เจาะเวลาหาT-cells

ลำดับตอนที่ #1 : เจาะเวลาหาT-Cells (ตอนที่1)

              16  ตุลาคม 2546 เวลา  9.00 น.

             นี่คือT-cell เซลต้นแบบที่ผมจะอธิบายให้คุณฟังอย่างคร่าวๆ\"  นพ.ดร.พรชัยกล่าวยิ้มๆกับผม พร้อมทั้งชี้ไปยังโปรเจคเตอร์

ให้ผมดู  ที่จอโปรเจคเตอร์ผมได้เห็น ภาพซึ่งเป็น VDO fileรูปเซลอะไรก็ไม่ทราบกำลังทำลายเซลอีกชนิดหนึ่งอยู่ ผมเองก็ไม่ได้ร่ำเรียน

มาทางนี้ก็แค่ดูรู้บ้างไม่รู้บ้างซึ่งคุณหมอก็พยายามอธิบายให้ผมฟัง ซึ่งผมเองก็พอจะจับใจความได้ว่าภาพที่เห็นคือไอ้เจ้า T-cellต้นแบบ มัน

กำลังกินและกำจัดเซลมะเร็ง มันเป็นวิทยาการใหม่ที่คุณหมอท่านนี้คิดค้นมาจะเอาชนะโรคมะเร็งได้ในที่สุด

               \"อย่างนี้มันก็ช่วย\"แหวน\"ได้นะสิครับ\" ผมกล่าวกับคุณหมออย่างดีอกดีใจ \"ไชโย\"

               \"ยังครับๆ\" คุณหมอกล่าวเบรคผม \"อย่าเพิ่งดีใจไป ผมยังพูดไม่จบ\"

               คุณหมออธิบายต่อว่าเจ้าT-cellที่คิดค้นมานั้นถึงแม้จะฆ่าเซลมะเร็งได้ก็จริงแต่มันก็ยังบ่มตัวไม่นานพอ ต้องรออีกเพื่อให้มันมีปริมาณมากพอ มันถึงจะสามารถนำมาใช้งานได้จริง

                 \"ผมต้องรอนานเท่าไรครับ แล้วทันที่จะนำมารักษากับ\"แหวน\"ได้หรือ\"

คุณหมอมองมาที่ผมอย่างเห็นใจ พร้อมกับกล่าวว่า\" เราต้องใช้เวลาบ่มเพาะมัน 100 ปี\"

               \"100 ปี! \" ผมอุทาน      \"แล้วแหวนแฟนผมจะรอได้หรือครับ คุณหมอมีวิธีอื่นช่วยเธอไหมครับ กรุณาเถิดครับ\" ผมอ้อนวอน

คุณหมอตบหลังผมพร้อมกับกล่าวอย่างอ่อนโยน\"ผมเข้าใจดีว่าคุณรักเธอมาก เธอเองก็ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ในระยะสุดท้ายด้วย

ผมหมดหนทางครับ\"

               \"ไม่มีเลยหรือ\"ผมอ้อนวอน

               \"คือ..........คือ.......มีอยู่ทางหนึ่ง ผมจะแนะนำเผื่อคุณจะสนใจ\"คุณหมอกล่าว \"คือคุณจะต้องได้T-cell ที่ผ่านการเพาะบ่มจนได้ที่แล้วซึ่งเมือฉีดเข้าไปในร่างกายของแฟนคุณมันก็จะใช้งานได้\"

                \"แล้วผมจะไปเอาจากไหน เพราะของคุณหมอมันก็ต้องรอตั้ง 100 ปีกว่าจะใช้การได้ ถึงตอนนั้นแหวนคง ...คง\" ผมกล่าวอย่างหมดหวัง

               \"อย่าเพิ่งท้อสิ ที่ผมพยายามอธิบายให้คุณฟังก็เพราะ เราพอมีหวัง\" คุณหมอกล่าวยิ้มๆ

                \"ว่ามาเลยครับ\"ผมเริมมีหวังบ้าง

                \"ผมมีเพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนด้วยกัน เขาคือดร.วิกานดา เขาจบทางด้านฟิสิกส์ชั้นสูง ทำงานวิจัยเรื่องเกี่ยวกับเวลา

