ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กบฏผ้าเหลือง 1
ในศตวรรษที่ 2 จีนเป็นมหาประเทศที่มีประวัติศาสตร์สืบเนื่องมายาวนานนับได้ 2 พันปี ทว่า...การเมืองภายใต้การปกครองของราชวงศ์ฮั่นซึ่งปกครองประเทศจีนมายาวนานถึง 400 ปีกำลังตกต่ำถึงขีดสุดเนื่องจากการเถลิงอำนาจขิงเหล่าขันที...... ราษฏรถูกขูดรีดภาษีอย่างหนักหนำซ้ำภาสะฝนแล้งต่อเนื่องก็ทำให้พืชผลเสียหาย มันคือที่สุดของความอดอยากและทุกข์ทน....
ตงเพ้งศกปีที่ 2 ( 184 ) การก่อกบฏโดยกลุ่มคนดพกผ้าเหลืองซึ่งเกิดจากการรวมตัวกันของประชาชนที่เร่ร่อนและอดอยากในที่ต่างๆ เพื่อดค่นล้มราชวงศ์ฮั่นได้แปรเปลี่ยนไปเป็นการปล้นสดมภ์อย่างป่าเถื่อน ประชาชนต่างตกอยู่ในความหวาดกลัวถึงขีดสุด....!
บ้านเมืองปั่ยป่วนและกำลังจะก้าวเข้สสุ้กลียุคอย่างแท้จริง
อำเภอตุ้นกวน หมู่บ้านของ เล่าซองซุน
เล่าปี่ กำลังสอนหนังสือให้กับพวกเด้กๆ ในหมู่บ้าน
\"เสียนเต๋อ\" ชายคนหนึ่งตะโกนเรียก
ในขณะนั้นในหมู่บ้าน กำลังถูกโจรผ้าเหลืองปล้นและฆ่าในคนในหมู่บ้าน
\"ถ้าท่านเอาไปหมดพวกข้าต้องอดตายแน่ !\" ชาวบ้านคนหนึ่งขอร้อง
\"โฮ้ย ! หนวกหู\" โจรผ้าเหลืองคนหนึ่งตะดกนกลับไปพร้อมทั้งใช้ดาบฟันชายผุ้นั้นจนตาย
หลังจากที่ขนของไปจนหมดก็กำลังจะจุดไปเผาหมู่บ้านั้น
\"หยุดก่อน\" เล่าปี่ตะโกนออกไป
\"อาหารส่วนใหญ่ถูกเรียกเก็บภาษีมีเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยถ้าท่านยังชิงไปอีกชาวบ้านต้องอดตายแน่ ! ได้โปรดคืนให้เราด้วย\"
โจรผ้าเหลืองเอาง้างกระแทกที่หน้าผากของ เล่าปี่
\"พวกแกได้ยินไหม ! ไอ้หนุ่มนี่มันบอกว่าขออาหารคืนแน่ะ !\" ก๊าก ก๊าก กําก พวกโจรผ้าเหลืองหัวเราะ
\"วอท ยัว เนม\" โจรผ้าเหลืองถาม
\"ข้าแซ่เล่า ชื่อปี่ มีฉายาเสียนเต๋อ... ยังชีพอยู่ด้วยการขายรองเท้าปอในหมู่บ้านนี้\"
\"ขายรองเท้าปอ...? ทำอาชีพต่ำๆแต่กลับกล้าหาญนัก ดีล่ะ เข้าใจแล้ว! วันนี้ข้าจะคืนให้เพื่อเห็นแก่หน้าเจ้า\"
\"^ O ^\" หน่าเล่าปี่
\"แต่พวกเรากลับมือเปล่าไม่ได้ ข้าต้องขอหัวเจ้าติดมือไปด้วย\"
\"O_O\"หน้าเล่าปี่ และแล้วเล่าปี่ก็คุกเข่า
\"ฮิฮิฮิ ทำเป็นปากกล้าดีนัก!\" และแล้วพวกโจรผ้าเหลืองก็พากันกลับ
\"ช้าก่อน\" เล่าปี่พูดพร้อมลุกขึ้น
\"ถ้าต้องการหัวข้าข้าก็ยินดี\"
\" หา ! O_O\" โจรผ้าเหลือง ตกใจ
\" ลูกผุ้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ ถ้ามันจะช่วยหมู่บ้านนี้ได้ก็เชิญเอาหัวข้าไปเถอะ\"
\"kill him\" โจรผ้าเหลืองพูด
ระหว่างที่โจรผ้าเหลืองกำลังวิ่งเข้าไปพร้อมจะฟัน ก็ได้มีก้อนหินก้อนหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแสง กระแทกเข้าไปที่หน้าของโจรผ้าเหลือง
