วีรบุรุษสงคราม 1000 ปี

ลำดับตอนที่ #1 : นำเรื่อง

        เหตุการณ์เริ่มต้นที่ ณ บริเวณชุมชนแห่งหนึ่ง

    

    “เฮ้!!  อรุณสวัสดิ์ รีลยัง”ชายคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กๆ   หน้าร้านขายผักแห่งหนึ่ง   ซึ่งเป็นร้านที่มีขนาดใหญ่   แล้วก็ประกอบไปด้วยของที่คุณๆก็รู้อยู่ว่าอยู่ที่ร้านผัก(ผักไง)ชนิดต่างๆ



    “อรุณสวัสดิ์  จอห์น”รีลยังกล่าวขึ้น    พร้อมกับแบกดาบ โล่ขนาดใหญ่  กับถุงใบหนึ่งซึ่งโชกไปด้วยเลือด    ตรงไปยังร้านอาวุธข้างๆร้านผักของจอห์น



    “ว่าไง วันนี้ได้อะไรมาบ้างล่ะ” ชายชรา ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของร้านขายอาวุธเอ่ยขึ้น  



    “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก  แค่ผมกับเพื่อนๆ ราวๆซัก  50 คนได้มั้ง  ไปเจอเจ้ามังกรกำลังหลับสนิทอยู่บน

หุบเขาโน่นแน่ะ  ....ก็เลยได้ไอ้นี่มา”  รีลยังกล่าวพร้อมกับส่งถุงใบหนึ่ง ซึ่งมีขนาดพอๆกับกระสอบทราย ให้กับชายชรา  “ไอ้เจ้า  โบคัมส์  มันชิงเอาเขาไปก่อนน่ะ  เสียดายชะมัด”



    “อืมม์   ขนาดใหญ่ รูปร่างแบบนี้ คงเป็นตัวผู้สินะ”ชายชราพึมพำ พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “500 เหรียญ  กับ10  ชิล  ขาดตัว”



    “โธ่  ขอซัก  600  เหรียญ เถิดน่า  คราวก่อนเอาเขามา  ตัวเล็กกว่านี้ตั้งเยอะยังได้ตั้ง 2000  เหรียญแน่ะ”รีลยัง กล่าว

    

    “เอาน่าๆ ว่าแต่วันนี้จะซื้ออะไรรึเปล่าล่ะ  จะคิดให้พิเศษเลย เอ้า!” ชายชราพูด



    “หมู่นี้ข้าเกิดติดใจธนูขึ้นมาน่ะ 2-3 เดือนมานี้ ข้าก็ยืมๆเพื่อนมันยิงโน่นยิงนี่ดูบ้าง รู้สึกว่าถนัดดี” รีลยังกล่าว พร้อมกับสาธิตการยิงอันแม่นยำของเขา



    “เออๆพอๆ.... ตามข้ามาหลังร้านซิ  มีอันใหม่เพิ่งทำเสร็จ2-3 คันน่ะ” ชายชราพูดพร้อมกับนำทางไปหลังร้านซึ่งมีลักษณะ คล้ายกับคอกม้า  (ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่ามีม้าอยู่จริงๆหรอกนะ)



    “เอ้าเลือกเอาเลย..... อ้อ! คันนี้ลูกชายข้าทำน่ะ” เขาพูดพร้อมกับหยิบคันหนึ่ง   ซึ่งดูไม่ค่อยจะแข็งแรงนักให้กับรีลยัง    ในขณะนั้นรีลยังหยิบธนูขึ้นสายดู  ซึ่งธนูคันนี้ทำจากขนหางนก ฟินิกส์  “อืมมม์.....  คันนี้แหละ...  เท่าไรล่ะท่าน”



    “เฮ้ยๆๆๆ!!!”ชายชราอุทานด้วยความตกใจ  “คันนี้ไม่ขายมันเป็นของที่ตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษน่ะ  ข้าขายให้ท่านไม่ได้หรอก”

    

    “อ่าว... แล้วจะเอามาวางไว้ทำไมเนี่ย  เออ.....  ขอลองอันนี้ละกัน”  เขาพุดพร้อมกับลองอีกหลายอัน  ......เวลาผ่านไปจนเขาเลือกได้คันหนึ่ง  ซึ่งไม่ได้แปลกไปจากธนูคันอื่นเลย



    “เอ้า!  คิดไป 10 เหรียญ หักแล้วก็  450 เหรียญ กับอีก 10 ชิล”  ชายชราเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งเงินให้ และเดินไปส่งยังหน้าร้าน  “แล้วนี่ท่านจะไปไหนต่อละเนี่ย”  ชายชราเอ่ยถาม



    “ก็คิดว่าจะไปหาเจ้า กาบรูม ที่โรงแรมหน่อยน่ะ”  รีลยังกล่าวพร้อมกับโบกมือแล้วเดินจากไป



    “โชคดีนะ”  ชายชราตะโกนตามหลังไป  พร้อมกับเดินกลับเข้าร้าน