รักที่มีมาไม่รู้กี่ครั่งแล้ว

ลำดับตอนที่ #1 : ผมเป็นแค่ผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง

  ผมเป็นนักศึกษามหาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งเอกเกษตรศาสตร์ เรียน มา 4 ปี ก็ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปแต่อาจจาเลวกว่านิดหน่อย เพื่อนส่วนมากในเอกก็เป็นเด็กมาจากต่างจังหวัด กิจกรรมที่พวกเราทำกันส่วนมากก็คือการ  ดื่ม กินกันต้องแต่ปี 1 กินกันทุกวันก็ว่าได้พอกินกันก็ไม่พ้นมีเรื่อง มีกันเป็นประจำ ขนาดงานมหาลัย ก็จะมีเรื่องนี้ทุกปี ต้องมีเด็กเอกเกษตรไปเกี่ยวกับทุกเรื่อง บางคนอายคิดว่าไรสาระหรือจามาประกาศศักดาอยากดัง ผมอยากเป็นตัวแทนของเพื่อนๆๆทุกคน เลยว่า จริง แต่ก็ไม่เคยหาเรื่องใครก่อนนะเท่าที่มีเรื่องมา แต่ก็ขอโทษสำหรับคนที่โดนลูกหลงทั้งหลายนะ พวกผมไม่ได้ตั้งใจ เอาหละมาเข้าเรื่องของผมกันเลยดีกว่า ผมเป็นคนหน้าตาก็โอเคหลงตังเองนิดนึง เป็นคนเจ้าชู้ กินเหล้าสูบบหรี่ทุกอย่าง เอาหมดตามประสาคนไม่มีหัวคิด ที่บ้านพ่อกับแม่แยกกันอยู่เดือนนึงพ่อจามาหาซักทีแต่ผมก็ไม่อยู่บ้านหรอก วันๆๆนอกจากการกินเหล้าก็อยู่กับแฟน ผมมีแฟนอยู่คนหนึงคบกันมา หลายปีแล้ว แฟนผมอายุมากกว่าผม 3 ปี ผมอยู่ที่บ้านแฟนมาตั้งแต่เรียนปี 1 แฟนผมเป็นพยาบาล เรารู้จักกันตังแต่ผมยัง เรียนมัธยม เพราะความเป็นคนขี้เหล้าของผมเนี้ยแระผมเลยได้เจอเธอผมกินเหล้ามาตั้งแต่สมัยมอต้นแล้วเริ่มลองอาไรหลายอย่างตามภาษาวัยรุ่นใจแตก แฟนผมเป็นคนค่อนข้างใจกว้างกว้างมากเลยจริงๆ เธอไม่ค่อยมีเวลาให้ผมสักเท่าไหร่(ผมหมายถึงเรื่องพันนั้น)ผมเลยหาเศษหาเลยมาเรื่องแต่เธอก็ไม่เคยว่าหรือแสดงอาการไม่พอใจแต่ประการใด ในช่วงแรกที่เราอยู่ด้วยกันผมก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเพราะเราอยู่บ้านกัน 2 คน ครอบครัวเธอก็เหมือนกับผมคือพ่อแม่แยกทางกัน เธออยู้กับพ่อ พ่อเธอเนี้ยแระเพื่อนวงเหล้าของผม ส่วนแม่เธอมีสามีใหม่อยู่ต่างจังหวัดแม่เธอไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่ แต่ตอนที่ผมเข้าไปอยู่พ่อเธอก็ย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด ค่าใช้จ่ายในบ้านเรา 2 คนเลยต้องช่วยกันหา แต่พ่อเธอก็ ส่งงาน มาให้พอจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมไปถึงค่าใช้จ่ายส่วนตัว