ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมวันแรก
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนใหม่ฉันเป็นรุ่นน้องใหม่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ซึ่งมันก็แน่นอนที่จะเป็นที่สนใจของพี่ๆทั่วโรงเรียนที่ได้เจอกับรุ่นน้องใหม่ที่เข้ามา ด้วยความที่ฉันอาจจะเป็นคนซุ่มซ่ามด้วยมั้ง ฉันได้เดินชนกับรุ่นพี่คนหนึ่งเขามองหน้าฉันอย่างหาเรื่องเลยก็ว่าได้ แต่ทำยังได้นะ ฉันทำน้ำมะนาว (อาจจะนางเอกไปหน่อย) หกเลอะเสื้อรุ่นพี่คนนี้ไปหมดเลย
“ นี่น้องทำบ้าอะไรเนี๊ย”
“ เออ….เอ่อ ขอโทษคะ ไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวเช็ดให้นะคะ “
ฉันเอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูจากกระเป๋าด้านหน้าของเสื้อนักเรียนหญิงมัธยมตอนต้นมาเช็ดน้ำหวานที่เลอะเสื้อรุ่นพี่คนนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเอามากๆ ฉันควรทำไงดีละ สายตาทุกคนมองมาที่ฉันเพราะสถานที่ฉันทำน้ำหกใส่รุ่นคนนั้นก็คือ โรงอาหารของโรงเรียนจะว่ารุ่นพี่คนนี้หล่อมากๆเลยก็ว่าได้ (นี่ฉันเป็นอะไรทำน้ำหกยังมีหน้ามาชมพี่เขาอีก …บ้าไปกันใหญ่ละ)
“ นี่น้องทำน้ำหกใส่เสื้อฉันยังมายืนเฉยๆอีก” เค้ากำลังด่าฉันหรือนี่
ฉันมองรุ่นพี่อย่างพิจารณา แต่ทว่าไปพี่เขาก็ยังอยู่ ม.ต้น แต่มี 3 จุดที่คอเสื้อ แสดงว่าอยู่ ม.3
เค้าห่างฉันบางแค่ 2 ปี
“ เดี๋ยวเธอมาหาฉันตอนเย็นด้วยล่ะ”
“ มีอะไรหรอคะ”
“ เอาเถอะน่า “
“ ได้คะ “
“ เจอกันที่สนามบาสนะ “ นั่นคือเสียงที่รุ่นพี่คนนั้นตะโกนบอกฉันแล้วก็เดินไปแบบหน้าเสียเลย
บรรยายมาก็นานฉันลืมแนะนำตัวละสินะ ฉันเองมีนามว่า “ ฟ้า “ ส่วนรุ่นพี่นั่น ฉันไม่รู้จักเลยเพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เข้า รร. ทำซ่าเลย ซวยจริงๆเลยนะ
หลังจากเลิกเรียนแล้วฉันก็แยกกับเพื่อนๆมาหารุ่นพี่คนนั้น โอ้..พระเจ้าเขารอฉันจริงๆทำท่าจะดูนาฬิกาด้วยสงสัยฉันคงมาช้าละมั้ง แต่ที่แปลกก็คือ เขามานั่งรอฉันคนเดียวด้วยเพื่อนๆเขาหายไปไหนนะ
“ มาช้าแล้วยังมาทำหน้า เซ่อ อีก ยัยซาลาเปา “
นั่น มาเรียกฉันซาลาเปาอีก ใครเป็นเพื่อนนายะ ฉันบ่นในใจตัวเอง หวังว่ารุ่นพี่คงไม่ได้ยินหรอกนะ
“ มีอะไรหรือเปล่า เรียกว่าเนี๊ยพี่ “
“ น้องคงยังไม่รู้จักชื่อฉันสินะ “
“ ก็ใช่อ่ะสิ….ไม่น่าถามเลยนะ “ ฉันเริ่มโกรธที่เขาทำท่ากวนประสาท
“ กระผมมีนามว่า ฟลุค…จำไว้นะน้อง น้องจะไม่เสียใจที่ได้รู้จักพี่ “
“ ยังกะฉันอยากจะรู้จักนายงั้นแหละ มีอะไรรีบๆว่ามาเดี๋ยวคนรถจะมารับแล้ว “
“ คุณหนูซะด้วยเธอ เอาละฉันไม่อ้อมโลกละนะ วันนี้เธอ…เออ ฉันยังไม่รู้จักชื่อน้องเลยนะ “
“ ทำไมฉันต้องบอกชื่อนายด้วยนะ ไม่บอก “
“ ถ้าไม่บอกฉันจะไม่ปล่อยให้เธอกลับบ้าน “
“ ได้..ฉันชื่อ ฟ้า “
“ เท่านั้นแหละ ..ฟ้า..หรอ อืมชื่อเพราะดี “
