ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฝันเป็นลาง
            ณ  บ้านกริฟเฟอร์กละดอง  มีเด็กน้อยหน้าตาดี ที่มีชื่อเสียงโด่งดังนาม แฮร์รี่  พอตเตอร์ กำลังหลับอยู่ในห้องนอนแต่ไม่นานก้อมีเสียงหนึ่งดังขึ้น  เสียงนั้นแหบแห้ง และร้องเรียก  แฮร์รี่....พอตเตอร์.....แฮร์รี่....พอตเตอร์....จง....มา....หา...ข้า ....จง!
มา!
มา!  แฮร์รี่ ตกใจด้วยเสียงนั้น เขาสะดุ้งโหยงทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองเขาอยู่  แต่เขาก้อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีอยู่และนอนต่อไป ( จานอนต้องใช้ความกล้าด้วยหรอ)
            ชายหนุ่มหน้าตาดีกำลังยืนยิ้มอยู่และกวักมือเรียกเค้าพร้อมกับพูดอะไรบางอย่าง  แฮร์รี่เดินเข้าไปหาเค้า แต่ทันใดนั้น ชายผู้นั้นกลับกำลังเปลี่ยนไปกลายเป็น คนก้อไม่ใช่ ผีก้อไม่เชิง แฮร์รี่หยุดชะงัก เพราะรู้สึกเย็นวูบไปทั้งตัวจากนั้นแฮร์รี่ก้อสลบไป
      “ แฮร์รี่  แฮร์รี่  ”  เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกชื่อของแฮร์รี่
      “.......................”  ไม่มีเสียงตอบกลับ  คนที่เรียกชักโมโห
      “ ไอ้  แฮร์รี่ ! ”  คราวนี้เขาตื่นขึ้นทันทีแล้วภาพตรงหน้าคือ......
                                  เฮอร์ไมโอนี่กำลังทำตาเขียวใส่พร้อมกับท้าวสะเอวยืนอยู่ปลายเตียงของเขา
      “ แฮร์รี่ เธอนอนขี้เซามากเลยนะ  เรียกตั้งนานไม่ตื่นซักที ”  เฮอร์ไมโอนี่พูด + เสียงเขียวนิดๆ
      “ ก้อ คือ เอ่อ......เอ่อ คือ ” แฮร์รี่ตอบไม่ถูก ตอบแบบอึกอัก
      “ อะไร ! มา เอ่อ  คือ ทำไม ”
      “ เงียบเลย แล้วรีบลุกไปอาบน้ำเลย ไป! ไปเซ่! ” เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่แฮร์รี่กำลังอ้าปากจะพูด แต่ก้อต้องเชื่อฟังคำสั่ง เพราะเฮอร์ไมโอนี่กำลังจะกลายเป็นยักษ์ ( นี่แหละหนอ ชีวิตของพวกผู้ชาย )
      “ คร้าบ ..... ไปแล้วคร้าบ....” แฮร์รี่รีบเดินไปพร้อมกับพูดไปด้วย
      “ แฮร์รี่!! ” เฮอร์ไมโอนี่เรียกแฮร์รี่เสียงดัง
      “ค้าบ” แฮร์รี่ตอบแบบนำในใจว่าโดนอะไรอีกล่ะกู
      “ เธอลืมผ้าเช็ดคัวแน่ะ ”
      “ อ้อ ! ใช่ ขอบคุน” แฮร์รี่โล่งอกแบบบอกไม่ถูก”
      “ แฮร์รี่ ถ้าเสร็จแล้วรีบไปที่ห้องอาหารนะ ชั้นให้เวลาเธอ 15 นาที ถ้าสายล่ะก้อ ตาย!”
      “อืม ...แล้วรอนล่ะ” แฮร์รี่ถาม
      “ เค้าเสร็จแล้วย่ะ” 
      “ โอ๊ย!!!!! ชั้นจะบ้าตาย ชั้นมาเรียนนะไม่ได้มาเป็นคนใช้ของพวกนาย ให้ตายซี่!!!!”
      “ ปัทโธ่ โว้ย!!!!” เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะอาละวาด
                              แฮร์รี่รีบเดินเข้าห้องน้ำ เพราะรู้ว่าถ้าถามอีกเขาต้องกลายเป็นศพแน่ๆ
            ชายหนุ่มหน้าตาดีกำลังยืนยิ้มอยู่และกวักมือเรียกเค้าพร้อมกับพูดอะไรบางอย่าง  แฮร์รี่เดินเข้าไปหาเค้า แต่ทันใดนั้น ชายผู้นั้นกลับกำลังเปลี่ยนไปกลายเป็น คนก้อไม่ใช่ ผีก้อไม่เชิง แฮร์รี่หยุดชะงัก เพราะรู้สึกเย็นวูบไปทั้งตัวจากนั้นแฮร์รี่ก้อสลบไป
      “ แฮร์รี่  แฮร์รี่  ”  เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกชื่อของแฮร์รี่
      “.......................”  ไม่มีเสียงตอบกลับ  คนที่เรียกชักโมโห
      “ ไอ้  แฮร์รี่ ! ”  คราวนี้เขาตื่นขึ้นทันทีแล้วภาพตรงหน้าคือ......
                                  เฮอร์ไมโอนี่กำลังทำตาเขียวใส่พร้อมกับท้าวสะเอวยืนอยู่ปลายเตียงของเขา
      “ แฮร์รี่ เธอนอนขี้เซามากเลยนะ  เรียกตั้งนานไม่ตื่นซักที ”  เฮอร์ไมโอนี่พูด + เสียงเขียวนิดๆ
      “ ก้อ คือ เอ่อ......เอ่อ คือ ” แฮร์รี่ตอบไม่ถูก ตอบแบบอึกอัก
      “ อะไร ! มา เอ่อ  คือ ทำไม ”
      “ เงียบเลย แล้วรีบลุกไปอาบน้ำเลย ไป! ไปเซ่! ” เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่แฮร์รี่กำลังอ้าปากจะพูด แต่ก้อต้องเชื่อฟังคำสั่ง เพราะเฮอร์ไมโอนี่กำลังจะกลายเป็นยักษ์ ( นี่แหละหนอ ชีวิตของพวกผู้ชาย )
      “ คร้าบ ..... ไปแล้วคร้าบ....” แฮร์รี่รีบเดินไปพร้อมกับพูดไปด้วย
      “ แฮร์รี่!! ” เฮอร์ไมโอนี่เรียกแฮร์รี่เสียงดัง
      “ค้าบ” แฮร์รี่ตอบแบบนำในใจว่าโดนอะไรอีกล่ะกู
      “ เธอลืมผ้าเช็ดคัวแน่ะ ”
      “ อ้อ ! ใช่ ขอบคุน” แฮร์รี่โล่งอกแบบบอกไม่ถูก”
      “ แฮร์รี่ ถ้าเสร็จแล้วรีบไปที่ห้องอาหารนะ ชั้นให้เวลาเธอ 15 นาที ถ้าสายล่ะก้อ ตาย!”
      “อืม ...แล้วรอนล่ะ” แฮร์รี่ถาม
      “ เค้าเสร็จแล้วย่ะ” 
      “ โอ๊ย!!!!! ชั้นจะบ้าตาย ชั้นมาเรียนนะไม่ได้มาเป็นคนใช้ของพวกนาย ให้ตายซี่!!!!”
      “ ปัทโธ่ โว้ย!!!!” เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะอาละวาด
                              แฮร์รี่รีบเดินเข้าห้องน้ำ เพราะรู้ว่าถ้าถามอีกเขาต้องกลายเป็นศพแน่ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น