล่านักกีฬาควิกดิกส์ก็สะบัดตัวหลุดออกจากมือเจ้าของ
พุ่งลงไปปักเบื้องหน้าของ The One Broom
ไม้กวาดทุกด้ามโค้งงอลงราวกับโค้งคำนับให้ The One Broom
“โห นี่มัน เทพไม้กวาดแดนสวรรค์หรือนี่” รอน กล่าว เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า
เหล่านักเรียนทุกคนต่างตกตะลึงต่อภาพที่เห็น โอลิเวอร์ วู้ด
เดินออกมาเบื้องหน้าพร้อมกับพูดอย่างลิงโลด “ยอดไปเลยครับอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แหมมีของดีแบบนี้ก็ไม่ยอมเอาออกมาใช้ตั้งแต่แรก ถ้ามีไม้กวาดด้ามนี้ในการแข่งควิกดิกส์นานาชาติ ทีมควิกดิกส์ของฮอกวอต์กต้องชนะเลิศแน่คราวนี้แหละเจ้า Squall กับ เจ้า Sifer ของโรงเรียนบาลามการ์เด้นจากประเทศญี่ปุ่นมาเยาะเย้ยเราเหมือนเดิมไม่ได้แน่“
“เย็นไว้ก่อน โอลิเวอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวห้ามลูกศิษย์
“เราจะไม่มีวันใช้ไม้กวาดด้ามนี้เด็ดขาด มันจะต้องถูกทำลาย”
“ทำไมละครับ” โอลิเวอร์ วู้ด พูดอย่างเสียดาย
ดัมเบิ้ลดอร์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น “เพราะผู้ที่สร้าง The One Broom ขึ้นมาก็คือ ทอม ริดเดิ้ล”
เมื่อแฮรี่ได้ยินชื่อของผู้สร้าง The One Broom เขาก็อุทานอย่างตกใจ“โวเดอร์มอล์ต”
สิ้นเสียงของแฮรี่ เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กต่างแตกฮือวิ่งหนีออกห่างจากแฮรี่
มีเพียงรอนที่ยังยืนอยู่เคียงข้างแฮรี่
“ไม่ต้องกลัวหรอกพวกเรา ชื่อของเขาไม่น่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิดหรอก” แฮรี่รีบบอกกับทุกคน
นักเรียนทั้งหลายยังไม่มีใครยอมเข้าใกล้แฮรี่
แฮรี่พยายามพูดอีกครั้งก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
“ไม่มีใครกลัวชื่อของเขาหรอก แต่ที่พวกเราวิ่งหนีเธอนะก็เธอผายลมออกมาต่างหากแฮรี่ นี่เธอไปกินอะไรมาน่ะถึงได้เหม็นนรกแตกแบบนี้”
ได้ยินดังนั้น แฮรี่ก็ดมไปรอบๆ พลันก็ได้กลิ่นสุดพรรณาตลบอบอวน “แหวะ
นี่มันตดหลากกลิ่นเลยนี่นา กลิ่นแฮมเบอร์เกอร์ กลิ่นพิซซ่า แหวะ กลิ่นรักแร้แฮเกร็ดด้วย”
เพื่อนนักเรียนต่างพากันมองแฮรี่ด้วยสายตารังเกียจ
แฮรี่รีบแก้ตัวพัลวันแต่ก็ไร้ผล ส่วนรอนยืนผิวปากไม่รู้ไม่ชี้
\"เงียบหน่อย เงียบหน่อย” เสียงของอาจารย์มัลกอนากอน
ดังขึ้นขัดจังหวะความวุ่นวาย เมื่อเหตุการณ์สงบลง หล่อนก็หันมาเฉ่งตัวต้นเหตุ
“มิสเตอร์พ็อตเตอร์ บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เข้าห้องน้ำทุกเช้า แล้วกินผักมากๆ
ท้องจะได้ไม่ผูก ไอ้ตดหลากกลิ่นนี่ คงมาจากไอ้ลูกอมหลากรสแน่นอน
เอาแหละโทษฐานที่เธอสร้างมลภาวะทางอากาศแก่เพื่อนนักเรียน
ตัดคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์ 20 คะแนน”
เสียงโอดครวญจากเด็กบ้านกริฟฟินดอร์ดังระงม
ทั้งหมดจ้องมองแฮรี่อย่างกินเลือดกินเนื้อ แล้วคิดในใจ “เอาอีกแล้ว ไอ้ตัวซวยประจำบ้าน”
แฮรี่ ยืนก้มหน้าอย่างขมขื่น เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ “ผมไม่ได้ตดซักหน่อย ฮืออนาถจริงหนอชีวิตเรา ใครๆก็ไม่รัก”
“ว๊าก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมเป็นแฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้มีชื่อเสียงจริงๆโดนตัดคะแนนเพราะตด นี่คงเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์ฮอกวอต์กเลยนะนี่”เสียงเยาะเย้ยของมัลฟอยดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ดัมเบิ้ลดอร์ก็พูดต่อ “เอาแหละ
ทีนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าทำไมเราถึงใช้ไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้
ส่วนวิกฤตการณ์ที่ฉันพูดถึงตอนต้นก็มาจากไม้กวาดด้ามนี้นั้นแหละ
ไม้กวาดด้ามนี้เป็นหนึ่งใน Item สำคัญที่ใช้ในการคืนชีพของเขา
นี่ก็มีข่าวออกมาแล้วว่า เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9
ได้เดินทางออกจากดินแดนมอร์ดอร์
มุ่งหน้ามายังฮอกวอต์กเพื่อแย่งชิงไม้กวาดด้ามนี้”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ชิงทำลายไม้กวาดด้ามนี้ไปเลยสิครับ” เพอร์ซี่ เสนอแผนการ
ดัมเบิ้ลดอร์ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าทำได้ ฉันคงทำไปนานแล้วละ
ไม้กวาดด้ามนี้ทำจากต้นกกพันปีของสยามประเทศ ทนทานยิ่งกว่ากระเบื้องตราช้าง
แถมมันยังมีอาถรรพ์อีกด้วย”
“อาถรรพ์ยังไงหรือคะ” เฮอร์ไมโอนี่ ร้องถาม
“เอาแหละ ฉันจะแสดงให้ดู” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด ก่อนจะเอื้อมมือไปจับ The One Broom ทันใดนั้น ใบหน้าของดัมเบิ้ลดอร์ก็พลันเหี้ยมเกรียม เขาชู The One Broom
ขึ้นสองมือเหนือศรีษะ พลางตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เทิดทูนทั่วหล้า The One Broom แม้นอิงฟ้าไม่ปรากฏ ใครหาญกล้าสัปประยุทธ์”
ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนในห้องโถงก็คุกเข้าลงคาระวะ ดัมเบิ้ลดอร์ โดยพร้อมเพรียง
ประสานเสียงกันดังลั่น “ท่านประมุขยิ่งใหญ่ เปี่ยมด้วยบุญญาธิการ
ได้ครอบครองอาวุธวิเศษ ขอให้ได้เป็นเจ้ายุทธภพโดยไว”
ผ่านไปสักครู่ ทุกคนก็ตั้งสติได้ เฮอร์ไมโอนี่ เอ่ยขึ้นลอยๆ “ไม่ยักรู้ว่า ฮอกวอต์ก กลายเป็นพรรคฟ้าดินไปซะแล้ว”
ดัมเบิ้ลดอร์ และเหล่าอาจารย์ทั้งหลายพากันหน้าม้าน ดัมเบิ้ลดอร์
พูดอย่างกระดาก “ก็อย่างที่พวกเธอเห็นนี่แหละ ถ้าใครไม่มีบุญพอ
ถ้ามาจับไม้กวาดด้ามนี้ก็จะบ้าๆบอๆไปเลย”
“อย่างนั้น ขอผมลองหน่อยสิครับ” เพอร์ซี่ รีบออกตัว ตามนิสัยชอบเอาหน้า
“เธอแน่ใจนะเพอร์ซี่” ดัมเบิ้ลดอร์ถาม เมื่อเห็นเพอร์ซี่พยักหน้า เขาจึงส่ง
The One Broom ให้เพอร์ซี่จับ The One Broom อยู่ครู่หนึ่ง