“ ฉันรู้แล้วน่าไม่ต้องชม มีอะไรรีบๆว่ามา “
“ วันนี้เธอทำเสื้อนักเรียนฉันเปื้อนเพราะฉะนั้นเธอเอาเสื้อฉันไปซักแล้วรีดมาให้เรียบร้อยพรุ่งนี้เอามาให้ฉัน “
“ นี่นายจะบ้าหรอ แม่ฉันไม่ด่าตายเลยหรอ เอาเสื้อผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาซัก ฉันเป็นผู้หญิงนะไม่ใช่ผู้ชายที่จะทำอะไรก็ได้ “
“ ไม่รู้แหละ เธอลองเล่นกับฉันแล้วนิ เธอต้องรับผิดชอบเสื้อฉันนะ “ ว่าแล้วเขาเอาเสื้อมายัดให้ฉันแล้วเขาก็วิ่งไปอย่างเร็ว
ฉันจำเป็นต้องนำเสื้อมาซักให้ทั้งๆที่กลัวแม่ด่าจะตาย แต่โชคอาจเข้าข้างเพราะลุงชมคนขับรถบอกกับฉันว่า วันนี้พ่อกับแม่บินไปประชุมที่สิงคโปร์ 1 อาทิตย์ ฉันเลยเอาเสื้อนักเรียนให้พี่แนนซัก พี่แนนคือ พี่เลี้ยงของฉันเอง แล้วฉันก็ไปอาบน้ำนอนสบาย อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ พี่สาวครับช่วยรับโทรศัพท์หน่อยสิ ไม่รับโกดแล้วน่า “นั่นคือเสียงมือถือฉันนิ ใครโทรมาป่านนี้นะ
เบอร์แปลกซะด้วย
“ สวัสดีค่ะ “
“ นั่นฟ้าใช่มั้ย “ เป็นเสียงผู้ชายรู้สึกคุ้นๆนะเนี๊ย
“ คะ “
“ นี่พี่ฟลุคนะ “ ตายละไอ้นี่เอาเบอร์โทรเรามาจากไหนนะทั้งที่ไม่เคยแจกเบอร์ใครเลยนอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น
“ มีอะไร “ ฉันตอบแบบกวนประสาทมากๆ
“ เธอคงไม่ได้ลืมหรอกนะว่าต้องทำอะไร “
“ ไม่ได้ลืม ฉันเอาเสื้อที่นายให้ฉันซักให้พี่เสี้ยงฉันซักแล้วละ “
“ ดีมาก เยี่ยมไปเลย! “
“ เออ นายเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
“ เดาเอามั้ง ถามได้…… “
“ ฉันไม่เคยให้เบอร์ใครเลยนะนอกจากเพื่อนสนิทของฉันนะ “
“ เอาเป็นว่าฉันมีความสามารถ ไปนอนได้ละ หลับฝันดีนะยัยซาลาเปา “
ตู้ด ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆ
“ นายไม่มีสิทธิมาว่าฉันนะ “ ฉันบ่นทั้งๆที่เขาวางสายไปแล้ว
แล้วฉันก็มานั่งดูหน้าตัวเองที่กระจก เอ้…หรือว่าหน้าฉันจะเหมือนซาลาเปานะ แต่ว่าไปหน้าฉันก็น่ารักอยู่แล้วนิ (หรือว่าฉันจะหลงตัวเองนะ)
วันนี้ฉันมา รร.แต่เช้า (หรือว่าไม่เช้านะ) อีกไม่กี่เซน ประตูจะปิด ละแล้วฉันก็สามารถเข้าประตูโรงเรียนได้ฉันวิ่งยังกะโดนควายไล่งั้นแหละ แล้วฉันก็มาเข้าแถว วันนี้รร.จัดแถวใหม่ไม่ยังกะรู้นะ ม.3 เข้าแถวอยู่ข้างๆ ม.1 ฉันอยู่ห้อง 1 ส่วนไอ้รุ่นพี่นั่นอยู่ ม.3 ห้อง 15 ตายละฉันไม่รู้นะเนี๊ยว่าฉันเข้าตรงไอ้รุ่นพี่บ้านี่ด้วย ถ้าเขาไม่ทักฉันก่อนฉันไม่หันไปมองด้วยนะเนี๊ย ฉันเหนื่อยมากๆเพราะว่าวิ่งมาเข้าแถว
“ สวัสดีนะ น้องฟ้า ว่าไงซักเสื้อพี่ฟลุคคนหล่อนี่ละยัง “
ฉันอยากจะอวก ตายละฉันลืมเอาเสื้อนายนี่มา ตอนเช้าฉันรีบจนต้องมาใส่ถุงเท้าบนรถเลย
“ ถ้าฉันบอกว่าลืมไว้ที่บ้านล่ะ “
“ งั้นวันนี้ฉันจะตามเธอไปที่บ้าน “
“ ไม่ได้นะบ้านฉัน……เอ่อ “
“ โอเค…จะขับรถตามไปนะ “
