คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 02
Chapter 2
“เฮ้อ เช้าที่สดใสของวันใหม่” วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเลยหล่ะ “ตรี๊ด…ตรี๊ด…ตรี๊ด…” เสียงโทรศัพท์ของฉันดัง มาดังอะไรแต่เช้าน๊า คนกำลังแปรงฟันอยู่ ฉันรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ทั้งๆที่แปรงและฟองของยาสีฟันยังอยู่เต็มปาก
“โหล”
“มารับหน่อยดิ” นายเคนโทรมาหานี่เอง แต่ว่า
“โฮ้ โนยโร้โบโฉนโด้ยโงย” (เฮ้!นายรู้เบอร์ฉันได้ไง)
เค้าจะรู้ไหมน๊าว่าฉันพูดว่าอะไร
“เธอนี่พูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันจะรอนะ”
“โฮ้! โฮ้! ” โถ่เอ๊ย ฉันพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้เลยรึไง
โถ่ เข้าที่สดใสของวันใหม่ที่ฉันเฝ้ารอคอยมานาน รู้ไหม มันทำให้ฉันเริ่มมีน้ำโหอีกแล้ว
+--+ มหาลัย +--+
ฉันเดินอยู่กับยัยรีนและแอน เพื่อน(เวร)ของฉัน
“เป็นไงบ้างจ๊ะ คนมีแฟน” นส.รีน
“ไม่เป็นไงอ่ะ” ฉันตอบไป
“โห 1อาทิตย์ แล้ว ยังไม่มีอะไรอีกเรอะ” นส.แอน
“นี่ แล้วระยะเวลา1อาทิตย์ เธอ กับนายพี มีอะไรแล้วรึไง -_-*”
“อย่างฉันอ่ะ 3 วันก็เสร็จแล้ว ฮิฮิฮิ”
อึ๋ย ตอบมาได้ไงเนี่ย ยังมีน่ามาหัวเราะอีก ถึงว่าหล่ะ ฉันถึงได้บ้าๆบอๆเพิ่มจากเมื่อก่อน ก็เพราะมีเพื่อนอย่างพวกเธอ 2 คนนี่เอง
“นี่เธอ!” OoO! นายเคน
“TvT จ๋า” ฉันตายแน่ๆเลย ฉันไม่ได้ทำตามที่นายเคนบอกเมื่อเช้า
“เคนมาและ เราไปกันเถอะแอน” นส.รีน
“สู้ตายนะจ๊ะ ^-^” นส.แอน
แล้วเพื่อนทั้ง 2ของฉันก็เดินจากไป อีกด้านหนึ่ง ตอนนี้นายเคนกำลัง เป็นดั่งภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิด T_T ฉันตายแน่ๆเลย พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกด้วย
“ฉันโทรไปบอกเธอแล้ว ทำไมไม่มา -n-” เคนโมโหน่าดู
“เคนจ๋าTvT เค้าขอโทษ” ฉันบอกเค้าไป แต่เค้าคงไม่ฟังฉันแน่ๆ
“ไม่ยกโทษ -n-” ฉันว่าแล้วเชียว เคนพูดพร้อมกับบึ้งหน้าบึ้งตา แล้วเดินไปท่างคณะของเค้า
“นายไม่ยกโทษถ้างั้นฉันไม่ขอโทษนายก็ได้” ฉันเดินบ่นขณะที่เดินไปที่คณะของฉัน เชื่อเค้าเลย ดูสมาร์ทขอนาดนี้ ขี้งอนเป็นผู้หญิงไปได้ ฉันจะลองง้อเค้าดีไหมน๊า แต่ว่าฉันง้อคนไม่เก่ง อืมมม เอาไว้ตอนเย็นละกัน นายเจ็บแน่ ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งนายนิ