เขาก็ชู The One Broom ขึ้นฟ้าแล้วตะโกนดังลั่น “กร็าก ด้วยอำนาจแห่งปราสาทสเกลตัน ข้ามีพลัง กร็าก ฮ่าๆๆๆๆ”
เมื่อเพอร์ซี่ได้สติ เขาก็พบว่าทุกคนต่างจ้องมองเขาอย่างสมเพช เพนาโลพี
ร้องขึ้นด้วยความอดสู “ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นพวกบ้ายอดมนุษย์แบบนี้ เพอร์ซี่เสียสถาบันฟรีเฟคหมด”
จากนั้น เพนาโลพี ก็วิ่งร้องไห้เอามือปิดหน้าออกจากห้องโถงไป
โดยมีเพอร์ซี่วิ่งตามร้องเสียงหลง “กลับมาก่อนเพนนีจ๋า ผมแค่เลอะเลือนชั่ววูบ ยกโทษให้ผมเถอะ Please”
“โห ร้ายกาจจริงๆ ไม้กวาดด้ามนี้ ขนาดทำให้เพอร์ซี่เก็กหลุดได้ กลายเป็น ฮีแมน ไปได้” รอน พูดอย่างแหยงๆ
“เชอะ เจ้าพวกวิลลีย์ ไม่มีบุญพอหรอก มันต้องเลือดบริสุทธิ์แบบผมซี่” มัลฟอย
รีบเสนอหน้า แล้วเดินเข้าไปจับ The One Broom
หลังจากจับ The One Broom ได้สักครู่ แววตาของเขาก็ขวางเหมือนพวกติดยา
หันมามองเฮอร์ไมโอนี่ และ โชแชง ที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันอย่างหื่นกระหาย
“ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท ไอ้เธอมันคือปีศาจหุ่นเซ็กซี่”
จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่สองสาว “อย่างนี้ต้องโดน … อย่างนี้ต้องโดน ….. “
“พลัก บึ๊ก” เสียงของเข่าลอย และ ศอกกลับ ของแฮรี่และรอนกระแทกมัลฟอยกระเด็นไป
เจ็บปางตาย ทั้งสองหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกัน “ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะ”
ทุกคนหันมามองสองหนุ่มเป็นตาเดียว ทั้งสองรู้ว่าผิดท่าเสียแล้ว
รีบตีลูกขรึมกลบเกลื่อน “อืม ร้ายกาจจริงๆ ไม้กวาดด้ามนี้
ขนาดทำให้สัตว์เลือดเย็น อย่างมัลฟอย กลายเป็นไอ้หื่นบ้ากามได้”
“แกว่าใครเป็นสัตว์เลือดเย็น ไอ้หน้าตกกระใช้คาถาไม่เป็น ไอ้แว่นโอบาคอน”
มัลฟอย พูดอย่างเจ็บแค้น หลังจากลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
แฮรี่ถูกพูดจี้ใจดำก็ใช้โฟรโบลต์กระแทกหน้ามัลฟอยจนเลือดกลบปาก
มัลกอนากอนเห็นมัลฟอยเลือดไหลก็ สั่งการไปยังนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ “จินนี่
มาทำแผลให้มัลฟอยหน่อยสิ”
เมื่อเห็นจินนี่เดินเข้ามา คำสอนของตระกูลมัลฟอยก็ผุดขึ้นในหัว
“จำไว้นะเดรกโกพวกเลือดบริสุทธิ์อย่างเรา ต้องเท่ทุกท่า เมื่ออยู่ต่อหน้าหญิง”
มัลฟอยรีบลุกขึ้น พลางกล่าวกับจินนี่ “ไม่จำเป็นหรอกน้องสาว สำหรับลูกผู้ชาย
บาดแผลก็เหมือนเหรียญตราแห่งเกียรติยศ”
ก่อนจะสะบัดตัวกลับไปด้วยมาดเท่สุดชีวิต
“พอกันที ฉันจะครอบครอง The One Broom เอง” เสียงของคนๆหนึ่งดังลั่นขึ้น
พร้อมกับประตูห้องโถงเปิดผางออกมา อาจารย์สเนปเดินเข้าด้วยมาดสุขุม
เสื้อคลุมสีดำปลิวไสว พร้อมกับอินโทรเพลง I don’t want to miss a thing
ของแอโรว์ สมิทธ ดังกระหึ่ม
“แหม มามาดพระเอกมิวสิคเลยนะ เซเรวัส” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด “ก็ดีเหมือนกัน
บางทีเรื่องนี้อาจจะหนักเกินไปสำหรับนักเรียนก็ได้”
สเนป เดินเข้าไปจับ The One Broom อย่างมาดมั่น
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของนักเรียนบ้านสลิธีริน ผ่านไปครู่ใหญ่
ทุกอย่างนิ่งเงียบจนทุกคนแทบหยุดหายใจ ทันใดนั้น
สเนปก็ใช้คาถาเสกผมของตนจากดำยาวสลวย กลายเป็นทรง วี-คัท แดงเถือก
แล้วหันมาพูดกับทุกคนด้วยมาดกวนโอ็ยสุดๆ “ ใครอม โอเล่ ”
จากนั้นสเนป เวอร์ชั่น GTO ก็เต้น แร๊ฟ อย่างมันสุดๆ ชนิด ริดกี้ มาร์ติน
ต้องเรียกพี่ นักเรียนทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เวลาผ่านไป สเนป ก็ได้สติ แต่สายไปเสียแล้ว
นักเรียนทุกคนมองเขาอย่างหมดศรัทธา
เสนป ทนไม่ได้ ใช้คาถาเมกันเต้ ระเบิดตัวเองไปอย่างอดสู
หมดกัน ขนาดสเนปยังถือไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้ คงไม่มีใครอีกแล้วมั้ง”
เหล่านักเรียนพากันถกเถียงวุ่นวาย แฮรี่รู้แล้วว่าได้เวลาของเขาแล้ว
เสียงอินโทรเพลง “หลบหน่อยพระเอกมา” ดังขึ้น
แฮรี่เดินฝ่ากลุ่มเด็กนักเรียนออกมาเบื้องหน้า
ผลักแครปและกอยส์ที่ยืนขวางทางอยู่จนหัวทิ่ม
“ผมขอลองดูหน่อยนะครับ” แฮรี่ กล่าวกับดัมเบิ้ลดอร์
ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆแตกฮือด้วยความหวาดกลัว “เอ้ย เจ้าตัวซวย
มันจะลองแล้วละ งานนี้จะมีคนตายไหมเนี่ย”
แฮรี่หันไปมองนักเรียนคนอื่นอย่างขวางๆ เมื่อดัมเบิ้ลดอร์อนุญาต
เขาก็เอื้อมมือไปจับ The One Broom
ทันทีที่มือของเขากุม The One Broom เอาไว้
โลกรอบข้างก็พลันมืดสนิท The One Broom ในมือของเขาก็พลันมีชีวิต “ยินดีที่ได้พบกับท่านอีกครั้งครับเจ้านาย”
แต่เมื่อเห็นหน้าของแฮรี่ชัดๆ The One Broom ก็อุทานขึ้น “อ้าว ไม่ใช่ท่านทอม ริดเดิ้ล เจ้านายเรานี่หนา หน้าคล้ายกันก็จริง
แต่เจ้านายเราไม่ดูซื่อบื้อแบบนี้หรอก แหวะ ใส่แว่นตาทรงโนบีตะ
แถมมีรอยแผลทุเรศอยู่ที่หน้าผากด้วย ท่าทางเก็บกดลุงป้าไม่รักนี่
ดูเหมือนจะเป็นพวกชอบสาวอายุมากกว่าซะด้วย”
เมื่อโดนใส่เป็นชุด แฮรี่ก็ฉุนกึก “พอได้แล้ว ไม้กวาดบ้าอะไร ปากสุนัขแบบนี้
เอาแหละรีบให้ฉันใช้นายได้แล้ว ถ้าขืนเรื่องมาก ฉันจะให้ภารโรงฟลิกซ์
เอานายไปทำไม้กวาดห้องใต้ดินซะเลย”
“โอ้ว โน จะเอาไม้กวาดไฮคลาส อย่างฉันไปกวาดพื้นได้ไง เค้าไม่ยอมจริงๆด้วย
ขืนทำแบบนั้นเค้าจะไปฟ้องศาลรัฐธรรมนูญให้ป้า เจเค ห้ามแต่งแฮรี่ 5
ปีจริงๆด้วย” The One Broom โอดครวญ “เอาเถอะ
ยังไงนายก็ดูคล้ายเจ้านายฉันมากทีเดียว สงสัยท่านทอม ริดเดิ้ล
ไปปล่อยไข่ทิ้งเอาไว้ละมั้ง”
พูดจบ The One Broom ก็โค้งคำนับให้แฮรี่ พลางกล่าวอย่างนอบน้อม
“ยินดีที่ได้พบท่าน เจ้านายคนใหม่ แฮรี่ พอตเตอร์”
