ยัยเลือดสีโคลนกะนายเลือดบริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง

       วันเปิดเทอมเริ่มใกล้เข้ามาถึง  เด็กนักเรียนทุกคนต่างนั่งนับวันรออย่างใจจดใจจ่อที่จะได้กลับไปยังบ้านหลังที่สองของพวกเขา  นั่นก็คือโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์นั่นเอง ไม่เว้นแม้แต่เธอ เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ผมฟูฟ่อง คนนี้ และเมื่อเอ่ยถึงเด็กผู้หญิงผมฟูก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอคนนี้   “ เฮอร์ไมโอนี่  เกรนเจอร์ ”  ตอนนี้เธอกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางคิดถึงเรื่องที่จะกลับไปฮอกวอตส์อย่างตื่นเต้น และสิ่งที่เธอดูจะดีใจเป็นพิเศษนั่นก็คือการได้พบเพื่อนรักทั้งสองของเธอ ซึ่งก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก  “ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ” เด็ชายผู้มีชื่อเสียงโด่งดังกับรอยแผลเป็นบนหน้าและอีกคนหนึ่งก็คือเด็กชายที่มีผมสีแดงเพลิงก็คงหนีไม่พ้น “ รอน วิสลีย์ ” ขณะที่เธอกำลังคิดอย่างเพลิดเพลินก็มีเสียงตะโกนจาดข้างล่างขึ้นมาทำให้เธอตื่นจากความคิด

“เฮอร์ไมโอนี่ ลูกตื่นรึยังอย่าลืมนะว่าลูกต้องไปตรอกไดแอกอน”นางเกรนเจอร์ตะโกนบอกลูกสาวด้วยน้าเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ (เนื่องจากรอมานานแล้ว)

จริงสิเธอลืมไปเลยว่านัดรอนกับแฮร์รี่เอาไว้เธอจึงรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำโดยไม่ลืมตะโกนบอกแม่ของเธอ

“ตื่นแล้วค่ะแม่  รอแป๊ปเดียวนะค่ะ” เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็เดินมาหน้ากระจกบานใหญ่สำรวจตัวเองก่อนจะหยิบหวีขึ้นมาหวีผมที่เคยฟูฟ่องแตบัดนี้มันกลับเรียบและตรงสวยเป็นเงางาม แล้วรวบมันเป็นหางม้าผูกโบว์สีชมพูอย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูน่ารักเข้ากับเธอ ก่อนจะมองดูตัวเองอีกครั้งในกระจก  วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักมากๆชุดที่เธอใส่มันเป็นเสื้อกุดกับกางเกงขายาวสีชมพูหวานมันดูเข้ากันมาก  หลังจากคิดว่าตัวเองสวยแล้ว (ไม่ค่อยหลงเลยนู๋เฮอร์ ) จึงเดินลงมาข้างล่าง ซึ่งเสียงของนางเกรนเจอร์ก็ดังขึ้นทันทีที่เฮอร์ไมโอนี่ลงมาถึง

“ลูกทำอะไรอยู่น่ะ ทำไมถึงลงมาช้าจัง พ่อกับแม่ต้องรีบไปธุระนะจ๊ะ”นางเกรนเจอร์ถามด้วยน้ำเสียงเริ่มโกรธนิดๆ

“ขอโทษค่ะแม่ แต่หนูก็ลงมาแล้วนี่ค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบ

นางเกรนเจอร์มองค้อนลูกสาวแต่ก่อนที่นางจะได้พูดอะไรนายเกรนเจอร์ก็พูดขัดขึ้นซะก่อน

“พ่อว่าเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสายมากกว่านี้ ”

แล้วทั้งหมดก็เดินไปขึ้นรถก่อนจะขับตรงไปยังตรอกไดแอกอน

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*