ฉันกับนายนั่นคุยกันนั้น ไม่ได้สังเกตสายตาทุกคู่ที่มองมา ฉันเริ่มจะคิดว่าคงว่าสาวๆหรือรุ่นพี่หลายๆคนสินะที่ชอบนายนี่อ่ะ ตายละฉันทำอะไรเนี๊ย ฉันควรจะอยู่ห่างๆนายไว้ไม่งั้น..ต้องสวยกลับบ้านแน่ๆ
“ สักพักฉันรีบตอบนายนั่น อืมได้แต่รอที่หน้าบ้านจะเอาออกมาให้ “
“ ได้เลย “
หลังจากเลิกแถว เพื่อนๆของฉันรีบรุ่มถามฉันกันใหญ่เลย
“ นี่ฟ้าเธอรู้จักกะพี่ฟลุคได้ไง เธอไม่รู้หรอว่าพี่เขาอ่ะ เป็นหนุ่มฮอตของ รร.เลยนะ “
“ใครจะไปรู้ ฉันไม่ได้อยากจะรู้จักพี่เขาหรอกนะ แต่มันบังเอิญ”
“ บังเอิญ หรอ “
“ ใช่ ฉันทำน้ำมะนาวหกใส่เสื้อพี่เขา แต่พี่เขาให้ฉันเอาซักที่บ้าน แต่ตอนเช้าฉันลืมไว้ที่บ้านพี่เขาก็เลยจะตายฉันไปที่บ้าน “
“ ฟ้าเธอนี่โชคดีมากๆเลยนะ หนุ่มฮอตของ รร.จะตามเธอไปเอาเสื้อที่บ้าน “
“ เออ นะ “
ละแล้วก็ถึงเวลากลับบ้าน นายนั่นเอารถมาจอดรอรถฉัน แต่ฉันถึงกับทึ่ง นายนี่เอารถสปอดมา รร. ตายละบ้านตองรวยแน่ๆ เท่ซะมัด (ฉันไปชมมันทำไมนะ) พอคนรถฉันขับมาถึงแทนที่ฉันจะได้นั่งรถฉันกลับแต่กลับถูกนายนั่นสั่งให้นั่งรถนาย ฉันจึงจำเป็นต้องบอกลุงชมให้ขับรถไปเองแล้วตามลุงชมไป
ว้าว…..รถของนายนี่เหมาะมากๆคงจะมีสาวๆมานั่งเยอะแยะเลยสะนะ
“ นี่นาย…รถนายนี่คงเคยมีสาวๆมานั่งไม่ซ้ำหน้าเลยสินะ “
“ ไม่เลย เธอคนแรก “
“ จะบ้าหรอ อย่าพูดเล่นนะ “
“ ฉันไม่ได้พูดเล่น พูดจริงๆด้วย “
“ ทำไมนายยอมให้ฉันนั่งละ “
“ ไม่งั้นฉันไม่ได้เสื้อนักเรียนคืน “
เพราะเหตุที่จะมาเอาเสื้อนักเรียนเนี๊ยนะ เขาถึงกับยอมลงทุนให้ฉันนั่งรถเขาเลย แต่ว่าฉันนี่โชคดีจังเลย เข้า รร.มาก็มีหนุ่มให้นั่งรถด้วยละ (แอบยิ้มในใจนิดๆ)
พอถึงบ้านฉัน นายนั่นถึงกับอึ้ง
“ นี่บ้านเธอหรอ “
“ ใช่สิ นายนึกว่าแนพาเธอมาบ้านใครกันละ “
“ เธอพาฉันมาผิดบ้านเปล่า ? “
“ ไม่ผิดนะบ้านฉันจริงๆ “
“ รอตรงนี้นะเดี๋ยวฉันจะเข้าไปหยิบเสื้อมาให้นาย “
“ ได้ๆ “
แล้วฉันก็ไปหยิบเสื้อนักเรียนนายนั่นออกมา ที่ไหนได้เขาแอบตามเข้ามาบ้านฉัน
“ นี่นายบอกให้รอหน้าบ้านไง “
“ แขกมาบ้านทำไมไม่เอาน้ำมาต้อนรับแขกละ “
ให้ตายเถอะ เขาแอบเข้ามาบ้านฉันแล้วยังมาทำตัวเป็นแขกให้ฉันเอาน้ำมาให้อีก เสียมารยาทจริงๆเลย ดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ที่บ้าน ไม่งั้นฉันคงถูกซักคำถามเหมือนดาราดังเลยมั้ง
“ นี่คะน้ำ “ พี่แนนเอาน้ำมาให้นายนั่น
“ รีบดื่มแล้วกลับบ้านนานได้ละ “
“ เจ้าบ้านที่ดีเขาไม่ไล่แขกหรอกนะ “
“ อะไรของนายเนี๊ย “ ฉันเริ่มทำหน้าไม่ดีแล้ว แต่นายนั่นทำหน้าระรื่น
“ โอเค ฉันกลับละ ว่างๆจะมีเยี่ยมใหม่นะยัยซาลาเปา “
แล้วเขาก็กลับไป ฉันก็กลับขึ้นไปบนห้องแล้วรีบอาบน้ำทำการบ้าน “ พี่สาวครับช่วยรับโทรศัพท์หน่อยสิ ไม่รับโกดแล้วน่า “ นั่นเสียงโทรศัพท์ฉัน นายนั่นต้องโทรมาแน่ๆ
“ สวัสดี “
“ ฉันเองนะ พี่ฟลุค “