เมื่อแฮรี่ได้ครอบครอง The One Broom นักเรียนทั้งหลายต่างเฮกันลั่น
แล้ววิ่งเข้ามามุงดู The One Broom กัน
“โห งานปราณีตจริงๆ สงสัยเป็นช่างฝีมือชาววังของประเทศไทยแน่
ดูสิมีเครื่องหมาย
Made in Thailand กับ Thailand Best ด้วย โฟรโบสต์ที่ว่าแน่ๆ ชิดซ้ายไปเลย”
มาดามฮู้ด พูดอย่างประทับใจ
“เอ๊ะ ที่ด้ามจับมีตัวอักขระอะไรเขียนอยู่ด้วยนะคะ” โชแชง พูดขึ้น
“มันเป็นอักษรของปีศาจที่แสนชั่วร้ายนะ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะออกเสียงมัน
แต่ถ้าแปลเป็นไทยจะได้ความว่า … “ ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวขึ้น
The One Broom เร็วสุดเดช เบรคอยู่ที่ใจ
The One Broom ใครแซงข้า ต้องปาดกลับ
The One Broom เร็วสุดใจ ตามใครไม่เป็น
สรุปความได้ว่า The One Broom พ่อทุกสถาบัน นั้นเอง
“สงสัย ทอม ริดเดิ้ล นี่เด็กช่างกลเก่าแฮะ” รอน พูดขึ้น “แล้ว The One Broom
มาอยู่ที่อาจารย์ได้ยังไงหรือครับ”
“คืออย่างงี้ เมื่อ ทอม ริดเดิ้ล ได้สร้าง The One Broom ขึ้นมาแล้ว
เขาก็กลายเป็นนักควิกดิกส์ที่เก่งกาจ ต่อมาเขาเกิดปิ้ง ลิลี่ พ็อตเตอร์ขึ้นมา
แต่สาวเจ้าไม่เล่นด้วย เพราะมีแฟนแล้วก็คือ เจมส์ พ็อตเตอร์
ที่เป็นซีกเกอร์บ้านกริฟฟินดอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ พูดถึงอดีต
จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “ดังนั้น ทอม ริดเดิ้ล จึงไปท้า เจมส์ พ็อตเตอร์ ดวล
โดยมี ลิลี่ พ็อตเตอร์ เป็นเดิมพัน และ เจมส์ พ็อตเตอร์ ก็เอาชนะ ทอม ริดเดิ้ล ได้
ทอม ริดเดิ้ลจึงทอดทิ้ง The One Broom ไว้ที่นี่แล้วจากไป”
ได้ยินวีรกรรมของพ่อตน แฮรี่ก็พูดอย่างลิงโลด “พ่อผมขี่ไม้กวาดขับเคี่ยวกับ
ทอม ริดเดิ้ล แล้วเฉือนเอาชนะ คว้าโกลเด้น สนิช ได้ก่อนแบบฉิวเฉียวใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่หรอก แฮรี่ พ่อเธอให้ ลิลี่ พ็อตเตอร์ แอบเอาน้ำส้มผสมสลอด ไปให้ทอม
ริดเดิ้ล ดื่มก่อนแข่งต่างหาก” ดัมเบิ้ลดอร์ เฉลย “ทีนี้พอ
ทั้งสองเร่งความเร็วสุดๆเพื่อไล่กวด โกลเด้น สนิช
เธอคงเดาออกใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น นี่แหละทำให้ ทอม ริดเดิ้ล
อับอายขายหน้าจนหนีออกจากโรงเรียน หันไปเรียนด้านมืดแห่งพลังจากลอร์ดดาร์ทเวเดอร์
จนกลายไปเป็น ลอร์ด โวเดอมอต์ล ยังไงละ”
แฮรี่ ฟังวีรเวรของพ่อตนอย่างคอตก
ขณะที่นักเรียนคนอื่นจ้องมองมาที่แฮรี่เป็นตาเดียว พร้อมกับคิด
“ที่เราต้องมาซวยกันอยู่นี่ ต้นเหตุมาจากพ่อแม่ของไอ้หมอนี่นี่เอง”
“เอาแหละ มาเข้าเรื่องกันได้แล้ว” มัลกอนากอน พูดขึ้น “เราต้องนำ The One Broom
ไปทำลายที่ภูเขาไฟ Crack of Doom ที่ดินแดนมอร์ดอร์
ดังนั้นใครจะอาสาไปกับแฮรี่บ้าง”
นักเรียนทุกคนต่างนิ่งเงียบ สักพัก โอลิเวอร์ วู้ดก็เดินมาที่เบื้องหน้าแฮรี่
แล้วชูไม้กวาดของตน “คลีนสวิฟ ของฉันจะปกป้องนายเอง”
“กรี๊ด พี่โอเวน” เสียงกรี๊ดสลบจากสาวๆบ้านกริฟฟินดอร์ ดังระงม
พร้อมๆกับนักเรียนชายบ้านกริฟฟินดอร์ร้องประสานเสียงเพลง You will never walk alone ดังลั่น
“แต่พี่ต้องติดแข่งกับผีแดง ฤดูกาลหน้าไม่ใช่หรือครับ” แฮรี่ถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ เบ็คแฮม กำลังฟอร์มตก ต้องนั่งยาว
ปล่อยเป็นหน้าที่ของตัวสำรองก็ได้” โอลิเวอร์ พูดให้แฮรี่คลายกังวล
เมื่อได้ตัวแทนจากบ้านกริฟฟินดอร์แล้ว
ต่อมาตัวแทนจากบ้านเรเวนคลอก็เดินออกมาหาแฮรี่
“โคเม็ต ของฉันจะเป็นกำลังให้เธอนะ แฮรี่” โชแชง พูด
เสียงเฮจากหนุ่มๆบ้านเรเวนคลอดังลั่นจนห้องโถงสะเทือน
แต่น่าแปลกที่เสียงที่ดังที่สุดกลับมาจากหนุ่มบ้านกริฟฟินดอร์คนหนึ่ง
ใครกันหนอ
ตัวแทนจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟเดินออกมา เขาก็คือชายลึกลับสวมหน้ากาก
ที่แฮรี่เห็นตอนแรกนั่นเอง
“ไม้กวาดนิรนามของฉัน จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธอเด็ดขาด”
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ กล่าว
เสียงเชียร์จากนักเรียนบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ ดังลั่นขึ้น
ขณะที่พวกเขาพากันถามกันเอง
“หมอนั่นมันใครกันนะ”
เมื่อเห็นว่าบ้านตนถูกปล่อยเกาะเสียแล้ว มัลฟอยจึงจำใจเดินออกไปหาแฮรี่
“ดื่มคนเดียวเหงาจัง” มัลฟอย รีบใช้มุขเบียร์ช้าง “เอาเถอะ ฉัน กับ นิมบัส
2001 ในฐานะตัวแทนบ้านสลิธีริน จะไปกับนายด้วย”
ทันใดนั้น รอน ก็รีบวิ่งเข้าไปหาแฮรี่ “ฉันไปด้วย ฉันไปด้วย”
“แต่นายไม่ใช่นักกีฬาควิกดิกส์นะ แถมไม่มีไม้กวาดด้วย” แฮรี่ พูดขึ้น
“ไม่เอา เค้าจะไปด้วยอะ ไม่งั้นเค้าไม่ยอมด้วย แฮรี่
นายจะทิ้งเค้าหนีไปสวีทกับยายโช ใช่ไหมละ” รอน ดีดดิ้นอย่างอุบาทลูกนัยตา
“โอ๋ โอ๋ นิ่งซะนะคนดี เค้านะไปแค่แป็ปเดียว ก็กลับมาหาตัวได้แล้วละ
มาโวยวายแบบนี้เดี่ยวคนอื่นเค้าก็รู้กันหมดหรอก” แฮรี่ ชักออกอาการหวาน
“พอได้แล้ว จะอ็วก รอน ฉันอนุญาตให้เธอไปได้” ดัมเบิ้ลดอร์ ทนความอุบาทไม่ไหว
เฮอร์ไมโอนี่ เดินเขาไปหาสองหนุ่ม มองตาขวางๆ แล้วพูดขึ้น “แหม
ไม่ยักรู้นะว่าพวกเธอ มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งเกินเพื่อนซะแล้ว”
จากนั้น เฮอร์ไมโอนี่ ก็หันมาหาดัมเบิ้ลดอร์ “หนูขอไปด้วยละกัน
ทีมนี้ยังขาดผู้จัดการทีมไม่ใช่หรือคะ”
ดัมเบิ้ลดอร์ นิ่งคิดแล้วอนุญาต ทันใดนั้นก็มีสองหนุ่มวิ่งออกมาสมทบ
“พวกเราไปด้วย พวกเราไปด้วย แหม เรื่องสนุกๆแบบนี้พลาดได้ไง” เฟร็ดและยอร์ช รีบมายืนข้างๆแฮรี่
ดัมเบิ้ลดอร์ เห็นเช่นนั้น จึงประกาศว่า “เอาแหละ
เมื่อเราได้เหล่าผู้กล้าครบแล้ว ฉันขอประกาศแต่งตั้ง
…กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด… (The Fellowship of the Broom) นะบัดนี้”
และแล้ว กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด ทีมควิกดิกส์ในตำนานของฮอกวอต์ก
ก็ถือกำเนิดขึ้น โดยมีผู้เล่นดังนี้
แฮรี่ พ็อตเตอร์ ……….. ซีกเกอร์
โชแชง ……….. ซีกเกอร์ สำรอง 1
มัลฟอย ……….. ซีกเกอร์ สำรอง 2
โอลิเวอร์ วู๊ด ……….. คีพเปอร์
เฟร็ด และ ยอร์ช ……….. บีทเตอร์
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ ……….. เชสเซอร์
เฮอร์ไมโอนี่ ……….. ผู้จัดการทีม
รอน ……….. เด็กเก็บลูก
เสียงเฮจากนักเรียนฮอกวอต์ก ดังถล่มทลาย ทุกคนต่างโห่ร้องอย่างยินดี “เฮ
มีไอ้พวกโง่ไปตายแทนแล้ว”
“พยายามเข้านะ อย่าไปยอมแพ้เจ้า โฟรโด มันละ Lord นะมีแค่ 3 ภาค แต่เรามีตั้ง
7 สู้เขานะ” เสียงของคุณป้าคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมห้อง ในมือถือ Harry Potter and
the order of phoenix ที่แต่งค้างครึ่งเล่มอยู่
“เพ่ เพ่ ถามหน่อยเหอะ” รอน เข้าไปถาม ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ “ทำไม
พี่ต้องใส่หน้ากากด้วยละ ชื่อแซ่ก็ไม่มี”
“ก็ คนเขียนนะ เขาหาข้อมูลไม่ได้นี่ ว่าจะให้บ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟเป็นใครดี เคยมา
Post ถาม ไอ้คนที่ได้ก็ไม่ดังอีก เดี่ยวคนไม่รู้จัก
ก็เลยตัดปัญหาให้เป็นบรุษลึกลับไปเลย แต่คอยอ่านตอนต่อไปนะ
พี่เนี่ยแหละจะเป๊นอาวุธลับไว้แก้สถานการณ์คับขันละ”
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ เฉลย
“โห คนแต่ง เนี่ย อัจฉริยะจริงๆ” รอน พูดด้วยความทึ่ง
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกังวาลจากฟากฟ้า “พูดได้ดี รอน
บ้านกริฟฟินดอร์เอาไปเลย 200 คะแนน”
เมื่อเห็นเช่นนั้น มัลฟอย เลยรีบประจบประแจงมั่ง “ว้าว
คนเขียนนี่ช่างเก่งกาจฟ้าประทานจริงๆเลย”
แต่ผิดคาดเมื่อเสียงจากฟากฟ้าดังขึ้นอย่างเคืองๆ “ไม่เอาพวกสอพลอ
หักบ้านสลิธีริน 100 คะแนน”
“ตุ๊บ พลัก” เสียงรุ่นพี่บ้านสลิธีริน รุมกระทืบ มัลฟอย ฐานจุ้นไม่เข้าเรื่องดังขึ้น
และแล้ว กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด นำโดย แฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้ครอบครอง The One Broom ก็ออกเดินทางสู่ดินแดนมอร์ดอร์ที่มืดมิดและชั่วร้าย
เบื้องหน้าของพวกเขายังมีอุปสรรคอีกมาก ไม่ว่าจะเป็น
เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์, ศึกชิงรักหักสวาทของเหล่าสมาชิกในทีม, The One Broom ไม้กวาดสุดกวนโอ็ย และ ความสัมพันธ์ลึกลับของเขากับ who you know
สู้เขาต่อไปนะ ………. แฮรี่
The End
ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาลบหลู่นิยายเรื่องนี้แต่ประการใด
ถ้าข้อความใดกระทบกระเทือนจิตใจแฟนๆท่านใด ผู้แต่งขออภัยมานะที่นี้ด้วย”
***********************************
นี่เป็นเรื่องราวที่กล่าวขานถึง การต่อสู้อันเป็นตำนาน
ที่เล่าขานกันไม่รู้จบในโลกของพ่อมดและแม่มด
เรื่องราวเกี่ยวกับการต่อสู้ของเหล่าเด็กๆผู้กล้าหาญ
ต่อความมืดมิดอันชั่วร้าย
ยามเมื่อชะตากรรมของโลกแห่งเวทย์มนตร์ขึ้นอยู่กับไม้กวาดเพียงด้ามเดียว
ภายในความมืดมิดแห่งพิภพมอร์ดอร์
เสียงแห่งบุคคลที่ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยนามของเขาได้ดังขึ้น
“อำนาจของข้าฟื้นคืนเกือบสมบูรณ์แล้ว
หนึ่งในสิ่งที่ข้าต้องการเพื่อการคืนชีพที่สมบูรณ์ก็คือ ไม้กวาดของข้า The
One Broom” เสียงของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด
“จงไปเหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9 จงไปยังฮอกวอต์ก
จงไปแย่งชิงไม้กวาดของข้ากลับคืนมา”
ประตูของปราสาทแห่งความมืดเปิดออก เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9 ตน
ขี่ไม้กวาดของตนพุ่งทะยานออกจากปราสาท มุ่งสู่โลกภายนอกอันสว่างไสว
เช้าวันเปิดเทอมใหม่ของโรงเรียนฮอกวอต์กที่แฮรี่รอคอยก็มาถึง
หลังจากการคัดสรรเด็กนักเรียนที่เข้าใหม่เสร็จสิ้นลง
เหล่านักเรียนต่างแยกย้ายไปยังบ้านต่างๆ
แต่แล้วก่อนที่ชั่วโมงเรียนแรกของเทอมใหม่จะเริ่มขึ้น
เสียงประกาศก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“Attention Please, Attention Please นักเรียนของฮอกวอต์กทุกคนโปรดทราบ
นี่คือเสียงจากศาสตราจารย์ มัลกอนากอน
ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมกันที่ห้องโถงใหญ่โดยพร้อมเพรียงกัน
และนักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้าน ขอให้นำไม้กวาดของตนไปด้วย”
เมื่อได้ยินดังนั้นแฮรี่ก็รีบฉวยโฟรโบลต์สุดรักของตนไปสมทบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
“นี่เธอสองคนคงไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรอีกใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่
พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าแฮรี่และรอน
“นี่ พูดแบบนี้ เห็นเราสองคนเป็นตัวก่อเรื่องหรือไง” รอน พูดอย่างฉุนๆ
“หรือว่าไม่จริงละ พวกเธอสองคนอยู่ที่ไหน เกิดเรื่องขึ้นที่นั้น
จนคนอ่านเขาจะจับพวกเธอขึ้นทำเนียบตัวซวย ร่วมกับ คินดะอิจิ กับ โคนัน แล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่ ตอกกลับรอน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินจากไป
“ให้ตายเถอะ แฮรี่ฉันอยากเห็นจังเลยว่าผู้ชายที่จะมาหลงชอบยายเฮอร์ไมโอนี่ได้นี่หน้าตาจะเป็นยังไง” รอน พูดอย่างโมโห
แฮรี่จ้องหน้ารอน แล้วเอ่ยขึ้น “ฉันคิดว่าฉันเห็นแล้วนะ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปปล่อยให้รอนยืนงงอยู่คนเดียว
เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กทั้งหมดเข้าไปในห้องโถงของโรงเรียน
จากนั้นศาสตาจารย์มัลกอนากอนก็เรียกให้นักกีฬาควิกดิกส์ของทุกบ้านออกมาข้างหน้า
เมื่อแฮรี่เดินออกไปและมองไปรอบๆ
เขาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางลึกลับ
เขาสวมเสื้อที่มีเครื่องหมายของบ้านฮัฟเฟิ้ลพัฟอยู่
แฮรี่จ้องมองคนๆนี้อย่างสงสัย แต่แล้วก็มีใครบางคนสะกิดหลังของเขา
แฮรี่จึงหันกลับไปดูก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
“อ้าว พี่โอเวน เอ้ยไม่ใช่ พี่โอลิเวอร์ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละครับ เอ๊ะ
พี่เพอร์ซี่ กับ พี่เพนนี ด้วย“ แฮรี่เอ่ยทักทาย เหล่ารุ่นพี่ของเขา
“คือช่วงนี้พรีเมียร์ลีกปิดฤดูกาลนะ
พอดีอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แจ้งไปที่ผู้จัดการทีมพี่
ขอตัวมาช่วยงานบางอย่างที่ฮอกวอต์ก พี่ก็เลยมาที่นี่ได้
แต่จะมาคนเดียวมันก็เหงาๆ เลยชวนเพอร์ซี่กับเพนนีมาด้วย” โอลิเวอร์ วู้ด บอกกับแฮรี่
ทันใดนั้น อันบัส ดัมเบิ้ลดอร์ ก็ปรากฏตัวขึ้น
พร้อมกับกล่องเหล็กกล่องใหญ่ใบหนึ่ง มีโซ่อาคมพันโดยรอบอย่างแน่นหนา
เหล่านักเรียนทั้งหลายต่างอุทานกันอื้ออึง
“เอาแหละนักเรียนทุกคนที่ฉันเรียกพวกเธอมารวมกันก็เพราะมีเรื่องสำคัญมากจะแจ้งให้ทุกคนทราบ”
ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวด้วยเสียงดัง จนนักเรียนทั้งหลายพากันเงียบ “ในขณะนี้ได้มีวิกฤตการณ์อันร้ายแรงกำลังย่างกรายมาคุกคามโลกแห่งพ่อมดแม่มดของพวกเราฉันจึงอยากขอแรงพวกเธอเพื่อแก้ไขวิกฤตการณ์นี้”
เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่านักเรียนต่างมองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก
เพอร์ซี่ในฐานะอดีตประธานนักเรียนเดินออกมาถามดัมเบิ้ลดอร์
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือครับ”
“คือเรื่องนี่ถ้าจะเล่าตั้งแต่ต้นมันยืดยาวมาก พวกเธอคงไม่อยากฟัง
ดังนั้นฉันจะเริ่มเล่าละนะ” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าว ก่อนจะเริ่มเล่า
“กาลครั้งหนึ่งมีพ่อมดคนหนึ่ง เขาชอบเล่นควิกดิกส์เป็นชีวิตจิตใจ
แต่ฝีมือของเขาเข้าขั้นห่วยแตก ตกไม้กวาดเป็นประจำ
ด้วยความคับแค้นใจเขาได้เดินทางไปรวบรวมต้นกกพันปีจากสยามประเทศ
แล้วนำมาหล่อหลอมด้วยมนต์ต้องห้ามกลายเป็นสุดยอดไม้กวาดแห่งตำนาน
ประมุขแห่งไม้กวาดทั้งมวลผู้ใดครอบครองไม้กวาดด้ามนี้จะไม่มีวันเล่นควิกดิกส์แพ้เด็ดขาด
และชื่อของไม้กวาดด้ามนั้นก็คือ…”
ดัมเบิ้ลดอร์ หันไปยังกล่องเหล็กที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่อาคม
ก่อนจะเริ่มร่ายมหาเวทย์เพื่อปลดผนึกเวทย์มนตร์ขั้นสูงสุดที่ผนึกกล่องนั้นอยู่
“โอม มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย เอ้า โอมมมม…. เพี้ยง” (คำเตือน
โปรดเต้นประกอบการใช้มหาเวทย์นี้ด้วย)
เมื่อร่ายมหาเวทย์จบ โซ่ที่พันธนาการกล่องเหล็กนั้นก็หลุดออก
ฝากล่องเปิดออกมา
พร้อมๆกับ ที่ดัมเบิ้ลดอร์ประกาศนามของไม้กวาดด้ามนั้น “นี่คือ ไม้กวาดประมุข
The One Broom”
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าทุกคนก็คือ ไม้กวาดด้ามหนึ่ง เปล่งรัศมีเจิดจ้าที่ด้ามจับมีอักขระสามประโยคสลักอยู่
ทันใดนั้นไม้กวาดของเหล่านักกีฬาควิกดิกส์ก็สะบัดตัวหลุดออกจากมือเจ้าของ
พุ่งลงไปปักเบื้องหน้าของ The One Broom
ไม้กวาดทุกด้ามโค้งงอลงราวกับโค้งคำนับให้ The One Broom
“โห นี่มัน เทพไม้กวาดแดนสวรรค์หรือนี่” รอน กล่าว เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า
เหล่านักเรียนทุกคนต่างตกตะลึงต่อภาพที่เห็น โอลิเวอร์ วู้ด
เดินออกมาเบื้องหน้าพร้อมกับพูดอย่างลิงโลด “ยอดไปเลยครับอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์แหมมีของดีแบบนี้ก็ไม่ยอมเอาออกมาใช้ตั้งแต่แรก ถ้ามีไม้กวาดด้ามนี้ในการแข่งควิกดิกส์นานาชาติ ทีมควิกดิกส์ของฮอกวอต์กต้องชนะเลิศแน่คราวนี้แหละเจ้า Squall กับ เจ้า Sifer ของโรงเรียนบาลามการ์เด้นจากประเทศญี่ปุ่นมาเยาะเย้ยเราเหมือนเดิมไม่ได้แน่“
“เย็นไว้ก่อน โอลิเวอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวห้ามลูกศิษย์
“เราจะไม่มีวันใช้ไม้กวาดด้ามนี้เด็ดขาด มันจะต้องถูกทำลาย”
“ทำไมละครับ” โอลิเวอร์ วู้ด พูดอย่างเสียดาย
ดัมเบิ้ลดอร์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น “เพราะผู้ที่สร้าง The One Broom ขึ้นมาก็คือ ทอม ริดเดิ้ล”
เมื่อแฮรี่ได้ยินชื่อของผู้สร้าง The One Broom เขาก็อุทานอย่างตกใจ“โวเดอร์มอล์ต”
สิ้นเสียงของแฮรี่ เหล่านักเรียนของฮอกวอต์กต่างแตกฮือวิ่งหนีออกห่างจากแฮรี่
มีเพียงรอนที่ยังยืนอยู่เคียงข้างแฮรี่
“ไม่ต้องกลัวหรอกพวกเรา ชื่อของเขาไม่น่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิดหรอก” แฮรี่รีบบอกกับทุกคน
นักเรียนทั้งหลายยังไม่มีใครยอมเข้าใกล้แฮรี่
แฮรี่พยายามพูดอีกครั้งก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
“ไม่มีใครกลัวชื่อของเขาหรอก แต่ที่พวกเราวิ่งหนีเธอนะก็เธอผายลมออกมาต่างหากแฮรี่ นี่เธอไปกินอะไรมาน่ะถึงได้เหม็นนรกแตกแบบนี้”
ได้ยินดังนั้น แฮรี่ก็ดมไปรอบๆ พลันก็ได้กลิ่นสุดพรรณาตลบอบอวน “แหวะ
นี่มันตดหลากกลิ่นเลยนี่นา กลิ่นแฮมเบอร์เกอร์ กลิ่นพิซซ่า แหวะ กลิ่นรักแร้แฮเกร็ดด้วย”
เพื่อนนักเรียนต่างพากันมองแฮรี่ด้วยสายตารังเกียจ
แฮรี่รีบแก้ตัวพัลวันแต่ก็ไร้ผล ส่วนรอนยืนผิวปากไม่รู้ไม่ชี้
\"เงียบหน่อย เงียบหน่อย” เสียงของอาจารย์มัลกอนากอน
ดังขึ้นขัดจังหวะความวุ่นวาย เมื่อเหตุการณ์สงบลง หล่อนก็หันมาเฉ่งตัวต้นเหตุ
