ลำดับตอนที่ #39
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : What should I do, right now?
    ความพยายามที่จะกีดกันต้นน้ำออกจากฟอสของแป็งและจุลยังคงอยู่
-.,-^ ถึงแม้มันจะไม่ค่อยได้ผลนักก็ตาม
มันก็จริงอ่ะนะ!!
ที่บางครั้ง เขาทำให้ต้นน้ำยิ้มได้ หัวเราะออกมาได้บ้าง จนเกือบหายเป็นปกติ สงสัย! คงเป็นเพราะบางอย่าง เขาคงเหมือนทิวสนด้วยมั้ง!!
>_< แต่ผลข้างเคียงที่ส่งข้อเสียมากกว่าข้อดีนี่สิ! ก็คือ
เขาอาจจะทำให้ต้นน้ำ ลืมทิวสนไปเลยก็ได้
    2 วันผ่านไป ต้นน้ำรีบตื่นแต่เช้า เพื่อไปดูผลสอบที่ติดกับboardของคณะ และแน่นอน ฟอสมารับเขาอีกตามเคย
    “ ตื่นเต้นมั้ย? ^-^ “
    “ อืม! -_-;; “
    “ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก! ฉันว่า ถ้านายไม่ได้ คนอื่นก็คงเลิกคิดไปได้เลย!! “
    “ ^0^55 แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะ เรื่องแบบเนี้ย!! เหนือฟ้ายังมีฟ้านะ! “
    “ เอาเป็นว่า เราอย่าเพิ่งไปคิดอะไรมากเลย!! ^_^ รู้แค่ว่า ถ้านายสอบได้ ฉันจะพาไปเลี้ยง Pizza แล้วกัน!! “
    ‘ Pizza งั้นหรอ? -_-^ ‘
    “ ขอโทษนะ! -.,- แต่เราไม่ชอบกิน Pizza !! “
    “ อ้าวหรอ? งั้น! นายอยากกินอะไรก็ ตามใจแล้วกัน ^^ “
    ต้นน้ำคิดขึ้นมาได้ในตอนนั้นเลยว่า ถ้าเขาไม่ไป “ รัก “ ทิวสนเข้าซะก่อน ฟอสนี่แหละ! จะกลายเป็นรักแรกของเขาทันที ///-.-///
    รถของฟอสมาจอดที่หน้าตึกคณะอักษรฯ นักศึกษาเป็นร้อยๆแห่มาดูกันแน่นขนัดอย่างรวดเร็ว -_- และในกลุ่มนักศึกษากลุ่มนั้น มีทั้งเสียงคนดีใจอย่างสุดขีด เสียงคนร้องไห้กับการพลาดโอกาสนี้ หรือแม้แต่ เสียงหงอยๆของคนที่สอบได้ แต่กลับไม่ใช่ประเทศที่ตนต้องการ (คือการส่งนักศึกษาไปอยู่ที่นู่นนั้น คะแนนคือสิ่งสำคัญในการส่งนักศึกษาไปตามแต่ละประเทศน่ะ! ^^ ไม่มีอะไรหรอก!!) และต้นน้ำก็คือ หนึ่งในกลุ่มคนประเภทหลังนี้ -.,-
    ฟอสเบียดคนที่แน่นขนัด เดินเข้าไปดูรายชื่อให้ เขากวาดสายตาลงมาอย่างรวดเร็ว มาจบที่ชื่อของต้นน้ำ แล้วกวาดตาไปทางด้านขวาสุดของแผ่นประกาศ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส!!
