บทสรุปสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #1 : ความเปลี่ยนแปลง

ตุ๊บ!!!   “ ไง  ยัยกั้ง “

“ โอ้ย   เจ็บนะ “  

“ ตีหัวนิดหน่อยทำมาเป็นบ่น “

“ ก็เล่นตีตั้งแต่ ม. 1 ยัน ม. 4 เลยนะยะ    ว่าไปแล้ชั้นก็เป็นเพื่อนนายตั้ง  แต่  ม. 1 ยัน  ม. 4 แล้วเนอะ  ตั้ง 4  ปีแน่ะ  ไม่รู้เราทนคบกับนายได้ไงเนี่ย  “

“ เธอนี่ก็น่าจะดีใจนะ  ที่มีเพื่อนทั้งหล่อ และนิสัยดีอย่างเราอ่ะ “

“ แหวะ  ดีใจตายแหละย่ะ “

นี่คือคำทักทายของเพื่อนสนิท  กั้งและโอม  ทั้งรู้จักกันตั้งแต่  ม. 1 และสนิทสนมกันเรื่อยมา  แม้ตอนนี้ทั้งคู่จะอยู่ ม. 4 แล้ว  และไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอย่างเช่น ม. ต้น   ความสนิทสนมของคนทั้งสองก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

“ ปิดเทอมไปไหนมา    โทรไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่ “

“ ความลับย่ะ “

“ โห นี่ยังมีความลับกับเราอีกเหรอ “

“ เดี๋ยวก็รู้เอง “

“ สวัสดีครับ  น้องกั้ง   พี่ช่วยถือของนะครับ “   อั๋น  รุ่นพี่  ม. 6  นักฟุตบอลของโรงเรียนที่มีสาว ๆ กรี๊ดเป็นขบวนเดินเข้ามาทักกั้งอย่างสนิทสนม

“ สวัสดีค่ะ  พี่อั๋น   “

“ รู้จักกันด้วยเหรอ “   โอมถามอย่างสงสัย

“ โอม  นี่พี่อั๋น  แฟนเราเอง “

“ หา   นี่พูดอีกทีซิยัยกั้ง  แน่ใจ เหรอ “ โอมถามเสียงสั่น

“ แหม   เชื่อมั่นในตัวเพื่อนหน่อยสิยะ “  

“ เดี๋ยวเราไปนั่งตรงโน้นดีกว่านะน้องกั้ง “ อั๋นรีบตัดบท

“ ก็ดีค่ะ  ไปล่ะนะโอม   แล้วเจอกันจ้ะ “

ในห้องเรียนของวันแรกในการเปิดภาคเรียน   ม. 4  เต็มไปด้วยเสียงครึกโครมของการพูดคุยกัน   แต่ละคนยิ้มอย่างสดใส  แต่โอมกลับนั่งริมหน้าต่าง  นั่งดูกั้งเพื่อนสาวนั่งคุยกับรุ่นพี่  ที่เธอเองเรียกว่าแฟน อยู่ที่สวนหย่อมในโรงเรียน

“ เฮ้ย !!! เป็นไรวะ  โอม “  ต้าร์ทักเมื่อเห็นเพื่อนทำหน้าเศร้า

“ ไม่มีไรหวะ “ โอมพูดแล้วลุกหนี

“ มองไรอยู่วะ  เห็นมองตั้งนานละ “ ตาร์พยายามถามจากเพื่อน

“ ก็บอกว่าเปล่า “  โอมพยายามกลบเกลื่อน

แต่ตาร์ก็มองออกไปที่สวนหย่อมโรงเรียน   แล้วหันมาจ้องหน้าโอม

“ นั่น  รุ่นพี่ม. 6 นี่  ที่นั่งคุยกับกั้งน่ะ “

“ เค้าเป็นแฟนกันน่ะ “   โอมพูดเสียงสั่น

“ เฮ้ย  !!  เป็นไปได้ไง   มันมาคาบก่อนข้าได้ไงวะ   ข้าสู้อุตส่าห์ชอบกั้งตั้งแต่ ม.ต้น   กะว่าจะจีบเทอมนี้แล้วเชียว   เห็นมะข้าบอกให้แกช่วยข้าตั้งแต่เทอมที่แล้วละ   เอ็งก็บอกว่ารอ  ม. 4 ก่อน  แล้วเป็นไงล่ะ  โดนคาบไปกินเฉยเลย  แถมคู่แข่งคนนี้น่ากลัวซะด้วยสิ “   ตาร์พูดอย่างโมโห

“ หยุดพูดเรื่องกั้งซะที่สิวะ “ โอมตัดบทแล้วเดินหนี

“ อะไรของมันวะ “  ตาร์พูดอย่างสงสัย

สัปดาห์แรกของการเปิดเรียน กั้งและโอมไม่ได้คุยกันเลย  

กั้ง  มาโรงเรียนกับแฟน  ไม่ได้ขึ้นรถเมล์เหมือนอย่างเคย   ส่วนโอมคอยหลบหน้ากั้งตลอด   จนกระทั่งกั้งสงสัย  จึงมาหาโอมที่ห้อง