“เป็นไงบ้างจ๊ะ” นส.รีน
“น่ารำคาญชะมัด ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้”
“งอนกันแล้วหรอ” นส. แอน
“ใช่สิ ผู้ชายอะไร ขี้งอนยิ่งกว่าผู้หญิง งอนเสร็จก็ส่ายตูดเข้าคณะของตัวเอง”
“เธอไปทำอะไรให้เค้าหล่ะ” นส.รีน
“เธอก็ไปขอโทษเค้าซะสิ” นส.แอน
“ฉันจะขอโทษเค้าทำไมหล่ะ ฉันมะ…” เออใช่ ฉันทำผิดเองนี่หว่า
“อ่าว ทำไมหยุดพูด…มีอะไรหรอ?” นส.รีน
“ปะ…เปล่า ^-^”
“นี่ ถ้าเค้างอนแสดงว่าเค้าให้ความสำคัญกับเธอนะ” นส.แอน
“ชู้วส์! อาจารย์มาแล้ว” นส.รีน
หลังจากนั้นฉันก็นั่นเรียน แต่ว่า ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ฉันมัวแต่คิดเรื่องนายเคนอยู่ อาจารย์สั่งอะไรฉันก็ไม่รู้เรื่องเลย ฉันทำผิดถึงขั้นที่เค้าให้อภัยไม่ได้เลยหรอ T_T เอ๊ะ แล้วฉันทำไมต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องมาวุ่นวายอยู่กับนายนั่นด้วย โอ้ย!งงกับตัวเองจังเลย >_
“นี่ๆ เรน” นส.แอน
“เป็นอะไรอ่ะ นั่งหลับตาปี๋เชียว” นส.รีน
“หา o.o? ฉันนั่นหลับตาปี๋อะไร” ฉันตอบกลับไป
“เธอนี่ นับวันยิ่งประหลาดขึ้นนะ” นส.แอน (ฉันว่าเป็นเพราะเธอ 2 คนนั่นแหละ)
“เป็นเพราะ เค้าคนนั้นรึเปล่าน๊า ^-^” นส.รีน
“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจเป็นการตัดบท
“อะ ไม่กวนก็ไม่กวน” นส.รีน
“เออรีน เย็นนี้ พีกะจิม อยากเจอเรา 2 คนอ่ะ” นส.แอน
“หรอ รู้สึกว่า 2 คนนี้จะไปไหนด้วยกันตลอดเลย น่ารักจัง >-< ที่รักใครเนี่ย” นส.รีน
“ที่รักของเรา 2 คนไง ^-^” นส.แอน
เฮ้อ! เพื่อนของฉันบ้าแฟนน่าดูนะเนี่ย น่าอิจฉาจัง มีแฟนเป็นตัวเป็นตน รักกันดีอีกตะหาก แต่พอมาดูแฟนของฉัน(เคน)สิ ยังเป็นวุ้นอยู่เลย T_T
+--+ เลิกเรียน +--+
ฉันเดินออกจากคณะพร้อมกับเพื่อน(เวร)ของฉัน ฉันเดินมาถึงต้อนไม่ต้นที่ 17 นับจากหน้าคณะของฉันไปทางซ้าย ซึ่งมันตรงกับคณะของนายเคน ฉันคิดว่า ฉันไปยืนรอเค้าดีกว่า
“รีน…แอน เธอไปหาจิมกะพี เลยนะ ไม่ต้องรอฉัน”
“เธอจะทำอะไร” นส.แอน
“ฉันจะเดินเล่นแถวนี้ก่อน”
“ผู้ร้ายปากแข็ง จะไปหาเคนก็บอกมาเหอะ” นส.รีน
หลังจากพูดเสร็จ เพื่อนของฉันก็เดินจากฉันไป ส่วนฉันก็เดินไปรอนายเคนอยู่หน้าคณะของเค้า . . . เวลาผ่านไป ฉันดูนาฬิการอบที่ 3 หา! OoO! 15 นาทีแล้ว ยังไม่ออกมาอีกรึ -n- (หงุดหงิดแล้วสิ)
โปรดติดตามตอนต่อไป ….