    “ ต้นน้ำ! นายได้ไปปารีสเลยนะ นายได้ไปฝรั่งเศส!!! “  ^O^***
    ทุกสายตาในที่นั้นหันมามอง ต้นน้ำเป็นตาเดียวกัน O_o o_O O_O
    “ นายคนเดียวเลยนะ! ที่ได้ไปฝรั่งเศส!! คนเดียวจริงๆ!! ^-^ “
    ทำไมทุกคนจะไม่หันมามองเล่า!! O O^ ก็ในเมื่อทุกคนที่มาสอบ ส่วนใหญ่มุ่งจะไปฝรั่งเศสกันแทบทั้งนั้นนะ!!! แต่ผลออกมา กลับเป็นต้นน้ำคนเดียวที่ได้
    “ นายเก่งมาก ต้นน้ำ!! ^^ ฉันดีใจด้วยจริงๆ!! เดี๋ยวไปเลี้ยงฉลองกัน!! “
    “ -_-^ -.,-v เราจะสละสิทธิ์!! “
    ทุกสายตาหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง OO O_O O_+ O_o o_O ที่ดูประหลาดกว่าเดิมซะอีก และเหมือนใช้สายตาว่ากล่าวต้นน้ำ ประมาณว่า นึกว่าเด่นนักหรือไง ที่พูดออกมาอย่างเงี้ย (โดนจิกเต็มๆ!!!) -__-;
    “ อะไรนะ? -.,- “
    “ ( - - ) เราจะไม่ไป เราจะขอสละสิทธิ์! “
    “ นี่นายพูดอะไรของนายเนี่ย!?! - -* นายจะทิ้งสิ่งที่นายฝันเอาไว้หรือไง!?! อย่าลืมสิ! ว่านายทุ่มเทกับสิ่งนี้มามากแค่ไหน ในเมื่อโอกาสมันมาอยู่ตรงหน้านายแล้ว ทำไมนายไม่รีบคว้ามันไว้!?! >.,< นายจะปล่อยให้โอกาสมันลอยไปแบบ “
    “ อย่าพูดเกลี้ยกล่อมเราอีกเลย ฟอส! T^T เราไม่อยากไปที่นั่นจริงๆ!! “
    เสียงแหวๆของแป็งลอยมาแต่ไกล ตามมาด้วยจุลที่วิ่งกระหืดหระหอบอยู่ข้างหลัง -.,-v
    “ คนสิบแปดแสนล้านขนาดเนี้ย!! ฉันจะไปหาต้น อ้าว!! ^^;; ต้นน้ำ!! อยู่นี่เอง ฉันนึกว่าฉันจะต้องหาเธอจนถึงเย็นแล้วนะเนี่ย!?! เป็นไงบ้าง สอบผ่านใช่มั้ย? “
    “ (_ _)++ อืม! “
    “ ว๊าย!! เพื่อนฉาาาาาานนนนน!!! >O< (จะกระโดดขี่คอเลยก็ได้นะ!!!) เก่งม้าาาาาาากกกกกก!!! ฉันนึกอยู่แล้วเชียว ว่าเธอต้องได้ไปแน่ๆ!!! ดีใจด้วยนะจ๊ะ!!! “
    “ ดีใจด้วยนะ ต้นน้ำ!! ^^ นายเก่งมากจริงๆ เออ! แล้วนายได้ไปประเทศอะไรหรอ? “ (ปากถามต้นน้ำนะ! แต่ตาเนี่ยสิ! - -* จิกไปที่ฟอสแบบเตรียมจะกระโดดกัดคอเขาเลย!!!) “
    “ -_-v ฝรั่งเศส! “
    แป็งกับจุลมองหน้ากันทันที เหมือนจะรู้ว่า (- - )**
    “ เราจะสละสิทธิ์นะ! “
    “ ว่าไงนะ!?! O_O++ OoO** “  (พร้อมใจกันพูด!!!)
    “ เรา - - “
    “ มากับฉันหน่อยนะ ต้นน้ำ!! “  ><
    แป็งจูงมือต้นน้ำออกมาจากกลุ่ม ปล่อยให้จุล “ Psycho “ ทางสายตาใส่  ฟอสอยู่อย่างนั้น (* * )^^^
    “ ต้นน้ำ! ฉันเข้าใจเธอนะ ว่าเธอรู้สึกยังไง!! - -;; แต่นี่คือสิ่งที่เธอแอบคิด แอบฝันมาตลอดนะ และตอนเนี้ย! มันก็กลายเป็นจริงแล้วด้วย เธอจะได้ไปเมืองนอก ไปฝรั่งเศส ไปประเทศที่เธอฝันไว้ไง!!! เธอมุ่งมั่น ตั้งใจ และทุ่มเทกับมันมาเยอะนะ ต้นน้ำ!! เธอจะทิ้งมันไปง่ายๆอย่างเนี้ยหรอ? “  - -v
    “ อย่าเกลี้ยกล่อมเราอีกคนเลย!! เราจะไปประเทศที่พูดภาษาฝรั่งเศส แต่ต้องไม่ใช่ประเทศฝรั่งเศส!!! “
    “ -_-v v เพราะทิวสนใช่มั้ย? “
    ต้นน้ำพยายามที่จะไม่ฟัง ไม่พูดถึง หรือแม้แต่ไม่รับรู้อะไรที่เกี่ยวกับ “ บุคคล “ คนนี้อีก แต่ทำไมอ่ะ!?! สิ่งต่างๆที่เขาเจอ กลับมีแต่ทิวสน ทิวสน และก็ทิวสน เพราะยังเงี้ย!! เลยทำให้เขา ลืมไม่ได้สักที!