\"ผู้ได๋\" โจรผ้าเหลืองคนหนึ่งพูด
\"ข้าแซ่เตียวชื่อหุย มีฉายาจี้เต๋อ เป็นคนขายหมูที่ผ่านทางมา ท่านเล่าปี่ ไม่เลวนี่ที่กล้าลุกขึ้นเผชิญหน้ากับโจรผ้าเหลือง ข้าชอบความกล้าของท่าน ข้าเตียวหุยจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง \"
และแล้วเตียวหุยก็ได้จัดการกับโจรผ้าเหลืองจนพวกที่เหลือพากันหนีออกไป หลังจากนั้นเล่าปี่ก็พาเตียวหุยไปเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอบคุณ จากที่เลี้ยงอาหารจนอิ่มแล้ว เยวหุยจึงบอกว่าจะออกไปย่อยอาหารสักหน่อยและแล้วเขาก็เริ่มตัดฝืน จนได้มาเป็นกอง
\"O_O\" ชาวบ้านตกใจเพราะผ่าฝืนทั้งกองเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ
หลังจากผ่าฝืนเสร็จเตียวหุยก็ขอลากลับ ในคืนวันนั้นเล่าปี่นั่ง คิดเรื่องของโจรผ้าเหลือง งืมๆ
\"อุ๊ย\" แม่เล่าปี่พูดขึ้น
\"มีอะไรเหรอท่านแม่\"เล่าปี่ถาม
\"ดูสิ ท่านเตียวหุยกินข้าวซะหมดเกลี้ยงเลย สงสัยคืนนี้เราคงต้องอดข้าว...\"
( เล่าปี่จะอดตายก็เพราะเตียวหุยมากินข้าว แทนที่ โจรผ้าเหลืองจะมาปล้นอาหารของชาวบ้านซะล่ะมั้งเนี่ย - -\" )
แม่ของเล่าปี่พาเล่าปี่ออกมาข้างนอก
\"ลูกยังจำต้นหม่อนต้นนั้นได้มั๊ย\"
ย้อนอดีต...
\"โอ..ช่างเป็นต้นไม้สักดิ์สิทธิ์ที่งามนัก! โบราณว่าไว้ว่าบ้านที่มีต้นหม่อนใหญ่ จะเป็นที่มาของวีรบุรุษผู้ครองแผ่นดิน บ้านี้ต้องให้กำเนิดผู้ยิ่งใหญ่แน่!\"
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พุ่มใบหมอ่นนี่เหมือนฉัตรของรถม้าจักรพรรดิเปียบเลบ สักวันข้าจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินแล้วจะนั่งรถม้าแบบนี้ให้ดู!\" เล่าปี่ตอนเด็กพูด
กลับสู่ปัจจุบัน
\"เสียนเต๋อ...สักวันต้องถึงยุคสมัยที่ลูกมีความสำคัญแน่ ลูกต้องเชื่อและรอคอย\" แม่เล่าปี่พูด
\"ท่านแม่มองข้าสูงส่งเกินไป ยุคสมัยที่ข้ามีความสำคัญ... ข่สน่ะหรือจะมีความสามารถขนาดนั้น\"
หันไปมองด้านขวา เห็นแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังหอบของเดินกันอยู่จึงทัก
\" หยัง โซ่ว ดึกดื่นป่านนี้จะไปไหน...?\"
\"คืนนี้ ข้าจะต้องจากท่านเสียนเต่อ ไปแล้ว ฮือ.. พ่อข้าน้องชายข้าถูกผ้าเหลืองฆ่าตายหมด T_T\"
หลังพูดจบ หยังโซ่ว ก๋วิ่งเข้าไปกอด เล่าปี่
\"ขอบคุณท่านมาก ท่านเสียนเต๋อ โขคดีนะ \" หยังโซ่วพูดพร้อมเดินจากไป
\"ระวังตัว...ด้วยล่ะ\"เล่าปี่พูด
\"ฮึ...ฮือ..โฮ.....T^T โจรผ้าเหลืองอภัยไม่ได้แล้ว! ถ้าข้ามีพลังมหาศาลอย่างชายที่ชื่อเตียวหุยล่ะก็!
