ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I\'m vampire (ฉบับรีไรท์)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของลิงน้อยจอมแสบ เรื่องแรกคือเทพธิดาซาตานค่ะ ถ้าสนุกหรือไม่สนุกก็ขอให้ช่วยกันเม้นท์มานะค่ะ
เชิญอ่าน...........................
ในยุคที่ยังมีเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับมากมาย สิ่งที่มนุษย์ไม่มีทางที่จะลุกขึ้นสู้และยุคที่มีเวทมนตร์คาถา
ใครจะคิดว่าเมืองๆหนึ่งจะมีสงครามเกิดขึ้นทุกวี่ทุกวัน สงครามระหว่างปีศาจ ที่บัดนี้ยังไม่รู้ผล แต่ไม่ช้ามันก็ต้องจบลง..........
แล้วเรื่องราวของสงครามจะเป็นยังไงล่ะ? ฝ่ายใดจะพ่ายหรือฝ่ายใดจะกำชัย
มาติดตามดูดีกว่า โดยดูจาก...........
สาวน้อยผมดำ นัยน์ตาสีดำ ผิวขาวซีด ใบหน้างดงาม ริมฝีปากแดงเหมือนกลีบกุหลาบแดงโดยไม่ต้องทาลิปสติก
ฉันชื่อแอซรีรี เบริซสัน เรียกสั้นๆว่าแอซ อายุ 18 ปี อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่คนเดียวโดเดี่ยวบนเขาสูง ในเมืองชาโรริส
ฉันที่ทุกคนคิดว่าเป็นสาวน้อยธรรมดา ธรรมดาคนหนึ่ง แต่จริงๆมันมากกว่านั้นหลายเท่านัก เป็นสิ่งที่หลายๆคนไม่คาดคิด!
ตอนนี้เป็นตอนกลางคืน เวลาที่ฉันต้องลุกไม่ใช่นอนอย่างมนุษย์ธรรมดา
++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ดวงอาทิตย์ตก ความมืดค่อยๆเข้าครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง เว้นแสงจากดวงดาวและแสงจากดวงจันทร์
สาวน้อยผมดำ ผิวสีซีดก็ได้เดินขึ้นสู่ชั้นบนสุดของคฤหาสน์ ในคฤหาสน์นั้นมีแอซอาศัยอยู่คนเดียว ทั้งๆที่คฤหาสน์ดูใหญ่พอที่จะจุครอบครัวได้หลายครอบครัวเลย
ทางเดินไปนั้นมีแสงสลัวๆ ไฟที่ส่องออกสีส้มๆ ดูน่ากลัวและลึกลับ
แอซเดินเข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่โต ตู้เสื้อผ้าไม้โอ๊คตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง เธอเดินไปเปิดตู้แล้วเลือกเสื้อเกาะอกสีแดง แจ๊กเก็ตหนังสีดำและกางเกงหนังขาสั้นเหนือขาสีดำ
พอแต่งตัวเสร็จแล้ว แอซก็เดินไปใกล้ๆกับกรอบรูปสีทองขนาดใหญ่ ภาพในกรอบคือรูปหญิงสาวใบหน้าสะสวยและสง่างามแฝงความอ่อนโยน ผมสีดำถูกรวบขึ้นสูง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
แอซใช้มือผลักไปที่อิฐที่โผล่ออกมาจากที่ซ่อนอยู่ข้างๆภาพ แล้วภาพนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนกลับด้าน เผยให้เห็นอาวุธมากมาย อาทิ ดาบหลายขนาด กริช มีด ปีนและเหล็กแหลม
เธอหยิบดาบเล่มหนึ่งแล้วก็ปืนกระสุนเงินกระบอกใหญ่ อีกทั้งมีดสั้นสลักอาคมมาเก็บไว้กับตัว
เอ๊ยด.........
รูปภาพเลื่อนกลับเป็นรูปคนดังเดิม สาวน้อยสวมรองเท้าบู๊ทยาวแล้วก้าวขาออกจากคฤหาสน์ ก่อนจะร่ายเวทเคลื่อนย้ายตน
แล้วเธอก็ไปปรากฏหน้าปราสาทหลังใหญ่บนเขาลับ ที่มนุษย์ไม่รู้หรือจะเรียกให้ถูกว่าไม่สามรถมองเห็นด้วยพลังเวทของปีศาจ!