    “ เธอกลัวว่า จะเจอทิวสนเขาใช่มั้ย? “
    “ เราอยากกลับแล้ว แป็ง!! “
    “ ต้นน้ำ! เธอรู้ตัวมั้ย!?! เดี๋ยวเนี้ย! เธอสนิทกับฟอสมากกว่าฉันกับจุลซะอีก ฉันขอถามตรงๆเลยนะ! =_= เธอเริ่มชอบเขาแล้วใช่มั้ย? “
    “ T^T “
    “ บอกฉันมาสิ ต้นน้ำ!! “
    “ T T “
    “ เธอก็ไม่กล้าพูดใช่มั้ยล่ะ? เพราะเธอชอบเขา >_< เธอชอบฟอส เธอลืมทิวสนไปแล้ว ต้นน้ำ!! “
    ต้นน้ำวิ่งหนีไปโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ T T เขาเหนื่อย ไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น!! เขาเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองแล้วใช่มั้ย? นี่เขาเริ่มชอบ “ ฟอส “ จริงๆแล้วใช่มั้ย? +_=
    แล้วทิวสนล่ะ!! เขาลืมทิวสนไปแล้วจริงๆหรอเนี่ย? ***><***
   
   
    ต้นน้ำกลับมาที่หอ T_T เขาไม่รู้จะทำยังไงดี กับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้! อีก 2 วันข้างหน้า เป็นวันสอบสัมภาษณ์ แต่เขาไม่ไปหรอก!! เพราะเขาคิดจะสละสิทธิ์อยู่แล้วนี่นา! เขาจะกลับบ้าน ไหนๆก็ปิดเทอมแล้วนี่ เขาไม่อยากอยู่ที่หอแล้ว!! กลัวคิดอะไรฟุ้งซ่านอีก -.,- แต่แล้ว ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว! เขาคงต้องตัดใจจากคนทั้งสองคนนี้ล่ะมั้ง?
    - - - - - ก๊อกๆๆๆ - - - - -
    “ นายมาทำไม? “  -_-v
    “ ฉันเป็นห่วงนาย! เห็นนายวิ่งหนีมา ทะเลาะอะไรกับแป็งหรอ? “
    “ (- - ) ( - -) เปล่าหรอก! เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ!! “
    “ ให้ฉันเข้าไปได้มั้ย? “
    “ อย่าเลย! ห้องรกจะตาย -_= เราเก็บของอยู่!! “
    “ เก็บของ? นี่นายจะไปไหน? “
    “ =_= จะกลับบ้าน!! “
    “ กลับบ้าน!! นี่เพิ่งปิดเทอมไม่นานเองนะ จะกลับแล้วหรอ? “
    “ อืม! -_- “
    “ นายจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ? “
    “ คงอีก 2 วันได้!! “
    “ งั้นฉันเข้าไปช่วยเก็บนะ!! “
    “ ไม่ต้อง!!! “  >_<^^
    ฟอสจะผ่านเข้าไป แต่ต้นน้ำผลักเขาอย่างแรงจนล้ม +_=
    “ ทำไม? “
    “ เราขอร้องล่ะ!! ทีหลังอย่ามาอีกนะ T^T เราไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับนายอีก T_T เราเสียใจ ที่ต้องทำกับนายแบบนี้ เราขอโทษ!! T.,T แต่เราอยากจะลืม ลืมความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ทั้งทิวสน และนาย! “