“ โทรมาอีกทำไมฉันคืนเสื้อนักเรียนให้นายแล้วนะ “
“ ไม่มีไรหรอกโทรมาขอบคุณครับผม “
“ เออ ไม่เป็นไรไม่มีอะไรแล้วใช่มั๊ยฉันจะทำการบ้าน “
“ มี เธอลองมองมาที่หน้าต่างสิ “
“ นี่นายมายืนมองฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ “
“ ไม่นานมานี่แหละ พอจะเห็นเธอใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วเดินร้องเพลง “
“ นี่มาแอบมองฉันทำไม “
“ ไม่รู้สิยังไม่อยากกลับบ้านก็เลยกาอะไรทำสนุกๆ “
“ นายกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพ่อกับแม่นายจะเป็นห่วงเอา “
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า พ่อแม่ฉันไม่อยู่บ้านไปต่างประเทศ “
“ งั้นก็กลับไปอาบน้ำทำการบ้านได้แล้ว อย่ากวานฉันเพราะฉันจะทำการบ้าน “
“ โอเค พรุ่งนี้จะมารับนะยัยซาลาเปา “
“ ใครรับปากนายนะ “ ฉันตะโกนทั้งๆที่รถเขาไปไกลแล้ว
ตายละ พรุ่งนี้จะมารับฉันหรอ นึกไปแล้วฉันไม่น่าไปทำน้ำหวานหกใส่เสื้อนายนี่เลย ดูเหมือนนายนี่จะตามตอแยฉันไม่เลิกแน่ๆ ขืนมารับฉันจริงๆพรุ่งนี้ถึงรร. กลับบ้านมาต้องสวยแน่ๆเลยฉัน
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะไป รร.แต่เช้า ให้นายนั่นรอเก้อไปเลย
เช้าวันใหม่ฉันตื่นตั้งแต่ ตี 5 ครึ่ง เช้ามากๆ ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ 6 โมงครึ่ง เร็วๆมากสำหรับฉัน
นายนั่นยังไม่ตื่นแน่ๆ ลุงชมขับรถมาหยุดที่หน้าบ้าน แปลกกฎว่านายนั่นมารอฉันจริงๆเช้ากว่าที่คิด
“ นี่เธอฉันบอกแล้วไงว่าจะมารับ ไหงเป็นอย่างงี้ละ “
“ ก็ฉันไม่ได้รับปากนายนิ “
“ ไม่รู้แหละยังไงเธอฉันไป รร.กับฉัน “
ฉันจำเป็นต้องทำตามคำสั่งนายนั่นไม่งั้นลุงชมต้องสงสัยแน่ๆ เอาเป้นว่าตอนนี้ฉันได้นั่งอยู่บนรถคนหรูของนายนั่นของเรียบร้อย ตอนนี้ขับรถช้ามากๆยังกะปั่นรถจักรได้มั้ง นายนั่นเอื้อมมือมาเปิดเพลง “ รู้มั๊ยเธอสวย จนมองกี่ครั้งก็ยังไม่เบื่อ ฉันนั้นไม่เหลือสายตาให้ใคร รู้มั๊ยฉันนั้นแอบเก็บเธอไว้ข้างในหัวใจ เธอเป็นดอกไม้ของคนข้างทาง เหมือนดวงจันทร์อยู่บนฟ้าไกล เอื้อมมือไปคว้าไม่ได้ แค่เพียงมองให้ชื่นหัวใจได้เพียงเท่านี้ หลายๆคราอยากจะทักทายต้องคอยห้ามใจทุกทีรู้ตัวดีว่าเราห่างกันแค่ไหน เหมือนจันทร์อยู่บนฟ้าที่ฉันเฝ้ามองทุกวัน ”
“ นายทำไมเปิดเพลงนี้ละ อกหักหรอ “
“ จะบ้าหรอ ฉันยังไม่มีแฟน ทำไมฉันจะฟังเพลงนี้ไม่ได้ “
“ ไม่รู้สิก็นายทำหน้าเหมือนพระเอกมิวสิค อิอิ “
“ เปลี่ยนเพลงก็ได้ “
“ ไม่ทราบมันเป็นไง ไม่รู้ว่ามาไงอาการรักเธอ ก็รู้มีคนจองยังบ้าไปยืนมองตกเย็นก็เพ้อ ”
“ เงียบเลยนะ เพราะละสิ อิอิ “
“ เปล่า ฉันง่วงนอนต่างหาก “
“ ถึง รร.แล้วละเธอลงหน้า รร.นะ เดี๋ยวฉันเอารถไปเก็บ “
“ เออ …”
