ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่แสนทรมาน
ปิดเทอมฤดูร้อนครั้งนี้ เมย์เนสซ่าถูกแม่ของเธอห้ามไม่ให้ไปเที่ยวที่ไหน ไม่ให้พูดกับเพื่อนแม้แต่ ลิลลี่ ลูกพี่ลูกน้องต่างมารดาที่อยู่บ้านเดียวกัน
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ ขนาดลิลลี่ก็ยังไม่ให้คุยด้วย อะไรเนี่ย” เมย์คิดในใจ เพราะคุณแม่ ลินดา ของเธอนั้นนั่งอยู่ข้างๆเธอนั่นเอง
แน่นอนลิลลี่ก็รู้สึกเช่นนั้นเช่นเดียวกัน เธอได้แต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง จนคุณแม่โอริน่าของเธอนั้น คิดว่าลูกสาวของตนนั้นบ้าไปแล้ว เครื่องหมายคำถามเต็มอยู่ในสมองของเธอทั้งสอง
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าเทอมที่แล้วผลการเรียนของทั้งสองแย่มาก เราลองย้อนกลับไปวันประกาศผลสอบกันดีกว่า..
วันนั้นนั่นเอง…..ที่บ้านของทั้งสองคน
“คุณแม่คะ ผลสอบมาแล้วค่ะ” เมย์ตะโกนเรียกหาคุณแม่ของเธอ
คุณแม่ของเธอทั้งสองเดินมาแล้วในชุดพร้อมไปงานราตรีไฮโซงานหนึ่ง เมย์โผไปกอดแม่….ลิลลี่ก็เช่นเดียวกัน ทั้งสองยื่นผลสอบให้แม่ของเธอดู หลังจากนั้นแม่ของทั้งสองก็เปิดสมุดพกของทั้งสองทันที
“สะ สะ สามกว่าเหรอปีเนี้ย” โอริน่า แม่ของลิลลี่ถาม
“ค่ะ” เธอทั้งสองพูดพร้อมกัน
แน่นอนสองคนนี้ไม่เคยได้ต่ำกว่า สี่ เลยตั้งแต่เกิดมา ทำให้คุณแม่ของพวกเธอตกใจที่สุดเป็นธรรมดา เรื่องนี้ยังดูเผินๆ แต่ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อของเธอเมื่อไร รับประกันว่าไม่รอดแน่ๆ
แม่ของทั้งสองจึงตัดสินใจไม่ไปงานราตรี เเละมาประชุมความร่วมมือทางสังคมและความปลอดภัยของบ้าน (คล้ายๆ APEC เลยแฮะ)
แม่ของเธอทั้งสองคนจึงคิดที่จะให้อ่านหนังสือให้มากขึ้นในช่วงปิดเทอม ในช่วงแรกๆนั้น ก็ให้รวมหัวกันสองคนอ่านหนังสือ แต่ไม่นานชักคุยกันไม่ได้อ่าน และพ่อของเธอรู้เรื่องเข้าก็กลายมาเป็นแบบปัจจุบันกาลเนี่ยแหละ
“แม่ขา..เมื่อไรหนูจะได้คุยกับเมย์คะ” ลิลลี่ถามแม่ของเธอ ด้วยใบหน้าที่น่าสงสารที่สุดในรอบปี
“เอ่อ แม่ก็สงสารลูกแหละนะ แต่พ่อเขาน่ะสิ”
“คำก็พ่อสองคำก็พ่อ” ลิลลี่ตัดบท
“หรือว่าลูกไม่อยากมีบ้านอยู่” แม่ของลิลลี่ถาม
“เอ่อ อยากค่ะ” ลิลลี่และเมย์ตอบ ถึงแม้ว่าจะอยู่กันคนละห้องก็ได้รับคำถามเดียวกัน เพราะถามเหมือนกันนั่นเอง และก็ตอบเหมือนกันอีกด้วย สมกับที่มีพ่อคนเดียวกันจริงๆ ถึงแม่ว่าจะคนละแม่ก็ตาม
แต่ก่อนโรงเรียน จีเนียส ไฮสคูลแห่งนี้ปิดเทอมนานมากทำให้นักเรียนพอใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ครั้งนี้การปิดเทอมฤดูร้อนเป็นวันที่แสนทรมานสำหรับลิลลี่และเมย์เนสซ่ามากเหลือเกิน
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ ขนาดลิลลี่ก็ยังไม่ให้คุยด้วย อะไรเนี่ย” เมย์คิดในใจ เพราะคุณแม่ ลินดา ของเธอนั้นนั่งอยู่ข้างๆเธอนั่นเอง
แน่นอนลิลลี่ก็รู้สึกเช่นนั้นเช่นเดียวกัน เธอได้แต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง จนคุณแม่โอริน่าของเธอนั้น คิดว่าลูกสาวของตนนั้นบ้าไปแล้ว เครื่องหมายคำถามเต็มอยู่ในสมองของเธอทั้งสอง
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าเทอมที่แล้วผลการเรียนของทั้งสองแย่มาก เราลองย้อนกลับไปวันประกาศผลสอบกันดีกว่า..