แล้วแฟนงานก็มีเงินอีก ผมทำงานหาเงินเป็นพวกพาสทาม แต่ก็ทำๆๆเลิกๆอยากทำก็ทำขี้เกียจก็ออก เงินที่ใช้เลยมีเยอะแฟนก็ไม่เคยว่าว่าผมใช้เงินเยอะ ใช้ไปกับการเที่ยว จีบสาว เหล้า แระก็เพื่อน ในช่วงนี้ทำเรื่องแย่ๆๆเยอะมาก ทั้งยาเสพติด  ทะเลาะวิวาท ฉุด ปล้นขโมย ที่ทำทั้งหมดก็เพราะความคะนอง เคยเข้าไปนั้งเล่นที่ลาดยาวมาด้วย แต่ก็กระเสือกกระสนจนเรียนไกล้จบ ถึง ปี 3 ก็ต้องไปฝึกงานครั่งนี้แระเป็นจุดเปลี่ยนจุดหนึ่งของชีวิต ของผม ผมจำได้ว่าวันนั้นได้เลย วัน ที่ 21 เมษา พวกเราหลังจากที่ทำงานในประจำวันกันเสดก็มานั้งสังสันกันตามภาษาพวกขี้เมาปกติ กินกันไปเรื่อยๆพอเหล้าหมดเพื่อนก็ไปซื้อ แต่พอมันกลับมากลับมาบอกว่าโดนหาเรื่อง คือเพื่อนผมตัวเล็ก มันเล่าให้ฟังว่ามันมาซื้อเหล้าแล้วมีเด็กวัยรุ่น ที่นั้งกินเหล้าอยู่แถวนั้นแซว แล้วก็ปาขวดน้ำใส่ เพื่อนขับมอไซพวกเรามีประมาน11คนก็เลยพากันไปที่ร้านไปถึงก็เต็มที่เด็กพวกนั้นประมาน7-8คนมั้ง คงไม่ต้องพูดถึง แต่ด้วยความซวยหรือความเมาไม่รู้มีหนึ่งในพวกนั้นหยิบแปปเหล็กมาฟาดผม แทนที่ผมจาหลบกลับใช้แขนรับตอนแรกก็ไม่คิดไรมากแต่พอ สักพักรู้ว่าแขนหัก หัก 2 ท่อนเลย เพื่อนก็เลยพาส่งโรงพยาบาล ทางฝ่ายพวกผมก็มีผมแขนหักที่หนักที่สุด ส่วนพวกเด็กนั้นได้ข่าวเกือบตาย ผมอยู่โรงบาลนั้นได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ย้ายมาโรงบาลแฟนผม โคดเขินเลยเพราะพยาบาลส่วนมากจารู้จักผม ก็เล่นมารับแฟนประจำตอน ตี 1ตี2 ผมจาเป็นคนไข้คนเดียวที่พยายาลคนอื่นไม่กล้าเช็ดตัวแระก็ไม่กล้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ต้องรอแฟนนผมมาเป็นคนทำอยู่โรงบาล 2 อาทิตมั้ง แล้วก็กลับมาอยู่บ้าน แต่หลายอย่างมันกำลังจาเปลี่ยนไป แม่แฟนผมของผมเริ่มมาหาลูกของเธอบ่อยขึ้น แล้วก็เริ่มทำท่าไล่ผมจริงๆๆจังๆๆผมก็ได้กูมีบ้านกูกลับบ้านกูก็ได้ ผมก็เลยกลับบ้านมาอยู่กับแม่ แฟนผมก็มาหาทุกวัน แต่เรื่องมันเลวร้ายกว่านั้น แม่แฟนจาให้แฟนผมแต่งงายกับคนที่เค้าดูไว้ กำเมียกู ตอนนั้นกว่าจารอดมาได้แทบตาย สุดสุดของสุดสุดของชีวิตแล้ว ไม่รู้คุณจาเชื่อกันหรือปล่าว 2 อาทิต ผมกินข้าวประมาน 5 มื้อ ไปนอนให้น้ำเกลือมา 2 ขวด อาการหนักมากๆๆพ่อกับแม่กลับมาดีกันเลยอะ กว่าจารอดมาได้สุดสุด พอเริ่มฟื้นก็เริ่มเล่นเกม เล่นแฟรี่