++++++++++++++++++++++++++
\"มีอะไร? แอซรีรี\" เด็กหนุ่มผมสีออกแดงถาม
\"แอซจะมาหาผู้เฒ่าจิงซ์ ให้แอซเข้าเถอะนะ บิล\" แอซพูดกึ่งขอร้อง
\"ได้สิ แต่อย่านานนัก เดี๋ยวท่านผู้เฒ่าจะไม่ได้พักผ่อน\" บิลกล่าวก่อนจะเปิดประตู
\"ขอบใจจ๊ะ\" แอซกล่าวพร้อมยิ้มให้เด็กหนุ่ม เธอเดินขึ้นบันไดหันไปชั้นบน
\"ก๊อก ก๊อก ก๊อก\"
แอซเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป
\"หวัดดี ปู่จิงซ์\" เธอเอ่ยทักเสียงใส
\"มาทำไมล่ะ? แอซรีรี หลานรัก\" ชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นในห้องทำงานกล่าวถามอย่างใจดี
\"ก็มาอย่างที่มาทำบ่อยๆอ่ะ\" แอซพูด
\"อ๋อ.....เชิญ\" ชายชรากล่าวแล้วหมุนล้อรถเข็นไปยังตู้หนังสือพร้อมพูดหยอกเล่น \"กลัวแพ้พวกนั้นหรอ?\"
\"แอซชนะอยู่แล้ว\"
\"คราวที่แล้วก็แพ้ไม่ใช่หรอ?\"
\"เปล่านะ แอซออมมือต่างหาก\" เธอพูดพร้อมกับเดินไปที่ตู้หนังสือ
\"เล่มสีขาวน่ะ\" ชายชราบอก
แอซหยิบหนังสือเล่มสีขาวออกมา พลันสร้อยคอจี้รูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวก็ตกลงมาในมือของเธอ
\"คราวนี้แอซไม่แพ้แน่นอนเลย มีสร้อยของแม่แอซอยู่ด้วย\"
สร้อยคอเส้นนั้นเป็นสร้อยที่แม่ของแอซซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว ฝากปู่ของเธอเอาไว้ เวลาแอซใส่สร้อยเส้นนี้ แอซก็จะมีพลังเวทเพิ่มขึ้นมหาศาลเกือบเท่าตัว
\"ขอให้หลานโชคดี แอซรีรีหลานรัก\"
แล้วแอซก็เดินออกมาจากห้องทำงานนั้น เธอพร้อมที่จะไปสู้แล้ว......
++++++++++++++++++++++
ฉันร่ายเวทเคลื่อนย้ายตัวเองมาโผล่ที่ทุ่งมรณะ แหล่งทำสงครามยอดฮิต
\"มาคนเดียวหรือครับ? หนูแอซรีรี\" เสียงผู้ชายที่เดินมาเป็นกลุ่มสิบคนพูด
\"อย่ามาเรียกแอซว่าหนู แอซโตแล้ว\" ฉันเถียง ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครมาคิดว่าฉันเป็นเด็กๆฉันโตแล้ว
\"แล้วจะมีใครมาอีกหรือเปล่า?\" ชายหนุ่มผมทองคนหนึ่งพูด
\"ไม่มีแล้วล่ะ จอห์น\" ฉันตอบ จอห์นเป็นพวกเดียวกับฉันเอง พวกเราทั้งสิบเอ็ดคนมารบกับพวกมนุษย์หมาป่า
\"แล้วพวกมันมากันยัง?\" จอห์นถามฉัน
\"แอซคิดว่า..........ว๊าย!\"
ทันใดนั้นกระสุนพิเศษก็พุ่งมาทางฉัน ฉันก้มตัวหลบแล้วมองไปที่ที่มาของกระสุน ถ้าฉันโดนกระสุนนั้น มีหวังได้ไปอยู่ในนรกไม่รู้ตัว
\"เล่นโกงนี่ แอซไม่ชอบคนขี้โกงนะ\" ฉันโวยวายแล้วคว้าปืนกระสุนเงินออกมา ถึงมันจะหนัก แต่กระสุนเงินนี่แหละที่จะปราบพวกมนุษย์หมาป่าได้
\"ปัง\"
ฉันเหนี่ยวกันปืนเล็งไปที่ผู้ชายหนึ่งในสิบสี่ที่เดินออกมาจากที่ซ่อน กระสุนเงินพุ่งด้วยความเร็วแสงไปที่ไหล่ของผู้ชายคนนั้น
เขาส่งเสียงร้องออกมาแล้วกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าวิ่งอย่างคลุ้มคลั่งมาทางฉัน
\"ผลั่ว\"
ฉันเตะก้านคอเจ้ามนุษย์หมาป่าแล้วกระโดดไปขี่คอมันก่อนจะเอาปืนจ่อที่หัว
\"อย่าขยับนะ เจ้ามนุษย์หมาป่า\" ฉันกล่าวแล้วง้างไกปืน กระสุนเงินกำลังจะออกมาอวดโฉม......