“มิสเตอร์พ็อตเตอร์ บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เข้าห้องน้ำทุกเช้า แล้วกินผักมากๆ
ท้องจะได้ไม่ผูก ไอ้ตดหลากกลิ่นนี่ คงมาจากไอ้ลูกอมหลากรสแน่นอน
เอาแหละโทษฐานที่เธอสร้างมลภาวะทางอากาศแก่เพื่อนนักเรียน
ตัดคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์ 20 คะแนน”
เสียงโอดครวญจากเด็กบ้านกริฟฟินดอร์ดังระงม
ทั้งหมดจ้องมองแฮรี่อย่างกินเลือดกินเนื้อ แล้วคิดในใจ “เอาอีกแล้ว ไอ้ตัวซวยประจำบ้าน”
แฮรี่ ยืนก้มหน้าอย่างขมขื่น เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ “ผมไม่ได้ตดซักหน่อย ฮืออนาถจริงหนอชีวิตเรา ใครๆก็ไม่รัก”
“ว๊าก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมเป็นแฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้มีชื่อเสียงจริงๆโดนตัดคะแนนเพราะตด นี่คงเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์ฮอกวอต์กเลยนะนี่”เสียงเยาะเย้ยของมัลฟอยดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ดัมเบิ้ลดอร์ก็พูดต่อ “เอาแหละ
ทีนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าทำไมเราถึงใช้ไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้
ส่วนวิกฤตการณ์ที่ฉันพูดถึงตอนต้นก็มาจากไม้กวาดด้ามนี้นั้นแหละ
ไม้กวาดด้ามนี้เป็นหนึ่งใน Item สำคัญที่ใช้ในการคืนชีพของเขา
นี่ก็มีข่าวออกมาแล้วว่า เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์ทั้ง 9
ได้เดินทางออกจากดินแดนมอร์ดอร์
มุ่งหน้ามายังฮอกวอต์กเพื่อแย่งชิงไม้กวาดด้ามนี้”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ชิงทำลายไม้กวาดด้ามนี้ไปเลยสิครับ” เพอร์ซี่ เสนอแผนการ
ดัมเบิ้ลดอร์ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าทำได้ ฉันคงทำไปนานแล้วละ
ไม้กวาดด้ามนี้ทำจากต้นกกพันปีของสยามประเทศ ทนทานยิ่งกว่ากระเบื้องตราช้าง
แถมมันยังมีอาถรรพ์อีกด้วย”
“อาถรรพ์ยังไงหรือคะ” เฮอร์ไมโอนี่ ร้องถาม
“เอาแหละ ฉันจะแสดงให้ดู” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด ก่อนจะเอื้อมมือไปจับ The One Broom ทันใดนั้น ใบหน้าของดัมเบิ้ลดอร์ก็พลันเหี้ยมเกรียม เขาชู The One Broom
ขึ้นสองมือเหนือศรีษะ พลางตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เทิดทูนทั่วหล้า The One Broom แม้นอิงฟ้าไม่ปรากฏ ใครหาญกล้าสัปประยุทธ์”
ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนในห้องโถงก็คุกเข้าลงคาระวะ ดัมเบิ้ลดอร์ โดยพร้อมเพรียง
ประสานเสียงกันดังลั่น “ท่านประมุขยิ่งใหญ่ เปี่ยมด้วยบุญญาธิการ
ได้ครอบครองอาวุธวิเศษ ขอให้ได้เป็นเจ้ายุทธภพโดยไว”
ผ่านไปสักครู่ ทุกคนก็ตั้งสติได้ เฮอร์ไมโอนี่ เอ่ยขึ้นลอยๆ “ไม่ยักรู้ว่า ฮอกวอต์ก กลายเป็นพรรคฟ้าดินไปซะแล้ว”
ดัมเบิ้ลดอร์ และเหล่าอาจารย์ทั้งหลายพากันหน้าม้าน ดัมเบิ้ลดอร์
พูดอย่างกระดาก “ก็อย่างที่พวกเธอเห็นนี่แหละ ถ้าใครไม่มีบุญพอ
ถ้ามาจับไม้กวาดด้ามนี้ก็จะบ้าๆบอๆไปเลย”
“อย่างนั้น ขอผมลองหน่อยสิครับ” เพอร์ซี่ รีบออกตัว ตามนิสัยชอบเอาหน้า
“เธอแน่ใจนะเพอร์ซี่” ดัมเบิ้ลดอร์ถาม เมื่อเห็นเพอร์ซี่พยักหน้า เขาจึงส่ง
The One Broom ให้เพอร์ซี่จับ The One Broom อยู่ครู่หนึ่ง
เขาก็ชู The One Broom ขึ้นฟ้าแล้วตะโกนดังลั่น “กร็าก ด้วยอำนาจแห่งปราสาทสเกลตัน ข้ามีพลัง กร็าก ฮ่าๆๆๆๆ”
เมื่อเพอร์ซี่ได้สติ เขาก็พบว่าทุกคนต่างจ้องมองเขาอย่างสมเพช เพนาโลพี
ร้องขึ้นด้วยความอดสู “ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นพวกบ้ายอดมนุษย์แบบนี้ เพอร์ซี่เสียสถาบันฟรีเฟคหมด”
จากนั้น เพนาโลพี ก็วิ่งร้องไห้เอามือปิดหน้าออกจากห้องโถงไป
โดยมีเพอร์ซี่วิ่งตามร้องเสียงหลง “กลับมาก่อนเพนนีจ๋า ผมแค่เลอะเลือนชั่ววูบ ยกโทษให้ผมเถอะ Please”
“โห ร้ายกาจจริงๆ ไม้กวาดด้ามนี้ ขนาดทำให้เพอร์ซี่เก็กหลุดได้ กลายเป็น ฮีแมน ไปได้” รอน พูดอย่างแหยงๆ
“เชอะ เจ้าพวกวิลลีย์ ไม่มีบุญพอหรอก มันต้องเลือดบริสุทธิ์แบบผมซี่” มัลฟอย
รีบเสนอหน้า แล้วเดินเข้าไปจับ The One Broom
หลังจากจับ The One Broom ได้สักครู่ แววตาของเขาก็ขวางเหมือนพวกติดยา
หันมามองเฮอร์ไมโอนี่ และ โชแชง ที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันอย่างหื่นกระหาย
“ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท ไอ้เธอมันคือปีศาจหุ่นเซ็กซี่”
จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่สองสาว “อย่างนี้ต้องโดน … อย่างนี้ต้องโดน ….. “
“พลัก บึ๊ก” เสียงของเข่าลอย และ ศอกกลับ ของแฮรี่และรอนกระแทกมัลฟอยกระเด็นไป
เจ็บปางตาย ทั้งสองหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกัน “ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะ”
ทุกคนหันมามองสองหนุ่มเป็นตาเดียว ทั้งสองรู้ว่าผิดท่าเสียแล้ว
รีบตีลูกขรึมกลบเกลื่อน “อืม ร้ายกาจจริงๆ ไม้กวาดด้ามนี้
ขนาดทำให้สัตว์เลือดเย็น อย่างมัลฟอย กลายเป็นไอ้หื่นบ้ากามได้”
“แกว่าใครเป็นสัตว์เลือดเย็น ไอ้หน้าตกกระใช้คาถาไม่เป็น ไอ้แว่นโอบาคอน”
มัลฟอย พูดอย่างเจ็บแค้น หลังจากลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
แฮรี่ถูกพูดจี้ใจดำก็ใช้โฟรโบลต์กระแทกหน้ามัลฟอยจนเลือดกลบปาก
มัลกอนากอนเห็นมัลฟอยเลือดไหลก็ สั่งการไปยังนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ “จินนี่
มาทำแผลให้มัลฟอยหน่อยสิ”
เมื่อเห็นจินนี่เดินเข้ามา คำสอนของตระกูลมัลฟอยก็ผุดขึ้นในหัว
“จำไว้นะเดรกโกพวกเลือดบริสุทธิ์อย่างเรา ต้องเท่ทุกท่า เมื่ออยู่ต่อหน้าหญิง”
