THE LINE

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อฝันร้ายเริ่มต้น

โอ ไบรอัน ซีเกิล  นักเขียนหนุ่มผู้ซึ่งมากด้วยความสามารถมิอาจคงสติตนองได้ในยามค่ำคืน เมื่อทุกสิ่งยังคงติดตา ภาพแห่งความสยดสยอง มีด เลือด ศพ และ \"ฆาตกร\"  

         เมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว ขณะที่เขากำลังออกเดินทางไปปารีสเพื่อหาข้อมูลในการเขียนหนังสือเล่มใหม่ของเขา ชีวิตที่ราบเรียบของชายผู้นี้ดูจะปราศจากสิ้นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวโดยสิ้นเชิง  วันฟ้าใสหากแต่บรรยากาศดูอับชื้นซึ่งสัมผัสได้  ผู้คนรอบข้างเดินขวักไขว่จนบางครั้งทำให้เขาสับสน ผู้คนมากมายหลากหลายฐานะกำลังมีจุดประสงค์เดียวกับเขาคือ การรอรถไฟ  ไม่นานเสียงเครื่องจักรก็ดังขึ้น ผู้คนซึ่งมากมายต่างพากันยัดเยียดเข้าสู่ภายในรวมทั้งเขา แต่สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงนั่นก็คือรถไฟกระชากตัวออกจากรางทำให้เขาตกลงสู่ด้านล่างอย่างรวดเร็วและทันใดนั้นรถไฟคันนั้นก็ถอยกลับอย่างเร็วแทบจะบดขยี้ร่างเขาภายในพริบตา แต่ความโชคร้ายยังไม่หยุดแค่นั้นแผ่นเหล็กมหึมาได้หล่นลงกระทบเข้าที่ศรีษะเขาอย่างรุนแรง    

               ความรุ้สึกเจ็บปวดแล่นขึ้นถึงขั้วหัวใจในขณะที่เขาลืมตาขึ้นในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ไม่นานเท่าใดนักหมออายุประมาณ 30 ต้นๆ

  “ คุณ โอ ไบรอัน  สมองคุณได้รับความกระทบกระเทือนพอสมควร  แต่ก็ไม่มีการแตกหรือร้าวของสมองส่วนใดนะคะ  อาจมีอาการปวดศีรษะบ้างนะคะ  แล้วก็กระดูกบริเวณสันหลังเดาะ  คุณคงจะต้องพักรักษาตัวสักพักนะคะ  แม้ว่าหมอจะให้คุณกลับบ้าน”  

เขารับยาจากหมอโดยไม่ได้พูดอะไร  ระหว่างทางกลับบ้าน ทุกสิ่งรอบๆตัวค่องข้างมืด ครึ้ม  ผู้คนบนถนนดูซาลงไปมาก  อากาสรอบตัวยิ่งทวีความหนาวเย็นอย่างรวดเร็วจนเขาต้องกระชับเสื้อโค๊ตให้แน่นขึ้น  ห้องพักของเขาอยู่ในอพาตเมนท์หนึ่งในกรุงลอนดอน  ซึ่งไม่ไกลจากที่ทำงานเขาสักเท่าไหร่  เขาล้มลงบนเตียงนอนด้วยความอ่อนเพลีย  เปลือกตาที่อ้าค้างอยู่ทั้งวันค่อยปิดลง  

                ทันใดเขาก็ตกสู่ห้วงภวังค์อย่างรวดเร็ว   ภาพของชายผู้กำยำปรากฏขึ้นแม้ไม่ชัดเจนแต่ก็เห็นความเป็นไปในแต่ละตอน  ชายคนนั้นกำลังถือมีดเล่มเล็ก บาง  ซึ่งเปื้อนไปด้วยเลือด กำลังยืนอยู่ในถนนสายหนึ่งซึ่งดูมืดทึบ ข้างๆชายคนนี้มีผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาล นอนนิ่งอยู่เลือดท่วมบริเวณท้อง  จนไหลไปบริเวณพื้นข้างๆ ทันใดโอ ไบรอัน ก็ตื่นขึ้นตาของเขาเปิดสว่างขึ้นทันใด  เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อสักครู่เป็นเรื่องจริงหรือแค่ภาพนิมิตที่เกิดจากจิตสำนึกของเขาเป็นแน่  สิ่งที่เห็นทำให้ไม่อยากที่จะนอนอีกต่อไป แต่ในเมื่อความเพลียและเหนื่อยล้ารุมล้อมตัวเขาจนแทบจะจับไข้ด้วยซ้ำ อาการปวดหัวของเขาเกิดขึ้นอย่างรุนแรง อาการเจ็บแปลบในขมับพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงและเร็วจนเขาแทบล้มลง มือที่คว้ายาโดยที่สมองยังมิได้สั่งการ จัดการหยิบน้ำเปล่าใกล้ๆนั้นเทเข้าปากอย่างไม่ยั้ง พร้อมกับยาแก้ปวดเม็ดใหญ่ 2 เม็ด  เขาล้มตัวลงบนเตียงอีกครั้งอาการที่ปวดอยู่ในขมับยังคงอยู่ เปลือกตานั้นปิดสนิทอีกครั้ง ภาพๆเดิมยังคงปรากฏอยู่ ภาพๆนั้นดูจะชัดเจนขึ้นทุกที  ชัดจนแทบจะเรียกได้ว่ามันปรากฏอยู่ตรงหน้า ชายคนนี้ผมสีน้ำตาลแก่  ใบหน้าของเขาปกคลุมด้วย หน้ากากสีไม้  หมวกทรงสูงถูกวางไว้บนศีรษะอย่างประณีต  บริเวณลำคอมีรอยเหี่ยวย่น คาดว่าน่าจะอายุประมาณ 30 ได้ เขาได้ยินเสียงบางอย่างแว่วมา แม้ไม่ชัดแต่ก้อจับใจความได้   เป็นเสียงคร่ำครวญของหญิงสาวผู้ที่นอนอยู่ เป็นเสียงที่เธอร้องก่อนตาย  คำสุดท้ายที่ก้องอยู่ในหูคือ  ได้โปรด   เธออ้อนวอนชายคนนั้นให้ไว้ชีวิตเธอ เธอพูดถึงความสัมพันธ์บางอย่างที่เขาได้ยินไม่ถนัด   แสงยามเช้าส่องเข้าตาเขาจนปลุกให้ตื่นได้โดยไม่ยาก  เขาเปิดทีวีขึ้นฟังข่าวน่าสนใจสำหรับ  แต่ข่าวหนึ่งที่ทำให้เขาผวาสุดขีด ภาพที่เขาเห็นปรากฏขึ้นในทีวี  ภาพของศพสาวรายนั้น   แต่ไม่มีใครเห็นขณะฆาตกรรม  นอกจาก เขา   ความสับสนวุ่นวายเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว  มันเกิดขึ้นได้ยังไง