พอฉันลงรถ ผู้หญิงในรร.มองฉันยังกะฉันเป็นดาราซุปเปอร์สตาร์งั้นแหละ ทุกคนมองหน้าฉันด้วยความสงสัย บางคนที่มองก็กำลังโกดจัด ไม่งั้นบางคนก็กำลังจะด่าฉันเลยแหละ ฉันรีบเดินเข้าไปใน รร. คนที่เดินผ่าน บางคนซุบซิบนินทาฉัน ฉันเกือบจะหาเรื่องแล้ว แต่ถ้าฉันไม่ใช่น้อง ม.1 ฉันจะด่าทุกคนออกตามเสียงตามสายทั่ว รร.เลยแหละ (ทำไปได้นะเรา)
“ นี่น้องทำบ้าอะไรเนี๊ย”
“ เออ….เอ่อ ขอโทษคะ ไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวเช็ดให้นะคะ “
ฉันเอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูจากกระเป๋าด้านหน้าของเสื้อนักเรียนหญิงมัธยมตอนต้นมาเช็ดน้ำหวานที่เลอะเสื้อรุ่นพี่คนนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเอามากๆ ฉันควรทำไงดีละ สายตาทุกคนมองมาที่ฉันเพราะสถานที่ฉันทำน้ำหกใส่รุ่นคนนั้นก็คือ โรงอาหารของโรงเรียนจะว่ารุ่นพี่คนนี้หล่อมากๆเลยก็ว่าได้ (นี่ฉันเป็นอะไรทำน้ำหกยังมีหน้ามาชมพี่เขาอีก …บ้าไปกันใหญ่ละ)
“ นี่น้องทำน้ำหกใส่เสื้อฉันยังมายืนเฉยๆอีก” เค้ากำลังด่าฉันหรือนี่
ฉันมองรุ่นพี่อย่างพิจารณา แต่ทว่าไปพี่เขาก็ยังอยู่ ม.ต้น แต่มี 3 จุดที่คอเสื้อ แสดงว่าอยู่ ม.3
เค้าห่างฉันบางแค่ 2 ปี
“ เดี๋ยวเธอมาหาฉันตอนเย็นด้วยล่ะ”
“ มีอะไรหรอคะ”
“ เอาเถอะน่า “
“ ได้คะ “
“ เจอกันที่สนามบาสนะ “ นั่นคือเสียงที่รุ่นพี่คนนั้นตะโกนบอกฉันแล้วก็เดินไปแบบหน้าเสียเลย
บรรยายมาก็นานฉันลืมแนะนำตัวละสินะ ฉันเองมีนามว่า “ ฟ้า “ ส่วนรุ่นพี่นั่น ฉันไม่รู้จักเลยเพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เข้า รร. ทำซ่าเลย ซวยจริงๆเลยนะ
หลังจากเลิกเรียนแล้วฉันก็แยกกับเพื่อนๆมาหารุ่นพี่คนนั้น โอ้..พระเจ้าเขารอฉันจริงๆทำท่าจะดูนาฬิกาด้วยสงสัยฉันคงมาช้าละมั้ง แต่ที่แปลกก็คือ เขามานั่งรอฉันคนเดียวด้วยเพื่อนๆเขาหายไปไหนนะ
“ มาช้าแล้วยังมาทำหน้า เซ่อ อีก ยัยซาลาเปา “
นั่น มาเรียกฉันซาลาเปาอีก ใครเป็นเพื่อนนายะ ฉันบ่นในใจตัวเอง หวังว่ารุ่นพี่คงไม่ได้ยินหรอกนะ
“ มีอะไรหรือเปล่า เรียกว่าเนี๊ยพี่ “
“ น้องคงยังไม่รู้จักชื่อฉันสินะ “
“ ก็ใช่อ่ะสิ….ไม่น่าถามเลยนะ “ ฉันเริ่มโกรธที่เขาทำท่ากวนประสาท
“ กระผมมีนามว่า ฟลุค…จำไว้นะน้อง น้องจะไม่เสียใจที่ได้รู้จักพี่ “
“ ยังกะฉันอยากจะรู้จักนายงั้นแหละ มีอะไรรีบๆว่ามาเดี๋ยวคนรถจะมารับแล้ว “
“ คุณหนูซะด้วยเธอ เอาละฉันไม่อ้อมโลกละนะ วันนี้เธอ…เออ ฉันยังไม่รู้จักชื่อน้องเลยนะ “
“ ทำไมฉันต้องบอกชื่อนายด้วยนะ ไม่บอก “
“ ถ้าไม่บอกฉันจะไม่ปล่อยให้เธอกลับบ้าน “
“ ได้..ฉันชื่อ ฟ้า “
“ เท่านั้นแหละ ..ฟ้า..หรอ อืมชื่อเพราะดี “
“ ฉันรู้แล้วน่าไม่ต้องชม มีอะไรรีบๆว่ามา “
“ วันนี้เธอทำเสื้อนักเรียนฉันเปื้อนเพราะฉะนั้นเธอเอาเสื้อฉันไปซักแล้วรีดมาให้เรียบร้อยพรุ่งนี้เอามาให้ฉัน “
“ นี่นายจะบ้าหรอ แม่ฉันไม่ด่าตายเลยหรอ เอาเสื้อผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาซัก ฉันเป็นผู้หญิงนะไม่ใช่ผู้ชายที่จะทำอะไรก็ได้ “
“ ไม่รู้แหละ เธอลองเล่นกับฉันแล้วนิ เธอต้องรับผิดชอบเสื้อฉันนะ “ ว่าแล้วเขาเอาเสื้อมายัดให้ฉันแล้วเขาก็วิ่งไปอย่างเร็ว
ฉันจำเป็นต้องนำเสื้อมาซักให้ทั้งๆที่กลัวแม่ด่าจะตาย แต่โชคอาจเข้าข้างเพราะลุงชมคนขับรถบอกกับฉันว่า วันนี้พ่อกับแม่บินไปประชุมที่สิงคโปร์ 1 อาทิตย์ ฉันเลยเอาเสื้อนักเรียนให้พี่แนนซัก พี่แนนคือ พี่เลี้ยงของฉันเอง แล้วฉันก็ไปอาบน้ำนอนสบาย อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ พี่สาวครับช่วยรับโทรศัพท์หน่อยสิ ไม่รับโกดแล้วน่า “นั่นคือเสียงมือถือฉันนิ ใครโทรมาป่านนี้นะ
เบอร์แปลกซะด้วย
“ สวัสดีค่ะ “
“ นั่นฟ้าใช่มั้ย “ เป็นเสียงผู้ชายรู้สึกคุ้นๆนะเนี๊ย
“ คะ “
“ นี่พี่ฟลุคนะ “ ตายละไอ้นี่เอาเบอร์โทรเรามาจากไหนนะทั้งที่ไม่เคยแจกเบอร์ใครเลยนอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น
“ มีอะไร “ ฉันตอบแบบกวนประสาทมากๆ
“ เธอคงไม่ได้ลืมหรอกนะว่าต้องทำอะไร “
“ ไม่ได้ลืม ฉันเอาเสื้อที่นายให้ฉันซักให้พี่เสี้ยงฉันซักแล้วละ “
“ ดีมาก เยี่ยมไปเลย! “
“ เออ นายเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
“ เดาเอามั้ง ถามได้…… “
“ ฉันไม่เคยให้เบอร์ใครเลยนะนอกจากเพื่อนสนิทของฉันนะ “
“ เอาเป็นว่าฉันมีความสามารถ ไปนอนได้ละ หลับฝันดีนะยัยซาลาเปา “
ตู้ด ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆ
“ นายไม่มีสิทธิมาว่าฉันนะ “ ฉันบ่นทั้งๆที่เขาวางสายไปแล้ว
แล้วฉันก็มานั่งดูหน้าตัวเองที่กระจก เอ้…หรือว่าหน้าฉันจะเหมือนซาลาเปานะ แต่ว่าไปหน้าฉันก็น่ารักอยู่แล้วนิ (หรือว่าฉันจะหลงตัวเองนะ)
วันนี้ฉันมา รร.แต่เช้า (หรือว่าไม่เช้านะ) อีกไม่กี่เซน ประตูจะปิด ละแล้วฉันก็สามารถเข้าประตูโรงเรียนได้ฉันวิ่งยังกะโดนควายไล่งั้นแหละ แล้วฉันก็มาเข้าแถว วันนี้รร.จัดแถวใหม่ไม่ยังกะรู้นะ ม.3 เข้าแถวอยู่ข้างๆ ม.1 ฉันอยู่ห้อง 1 ส่วนไอ้รุ่นพี่นั่นอยู่ ม.3 ห้อง 15 ตายละฉันไม่รู้นะเนี๊ยว่าฉันเข้าตรงไอ้รุ่นพี่บ้านี่ด้วย ถ้าเขาไม่ทักฉันก่อนฉันไม่หันไปมองด้วยนะเนี๊ย ฉันเหนื่อยมากๆเพราะว่าวิ่งมาเข้าแถว
“ สวัสดีนะ น้องฟ้า ว่าไงซักเสื้อพี่ฟลุคคนหล่อนี่ละยัง “
ฉันอยากจะอวก ตายละฉันลืมเอาเสื้อนายนี่มา ตอนเช้าฉันรีบจนต้องมาใส่ถุงเท้าบนรถเลย
“ ถ้าฉันบอกว่าลืมไว้ที่บ้านล่ะ “
“ งั้นวันนี้ฉันจะตามเธอไปที่บ้าน “
“ ไม่ได้นะบ้านฉัน……เอ่อ “
“ โอเค…จะขับรถตามไปนะ “
ฉันกับนายนั่นคุยกันนั้น ไม่ได้สังเกตสายตาทุกคู่ที่มองมา ฉันเริ่มจะคิดว่าคงว่าสาวๆหรือรุ่นพี่หลายๆคนสินะที่ชอบนายนี่อ่ะ ตายละฉันทำอะไรเนี๊ย ฉันควรจะอยู่ห่างๆนายไว้ไม่งั้น..ต้องสวยกลับบ้านแน่ๆ
“ สักพักฉันรีบตอบนายนั่น อืมได้แต่รอที่หน้าบ้านจะเอาออกมาให้ “
“ ได้เลย “
หลังจากเลิกแถว เพื่อนๆของฉันรีบรุ่มถามฉันกันใหญ่เลย
“ นี่ฟ้าเธอรู้จักกะพี่ฟลุคได้ไง เธอไม่รู้หรอว่าพี่เขาอ่ะ เป็นหนุ่มฮอตของ รร.เลยนะ “
“ใครจะไปรู้ ฉันไม่ได้อยากจะรู้จักพี่เขาหรอกนะ แต่มันบังเอิญ”
“ บังเอิญ หรอ “
“ ใช่ ฉันทำน้ำมะนาวหกใส่เสื้อพี่เขา แต่พี่เขาให้ฉันเอาซักที่บ้าน แต่ตอนเช้าฉันลืมไว้ที่บ้านพี่เขาก็เลยจะตายฉันไปที่บ้าน “
“ ฟ้าเธอนี่โชคดีมากๆเลยนะ หนุ่มฮอตของ รร.จะตามเธอไปเอาเสื้อที่บ้าน “
“ เออ นะ “
ละแล้วก็ถึงเวลากลับบ้าน นายนั่นเอารถมาจอดรอรถฉัน แต่ฉันถึงกับทึ่ง นายนี่เอารถสปอดมา รร. ตายละบ้านตองรวยแน่ๆ เท่ซะมัด (ฉันไปชมมันทำไมนะ) พอคนรถฉันขับมาถึงแทนที่ฉันจะได้นั่งรถฉันกลับแต่กลับถูกนายนั่นสั่งให้นั่งรถนาย ฉันจึงจำเป็นต้องบอกลุงชมให้ขับรถไปเองแล้วตามลุงชมไป
ว้าว…..รถของนายนี่เหมาะมากๆคงจะมีสาวๆมานั่งเยอะแยะเลยสะนะ
“ นี่นาย…รถนายนี่คงเคยมีสาวๆมานั่งไม่ซ้ำหน้าเลยสินะ “
“ ไม่เลย เธอคนแรก “
“ จะบ้าหรอ อย่าพูดเล่นนะ “
“ ฉันไม่ได้พูดเล่น พูดจริงๆด้วย “
“ ทำไมนายยอมให้ฉันนั่งละ “
“ ไม่งั้นฉันไม่ได้เสื้อนักเรียนคืน “
เพราะเหตุที่จะมาเอาเสื้อนักเรียนเนี๊ยนะ เขาถึงกับยอมลงทุนให้ฉันนั่งรถเขาเลย แต่ว่าฉันนี่โชคดีจังเลย เข้า รร.มาก็มีหนุ่มให้นั่งรถด้วยละ (แอบยิ้มในใจนิดๆ)
พอถึงบ้านฉัน นายนั่นถึงกับอึ้ง
“ นี่บ้านเธอหรอ “
“ ใช่สิ นายนึกว่าแนพาเธอมาบ้านใครกันละ “
“ เธอพาฉันมาผิดบ้านเปล่า ? “
“ ไม่ผิดนะบ้านฉันจริงๆ “
“ รอตรงนี้นะเดี๋ยวฉันจะเข้าไปหยิบเสื้อมาให้นาย “
“ ได้ๆ “
แล้วฉันก็ไปหยิบเสื้อนักเรียนนายนั่นออกมา ที่ไหนได้เขาแอบตามเข้ามาบ้านฉัน
“ นี่นายบอกให้รอหน้าบ้านไง “
“ แขกมาบ้านทำไมไม่เอาน้ำมาต้อนรับแขกละ “
ให้ตายเถอะ เขาแอบเข้ามาบ้านฉันแล้วยังมาทำตัวเป็นแขกให้ฉันเอาน้ำมาให้อีก เสียมารยาทจริงๆเลย ดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ที่บ้าน ไม่งั้นฉันคงถูกซักคำถามเหมือนดาราดังเลยมั้ง
“ นี่คะน้ำ “ พี่แนนเอาน้ำมาให้นายนั่น
“ รีบดื่มแล้วกลับบ้านนานได้ละ “
“ เจ้าบ้านที่ดีเขาไม่ไล่แขกหรอกนะ “
“ อะไรของนายเนี๊ย “ ฉันเริ่มทำหน้าไม่ดีแล้ว แต่นายนั่นทำหน้าระรื่น
“ โอเค ฉันกลับละ ว่างๆจะมีเยี่ยมใหม่นะยัยซาลาเปา “
แล้วเขาก็กลับไป ฉันก็กลับขึ้นไปบนห้องแล้วรีบอาบน้ำทำการบ้าน “ พี่สาวครับช่วยรับโทรศัพท์หน่อยสิ ไม่รับโกดแล้วน่า “ นั่นเสียงโทรศัพท์ฉัน นายนั่นต้องโทรมาแน่ๆ
“ สวัสดี “
“ ฉันเองนะ พี่ฟลุค “
“ โทรมาอีกทำไมฉันคืนเสื้อนักเรียนให้นายแล้วนะ “
“ ไม่มีไรหรอกโทรมาขอบคุณครับผม “
“ เออ ไม่เป็นไรไม่มีอะไรแล้วใช่มั๊ยฉันจะทำการบ้าน “
“ มี เธอลองมองมาที่หน้าต่างสิ “
“ นี่นายมายืนมองฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ “
“ ไม่นานมานี่แหละ พอจะเห็นเธอใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วเดินร้องเพลง “
“ นี่มาแอบมองฉันทำไม “
“ ไม่รู้สิยังไม่อยากกลับบ้านก็เลยกาอะไรทำสนุกๆ “
“ นายกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพ่อกับแม่นายจะเป็นห่วงเอา “
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า พ่อแม่ฉันไม่อยู่บ้านไปต่างประเทศ “
“ งั้นก็กลับไปอาบน้ำทำการบ้านได้แล้ว อย่ากวานฉันเพราะฉันจะทำการบ้าน “
“ โอเค พรุ่งนี้จะมารับนะยัยซาลาเปา “
“ ใครรับปากนายนะ “ ฉันตะโกนทั้งๆที่รถเขาไปไกลแล้ว
ตายละ พรุ่งนี้จะมารับฉันหรอ นึกไปแล้วฉันไม่น่าไปทำน้ำหวานหกใส่เสื้อนายนี่เลย ดูเหมือนนายนี่จะตามตอแยฉันไม่เลิกแน่ๆ ขืนมารับฉันจริงๆพรุ่งนี้ถึงรร. กลับบ้านมาต้องสวยแน่ๆเลยฉัน
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะไป รร.แต่เช้า ให้นายนั่นรอเก้อไปเลย
เช้าวันใหม่ฉันตื่นตั้งแต่ ตี 5 ครึ่ง เช้ามากๆ ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ 6 โมงครึ่ง เร็วๆมากสำหรับฉัน
นายนั่นยังไม่ตื่นแน่ๆ ลุงชมขับรถมาหยุดที่หน้าบ้าน แปลกกฎว่านายนั่นมารอฉันจริงๆเช้ากว่าที่คิด
“ นี่เธอฉันบอกแล้วไงว่าจะมารับ ไหงเป็นอย่างงี้ละ “
“ ก็ฉันไม่ได้รับปากนายนิ “
“ ไม่รู้แหละยังไงเธอฉันไป รร.กับฉัน “
ฉันจำเป็นต้องทำตามคำสั่งนายนั่นไม่งั้นลุงชมต้องสงสัยแน่ๆ เอาเป้นว่าตอนนี้ฉันได้นั่งอยู่บนรถคนหรูของนายนั่นของเรียบร้อย ตอนนี้ขับรถช้ามากๆยังกะปั่นรถจักรได้มั้ง นายนั่นเอื้อมมือมาเปิดเพลง “ รู้มั๊ยเธอสวย จนมองกี่ครั้งก็ยังไม่เบื่อ ฉันนั้นไม่เหลือสายตาให้ใคร รู้มั๊ยฉันนั้นแอบเก็บเธอไว้ข้างในหัวใจ เธอเป็นดอกไม้ของคนข้างทาง เหมือนดวงจันทร์อยู่บนฟ้าไกล เอื้อมมือไปคว้าไม่ได้ แค่เพียงมองให้ชื่นหัวใจได้เพียงเท่านี้ หลายๆคราอยากจะทักทายต้องคอยห้ามใจทุกทีรู้ตัวดีว่าเราห่างกันแค่ไหน เหมือนจันทร์อยู่บนฟ้าที่ฉันเฝ้ามองทุกวัน ”
“ นายทำไมเปิดเพลงนี้ละ อกหักหรอ “
“ จะบ้าหรอ ฉันยังไม่มีแฟน ทำไมฉันจะฟังเพลงนี้ไม่ได้ “
“ ไม่รู้สิก็นายทำหน้าเหมือนพระเอกมิวสิค อิอิ “
“ เปลี่ยนเพลงก็ได้ “
“ ไม่ทราบมันเป็นไง ไม่รู้ว่ามาไงอาการรักเธอ ก็รู้มีคนจองยังบ้าไปยืนมองตกเย็นก็เพ้อ ”
“ เงียบเลยนะ เพราะละสิ อิอิ “
“ เปล่า ฉันง่วงนอนต่างหาก “
“ ถึง รร.แล้วละเธอลงหน้า รร.นะ เดี๋ยวฉันเอารถไปเก็บ “
“ เออ …”
พอฉันลงรถ ผู้หญิงในรร.มองฉันยังกะฉันเป็นดาราซุปเปอร์สตาร์งั้นแหละ ทุกคนมองหน้าฉันด้วยความสงสัย บางคนที่มองก็กำลังโกดจัด ไม่งั้นบางคนก็กำลังจะด่าฉันเลยแหละ ฉันรีบเดินเข้าไปใน รร. คนที่เดินผ่าน บางคนซุบซิบนินทาฉัน ฉันเกือบจะหาเรื่องแล้ว แต่ถ้าฉันไม่ใช่น้อง ม.1 ฉันจะด่าทุกคนออกตามเสียงตามสายทั่ว รร.เลยแหละ (ทำไปได้นะเรา)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น