แต่มันก็ไม่ได้ทำตามคำสั่ง มันใช้กรงเล็บมาจับตัวของฉันยกขึ้น
\"โอ๊ย! เจ็บนะ แก...อย่าอยู่เลย!\" แล้วฉันที่ถูกมันจับอยู่ก็ใช้ปืนยิงไปที่กลางแสกหน้าของมัน
ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วล่ะ งานนี้
\"ปัง\"
กระสุนยิงโดนปั๊บ ร่างของมันก็นอนกองแล้วร่างก็กลายเป็นมนุษย์ ( ขออธิบายนะค่ะ พอมันโดนจัดการแล้วเป็นมนุษย์ แต่มันยังไม่ได้เป็นแบบถาวรนะ แบบว่าพอจะแปลงร่างอีก ก็แปลงได้ )
\"เอซโวฮัม เอลัมซิตตร้า\" ฉันร่ายเวทให้มนุษย์หมาป่าตนนั้นกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาโดยถาวร
เสร็จไปหนึ่ง เหลืออีกสิบสาม>>
ฉันคิดแล้วมองไปที่มนุษย์หมาป่าสองตัวที่วิ่งตรงมาทางฉัน
\"ผลั่ว\"
ฉันดีดตัวลอยขึ้นสูงแล้วกางขาเตะมันทั้งสองตัวที่คอพร้อมกัน แล้วคว้าปืนกระสุนเงินยังใส่หัวมันทั้งสองตัว ก่อนจะร่ายเวทอันเดิม
มนุษย์หมาป่าทั้งสองก็กลายเป็นมนุษย์ไร้พิษสง
จอห์นที่กำลังสู้โดยใช้มีดเงินสามเล่มปาไปใส่มนุษย์หมาป่าทั้งสามตัวก่อนจะเตะกระหน่ำ ซ้ำด้วยหมัด ตวัดด้วยขา แล้วร่ายเวท....
ง่า......ขี้เกียจสู้แล้ว ไปดีกว่า ฉันคิดแล้วทำท่าเดินไปที่พุ่มไม้(ไปแอบ)
\"จะหนีไปไหน? แอซรีรี หลานสาวคนสวยคนโปรดของผู้เฒ่าสจิงซ์ ตาแก่ขาหัก\"
\"มาว่าปู่ของแอซได้ยังไง? บังอาจ!\" ฉันชี้หน้าด่าเด็กหนุ่มหน้าตาดี ผมสีฟ้าที่มาว่าฉันและปู่สุดที่รัก
\"มีปากซะอย่าง\" มันพูด
โห กวนบาทาจริงนะ เดี๋ยวแม่จะเอาให้ตาย!
ไม่คิดเปล่าพลางใช้ขาเตะเสยคาง แต่.....
\"หมับ\"
มันจับขาของฉันไว้ ฉันก็ค้างอยู่ท่านั้น
\"ปล่อยขาแอซนะ ปล่อยเลย\" ฉันพูดโวยแล้วแอบเอามือไปหยิบมีดสลักลงอาคม
\"เรื่องอะไรจะปล่อย\" มันพูดแบบไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง>>
\"ไปลงนรกซะ\"
แล้วมีดสลักก็ปลักลงที่กลางหน้าอกข้างซ้ายของเด็กหนุ่มผมฟ้า นัยน์ตาสีเหลืองทันที เด็กหนุ่มล้มลงไป
\"เอซโวฮัม เอลัมซิตตร้า\" ฉันร่ายเวทให้เด็กหนุ่มคนนั้นกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาและจะต้องเป็นโดยถาวร
++++++++++++++++++++++++
+++++++++++
++++
เดี๋ยวตอนที่สองจะตามมาค่ะ แต่ลิงแต่งสด มันก็เลยอาจจะช้าไปมากหน่อย
เชิญอ่าน...........................