ในที่สุดก็สามารถสร้าง Time Machine ได้สำเร็จ แต่ยังไม่ได้ใช้จริงๆสักที \"พูดจบคุณหมอก็โทรไปบอกเลขาให้เชิญ ดร.วิกานดา

เข้ามาพบผม      สักครู่ก็มีหญิงสาวคะเนอายุสัก 30 กว่าๆ เข้ามา

             \"สวัสดีค่ะ ดร.แพน  \" ดร.วิกานดากล่าวทักทาย

             \"ครับ สวัสดี แต่เอ.....ไม่ทราบรู้จักผมได้ยังไง \"ผมกล่าวงงๆ

             \"ไม่เพียงรู้จักชื่อนะคะ เรายังทราบว่าคุณจบปริญญาทางเอกด้าน digital technology ซึ่งเก่งแบบหาตัวจับยากแม้กระทั่งองการ NASA ยังต้องการตัวไปร่วมงานด้วย \"

       \"เรามาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่า\"ดร.วิกานดากล่วอย่งเอาจริงจัง

     แล้วทั้งสองก็อธิบายอย่างละเอียดให้ผมทราบ ซึ่งก็สรุปได้ว่า ทั้ง 2 ต้องการให้ผมเดินทางสู่อนาคต 100 ปีข้างหน้าโดย Time machine ที่ดร.วิกานดาค้นคิดขึ้น แล้วไปนำเอา T-cell ที่ดร.พรชัยเพาะไว้จนใช้การได้แล้ว นำกลับมาสู่โลกปัจจุบัน ซึ่งก็สามารถใช้รักษาแฟนผมได้

    \"แล้วทำไมต้องเป็นผม\" ผมถามอย่างสงสัย

\"ที่ต้องเป็นคุณก็เพราะ.....1..คุณเป็นคนที่มีความรู้ทาง digital technology ที่ดีที่สุด ณ เวลานี้  การเดินทางโดย Time machine จะต้อง

ใช้ความรู้ทาง digital tecnology   เราจะมีsoftware ให้คุณติดตัวไปด้วยซึ่งคุณจะต้องใช้ softwareนี้กับเครื่องคอมพิวเตอร์ของอนาคตเพื่อ

พาคุณกลับมาสู่โลกปัจจุบัน ลองคิดดูสิว่า เครื่องคอมพิวเตอร์ใน100ปีข้างหน้าจะต้องต่างจากปัจจุบันแน่นอน เราต้องใช้คนที่มีความรู้ทาง

digital technology อย่างคุณ เราเชื่อว่าคุณมีความสามารถในการประยุกต์ให้มันใช้กันได้แน่นอน

                       เหตผลที่ 2 ก็คือ คุณจะได้ นำT-cell  ซึ่งนำมารักษาแฟนคุณได้ อันนี้เป็นประโยชน์กับคุณโดยตรง\"

\"แล้วคุณ 2 คนจำได้อะไร\" ผมถามกลับ

          \"อ๋อ.......ผมก็จะได้ชื่อว่าเป็นคนแรกของโลกที่สามารถพิชิตมะเร็งได้\" หมอพรชัยกล่าวอย่างอารมณ์ดี

        \"ส่วนวิกานดา ก็จะได้ชื่อว่า เป็นที่สามารถสร้าง time machine ได้เป็นคนแรก\"

      \"เราทั้งสามจะได้ผลประโยชน์ร่วมกัน\" วิกานดากล่าวยิ้มๆ

          \"ผมคงจะไม่เอาด้วยครับ ผมจะพยายามหาทางอื่นรักษาแหวน เชิญคุณ 2 คนตามสบาย\"ผมกล่าพร้อมกับหันหลังเดินออกมา

  \"เราจะไม่บังคับคุณ แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจล่ะก็ พรุ่งนี้เจอกันตอน บ่าย 2โมง ที่ห้องแล็ปของชั้นนะคะ ชื่อว่าสถาบัน Relativity-TIME                        แล้วนี่ก็ แผนที่ค่ะ\" ดร.วิกานดาส่งแผนที่ให้ผม