    “ “
    “ อย่าทำให้เราต้องลำบากใจอีกเลย!! “  T T
    “ สรุปก็คือ นายก็ยังลืมทิวสนไม่ได้ใช่มั้ย? นายยังคิดถึงเขาอยู่ใช่มั้ย? “
    “ T_T ใช่! ก็เพราะยังงี้ไง!! เราถึงต้องตัดใจจากนายทั้งสองคนอ่ะ!!! “
    “ แต่ฉันคงทำอย่างนายไม่ได้หรอก! T^T ฉันตัดใจจากนายไม่ได้!! “
    ฟอสเดินจากไป ปล่อยให้ต้นน้ำปล่อยโฮออกมาแบบกลั้นไม่อยู่อีกแล้ว TT_TT;; เขาสับสนกับตัวเองไปหมด!! จนไม่รู้ว่า ตอนนี้ อารมณ์ของเขาเป็นยังไงกันแน่!!! ความรู้สึกของเขา จะไปจบลงที่ไหน หรือที่ใคร? “
    2 วันผ่านไป ต้นน้ำรีบตื่นแต่เช้า เพื่อไปดูผลสอบที่ติดกับboardของคณะ และแน่นอน ฟอสมารับเขาอีกตามเคย
    “ ตื่นเต้นมั้ย? ^-^ “
    “ อืม! -_-;; “
    “ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก! ฉันว่า ถ้านายไม่ได้ คนอื่นก็คงเลิกคิดไปได้เลย!! “
    “ ^0^55 แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะ เรื่องแบบเนี้ย!! เหนือฟ้ายังมีฟ้านะ! “
    “ เอาเป็นว่า เราอย่าเพิ่งไปคิดอะไรมากเลย!! ^_^ รู้แค่ว่า ถ้านายสอบได้ ฉันจะพาไปเลี้ยง Pizza แล้วกัน!! “
    ‘ Pizza งั้นหรอ? -_-^ ‘
    “ ขอโทษนะ! -.,- แต่เราไม่ชอบกิน Pizza !! “
    “ อ้าวหรอ? งั้น! นายอยากกินอะไรก็ ตามใจแล้วกัน ^^ “
    ต้นน้ำคิดขึ้นมาได้ในตอนนั้นเลยว่า ถ้าเขาไม่ไป “ รัก “ ทิวสนเข้าซะก่อน ฟอสนี่แหละ! จะกลายเป็นรักแรกของเขาทันที ///-.-///
    รถของฟอสมาจอดที่หน้าตึกคณะอักษรฯ นักศึกษาเป็นร้อยๆแห่มาดูกันแน่นขนัดอย่างรวดเร็ว -_- และในกลุ่มนักศึกษากลุ่มนั้น มีทั้งเสียงคนดีใจอย่างสุดขีด เสียงคนร้องไห้กับการพลาดโอกาสนี้ หรือแม้แต่ เสียงหงอยๆของคนที่สอบได้ แต่กลับไม่ใช่ประเทศที่ตนต้องการ (คือการส่งนักศึกษาไปอยู่ที่นู่นนั้น คะแนนคือสิ่งสำคัญในการส่งนักศึกษาไปตามแต่ละประเทศน่ะ! ^^ ไม่มีอะไรหรอก!!) และต้นน้ำก็คือ หนึ่งในกลุ่มคนประเภทหลังนี้ -.,-
    ฟอสเบียดคนที่แน่นขนัด เดินเข้าไปดูรายชื่อให้ เขากวาดสายตาลงมาอย่างรวดเร็ว มาจบที่ชื่อของต้นน้ำ แล้วกวาดตาไปทางด้านขวาสุดของแผ่นประกาศ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส!!