ในยุคที่ยังมีเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับมากมาย สิ่งที่มนุษย์ไม่มีทางที่จะลุกขึ้นสู้และยุคที่มีเวทมนตร์คาถา
ใครจะคิดว่าเมืองๆหนึ่งจะมีสงครามเกิดขึ้นทุกวี่ทุกวัน สงครามระหว่างปีศาจ ที่บัดนี้ยังไม่รู้ผล แต่ไม่ช้ามันก็ต้องจบลง..........
แล้วเรื่องราวของสงครามจะเป็นยังไงล่ะ? ฝ่ายใดจะพ่ายหรือฝ่ายใดจะกำชัย
มาติดตามดูดีกว่า โดยดูจาก...........
สาวน้อยผมดำ นัยน์ตาสีดำ ผิวขาวซีด ใบหน้างดงาม ริมฝีปากแดงเหมือนกลีบกุหลาบแดงโดยไม่ต้องทาลิปสติก
ฉันชื่อแอซรีรี เบริซสัน เรียกสั้นๆว่าแอซ อายุ 18 ปี อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่คนเดียวโดเดี่ยวบนเขาสูง ในเมืองชาโรริส
ฉันที่ทุกคนคิดว่าเป็นสาวน้อยธรรมดา ธรรมดาคนหนึ่ง แต่จริงๆมันมากกว่านั้นหลายเท่านัก เป็นสิ่งที่หลายๆคนไม่คาดคิด!
ตอนนี้เป็นตอนกลางคืน เวลาที่ฉันต้องลุกไม่ใช่นอนอย่างมนุษย์ธรรมดา
++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ดวงอาทิตย์ตก ความมืดค่อยๆเข้าครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง เว้นแสงจากดวงดาวและแสงจากดวงจันทร์
สาวน้อยผมดำ ผิวสีซีดก็ได้เดินขึ้นสู่ชั้นบนสุดของคฤหาสน์ ในคฤหาสน์นั้นมีแอซอาศัยอยู่คนเดียว ทั้งๆที่คฤหาสน์ดูใหญ่พอที่จะจุครอบครัวได้หลายครอบครัวเลย
ทางเดินไปนั้นมีแสงสลัวๆ ไฟที่ส่องออกสีส้มๆ ดูน่ากลัวและลึกลับ
แอซเดินเข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่โต ตู้เสื้อผ้าไม้โอ๊คตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง เธอเดินไปเปิดตู้แล้วเลือกเสื้อเกาะอกสีแดง แจ๊กเก็ตหนังสีดำและกางเกงหนังขาสั้นเหนือขาสีดำ
พอแต่งตัวเสร็จแล้ว แอซก็เดินไปใกล้ๆกับกรอบรูปสีทองขนาดใหญ่ ภาพในกรอบคือรูปหญิงสาวใบหน้าสะสวยและสง่างามแฝงความอ่อนโยน ผมสีดำถูกรวบขึ้นสูง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
แอซใช้มือผลักไปที่อิฐที่โผล่ออกมาจากที่ซ่อนอยู่ข้างๆภาพ แล้วภาพนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนกลับด้าน เผยให้เห็นอาวุธมากมาย อาทิ ดาบหลายขนาด กริช มีด ปีนและเหล็กแหลม
เธอหยิบดาบเล่มหนึ่งแล้วก็ปืนกระสุนเงินกระบอกใหญ่ อีกทั้งมีดสั้นสลักอาคมมาเก็บไว้กับตัว
เอ๊ยด.........
รูปภาพเลื่อนกลับเป็นรูปคนดังเดิม สาวน้อยสวมรองเท้าบู๊ทยาวแล้วก้าวขาออกจากคฤหาสน์ ก่อนจะร่ายเวทเคลื่อนย้ายตน
แล้วเธอก็ไปปรากฏหน้าปราสาทหลังใหญ่บนเขาลับ ที่มนุษย์ไม่รู้หรือจะเรียกให้ถูกว่าไม่สามรถมองเห็นด้วยพลังเวทของปีศาจ!