มัลฟอยรีบลุกขึ้น พลางกล่าวกับจินนี่ “ไม่จำเป็นหรอกน้องสาว สำหรับลูกผู้ชาย
บาดแผลก็เหมือนเหรียญตราแห่งเกียรติยศ”
ก่อนจะสะบัดตัวกลับไปด้วยมาดเท่สุดชีวิต
“พอกันที ฉันจะครอบครอง The One Broom เอง” เสียงของคนๆหนึ่งดังลั่นขึ้น
พร้อมกับประตูห้องโถงเปิดผางออกมา อาจารย์สเนปเดินเข้าด้วยมาดสุขุม
เสื้อคลุมสีดำปลิวไสว พร้อมกับอินโทรเพลง I don’t want to miss a thing
ของแอโรว์ สมิทธ ดังกระหึ่ม
“แหม มามาดพระเอกมิวสิคเลยนะ เซเรวัส” ดัมเบิ้ลดอร์ พูด “ก็ดีเหมือนกัน
บางทีเรื่องนี้อาจจะหนักเกินไปสำหรับนักเรียนก็ได้”
สเนป เดินเข้าไปจับ The One Broom อย่างมาดมั่น
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของนักเรียนบ้านสลิธีริน ผ่านไปครู่ใหญ่
ทุกอย่างนิ่งเงียบจนทุกคนแทบหยุดหายใจ ทันใดนั้น
สเนปก็ใช้คาถาเสกผมของตนจากดำยาวสลวย กลายเป็นทรง วี-คัท แดงเถือก
แล้วหันมาพูดกับทุกคนด้วยมาดกวนโอ็ยสุดๆ “ ใครอม โอเล่ ”
จากนั้นสเนป เวอร์ชั่น GTO ก็เต้น แร๊ฟ อย่างมันสุดๆ ชนิด ริดกี้ มาร์ติน
ต้องเรียกพี่ นักเรียนทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เวลาผ่านไป สเนป ก็ได้สติ แต่สายไปเสียแล้ว
นักเรียนทุกคนมองเขาอย่างหมดศรัทธา
เสนป ทนไม่ได้ ใช้คาถาเมกันเต้ ระเบิดตัวเองไปอย่างอดสู
หมดกัน ขนาดสเนปยังถือไม้กวาดด้ามนี้ไม่ได้ คงไม่มีใครอีกแล้วมั้ง”
เหล่านักเรียนพากันถกเถียงวุ่นวาย แฮรี่รู้แล้วว่าได้เวลาของเขาแล้ว
เสียงอินโทรเพลง “หลบหน่อยพระเอกมา” ดังขึ้น
แฮรี่เดินฝ่ากลุ่มเด็กนักเรียนออกมาเบื้องหน้า
ผลักแครปและกอยส์ที่ยืนขวางทางอยู่จนหัวทิ่ม
“ผมขอลองดูหน่อยนะครับ” แฮรี่ กล่าวกับดัมเบิ้ลดอร์
ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆแตกฮือด้วยความหวาดกลัว “เอ้ย เจ้าตัวซวย
มันจะลองแล้วละ งานนี้จะมีคนตายไหมเนี่ย”
แฮรี่หันไปมองนักเรียนคนอื่นอย่างขวางๆ เมื่อดัมเบิ้ลดอร์อนุญาต
เขาก็เอื้อมมือไปจับ The One Broom
ทันทีที่มือของเขากุม The One Broom เอาไว้
โลกรอบข้างก็พลันมืดสนิท The One Broom ในมือของเขาก็พลันมีชีวิต “ยินดีที่ได้พบกับท่านอีกครั้งครับเจ้านาย”
แต่เมื่อเห็นหน้าของแฮรี่ชัดๆ The One Broom ก็อุทานขึ้น “อ้าว ไม่ใช่ท่านทอม ริดเดิ้ล เจ้านายเรานี่หนา หน้าคล้ายกันก็จริง
แต่เจ้านายเราไม่ดูซื่อบื้อแบบนี้หรอก แหวะ ใส่แว่นตาทรงโนบีตะ
แถมมีรอยแผลทุเรศอยู่ที่หน้าผากด้วย ท่าทางเก็บกดลุงป้าไม่รักนี่
ดูเหมือนจะเป็นพวกชอบสาวอายุมากกว่าซะด้วย”
เมื่อโดนใส่เป็นชุด แฮรี่ก็ฉุนกึก “พอได้แล้ว ไม้กวาดบ้าอะไร ปากสุนัขแบบนี้
เอาแหละรีบให้ฉันใช้นายได้แล้ว ถ้าขืนเรื่องมาก ฉันจะให้ภารโรงฟลิกซ์
เอานายไปทำไม้กวาดห้องใต้ดินซะเลย”
“โอ้ว โน จะเอาไม้กวาดไฮคลาส อย่างฉันไปกวาดพื้นได้ไง เค้าไม่ยอมจริงๆด้วย
ขืนทำแบบนั้นเค้าจะไปฟ้องศาลรัฐธรรมนูญให้ป้า เจเค ห้ามแต่งแฮรี่ 5
ปีจริงๆด้วย” The One Broom โอดครวญ “เอาเถอะ
ยังไงนายก็ดูคล้ายเจ้านายฉันมากทีเดียว สงสัยท่านทอม ริดเดิ้ล
ไปปล่อยไข่ทิ้งเอาไว้ละมั้ง”
พูดจบ The One Broom ก็โค้งคำนับให้แฮรี่ พลางกล่าวอย่างนอบน้อม
“ยินดีที่ได้พบท่าน เจ้านายคนใหม่ แฮรี่ พอตเตอร์”
เมื่อแฮรี่ได้ครอบครอง The One Broom นักเรียนทั้งหลายต่างเฮกันลั่น
แล้ววิ่งเข้ามามุงดู The One Broom กัน
“โห งานปราณีตจริงๆ สงสัยเป็นช่างฝีมือชาววังของประเทศไทยแน่
ดูสิมีเครื่องหมาย
Made in Thailand กับ Thailand Best ด้วย โฟรโบสต์ที่ว่าแน่ๆ ชิดซ้ายไปเลย”
มาดามฮู้ด พูดอย่างประทับใจ
“เอ๊ะ ที่ด้ามจับมีตัวอักขระอะไรเขียนอยู่ด้วยนะคะ” โชแชง พูดขึ้น
“มันเป็นอักษรของปีศาจที่แสนชั่วร้ายนะ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะออกเสียงมัน
แต่ถ้าแปลเป็นไทยจะได้ความว่า … “ ดัมเบิ้ลดอร์ กล่าวขึ้น
The One Broom เร็วสุดเดช เบรคอยู่ที่ใจ
The One Broom ใครแซงข้า ต้องปาดกลับ
The One Broom เร็วสุดใจ ตามใครไม่เป็น
สรุปความได้ว่า The One Broom พ่อทุกสถาบัน นั้นเอง
“สงสัย ทอม ริดเดิ้ล นี่เด็กช่างกลเก่าแฮะ” รอน พูดขึ้น “แล้ว The One Broom
มาอยู่ที่อาจารย์ได้ยังไงหรือครับ”
“คืออย่างงี้ เมื่อ ทอม ริดเดิ้ล ได้สร้าง The One Broom ขึ้นมาแล้ว
เขาก็กลายเป็นนักควิกดิกส์ที่เก่งกาจ ต่อมาเขาเกิดปิ้ง ลิลี่ พ็อตเตอร์ขึ้นมา
แต่สาวเจ้าไม่เล่นด้วย เพราะมีแฟนแล้วก็คือ เจมส์ พ็อตเตอร์
ที่เป็นซีกเกอร์บ้านกริฟฟินดอร์” ดัมเบิ้ลดอร์ พูดถึงอดีต
จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “ดังนั้น ทอม ริดเดิ้ล จึงไปท้า เจมส์ พ็อตเตอร์ ดวล
โดยมี ลิลี่ พ็อตเตอร์ เป็นเดิมพัน และ เจมส์ พ็อตเตอร์ ก็เอาชนะ ทอม ริดเดิ้ล ได้
ทอม ริดเดิ้ลจึงทอดทิ้ง The One Broom ไว้ที่นี่แล้วจากไป”
ได้ยินวีรกรรมของพ่อตน แฮรี่ก็พูดอย่างลิงโลด “พ่อผมขี่ไม้กวาดขับเคี่ยวกับ
ทอม ริดเดิ้ล แล้วเฉือนเอาชนะ คว้าโกลเด้น สนิช ได้ก่อนแบบฉิวเฉียวใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่หรอก แฮรี่ พ่อเธอให้ ลิลี่ พ็อตเตอร์ แอบเอาน้ำส้มผสมสลอด ไปให้ทอม
ริดเดิ้ล ดื่มก่อนแข่งต่างหาก” ดัมเบิ้ลดอร์ เฉลย “ทีนี้พอ
ทั้งสองเร่งความเร็วสุดๆเพื่อไล่กวด โกลเด้น สนิช
เธอคงเดาออกใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น นี่แหละทำให้ ทอม ริดเดิ้ล
อับอายขายหน้าจนหนีออกจากโรงเรียน หันไปเรียนด้านมืดแห่งพลังจากลอร์ดดาร์ทเวเดอร์
จนกลายไปเป็น ลอร์ด โวเดอมอต์ล ยังไงละ”
แฮรี่ ฟังวีรเวรของพ่อตนอย่างคอตก
ขณะที่นักเรียนคนอื่นจ้องมองมาที่แฮรี่เป็นตาเดียว พร้อมกับคิด
“ที่เราต้องมาซวยกันอยู่นี่ ต้นเหตุมาจากพ่อแม่ของไอ้หมอนี่นี่เอง”