    “ ต้นน้ำ! นายได้ไปปารีสเลยนะ นายได้ไปฝรั่งเศส!!! “  ^O^***
    ทุกสายตาในที่นั้นหันมามอง ต้นน้ำเป็นตาเดียวกัน O_o o_O O_O
    “ นายคนเดียวเลยนะ! ที่ได้ไปฝรั่งเศส!! คนเดียวจริงๆ!! ^-^ “
    ทำไมทุกคนจะไม่หันมามองเล่า!! O O^ ก็ในเมื่อทุกคนที่มาสอบ ส่วนใหญ่มุ่งจะไปฝรั่งเศสกันแทบทั้งนั้นนะ!!! แต่ผลออกมา กลับเป็นต้นน้ำคนเดียวที่ได้
    “ นายเก่งมาก ต้นน้ำ!! ^^ ฉันดีใจด้วยจริงๆ!! เดี๋ยวไปเลี้ยงฉลองกัน!! “
    “ -_-^ -.,-v เราจะสละสิทธิ์!! “
    ทุกสายตาหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง OO O_O O_+ O_o o_O ที่ดูประหลาดกว่าเดิมซะอีก และเหมือนใช้สายตาว่ากล่าวต้นน้ำ ประมาณว่า นึกว่าเด่นนักหรือไง ที่พูดออกมาอย่างเงี้ย (โดนจิกเต็มๆ!!!) -__-;
    “ อะไรนะ? -.,- “
    “ ( - - ) เราจะไม่ไป เราจะขอสละสิทธิ์! “
    “ นี่นายพูดอะไรของนายเนี่ย!?! - -* นายจะทิ้งสิ่งที่นายฝันเอาไว้หรือไง!?! อย่าลืมสิ! ว่านายทุ่มเทกับสิ่งนี้มามากแค่ไหน ในเมื่อโอกาสมันมาอยู่ตรงหน้านายแล้ว ทำไมนายไม่รีบคว้ามันไว้!?! >.,< นายจะปล่อยให้โอกาสมันลอยไปแบบ “
    “ อย่าพูดเกลี้ยกล่อมเราอีกเลย ฟอส! T^T เราไม่อยากไปที่นั่นจริงๆ!! “
    เสียงแหวๆของแป็งลอยมาแต่ไกล ตามมาด้วยจุลที่วิ่งกระหืดหระหอบอยู่ข้างหลัง -.,-v
    “ คนสิบแปดแสนล้านขนาดเนี้ย!! ฉันจะไปหาต้น อ้าว!! ^^;; ต้นน้ำ!! อยู่นี่เอง ฉันนึกว่าฉันจะต้องหาเธอจนถึงเย็นแล้วนะเนี่ย!?! เป็นไงบ้าง สอบผ่านใช่มั้ย? “
    “ (_ _)++ อืม! “
    “ ว๊าย!! เพื่อนฉาาาาาานนนนน!!! >O< (จะกระโดดขี่คอเลยก็ได้นะ!!!) เก่งม้าาาาาาากกกกกก!!! ฉันนึกอยู่แล้วเชียว ว่าเธอต้องได้ไปแน่ๆ!!! ดีใจด้วยนะจ๊ะ!!! “
    “ ดีใจด้วยนะ ต้นน้ำ!! ^^ นายเก่งมากจริงๆ เออ! แล้วนายได้ไปประเทศอะไรหรอ? “ (ปากถามต้นน้ำนะ! แต่ตาเนี่ยสิ! - -* จิกไปที่ฟอสแบบเตรียมจะกระโดดกัดคอเขาเลย!!!) “
    “ -_-v ฝรั่งเศส! “
    แป็งกับจุลมองหน้ากันทันที เหมือนจะรู้ว่า (- - )**
    “ เราจะสละสิทธิ์นะ! “
    “ ว่าไงนะ!?! O_O++ OoO** “  (พร้อมใจกันพูด!!!)
    “ เรา - - “
    “ มากับฉันหน่อยนะ ต้นน้ำ!! “  ><
    แป็งจูงมือต้นน้ำออกมาจากกลุ่ม ปล่อยให้จุล “ Psycho “ ทางสายตาใส่  ฟอสอยู่อย่างนั้น (* * )^^^
    “ ต้นน้ำ! ฉันเข้าใจเธอนะ ว่าเธอรู้สึกยังไง!! - -;; แต่นี่คือสิ่งที่เธอแอบคิด แอบฝันมาตลอดนะ และตอนเนี้ย! มันก็กลายเป็นจริงแล้วด้วย เธอจะได้ไปเมืองนอก ไปฝรั่งเศส ไปประเทศที่เธอฝันไว้ไง!!! เธอมุ่งมั่น ตั้งใจ และทุ่มเทกับมันมาเยอะนะ ต้นน้ำ!! เธอจะทิ้งมันไปง่ายๆอย่างเนี้ยหรอ? “  - -v
    “ อย่าเกลี้ยกล่อมเราอีกคนเลย!! เราจะไปประเทศที่พูดภาษาฝรั่งเศส แต่ต้องไม่ใช่ประเทศฝรั่งเศส!!! “
    “ -_-v v เพราะทิวสนใช่มั้ย? “
    ต้นน้ำพยายามที่จะไม่ฟัง ไม่พูดถึง หรือแม้แต่ไม่รับรู้อะไรที่เกี่ยวกับ “ บุคคล “ คนนี้อีก แต่ทำไมอ่ะ!?! สิ่งต่างๆที่เขาเจอ กลับมีแต่ทิวสน ทิวสน และก็ทิวสน เพราะยังเงี้ย!! เลยทำให้เขา ลืมไม่ได้สักที!