ตงเพ้งศกปีที่ 2 ( 184 ) การก่อกบฏโดยกลุ่มคนดพกผ้าเหลืองซึ่งเกิดจากการรวมตัวกันของประชาชนที่เร่ร่อนและอดอยากในที่ต่างๆ เพื่อดค่นล้มราชวงศ์ฮั่นได้แปรเปลี่ยนไปเป็นการปล้นสดมภ์อย่างป่าเถื่อน ประชาชนต่างตกอยู่ในความหวาดกลัวถึงขีดสุด....!
บ้านเมืองปั่ยป่วนและกำลังจะก้าวเข้สสุ้กลียุคอย่างแท้จริง
อำเภอตุ้นกวน หมู่บ้านของ เล่าซองซุน
เล่าปี่ กำลังสอนหนังสือให้กับพวกเด้กๆ ในหมู่บ้าน
\"เสียนเต๋อ\" ชายคนหนึ่งตะโกนเรียก
ในขณะนั้นในหมู่บ้าน กำลังถูกโจรผ้าเหลืองปล้นและฆ่าในคนในหมู่บ้าน
\"ถ้าท่านเอาไปหมดพวกข้าต้องอดตายแน่ !\" ชาวบ้านคนหนึ่งขอร้อง
\"โฮ้ย ! หนวกหู\" โจรผ้าเหลืองคนหนึ่งตะดกนกลับไปพร้อมทั้งใช้ดาบฟันชายผุ้นั้นจนตาย
หลังจากที่ขนของไปจนหมดก็กำลังจะจุดไปเผาหมู่บ้านั้น
\"หยุดก่อน\" เล่าปี่ตะโกนออกไป
\"อาหารส่วนใหญ่ถูกเรียกเก็บภาษีมีเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยถ้าท่านยังชิงไปอีกชาวบ้านต้องอดตายแน่ ! ได้โปรดคืนให้เราด้วย\"
โจรผ้าเหลืองเอาง้างกระแทกที่หน้าผากของ เล่าปี่
\"พวกแกได้ยินไหม ! ไอ้หนุ่มนี่มันบอกว่าขออาหารคืนแน่ะ !\" ก๊าก ก๊าก กําก พวกโจรผ้าเหลืองหัวเราะ
\"วอท ยัว เนม\" โจรผ้าเหลืองถาม
\"ข้าแซ่เล่า ชื่อปี่ มีฉายาเสียนเต๋อ... ยังชีพอยู่ด้วยการขายรองเท้าปอในหมู่บ้านนี้\"
\"ขายรองเท้าปอ...? ทำอาชีพต่ำๆแต่กลับกล้าหาญนัก ดีล่ะ เข้าใจแล้ว! วันนี้ข้าจะคืนให้เพื่อเห็นแก่หน้าเจ้า\"
\"^ O ^\" หน่าเล่าปี่
\"แต่พวกเรากลับมือเปล่าไม่ได้ ข้าต้องขอหัวเจ้าติดมือไปด้วย\"
\"O_O\"หน้าเล่าปี่ และแล้วเล่าปี่ก็คุกเข่า
\"ฮิฮิฮิ ทำเป็นปากกล้าดีนัก!\" และแล้วพวกโจรผ้าเหลืองก็พากันกลับ
\"ช้าก่อน\" เล่าปี่พูดพร้อมลุกขึ้น
\"ถ้าต้องการหัวข้าข้าก็ยินดี\"
\" หา ! O_O\" โจรผ้าเหลือง ตกใจ
\" ลูกผุ้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ ถ้ามันจะช่วยหมู่บ้านนี้ได้ก็เชิญเอาหัวข้าไปเถอะ\"
\"kill him\" โจรผ้าเหลืองพูด
ระหว่างที่โจรผ้าเหลืองกำลังวิ่งเข้าไปพร้อมจะฟัน ก็ได้มีก้อนหินก้อนหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแสง กระแทกเข้าไปที่หน้าของโจรผ้าเหลือง
\"ผู้ได๋\" โจรผ้าเหลืองคนหนึ่งพูด
\"ข้าแซ่เตียวชื่อหุย มีฉายาจี้เต๋อ เป็นคนขายหมูที่ผ่านทางมา ท่านเล่าปี่ ไม่เลวนี่ที่กล้าลุกขึ้นเผชิญหน้ากับโจรผ้าเหลือง ข้าชอบความกล้าของท่าน ข้าเตียวหุยจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง \"