“เอาแหละ มาเข้าเรื่องกันได้แล้ว” มัลกอนากอน พูดขึ้น “เราต้องนำ The One Broom
ไปทำลายที่ภูเขาไฟ Crack of Doom ที่ดินแดนมอร์ดอร์
ดังนั้นใครจะอาสาไปกับแฮรี่บ้าง”
นักเรียนทุกคนต่างนิ่งเงียบ สักพัก โอลิเวอร์ วู้ดก็เดินมาที่เบื้องหน้าแฮรี่
แล้วชูไม้กวาดของตน “คลีนสวิฟ ของฉันจะปกป้องนายเอง”
“กรี๊ด พี่โอเวน” เสียงกรี๊ดสลบจากสาวๆบ้านกริฟฟินดอร์ ดังระงม
พร้อมๆกับนักเรียนชายบ้านกริฟฟินดอร์ร้องประสานเสียงเพลง You will never walk alone ดังลั่น
“แต่พี่ต้องติดแข่งกับผีแดง ฤดูกาลหน้าไม่ใช่หรือครับ” แฮรี่ถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ เบ็คแฮม กำลังฟอร์มตก ต้องนั่งยาว
ปล่อยเป็นหน้าที่ของตัวสำรองก็ได้” โอลิเวอร์ พูดให้แฮรี่คลายกังวล
เมื่อได้ตัวแทนจากบ้านกริฟฟินดอร์แล้ว
ต่อมาตัวแทนจากบ้านเรเวนคลอก็เดินออกมาหาแฮรี่
“โคเม็ต ของฉันจะเป็นกำลังให้เธอนะ แฮรี่” โชแชง พูด
เสียงเฮจากหนุ่มๆบ้านเรเวนคลอดังลั่นจนห้องโถงสะเทือน
แต่น่าแปลกที่เสียงที่ดังที่สุดกลับมาจากหนุ่มบ้านกริฟฟินดอร์คนหนึ่ง
ใครกันหนอ
ตัวแทนจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟเดินออกมา เขาก็คือชายลึกลับสวมหน้ากาก
ที่แฮรี่เห็นตอนแรกนั่นเอง
“ไม้กวาดนิรนามของฉัน จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธอเด็ดขาด”
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ กล่าว
เสียงเชียร์จากนักเรียนบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ ดังลั่นขึ้น
ขณะที่พวกเขาพากันถามกันเอง
“หมอนั่นมันใครกันนะ”
เมื่อเห็นว่าบ้านตนถูกปล่อยเกาะเสียแล้ว มัลฟอยจึงจำใจเดินออกไปหาแฮรี่
“ดื่มคนเดียวเหงาจัง” มัลฟอย รีบใช้มุขเบียร์ช้าง “เอาเถอะ ฉัน กับ นิมบัส
2001 ในฐานะตัวแทนบ้านสลิธีริน จะไปกับนายด้วย”
ทันใดนั้น รอน ก็รีบวิ่งเข้าไปหาแฮรี่ “ฉันไปด้วย ฉันไปด้วย”
“แต่นายไม่ใช่นักกีฬาควิกดิกส์นะ แถมไม่มีไม้กวาดด้วย” แฮรี่ พูดขึ้น
“ไม่เอา เค้าจะไปด้วยอะ ไม่งั้นเค้าไม่ยอมด้วย แฮรี่
นายจะทิ้งเค้าหนีไปสวีทกับยายโช ใช่ไหมละ” รอน ดีดดิ้นอย่างอุบาทลูกนัยตา
“โอ๋ โอ๋ นิ่งซะนะคนดี เค้านะไปแค่แป็ปเดียว ก็กลับมาหาตัวได้แล้วละ
มาโวยวายแบบนี้เดี่ยวคนอื่นเค้าก็รู้กันหมดหรอก” แฮรี่ ชักออกอาการหวาน
“พอได้แล้ว จะอ็วก รอน ฉันอนุญาตให้เธอไปได้” ดัมเบิ้ลดอร์ ทนความอุบาทไม่ไหว
เฮอร์ไมโอนี่ เดินเขาไปหาสองหนุ่ม มองตาขวางๆ แล้วพูดขึ้น “แหม
ไม่ยักรู้นะว่าพวกเธอ มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งเกินเพื่อนซะแล้ว”
จากนั้น เฮอร์ไมโอนี่ ก็หันมาหาดัมเบิ้ลดอร์ “หนูขอไปด้วยละกัน
ทีมนี้ยังขาดผู้จัดการทีมไม่ใช่หรือคะ”
ดัมเบิ้ลดอร์ นิ่งคิดแล้วอนุญาต ทันใดนั้นก็มีสองหนุ่มวิ่งออกมาสมทบ
“พวกเราไปด้วย พวกเราไปด้วย แหม เรื่องสนุกๆแบบนี้พลาดได้ไง” เฟร็ดและยอร์ช รีบมายืนข้างๆแฮรี่
ดัมเบิ้ลดอร์ เห็นเช่นนั้น จึงประกาศว่า “เอาแหละ
เมื่อเราได้เหล่าผู้กล้าครบแล้ว ฉันขอประกาศแต่งตั้ง
…กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด… (The Fellowship of the Broom) นะบัดนี้”
และแล้ว กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด ทีมควิกดิกส์ในตำนานของฮอกวอต์ก
ก็ถือกำเนิดขึ้น โดยมีผู้เล่นดังนี้
แฮรี่ พ็อตเตอร์ ……….. ซีกเกอร์
โชแชง ……….. ซีกเกอร์ สำรอง 1
มัลฟอย ……….. ซีกเกอร์ สำรอง 2
โอลิเวอร์ วู๊ด ……….. คีพเปอร์
เฟร็ด และ ยอร์ช ……….. บีทเตอร์
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ ……….. เชสเซอร์
เฮอร์ไมโอนี่ ……….. ผู้จัดการทีม
รอน ……….. เด็กเก็บลูก
เสียงเฮจากนักเรียนฮอกวอต์ก ดังถล่มทลาย ทุกคนต่างโห่ร้องอย่างยินดี “เฮ
มีไอ้พวกโง่ไปตายแทนแล้ว”
“พยายามเข้านะ อย่าไปยอมแพ้เจ้า โฟรโด มันละ Lord นะมีแค่ 3 ภาค แต่เรามีตั้ง
7 สู้เขานะ” เสียงของคุณป้าคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมห้อง ในมือถือ Harry Potter and
the order of phoenix ที่แต่งค้างครึ่งเล่มอยู่
“เพ่ เพ่ ถามหน่อยเหอะ” รอน เข้าไปถาม ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ “ทำไม
พี่ต้องใส่หน้ากากด้วยละ ชื่อแซ่ก็ไม่มี”
“ก็ คนเขียนนะ เขาหาข้อมูลไม่ได้นี่ ว่าจะให้บ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟเป็นใครดี เคยมา
Post ถาม ไอ้คนที่ได้ก็ไม่ดังอีก เดี่ยวคนไม่รู้จัก
ก็เลยตัดปัญหาให้เป็นบรุษลึกลับไปเลย แต่คอยอ่านตอนต่อไปนะ
พี่เนี่ยแหละจะเป๊นอาวุธลับไว้แก้สถานการณ์คับขันละ”
ชายลึกลับจากบ้านฮัฟเฟิ้ลฟัฟ เฉลย
“โห คนแต่ง เนี่ย อัจฉริยะจริงๆ” รอน พูดด้วยความทึ่ง
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกังวาลจากฟากฟ้า “พูดได้ดี รอน
บ้านกริฟฟินดอร์เอาไปเลย 200 คะแนน”
เมื่อเห็นเช่นนั้น มัลฟอย เลยรีบประจบประแจงมั่ง “ว้าว
คนเขียนนี่ช่างเก่งกาจฟ้าประทานจริงๆเลย”
แต่ผิดคาดเมื่อเสียงจากฟากฟ้าดังขึ้นอย่างเคืองๆ “ไม่เอาพวกสอพลอ
หักบ้านสลิธีริน 100 คะแนน”
“ตุ๊บ พลัก” เสียงรุ่นพี่บ้านสลิธีริน รุมกระทืบ มัลฟอย ฐานจุ้นไม่เข้าเรื่องดังขึ้น
และแล้ว กลุ่มพันธมิตรแห่งไม้กวาด นำโดย แฮรี่ พ็อตเตอร์ ผู้ครอบครอง The One Broom ก็ออกเดินทางสู่ดินแดนมอร์ดอร์ที่มืดมิดและชั่วร้าย
เบื้องหน้าของพวกเขายังมีอุปสรรคอีกมาก ไม่ว่าจะเป็น
เหล่าโหงพรายแห่งควิกดิกส์, ศึกชิงรักหักสวาทของเหล่าสมาชิกในทีม, The One Broom ไม้กวาดสุดกวนโอ็ย และ ความสัมพันธ์ลึกลับของเขากับ who you know
สู้เขาต่อไปนะ ………. แฮรี่
The End
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น