“ พักนี้เราไม่เจอกันเลยนะ   ไม่คุยกันด้วย   เราไปหาโอมที่บ้านแล้ว   แม่โอมก็บอกว่าโอมไม่อยู่   ไปไหนเหรอ   เป็นไรรึเปล่า  “ กั้งถามด้วยความเป็นห่วง

“ เปล่า “  โอมตอบอย่างห้วน ๆ

กั้งเอื้อมมือไปแตะไหล่ของโอม  “ โกรธไรเรารึเปล่า “

“ ก็แค่ไม่อยากให้แฟนใครบางคนเข้าใจผิด  เท่านั้นเอง “ โอมตอบแล้วบิดหน้าไปทางอื่น

“ นี่มันอะไรกัน  ทำไมต้องคิดมากด้วย  เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วนะโอม   โอมก็รู้ว่ากั้งเป็นคนยังงัย  ยังงัยโอมก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด  และเป็นเพื่อนที่กั้งรักสุดอยู่ดี “  

“ ใช่สิ   เราเป็นเพื่อนกัน   ต่อไปนี้เราอย่าเจอกันอีกเลย  เราไม่อยากเห็นหน้าเธออีก  “ โอมพูดแล้วเดินหนี

“ นี่เรางงไปหมดแล้วนะ   มันอะไรกันน่ะ   ตามใจนายนะ   ยังงัยเราก็คิดว่าเราไม่ผิด  ไม่อยากเจอก็ไม่ต้องเจอ   พอใจรึยัง “ กั้งตะโกนตามหลังโอม   ด้วยน้ำตา  แล้ววิ่งออกไป

โอมหยุดเดิน  แล้วหันหน้ากลับมา   มองตามหลังเพื่อนสาวที่วิ่งออกไป   “ โชคดีนะ  เราทำอย่างนี้เพราะเราสงสารหัวใจของเรา   อย่าโกรธเราเลยนะกั้ง “  โอมพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา

จากนั้น  ต่อมาเป็นระยะเวลา  6 เดือน กั้งกับโอมก็เจอกันเป็นครั้งคราว  แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยที่จะพูดคุยกันเลย  

“ แกกับกั้งนี่เป็นไปได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ   ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ   แต่ก่อนเห็นติดกันอย่างกะปาท่องโก๋ “ ตาร์พูดขึ้นในวันหนึ่งขณะที่เห็นกั้งนั่งคุยกับแฟน

“ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วนิ “โอมพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

“ เออ   กูว่ากูมีเรื่องที่จะปรึกษามึงหน่อยว่ะ    กูว่ากูจะบอกกั้งว่ากูชอบเค้าว่ะ “

โอมหันหน้ากลับทันที “ แต่กั้งเค้ามีแฟนแล้วนะเว้ย “

“ ช่างมันสิ   กูแค่อยากให้เค้ารู้ว่ากูรักเค้า   ยังงัยกูก็จะรอเค้า   นี่ข้าพูดจริง ๆ นะเว้ย “  ตาร์พูดด้วยเสียงจริงจัง

“ แล้วแต่มึงเหอะ   แต่อย่ามายุ่งกับข้าละกัน   ข้าไม่เกี่ยวเว้ย “

“ โห  ไอ้นี่  หวังจะให้ช่วยหน่อย   เอาเว้ย !   ข้าช่วยตัวเองก็ได้วะ “

ในเย็นวันนั้น  ขณะที่กั้งทำเวรอยู่  ตาร์เดินไปหากั้งที่ห้อง  

“ กั้ง   ตาร์มีไรอยากพูดหน่อย   คุยกันหน่อยได้มั้ย “

“ ได้สิ   มีอะไรเหรอคะ  ตาร์ เพื่อนโอมใช่มั้ย “

“ครับ   คือว่า  เรามีอะไรอยากจะสารภาพ   คือว่าเราชอบกั้ง   ชอบมากด้วย   ชอบตั้งแต่  ม. ต้นแล้ว “

“ แต่ว่า…………… “กั้งรีบพูด

“ ตาร์รู้ครับ   รู้ว่ากั้งมีแฟนแล้ว   แต่ถึงยังงัยเราก็จะรอ   ถึงแม้ว่ากั้งจะไม่มีวันจะมารักเรา  แต่เราก็จะรอ   รอวันที่กั้งต้องการเรา   ตาร์จะรอวันนั้นะ “

“ ทำไมต้องรอด้วยล่ะ    ยังมีผู้หญิงอีกมากมายนะ  แล้วบอกตามตรงนะ  ว่ากั้งรักพี่อั๋นมาก   และคงรักไปอีกนาน  อย่ารอกั้งเลยนะ “

“ ยังงัยเราก็จะรอ   ให้เรารอนะ “ ตาร์พูดแล้วเดินจากไป



โปรดติดตามตอนต่อไป