และแล้วเตียวหุยก็ได้จัดการกับโจรผ้าเหลืองจนพวกที่เหลือพากันหนีออกไป หลังจากนั้นเล่าปี่ก็พาเตียวหุยไปเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอบคุณ จากที่เลี้ยงอาหารจนอิ่มแล้ว เยวหุยจึงบอกว่าจะออกไปย่อยอาหารสักหน่อยและแล้วเขาก็เริ่มตัดฝืน จนได้มาเป็นกอง
\"O_O\" ชาวบ้านตกใจเพราะผ่าฝืนทั้งกองเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ
หลังจากผ่าฝืนเสร็จเตียวหุยก็ขอลากลับ ในคืนวันนั้นเล่าปี่นั่ง คิดเรื่องของโจรผ้าเหลือง งืมๆ
\"อุ๊ย\" แม่เล่าปี่พูดขึ้น
\"มีอะไรเหรอท่านแม่\"เล่าปี่ถาม
\"ดูสิ ท่านเตียวหุยกินข้าวซะหมดเกลี้ยงเลย สงสัยคืนนี้เราคงต้องอดข้าว...\"
( เล่าปี่จะอดตายก็เพราะเตียวหุยมากินข้าว แทนที่ โจรผ้าเหลืองจะมาปล้นอาหารของชาวบ้านซะล่ะมั้งเนี่ย - -\" )
แม่ของเล่าปี่พาเล่าปี่ออกมาข้างนอก
\"ลูกยังจำต้นหม่อนต้นนั้นได้มั๊ย\"
ย้อนอดีต...
\"โอ..ช่างเป็นต้นไม้สักดิ์สิทธิ์ที่งามนัก! โบราณว่าไว้ว่าบ้านที่มีต้นหม่อนใหญ่ จะเป็นที่มาของวีรบุรุษผู้ครองแผ่นดิน บ้านี้ต้องให้กำเนิดผู้ยิ่งใหญ่แน่!\"
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พุ่มใบหมอ่นนี่เหมือนฉัตรของรถม้าจักรพรรดิเปียบเลบ สักวันข้าจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินแล้วจะนั่งรถม้าแบบนี้ให้ดู!\" เล่าปี่ตอนเด็กพูด
กลับสู่ปัจจุบัน
\"เสียนเต๋อ...สักวันต้องถึงยุคสมัยที่ลูกมีความสำคัญแน่ ลูกต้องเชื่อและรอคอย\" แม่เล่าปี่พูด
\"ท่านแม่มองข้าสูงส่งเกินไป ยุคสมัยที่ข้ามีความสำคัญ... ข่สน่ะหรือจะมีความสามารถขนาดนั้น\"
หันไปมองด้านขวา เห็นแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังหอบของเดินกันอยู่จึงทัก
\" หยัง โซ่ว ดึกดื่นป่านนี้จะไปไหน...?\"
\"คืนนี้ ข้าจะต้องจากท่านเสียนเต่อ ไปแล้ว ฮือ.. พ่อข้าน้องชายข้าถูกผ้าเหลืองฆ่าตายหมด T_T\"
หลังพูดจบ หยังโซ่ว ก๋วิ่งเข้าไปกอด เล่าปี่
\"ขอบคุณท่านมาก ท่านเสียนเต๋อ โขคดีนะ \" หยังโซ่วพูดพร้อมเดินจากไป
\"ระวังตัว...ด้วยล่ะ\"เล่าปี่พูด
\"ฮึ...ฮือ..โฮ.....T^T โจรผ้าเหลืองอภัยไม่ได้แล้ว! ถ้าข้ามีพลังมหาศาลอย่างชายที่ชื่อเตียวหุยล่ะก็!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น