++++++++++++++++++++++++++
\"มีอะไร? แอซรีรี\" เด็กหนุ่มผมสีออกแดงถาม
\"แอซจะมาหาผู้เฒ่าจิงซ์ ให้แอซเข้าเถอะนะ บิล\" แอซพูดกึ่งขอร้อง
\"ได้สิ แต่อย่านานนัก เดี๋ยวท่านผู้เฒ่าจะไม่ได้พักผ่อน\" บิลกล่าวก่อนจะเปิดประตู
\"ขอบใจจ๊ะ\" แอซกล่าวพร้อมยิ้มให้เด็กหนุ่ม เธอเดินขึ้นบันไดหันไปชั้นบน
\"ก๊อก ก๊อก ก๊อก\"
แอซเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป
\"หวัดดี ปู่จิงซ์\" เธอเอ่ยทักเสียงใส
\"มาทำไมล่ะ? แอซรีรี หลานรัก\" ชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นในห้องทำงานกล่าวถามอย่างใจดี
\"ก็มาอย่างที่มาทำบ่อยๆอ่ะ\" แอซพูด
\"อ๋อ.....เชิญ\" ชายชรากล่าวแล้วหมุนล้อรถเข็นไปยังตู้หนังสือพร้อมพูดหยอกเล่น \"กลัวแพ้พวกนั้นหรอ?\"
\"แอซชนะอยู่แล้ว\"
\"คราวที่แล้วก็แพ้ไม่ใช่หรอ?\"
\"เปล่านะ แอซออมมือต่างหาก\" เธอพูดพร้อมกับเดินไปที่ตู้หนังสือ
\"เล่มสีขาวน่ะ\" ชายชราบอก
แอซหยิบหนังสือเล่มสีขาวออกมา พลันสร้อยคอจี้รูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวก็ตกลงมาในมือของเธอ
\"คราวนี้แอซไม่แพ้แน่นอนเลย มีสร้อยของแม่แอซอยู่ด้วย\"
สร้อยคอเส้นนั้นเป็นสร้อยที่แม่ของแอซซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว ฝากปู่ของเธอเอาไว้ เวลาแอซใส่สร้อยเส้นนี้ แอซก็จะมีพลังเวทเพิ่มขึ้นมหาศาลเกือบเท่าตัว
\"ขอให้หลานโชคดี แอซรีรีหลานรัก\"
แล้วแอซก็เดินออกมาจากห้องทำงานนั้น เธอพร้อมที่จะไปสู้แล้ว......
++++++++++++++++++++++
ฉันร่ายเวทเคลื่อนย้ายตัวเองมาโผล่ที่ทุ่งมรณะ แหล่งทำสงครามยอดฮิต
\"มาคนเดียวหรือครับ? หนูแอซรีรี\" เสียงผู้ชายที่เดินมาเป็นกลุ่มสิบคนพูด
\"อย่ามาเรียกแอซว่าหนู แอซโตแล้ว\" ฉันเถียง ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครมาคิดว่าฉันเป็นเด็กๆฉันโตแล้ว
\"แล้วจะมีใครมาอีกหรือเปล่า?\" ชายหนุ่มผมทองคนหนึ่งพูด
\"ไม่มีแล้วล่ะ จอห์น\" ฉันตอบ จอห์นเป็นพวกเดียวกับฉันเอง พวกเราทั้งสิบเอ็ดคนมารบกับพวกมนุษย์หมาป่า
\"แล้วพวกมันมากันยัง?\" จอห์นถามฉัน
\"แอซคิดว่า..........ว๊าย!\"
ทันใดนั้นกระสุนพิเศษก็พุ่งมาทางฉัน ฉันก้มตัวหลบแล้วมองไปที่ที่มาของกระสุน ถ้าฉันโดนกระสุนนั้น มีหวังได้ไปอยู่ในนรกไม่รู้ตัว
\"เล่นโกงนี่ แอซไม่ชอบคนขี้โกงนะ\" ฉันโวยวายแล้วคว้าปืนกระสุนเงินออกมา ถึงมันจะหนัก แต่กระสุนเงินนี่แหละที่จะปราบพวกมนุษย์หมาป่าได้
\"ปัง\"
ฉันเหนี่ยวกันปืนเล็งไปที่ผู้ชายหนึ่งในสิบสี่ที่เดินออกมาจากที่ซ่อน กระสุนเงินพุ่งด้วยความเร็วแสงไปที่ไหล่ของผู้ชายคนนั้น
เขาส่งเสียงร้องออกมาแล้วกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าวิ่งอย่างคลุ้มคลั่งมาทางฉัน
\"ผลั่ว\"
ฉันเตะก้านคอเจ้ามนุษย์หมาป่าแล้วกระโดดไปขี่คอมันก่อนจะเอาปืนจ่อที่หัว
\"อย่าขยับนะ เจ้ามนุษย์หมาป่า\" ฉันกล่าวแล้วง้างไกปืน กระสุนเงินกำลังจะออกมาอวดโฉม......
