รักอลวนใจอลเวง

ลำดับตอนที่ #1 : มันก็แค่....

                   ผม ยามาตะ  ชิน เด็กหนุ่มม.ปลายธรรมด๊าาาธรรมดาที่หน้าตาค่อนข้างดีคนนึง  กิจวัตรประจำวันของผมก็เหมือนคนธรรมดา







ทั่วๆไปน่ะแหละ  มีเรียน มีเล่น ไปตามประสาวัยสะรุ่น ผู้หญิงก็มีไม่ใช่น้อยนะที่เข้ามานัวเนียอยู่รอบๆตัวผม แต่ผมก็ไม่ค่อยที่จะสนใจ







พวกหล่อนซักเท่าไหร่หรอก จะไล่ก็ใช่ที่ ประเดี๋ยวจะโดนหาว่าหยิ่งซะเปล่าๆ นี่ไม่ได้คุยนะ แค่บอกให้ฟัง..........เฉยๆ  -_-



                ความรักของผมก็เป็นแบบความรักธรรมดาทั่วๆไปไม่ใส่พริกไทย ไม่ใส่เกลือ แต่ปรุงแต่งด้วยผมชูรสตราชฎา เอาล่ะ ต่อนะ ผมก็แค่



คาดหวังให้มันเป็นความรักที่ราบรื่นไม่มีอุปสรรค  มีแต่ความสุขก็แค่นั้น  แต่ผมคิดผิดถนัด ปัญหาของผมมันไม่ใช่เป็นเพียงแค่ปัญหา



เล็กๆ ใช่  มันเป็นปัญาหาที่ใหญ่ยักษ์ที่เหมือนกับพายุโหมกระหน่ำ  มันใหญ่พอๆกับคลื่นยักษ์สึนามิ!!!!!!!  นั่นก็คือ....ผู้ชาย....



แค่นึกถึงคำว่าไม้ป่าเดียวกันนี่  ผมก็แทบจะวิ่งหนีไปให้ไกลๆสุดกู่เท่าที่ขามันจะพาไปได้แล้ว>o


ทำไมฟะ  ทำไม iii โอ้ พระเจ้าาาาาทำไมถึงต้องทำร้ายคนหล่อด้วยนะ (สมควรแล้วที่มันจาโดนเนี่ยยยย -_-iiiเฮ้อ...)



                                       \"  ทำม้ายยยยยยย ใครก็ด้ายบอกผมทีเด๊....ด๊.....ด๊ \"



                 (เอ้าเข้าไป......ชินเอ๊ย กลายเป็นพวกจิตไม่อยู่กับที่ซะแล้วมั้ง-_- จะรอดไหมเนี่ย)



                                                      ........................................



                              \'มันก็แค่ความรู้สึกที่อยากจะพูดออกไป แต่... แต่มันพูดไม่ได้\"



                                                       ....................................

                                                                                                    

                                                          \' ทำไงละ ???? \"



                                                           ..............................



                                               \"  ถ้าบอกได้ก็บอกไปแล้ว \"



                            \"  แค่ติดตรงที่......ผม..........เป็น...........\" ผู้ชาย\" .... \"