“เฮ้อ เช้าที่สดใสของวันใหม่” วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเลยหล่ะ “ตรี๊ด…ตรี๊ด…ตรี๊ด…” เสียงโทรศัพท์ของฉันดัง มาดังอะไรแต่เช้าน๊า คนกำลังแปรงฟันอยู่ ฉันรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ทั้งๆที่แปรงและฟองของยาสีฟันยังอยู่เต็มปาก
“โหล”
“มารับหน่อยดิ” นายเคนโทรมาหานี่เอง แต่ว่า
“โฮ้ โนยโร้โบโฉนโด้ยโงย” (เฮ้!นายรู้เบอร์ฉันได้ไง)
เค้าจะรู้ไหมน๊าว่าฉันพูดว่าอะไร
“เธอนี่พูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันจะรอนะ”
“โฮ้! โฮ้! ” โถ่เอ๊ย ฉันพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้เลยรึไง
โถ่ เข้าที่สดใสของวันใหม่ที่ฉันเฝ้ารอคอยมานาน รู้ไหม มันทำให้ฉันเริ่มมีน้ำโหอีกแล้ว
+--+ มหาลัย +--+
ฉันเดินอยู่กับยัยรีนและแอน เพื่อน(เวร)ของฉัน
“เป็นไงบ้างจ๊ะ คนมีแฟน” นส.รีน
“ไม่เป็นไงอ่ะ” ฉันตอบไป
“โห 1อาทิตย์ แล้ว ยังไม่มีอะไรอีกเรอะ” นส.แอน
“นี่ แล้วระยะเวลา1อาทิตย์ เธอ กับนายพี มีอะไรแล้วรึไง -_-*”
“อย่างฉันอ่ะ 3 วันก็เสร็จแล้ว ฮิฮิฮิ”
อึ๋ย ตอบมาได้ไงเนี่ย ยังมีน่ามาหัวเราะอีก ถึงว่าหล่ะ ฉันถึงได้บ้าๆบอๆเพิ่มจากเมื่อก่อน ก็เพราะมีเพื่อนอย่างพวกเธอ 2 คนนี่เอง
“นี่เธอ!” OoO! นายเคน
“TvT จ๋า” ฉันตายแน่ๆเลย ฉันไม่ได้ทำตามที่นายเคนบอกเมื่อเช้า
“เคนมาและ เราไปกันเถอะแอน” นส.รีน
“สู้ตายนะจ๊ะ ^-^” นส.แอน
แล้วเพื่อนทั้ง 2ของฉันก็เดินจากไป อีกด้านหนึ่ง ตอนนี้นายเคนกำลัง เป็นดั่งภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิด T_T ฉันตายแน่ๆเลย พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกด้วย
“ฉันโทรไปบอกเธอแล้ว ทำไมไม่มา -n-” เคนโมโหน่าดู
“เคนจ๋าTvT เค้าขอโทษ” ฉันบอกเค้าไป แต่เค้าคงไม่ฟังฉันแน่ๆ
“ไม่ยกโทษ -n-” ฉันว่าแล้วเชียว เคนพูดพร้อมกับบึ้งหน้าบึ้งตา แล้วเดินไปท่างคณะของเค้า
“นายไม่ยกโทษถ้างั้นฉันไม่ขอโทษนายก็ได้” ฉันเดินบ่นขณะที่เดินไปที่คณะของฉัน เชื่อเค้าเลย ดูสมาร์ทขอนาดนี้ ขี้งอนเป็นผู้หญิงไปได้ ฉันจะลองง้อเค้าดีไหมน๊า แต่ว่าฉันง้อคนไม่เก่ง อืมมม เอาไว้ตอนเย็นละกัน นายเจ็บแน่ ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งนายนิ
“เป็นไงบ้างจ๊ะ” นส.รีน