    “ เธอกลัวว่า จะเจอทิวสนเขาใช่มั้ย? “
    “ เราอยากกลับแล้ว แป็ง!! “
    “ ต้นน้ำ! เธอรู้ตัวมั้ย!?! เดี๋ยวเนี้ย! เธอสนิทกับฟอสมากกว่าฉันกับจุลซะอีก ฉันขอถามตรงๆเลยนะ! =_= เธอเริ่มชอบเขาแล้วใช่มั้ย? “
    “ T^T “
    “ บอกฉันมาสิ ต้นน้ำ!! “
    “ T T “
    “ เธอก็ไม่กล้าพูดใช่มั้ยล่ะ? เพราะเธอชอบเขา >_< เธอชอบฟอส เธอลืมทิวสนไปแล้ว ต้นน้ำ!! “
    ต้นน้ำวิ่งหนีไปโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ T T เขาเหนื่อย ไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น!! เขาเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองแล้วใช่มั้ย? นี่เขาเริ่มชอบ “ ฟอส “ จริงๆแล้วใช่มั้ย? +_=
    แล้วทิวสนล่ะ!! เขาลืมทิวสนไปแล้วจริงๆหรอเนี่ย? ***><***
   
   
    ต้นน้ำกลับมาที่หอ T_T เขาไม่รู้จะทำยังไงดี กับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้! อีก 2 วันข้างหน้า เป็นวันสอบสัมภาษณ์ แต่เขาไม่ไปหรอก!! เพราะเขาคิดจะสละสิทธิ์อยู่แล้วนี่นา! เขาจะกลับบ้าน ไหนๆก็ปิดเทอมแล้วนี่ เขาไม่อยากอยู่ที่หอแล้ว!! กลัวคิดอะไรฟุ้งซ่านอีก -.,- แต่แล้ว ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว! เขาคงต้องตัดใจจากคนทั้งสองคนนี้ล่ะมั้ง?
    - - - - - ก๊อกๆๆๆ - - - - -
    “ นายมาทำไม? “  -_-v
    “ ฉันเป็นห่วงนาย! เห็นนายวิ่งหนีมา ทะเลาะอะไรกับแป็งหรอ? “
    “ (- - ) ( - -) เปล่าหรอก! เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ!! “
    “ ให้ฉันเข้าไปได้มั้ย? “
    “ อย่าเลย! ห้องรกจะตาย -_= เราเก็บของอยู่!! “
    “ เก็บของ? นี่นายจะไปไหน? “
    “ =_= จะกลับบ้าน!! “
    “ กลับบ้าน!! นี่เพิ่งปิดเทอมไม่นานเองนะ จะกลับแล้วหรอ? “
    “ อืม! -_- “
    “ นายจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ? “
    “ คงอีก 2 วันได้!! “
    “ งั้นฉันเข้าไปช่วยเก็บนะ!! “
    “ ไม่ต้อง!!! “  >_<^^
    ฟอสจะผ่านเข้าไป แต่ต้นน้ำผลักเขาอย่างแรงจนล้ม +_=
    “ ทำไม? “
    “ เราขอร้องล่ะ!! ทีหลังอย่ามาอีกนะ T^T เราไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับนายอีก T_T เราเสียใจ ที่ต้องทำกับนายแบบนี้ เราขอโทษ!! T.,T แต่เราอยากจะลืม ลืมความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ทั้งทิวสน และนาย! “
    “ “
    “ อย่าทำให้เราต้องลำบากใจอีกเลย!! “  T T
    “ สรุปก็คือ นายก็ยังลืมทิวสนไม่ได้ใช่มั้ย? นายยังคิดถึงเขาอยู่ใช่มั้ย? “
    “ T_T ใช่! ก็เพราะยังงี้ไง!! เราถึงต้องตัดใจจากนายทั้งสองคนอ่ะ!!! “
    “ แต่ฉันคงทำอย่างนายไม่ได้หรอก! T^T ฉันตัดใจจากนายไม่ได้!! “
    ฟอสเดินจากไป ปล่อยให้ต้นน้ำปล่อยโฮออกมาแบบกลั้นไม่อยู่อีกแล้ว TT_TT;; เขาสับสนกับตัวเองไปหมด!! จนไม่รู้ว่า ตอนนี้ อารมณ์ของเขาเป็นยังไงกันแน่!!! ความรู้สึกของเขา จะไปจบลงที่ไหน หรือที่ใคร? “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น