วันนั้นนั่นเอง…..ที่บ้านของทั้งสองคน
“คุณแม่คะ ผลสอบมาแล้วค่ะ” เมย์ตะโกนเรียกหาคุณแม่ของเธอ
คุณแม่ของเธอทั้งสองเดินมาแล้วในชุดพร้อมไปงานราตรีไฮโซงานหนึ่ง เมย์โผไปกอดแม่….ลิลลี่ก็เช่นเดียวกัน ทั้งสองยื่นผลสอบให้แม่ของเธอดู หลังจากนั้นแม่ของทั้งสองก็เปิดสมุดพกของทั้งสองทันที
“สะ สะ สามกว่าเหรอปีเนี้ย” โอริน่า แม่ของลิลลี่ถาม
“ค่ะ” เธอทั้งสองพูดพร้อมกัน
แน่นอนสองคนนี้ไม่เคยได้ต่ำกว่า สี่ เลยตั้งแต่เกิดมา ทำให้คุณแม่ของพวกเธอตกใจที่สุดเป็นธรรมดา เรื่องนี้ยังดูเผินๆ แต่ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อของเธอเมื่อไร รับประกันว่าไม่รอดแน่ๆ
แม่ของทั้งสองจึงตัดสินใจไม่ไปงานราตรี เเละมาประชุมความร่วมมือทางสังคมและความปลอดภัยของบ้าน (คล้ายๆ APEC เลยแฮะ)
แม่ของเธอทั้งสองคนจึงคิดที่จะให้อ่านหนังสือให้มากขึ้นในช่วงปิดเทอม ในช่วงแรกๆนั้น ก็ให้รวมหัวกันสองคนอ่านหนังสือ แต่ไม่นานชักคุยกันไม่ได้อ่าน และพ่อของเธอรู้เรื่องเข้าก็กลายมาเป็นแบบปัจจุบันกาลเนี่ยแหละ
“แม่ขา..เมื่อไรหนูจะได้คุยกับเมย์คะ” ลิลลี่ถามแม่ของเธอ ด้วยใบหน้าที่น่าสงสารที่สุดในรอบปี
“เอ่อ แม่ก็สงสารลูกแหละนะ แต่พ่อเขาน่ะสิ”
“คำก็พ่อสองคำก็พ่อ” ลิลลี่ตัดบท
“หรือว่าลูกไม่อยากมีบ้านอยู่” แม่ของลิลลี่ถาม
“เอ่อ อยากค่ะ” ลิลลี่และเมย์ตอบ ถึงแม้ว่าจะอยู่กันคนละห้องก็ได้รับคำถามเดียวกัน เพราะถามเหมือนกันนั่นเอง และก็ตอบเหมือนกันอีกด้วย สมกับที่มีพ่อคนเดียวกันจริงๆ ถึงแม่ว่าจะคนละแม่ก็ตาม
แต่ก่อนโรงเรียน จีเนียส ไฮสคูลแห่งนี้ปิดเทอมนานมากทำให้นักเรียนพอใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ครั้งนี้การปิดเทอมฤดูร้อนเป็นวันที่แสนทรมานสำหรับลิลลี่และเมย์เนสซ่ามากเหลือเกิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น