“น่ารำคาญชะมัด ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้”
“งอนกันแล้วหรอ” นส. แอน
“ใช่สิ ผู้ชายอะไร ขี้งอนยิ่งกว่าผู้หญิง งอนเสร็จก็ส่ายตูดเข้าคณะของตัวเอง”
“เธอไปทำอะไรให้เค้าหล่ะ” นส.รีน
“เธอก็ไปขอโทษเค้าซะสิ” นส.แอน
“ฉันจะขอโทษเค้าทำไมหล่ะ ฉันมะ…” เออใช่ ฉันทำผิดเองนี่หว่า
“อ่าว ทำไมหยุดพูด…มีอะไรหรอ?” นส.รีน
“ปะ…เปล่า ^-^”
“นี่ ถ้าเค้างอนแสดงว่าเค้าให้ความสำคัญกับเธอนะ” นส.แอน
“ชู้วส์! อาจารย์มาแล้ว” นส.รีน
หลังจากนั้นฉันก็นั่นเรียน แต่ว่า ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ฉันมัวแต่คิดเรื่องนายเคนอยู่ อาจารย์สั่งอะไรฉันก็ไม่รู้เรื่องเลย ฉันทำผิดถึงขั้นที่เค้าให้อภัยไม่ได้เลยหรอ T_T เอ๊ะ แล้วฉันทำไมต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องมาวุ่นวายอยู่กับนายนั่นด้วย โอ้ย!งงกับตัวเองจังเลย >_
“นี่ๆ เรน” นส.แอน
“เป็นอะไรอ่ะ นั่งหลับตาปี๋เชียว” นส.รีน
“หา o.o? ฉันนั่นหลับตาปี๋อะไร” ฉันตอบกลับไป
“เธอนี่ นับวันยิ่งประหลาดขึ้นนะ” นส.แอน (ฉันว่าเป็นเพราะเธอ 2 คนนั่นแหละ)
“เป็นเพราะ เค้าคนนั้นรึเปล่าน๊า ^-^” นส.รีน
“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจเป็นการตัดบท
“อะ ไม่กวนก็ไม่กวน” นส.รีน
“เออรีน เย็นนี้ พีกะจิม อยากเจอเรา 2 คนอ่ะ” นส.แอน
“หรอ รู้สึกว่า 2 คนนี้จะไปไหนด้วยกันตลอดเลย น่ารักจัง >-< ที่รักใครเนี่ย” นส.รีน
“ที่รักของเรา 2 คนไง ^-^” นส.แอน
เฮ้อ! เพื่อนของฉันบ้าแฟนน่าดูนะเนี่ย น่าอิจฉาจัง มีแฟนเป็นตัวเป็นตน รักกันดีอีกตะหาก แต่พอมาดูแฟนของฉัน(เคน)สิ ยังเป็นวุ้นอยู่เลย T_T
+--+ เลิกเรียน +--+
ฉันเดินออกจากคณะพร้อมกับเพื่อน(เวร)ของฉัน ฉันเดินมาถึงต้อนไม่ต้นที่ 17 นับจากหน้าคณะของฉันไปทางซ้าย ซึ่งมันตรงกับคณะของนายเคน ฉันคิดว่า ฉันไปยืนรอเค้าดีกว่า
“รีน…แอน เธอไปหาจิมกะพี เลยนะ ไม่ต้องรอฉัน”
“เธอจะทำอะไร” นส.แอน
“ฉันจะเดินเล่นแถวนี้ก่อน”
“ผู้ร้ายปากแข็ง จะไปหาเคนก็บอกมาเหอะ” นส.รีน
หลังจากพูดเสร็จ เพื่อนของฉันก็เดินจากฉันไป ส่วนฉันก็เดินไปรอนายเคนอยู่หน้าคณะของเค้า . . . เวลาผ่านไป ฉันดูนาฬิการอบที่ 3 หา! OoO! 15 นาทีแล้ว ยังไม่ออกมาอีกรึ -n- (หงุดหงิดแล้วสิ)
โปรดติดตามตอนต่อไป ….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน