ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้นพิธิแห่งเอเดน
ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่หนาวเหน็บมีซากโบราณสถานเก่าๆที่แตกหัก ใจกลางของซากโบราณนั้นมีชายหนุ่มใส่เสื้อคลุมมีฮู้ด ฮู้ดปิดหน้าทำไม่ให้เห็นหน้าเขา เบื่องบนตัวเขามีพระจันทร์เสี้ยวสีแดงดั่งเลือดที่ถูกล้อมรอบด้วยหมู่ดาวจำนวนนับไม่ถ้วน เขาเอามีดเก่าๆทือๆที่ขึ้นสนิมค่อยๆทิ่มลงมือเขามันทิ่มไม่ค่อยลงเขาเลยง้ามือและแทงลงไปแรงๆ และมีดก็แทงลงมือเขาสำเร็จ เลือดของเขาค่อยๆออกมาและไหลลงไปที่พื้น ที่พื้นมี พระจันทร์เสิ้ยว เขาทำอย่างนี้ไปพร้อมกล่าวว่า
“....อาณาจักรอันยิ่งใหญ่เซลนาเรีย อาณาจักรที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะความสนุก ธรรมชาติที่งดงาม แต่มันกำลังเป็นเพียงอดีตตอนนี้อาณาจักรแห่งนี้เต็มไปด้วยซากศพ ธรรมชาติที่งดงามได้กลายเป็นทะเลทรายที่แห้งเหือด เสียงหัวเราะได้หายไปจากอาณาจักรนี้แล้ว เพราะว่าเสาหลักแห่งอาณาจักรนี้เจ้าหญิงเรอาน่า ได้ถูกนำตัวไป โดยกลุ่ม ชินเน เราขอวิงวอนท่านเทพโปรดส่งผู้จะมาช่วยเราทีเถิด เราขอวิงวอนต่อท่านโปรดช่วยพวกเราด้วยเถิด …”
บัดนี้รูปพระจันท์เสี้ยวนั้นมีสีไม่ต่างจากพระจันทร์ที่อยู่เบื้องบนเลย ตาเขาก็ยังไม่หยุดทำเขายังเอามีดแทงไปที่มือเขา เขารู้สึกเจ็บมาก ความทือของมีดทำให้เขารู้สึดมีดนั้นเหมือนเลื่อยมากกว่ามีด ถึงเจ็บอย่างไงเขาก็ไม่เลิกทำ เขายังกล่าวต่อไปว่า
“ เราขอให้พระจันทร์เอเดนเป็นพยาน …เราขอเอาตัวเราเป็นสัญาญโปรดส่งผู้จะช่วยเจ้าหญิงเรอาน่า อาณาจักรเซลนาเรีย ...เรคาขอสละหัวใจของเราเพื่อเจ้าหญิงเรอาน่า...“
ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมีดมาที่อกเค้าเค้าเอามีดแทงลงไปที่อกขวาแรงๆๆเขากรีดอกเขาลงมาให้เกิดรูโหว่และเขาก็เอามืออีกข้างล้วงไปในรูอกนั้นแล้วควักหัวใจตนออกมา แล้วเขาก็ล้มลงไปบนกองเลือดรูปพระจันทร์เสี้ยว เขาเห้นเพียงแต่พระจันทร์สีแดงที่อยู่บนท้องฟ้า เสื้อสีขาวได้ถูกย้อมกลายเป็นสีแดงเลือด เขายังมีสติอยู่เขา พยายามไม่นึกถึงความเจ็บปวดนั้นและยังคงท่องซ้ำไปและความคิดหนึ่งในหัวเขาขึ้นมาว่า วิธีนี้จะสำเร็จรึ เขายังไม่เห็นคนจากต่างโลกเลย เขาเริ่มสิ้นหวังน้ำตาเขาก็ไหลพรากเหมือนเลือดที่มือกับอกของเขา แต่เขาก็ยังท่องบทเดิมๆซ้ำท่ามกลางดวงดาว ความหนาวเหน็บ และความสิ้นหวัง ....
“....อาณาจักรอันยิ่งใหญ่เซลนาเรีย อาณาจักรที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะความสนุก ธรรมชาติที่งดงาม แต่มันกำลังเป็นเพียงอดีตตอนนี้อาณาจักรแห่งนี้เต็มไปด้วยซากศพ ธรรมชาติที่งดงามได้กลายเป็นทะเลทรายที่แห้งเหือด เสียงหัวเราะได้หายไปจากอาณาจักรนี้แล้ว เพราะว่าเสาหลักแห่งอาณาจักรนี้เจ้าหญิงเรอาน่า ได้ถูกนำตัวไป โดยกลุ่ม ชินเน เราขอวิงวอนท่านเทพโปรดส่งผู้จะมาช่วยเราทีเถิด เราขอวิงวอนต่อท่านโปรดช่วยพวกเราด้วยเถิด …”
บัดนี้รูปพระจันท์เสี้ยวนั้นมีสีไม่ต่างจากพระจันทร์ที่อยู่เบื้องบนเลย ตาเขาก็ยังไม่หยุดทำเขายังเอามีดแทงไปที่มือเขา เขารู้สึกเจ็บมาก ความทือของมีดทำให้เขารู้สึดมีดนั้นเหมือนเลื่อยมากกว่ามีด ถึงเจ็บอย่างไงเขาก็ไม่เลิกทำ เขายังกล่าวต่อไปว่า
“ เราขอให้พระจันทร์เอเดนเป็นพยาน …เราขอเอาตัวเราเป็นสัญาญโปรดส่งผู้จะช่วยเจ้าหญิงเรอาน่า อาณาจักรเซลนาเรีย ...เรคาขอสละหัวใจของเราเพื่อเจ้าหญิงเรอาน่า...“
ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมีดมาที่อกเค้าเค้าเอามีดแทงลงไปที่อกขวาแรงๆๆเขากรีดอกเขาลงมาให้เกิดรูโหว่และเขาก็เอามืออีกข้างล้วงไปในรูอกนั้นแล้วควักหัวใจตนออกมา แล้วเขาก็ล้มลงไปบนกองเลือดรูปพระจันทร์เสี้ยว เขาเห้นเพียงแต่พระจันทร์สีแดงที่อยู่บนท้องฟ้า เสื้อสีขาวได้ถูกย้อมกลายเป็นสีแดงเลือด เขายังมีสติอยู่เขา พยายามไม่นึกถึงความเจ็บปวดนั้นและยังคงท่องซ้ำไปและความคิดหนึ่งในหัวเขาขึ้นมาว่า วิธีนี้จะสำเร็จรึ เขายังไม่เห็นคนจากต่างโลกเลย เขาเริ่มสิ้นหวังน้ำตาเขาก็ไหลพรากเหมือนเลือดที่มือกับอกของเขา แต่เขาก็ยังท่องบทเดิมๆซ้ำท่ามกลางดวงดาว ความหนาวเหน็บ และความสิ้นหวัง ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น