ยัยตัวร้ายกับนายเซ่อซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : ก็บนนั้นมันช่างสูงได้ยินมั้ยคุณ ....

-----------------------





“ก็บนนั้นมันช่างสูงได้ยินมั้ยคุณ โปรดเธอลดลงมาหากันหน่อยนะคร้าบบ ก็ผมนั้นกลัวความสูงแค่มองยังไม่กล้า ได้โปรดไต่ลงมา อย่าอยู่แต่



บนฟ้า ผมไม่กล้ามอง” เสียงฮัมเพลงกับเสียงกีร์ต้าดังมาจากโต๊ะตัวหนึ่งในมหาลัย



“เฮ้ย! ปอ มาหลบอยู่นี่เอง ตามหาแทบตาย”



ปอหันไปตามเสียง “ อ้าว อ๊อฟกับป๋าเองเหรอ”  ปอตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนัก



“เป็นอะไรรึปล่าวปอ ดูเศร้าๆนะ” อ๊อฟถามหลังจากนั่งลงตรงข้ามปอ



“ มอง มองเธอมาแสนนานฉันไม่กล้าเอ่ย....” ปอไม่ตอบอะไรแต่หันไปร้องเพลงต่อ



“พี่รู้แล้วมันเป็นอะไรอ๊อฟ น้ำตาลไง”     วิทย์พูดขึ้น



“อ๋อ ดาวมหาลัยคนนั้นน่ะเหรอ เฮ้อ..ต้องทำใจหน่อยเพื่อน คนนี้อ่ะ ท่าจะสูง ได้ข่าวว่ามีแฟนแล้วด้วย”   อ๊อฟบอก



ปอยังไม่ทันได้เถียงอะไร เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นแต่ไกล



“หวัดดีจ้าอ๊อฟ ปอ ป๋าวิทย์” เสียงเรียกของสามสาว จีน ซีแนม แหม่มดังมาแต่ไกล



“อ้าว หวัดดียายแหนม”อ๊อฟแซวซีแนม ซีแนมถลึงตาใส่ -_-“





“นี่ ทุกคนกินอะไรกันยัง จีนซื้อขนมมาเพียบเลย”จีนจัดแจงวางขนมลงบนโต็ะ ซีแนมลงมือกินคนแรก



“น้อยๆหน่อยยายแนม ฉันซื้อมานะจ้ะ”จีนแหย่



“อ้อ อน อัน อิว อี่”( ก็คนมันหิวนี่ ) ซีแนมพยายามพุดขณะที่ขนมยังเต็มปาก



“เอาเถอะๆ  ฉันฟังไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวเพื่อนชั้นจะสำลักตายซะก่อน” แหม่มพูดขัดขึ้น



จีนหันไปหาปอ



“วันนี้นายทำไมดูแปลกๆอ่ะปอ อกหักล่ะซี่”จีนเริ่มแซว



“พูดมากเดียวไม่ไปส่งที่บ้านนะ บอกไว้ก่อน”พูดเสร็จปอก็หยิบขนมมากินแก้เซ็ง



“โธ่ อย่างกับจีนจะง้อ  ให้แหม่มไปส่งก็ได้ย่ะ เชอะ” จีนประชดใส่



“นี่ ยายจีน บ้านเธอกับชั้นอยู่คนละทางกันเลย ไม่ไปส่งหรอกนะ”แหม่มแกล้งขัด



“แหม่ม นี่เธอเป็นเพื่อนชั้นหรือเปล่าเนี่ย ไม่เข้าข้างกันเลย”จีนบอกเสียงหงุดหงิด ปอหัวเราะใส่



จีนเลยหยิบขนมยัดใส่ปากปอ “นี่แน่ะ สมน้ามหน้า ฮ่าๆ”



“แค้กๆๆ เล่นอะไรเนี่ยจีน ถ้าเราสำลักตายแล้วอย่ามาร้องให้แล้วกัน”ปอว่า



“จีนจะหัวเราะส่งตะหากหล่ะ”จีนว่ากลับ แล้วหัวเราะอย่างสะใจ ( = =\" )



“เฮ้อ!คู่นี่มันทะเลาะกันทุกวัน ไม่เบื่อกันมั่งไงว้าาา”อ๊อฟพุดขึ้นหลังจากนั่งดูศึกมานาน



“อ๊อฟ แต่แหม่มว่าคู่นี้เหมาะสมกันดีออกนะ”แหม่มพูดอย่างนึกแกล้งจีน



จีนหยุดแกล้งปอทันที แล้วหันมาปาขนมใส่แหม่ม



“พูดดีๆหน่อยยัยแหม่ม จีนไม่เอาตาบ๊องนี่หรอก”จีนพูด แต่หน้ากลับแดงไม่รู้ตัว



“เชอะ ปอก็ไม่เอายายต๊องนี่เหมือนกัน ยายขนมจีน”ปอพูดบ้าง ทุกคนหัวเราะ



“เชอะ” จีนเชิดใส่ปอ แล้วลุกเดินหนีไป



“งอนซะงั้นยายคนนี้” ปอพูดไล่หลัง แต่ก็ลุกเดินตามจีนไป แหม่มแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว



“เฮ้อ!ผู้หญิงนี่เค้างอนกันอย่างนี้ทุกคนมั้ยน้าาา”ปอบ่นพึมพำขณะกำลังเดินตามจีนไป



จีนหยุดมานั่งคนเดียวข้างสระน้ำในมหาลัย ปอเดินเข้าไปนั่งข้างๆ



“ไม่รู้เป็นไร งอนทีไร ปอต้องมาง้อทุกทีเลย”ปอพูดขึ้นมาลอยๆ



“แล้วใครให้นายมาง้อไม่ทราบ”จีนประชด



“ก็...ไม่อยากขับรถกลับบ้านคนเดียวไง มันเหงา”ปอพูดง้อ จีนเริ่มอมยิ้ม



“นั่นไง ยิ้มแล้ว หายงอนแล้วใช่ม่ะ”ปอแหย่ “กลับไปหาเพื่อนๆกันเถอะ ปอยังกินขนมฟรีไม่จุใจเลย”



แล้วทั้งสองก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆ



( เฮ้อ ! หายงอนกันได้เร็วขนาดนั้นเชียว อิอิ )





.................................













ตอนแรกอาจจะไม่มีอะไรมากนะคะ ก็ลองอานไปเรื่อยๆก่อนละกัน

love aof namtarn vf af





เม้นด้วยจิ */*/ อิอิ