ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Romantic dinner ...
หลังจากเปลี่ยนใจไม่ไปกินที่ร้านแล้ว (ก็เค้กเลอะทั้งหน้าทั้งเสื้อนิ!!) เลยไปซื้ออาหารกล่องตามร้านสะดวกซื้อแทน -__- แล้วเลือกทำเลกินกัน … และก็มาลงเอยที่สวนสาธารณะแห่งนี้!
“ สบายมั้ยล่ะ!?! แทนที่จะได้กินที่ร้านดีๆ เลยมาเลือกทำเลกินกับยุง!!! “
“ อืม … ไม่เป็นไรหรอก! เรากินได้ทุกที่แหละ ^^ ขนาดนายจอดรถใกล้ถังขยะ เรายังกินได้เรื่อยๆเลย ดีไม่ดี -.,- กินได้มากกว่าเดิมอีกนะ!!! “
“ ^-^; ฉันก็รู้ว่านายน่ะ! กินได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา!! “
“ เอ๊ะ! สโลแกนนี้ทำไมฟังคุ้นๆจัง! “ > <**
“ ก็ฉันฟังมาจากโทรทัศน์น่ะสิ … - -* อย่าไปใส่ใจเลย!! “
“ อืม … ถึงว่าสิ! “ ^^
“ ^^ นายอิ่มเปล่าน่ะ? เอาของฉันหน่อยมั้ย? “
“ คิดว่าน่าจะอิ่มนะ นายกินของนายไปเถอะ!! -__-v “
“ ฉันกินไม่หมดหรอก! เอาไปมั่งสิ!! “ - -
“ อะไรกัน! แค่นี้กินไม่หมดหรอ … ทำไมกินเหมือนแมวดมเลย!?! “
“ -__-^ แล้วจะเอาไม่เอาล่ะ? “
“ อืม … ก็ได้! ‘ เสร็จ ^^;; ’ “
“ … เห็นมะ!?! แล้วใครเขาจะไปกินเหมือนช้างสูบอย่างนายล่ะ!!! ^^ “
“ แหม … ช่างเข้าใจเปรียบจังนะ ไอ้กระดูกวิ่งได้!! -.,-^ “
“ เดี๋ยวเอากล่องข้าวยัดปากเลย ไอ้ล่ำ!! “ +^-^+
“ … -,-^ “
- - - - - กริ๊งงงงงงง!!!!!!!!!!!! - - - - -
“ อุ๊ย! ไอติมน้ำนี่! “ O.O
“ อืม … ก็ใช่! ทำไมล่ะ? “
“ ของโปรดของเราเลยนะ ^+^ ไม่ได้กินมาเดือนกว่าๆแล้วอ่ะ มาเจอที่นี่นี่เอง … เดี๋ยวเราไปซื้อก่อนนะ เดี๋ยวมา!! “ ^o^
“ ไม่ต้องเลย! -,.-^ ข้าวก็ยังกินไม่หมดจะต่อของหวานซะและ นั่งกินนี่ให้หมดก่อนเลย อย่าโลภมาก!! “
“ เปล่านะ! เดี๋ยวถ้าเขาไปล่ะ … เราไปซื้อมาก่อนเฉยๆ ข้าวก็จะหมดแล้ว แป๊บเดียวเองนะ!! “ ^^c
“ … งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อให้เอง นั่งอยู่เนี่ยแหละ -_-* … คนอะไรวะกินเก่งชะมัด!! “
“ คนน่ารักไงล่ะ ที่กินเก่ง!! ถามอะไรเนี่ยไม่ได้คิดเลยหรือไง!?! =,+ “
“ … คนน่ารักงั้นหรอ? … - -* เดี๋ยวอ้วกใส่หน้าเลยดีมั้ยเนี่ย!?! “
“ ยี้!!! โสโครก “ (-- ) ( --) **
“ ^O^ 555 “
ทิวสนเดินไปซื้อไอติมน้ำแก้วใหญ่มาแก้วนึง (รู้ว่ายังไง ต้นน้ำก็ฟัดเรียบ T.T) พอเดินกลับมา ก็ได้จังหวะที่ต้นน้ำ กินข้าวจนเกลี้ยงพอดี … (รีบยัดทันทีน่ะสิ!!)
“ อ้าวนี่!! “
“ อืม … ขอบใจนะ ^^; เรากินข้าวหมดพอดีเลย!! “
“ แต่เมื่อกี้ตอนเดินมา … ฉันเห็นนายรีบยัดข้าวเข้าปากมากกว่านะ!! ^-^ “
“ หยาบคาย!! พูดอะไรของนายเนี่ย ///- -///^ “ ‘ ตาไวจริงๆเล้ย!! ‘
“ เอาเหอะน่า!! กินๆไปเถอะ! “ - -*
“ … อืม! อร่อยดีนิ ^_^ มากินด้วยกันสิ! “
“ กินไปเถอะ >.< ฉันกระเดือกอะไรไม่ลงแล้ว!! “
“ ไม่ได้! ต้องมากินด้วยกัน ถึงจะอร่อย! ^.^ “
“ -.,- … อยากกินไอติมที่ผสมผสานรสชาติขี้ปากฉันกับขี้ปากนายนักหรือไง!! “
“ นี่! อย่าพูดอะไรที่พาคลื่นไส้นักได้มั้ย!?! มากินเถอะน่าาา!!! “ ^,^
“ ไม่อ่ะ! -_- กินไปคนเดียวเถอะ!! “
“ มานี่เลย!! นายมานั่งนี่ … =__= อ้าปากสิ!! “
“ นี่นายจะมาบังคับอะไรฉันเนี่ย ฉันบอกว่าไม่กินไงล่ะ -__-^^ “
“ นายต้องกิน!! เดี๋ยวเราป้อนให้เอง ^^ อ้าปากสิ!! “
“ ก็ฉันบอกแล้วไง ว่า … “
ยังไม่ทันที่ทิวสนจะพูดจบ ต้นน้ำก็รีบเอาไอติมยัดเข้าปากทิวสนทันที … และในที่สุด ^_^ จากน้ำเสียงที่ปฏิเสธ ก็กลายมาเป็น … เรียกร้อง!!
“ … ช้าจัง!! ควานหาอะไรอยู่เนี่ย!! “ -_-^
“ ใจเย็นๆสิ … เราตักให้ไม่ทันแล้วนะ! “
“ เอาเส้นลอดช่องเยอะๆนะ … >.,< เจอยัง!?! “
“ หาอยู่นี่ไง ก็จะเอาเส้นลอดช่องไม่ใช่หรอ! เจอแต่ขนุน … -_-v “
“ … ได้ยังล่ะเนี่ย!! ฉันรอจนเหงือกแห้งผาดแล้วนะ!! “
“ รู้แล้วๆ > < อย่าเร่งสิ! … อ้าว! ^^ เจอแล้ว 2 เส้น! “
“ อ้ำาาาาาา … อร่อยยยยย!!!!!! >O< “
‘ ดีจริงๆเล้ย ตาบ๊อง!! ‘
“ ขอบใจนะ T^T ที่ซื้อมาให้เรา … ป้อน! “
“ เส้นลอดช่องล่ะ!?! “ >c<
“ หาอยู่!!! “ >_<
“ สบายมั้ยล่ะ!?! แทนที่จะได้กินที่ร้านดีๆ เลยมาเลือกทำเลกินกับยุง!!! “
“ อืม … ไม่เป็นไรหรอก! เรากินได้ทุกที่แหละ ^^ ขนาดนายจอดรถใกล้ถังขยะ เรายังกินได้เรื่อยๆเลย ดีไม่ดี -.,- กินได้มากกว่าเดิมอีกนะ!!! “
“ ^-^; ฉันก็รู้ว่านายน่ะ! กินได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา!! “
“ เอ๊ะ! สโลแกนนี้ทำไมฟังคุ้นๆจัง! “ > <**
“ ก็ฉันฟังมาจากโทรทัศน์น่ะสิ … - -* อย่าไปใส่ใจเลย!! “
“ อืม … ถึงว่าสิ! “ ^^
“ ^^ นายอิ่มเปล่าน่ะ? เอาของฉันหน่อยมั้ย? “
“ คิดว่าน่าจะอิ่มนะ นายกินของนายไปเถอะ!! -__-v “
“ ฉันกินไม่หมดหรอก! เอาไปมั่งสิ!! “ - -
“ อะไรกัน! แค่นี้กินไม่หมดหรอ … ทำไมกินเหมือนแมวดมเลย!?! “
“ -__-^ แล้วจะเอาไม่เอาล่ะ? “
“ อืม … ก็ได้! ‘ เสร็จ ^^;; ’ “
“ … เห็นมะ!?! แล้วใครเขาจะไปกินเหมือนช้างสูบอย่างนายล่ะ!!! ^^ “
“ แหม … ช่างเข้าใจเปรียบจังนะ ไอ้กระดูกวิ่งได้!! -.,-^ “
“ เดี๋ยวเอากล่องข้าวยัดปากเลย ไอ้ล่ำ!! “ +^-^+
“ … -,-^ “
- - - - - กริ๊งงงงงงง!!!!!!!!!!!! - - - - -