แต่มันก็ไม่ได้ทำตามคำสั่ง มันใช้กรงเล็บมาจับตัวของฉันยกขึ้น
\"โอ๊ย! เจ็บนะ แก...อย่าอยู่เลย!\" แล้วฉันที่ถูกมันจับอยู่ก็ใช้ปืนยิงไปที่กลางแสกหน้าของมัน
ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วล่ะ งานนี้
\"ปัง\"
กระสุนยิงโดนปั๊บ ร่างของมันก็นอนกองแล้วร่างก็กลายเป็นมนุษย์ ( ขออธิบายนะค่ะ พอมันโดนจัดการแล้วเป็นมนุษย์ แต่มันยังไม่ได้เป็นแบบถาวรนะ แบบว่าพอจะแปลงร่างอีก ก็แปลงได้ )
\"เอซโวฮัม เอลัมซิตตร้า\" ฉันร่ายเวทให้มนุษย์หมาป่าตนนั้นกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาโดยถาวร
เสร็จไปหนึ่ง เหลืออีกสิบสาม>>
ฉันคิดแล้วมองไปที่มนุษย์หมาป่าสองตัวที่วิ่งตรงมาทางฉัน
\"ผลั่ว\"
ฉันดีดตัวลอยขึ้นสูงแล้วกางขาเตะมันทั้งสองตัวที่คอพร้อมกัน แล้วคว้าปืนกระสุนเงินยังใส่หัวมันทั้งสองตัว ก่อนจะร่ายเวทอันเดิม
มนุษย์หมาป่าทั้งสองก็กลายเป็นมนุษย์ไร้พิษสง
จอห์นที่กำลังสู้โดยใช้มีดเงินสามเล่มปาไปใส่มนุษย์หมาป่าทั้งสามตัวก่อนจะเตะกระหน่ำ ซ้ำด้วยหมัด ตวัดด้วยขา แล้วร่ายเวท....
ง่า......ขี้เกียจสู้แล้ว ไปดีกว่า ฉันคิดแล้วทำท่าเดินไปที่พุ่มไม้(ไปแอบ)
\"จะหนีไปไหน? แอซรีรี หลานสาวคนสวยคนโปรดของผู้เฒ่าสจิงซ์ ตาแก่ขาหัก\"
\"มาว่าปู่ของแอซได้ยังไง? บังอาจ!\" ฉันชี้หน้าด่าเด็กหนุ่มหน้าตาดี ผมสีฟ้าที่มาว่าฉันและปู่สุดที่รัก
\"มีปากซะอย่าง\" มันพูด
โห กวนบาทาจริงนะ เดี๋ยวแม่จะเอาให้ตาย!
ไม่คิดเปล่าพลางใช้ขาเตะเสยคาง แต่.....
\"หมับ\"
มันจับขาของฉันไว้ ฉันก็ค้างอยู่ท่านั้น
\"ปล่อยขาแอซนะ ปล่อยเลย\" ฉันพูดโวยแล้วแอบเอามือไปหยิบมีดสลักลงอาคม
\"เรื่องอะไรจะปล่อย\" มันพูดแบบไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง>>
\"ไปลงนรกซะ\"
แล้วมีดสลักก็ปลักลงที่กลางหน้าอกข้างซ้ายของเด็กหนุ่มผมฟ้า นัยน์ตาสีเหลืองทันที เด็กหนุ่มล้มลงไป
\"เอซโวฮัม เอลัมซิตตร้า\" ฉันร่ายเวทให้เด็กหนุ่มคนนั้นกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาและจะต้องเป็นโดยถาวร
++++++++++++++++++++++++
+++++++++++
++++
เดี๋ยวตอนที่สองจะตามมาค่ะ แต่ลิงแต่งสด มันก็เลยอาจจะช้าไปมากหน่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น