“ อุ๊ย! ไอติมน้ำนี่! “ O.O
“ อืม … ก็ใช่! ทำไมล่ะ? “
“ ของโปรดของเราเลยนะ ^+^ ไม่ได้กินมาเดือนกว่าๆแล้วอ่ะ มาเจอที่นี่นี่เอง … เดี๋ยวเราไปซื้อก่อนนะ เดี๋ยวมา!! “ ^o^
“ ไม่ต้องเลย! -,.-^ ข้าวก็ยังกินไม่หมดจะต่อของหวานซะและ นั่งกินนี่ให้หมดก่อนเลย อย่าโลภมาก!! “
“ เปล่านะ! เดี๋ยวถ้าเขาไปล่ะ … เราไปซื้อมาก่อนเฉยๆ ข้าวก็จะหมดแล้ว แป๊บเดียวเองนะ!! “ ^^c
“ … งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อให้เอง นั่งอยู่เนี่ยแหละ -_-* … คนอะไรวะกินเก่งชะมัด!! “
“ คนน่ารักไงล่ะ ที่กินเก่ง!! ถามอะไรเนี่ยไม่ได้คิดเลยหรือไง!?! =,+ “
“ … คนน่ารักงั้นหรอ? … - -* เดี๋ยวอ้วกใส่หน้าเลยดีมั้ยเนี่ย!?! “
“ ยี้!!! โสโครก “ (-- ) ( --) **
“ ^O^ 555 “
ทิวสนเดินไปซื้อไอติมน้ำแก้วใหญ่มาแก้วนึง (รู้ว่ายังไง ต้นน้ำก็ฟัดเรียบ T.T) พอเดินกลับมา ก็ได้จังหวะที่ต้นน้ำ กินข้าวจนเกลี้ยงพอดี … (รีบยัดทันทีน่ะสิ!!)
“ อ้าวนี่!! “
“ อืม … ขอบใจนะ ^^; เรากินข้าวหมดพอดีเลย!! “
“ แต่เมื่อกี้ตอนเดินมา … ฉันเห็นนายรีบยัดข้าวเข้าปากมากกว่านะ!! ^-^ “
“ หยาบคาย!! พูดอะไรของนายเนี่ย ///- -///^ “ ‘ ตาไวจริงๆเล้ย!! ‘
“ เอาเหอะน่า!! กินๆไปเถอะ! “ - -*
“ … อืม! อร่อยดีนิ ^_^ มากินด้วยกันสิ! “
“ กินไปเถอะ >.< ฉันกระเดือกอะไรไม่ลงแล้ว!! “
“ ไม่ได้! ต้องมากินด้วยกัน ถึงจะอร่อย! ^.^ “
“ -.,- … อยากกินไอติมที่ผสมผสานรสชาติขี้ปากฉันกับขี้ปากนายนักหรือไง!! “
“ นี่! อย่าพูดอะไรที่พาคลื่นไส้นักได้มั้ย!?! มากินเถอะน่าาา!!! “ ^,^
“ ไม่อ่ะ! -_- กินไปคนเดียวเถอะ!! “
“ มานี่เลย!! นายมานั่งนี่ … =__= อ้าปากสิ!! “
“ นี่นายจะมาบังคับอะไรฉันเนี่ย ฉันบอกว่าไม่กินไงล่ะ -__-^^ “
“ นายต้องกิน!! เดี๋ยวเราป้อนให้เอง ^^ อ้าปากสิ!! “
“ ก็ฉันบอกแล้วไง ว่า … “
ยังไม่ทันที่ทิวสนจะพูดจบ ต้นน้ำก็รีบเอาไอติมยัดเข้าปากทิวสนทันที … และในที่สุด ^_^ จากน้ำเสียงที่ปฏิเสธ ก็กลายมาเป็น … เรียกร้อง!!
“ … ช้าจัง!! ควานหาอะไรอยู่เนี่ย!! “ -_-^
“ ใจเย็นๆสิ … เราตักให้ไม่ทันแล้วนะ! “
“ เอาเส้นลอดช่องเยอะๆนะ … >.,< เจอยัง!?! “
“ หาอยู่นี่ไง ก็จะเอาเส้นลอดช่องไม่ใช่หรอ! เจอแต่ขนุน … -_-v “
“ … ได้ยังล่ะเนี่ย!! ฉันรอจนเหงือกแห้งผาดแล้วนะ!! “
“ รู้แล้วๆ > < อย่าเร่งสิ! … อ้าว! ^^ เจอแล้ว 2 เส้น! “
“ อ้ำาาาาาา … อร่อยยยยย!!!!!! >O< “
‘ ดีจริงๆเล้ย ตาบ๊อง!! ‘
“ ขอบใจนะ T^T ที่ซื้อมาให้เรา … ป้อน! “
“ เส้นลอดช่องล่ะ!?! “ >c<
“ หาอยู่!!! “ >_<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น