รักวุ่นๆแต่ก็ไม่วุ่นมากหรอก !!!!

ลำดับตอนที่ #1 : น่าเบื่อหน่อยนะ ไม่เจอตั้งหลายวัน

กี่วันมาแล้วน้าที่ไม่ได้เจอเค้า 3 หรือ4วัน แต่สำหรับอายะมันเป็น3-4วันที่ยาวนานมากขณะที่อายะกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เพลินๆ

              “ อายะๆ นี่จุนเค้าฝากของมาให้เธอน่ะ” มาริเพื่อนของอายะพูดพร้อมกับส่งของในมือให้อายะ

              “ อะไรน่ะ ” อายะถามแบบไม่ต้องการคำตอบแล้ววางกล่องที่ได้รับไว้ข้างๆอย่างไม่ใส่ใจ

    “ แกะดูสิๆ ชั้นก็อยากรู้เหมือนกัน” มาริพูดด้วยความอยากรู้

    “ อ่ะ เธอแกะสิ” อายะตอบอย่างเฉยเมยพร้อมกับยื่นกล่องให้มาริ

    “ ถ้าจุนรู้นะเศร้าตายเลย  เธอยังไม่อยากแกะก็เอาไว้ก่อนเถอะ งั้นเดี๋ยวชั้นไปซื้อขนมก่อนนะ” มาริตอบด้วยความเสียดายและวิ่งจากไป

                ทำไมเราต้องทำให้ทุกอย่างมันเศร้าไปหมดแค่ไม่เจอเค้าไม่กี่วันอายะคิดในใจ





-----------------------------ออดดดดดดดดดดดดด   ออดดดดดดดดดดดดดด ------------------------------------





      “อายะๆ วันนี้ไปเดินเล่นที่มารุมั๊ย ชั้นกะจะไปกับริโกะกะอิซึมิน่ะ ไปด้วยกันมั๊ย” มาริถามอายะหลังจากเสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนแล้ว

     “  พวกเธอไปกันเถอะ เดี๋ยวชั้นว่าจะไปเดินเล่นที่อื่นน่ะ ‘’  อายะบอกกับเพื่อนๆ

    “ อืม งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวจะเที่ยวเผื่อละกัน ไปละน้า “มาริตอบด้วยเสียงแจ่มใส



    อายะเดินออกจากห้องเรียนลงจากตึกผ่านสนามเทนนิส สนามวอลเล่ย์บอล สนามบาส ตลอดทางมีคนทักทายเธอตลอด เธอก็ยิ้มรับให้กับคนพวกนั้น  แต่ในใจเธอน่ะมันเศร้าสุดๆ อายะเดินออกมาจากโรงเรียนตรงไปยังร้านไอติมของน้าเธอที่เธอจะไปช่วยทำงานในร้านทุกวันจันทร์และวันอังคารแต่หลังจากได้เจอเค้าคนนั้นเธอก็ไปช่วยน้าเธอทุกวันจนทุกๆคนแปลกใจ แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไร ดีซะอีกที่มีคนมาช่วยงาน



    “ ไง อายะ วันนี้มาเร็วเลยนะ ไม่ไปช้อปปิ้งกะเพื่อนๆต่อหรอจ๊ะ ” น้ามารุอิถาม

    “ แหม ไม่ดีหรอคะ มาช่วยน้าเร็วๆ “ อายะตอบ

    “ จ๊ะๆ ทานอะไรมารึยังล่ะ ในครัวมีของว่างอยู่นิดหน่อยพอรองท้องได้” น้ามารุอิบอกกับเธอ

    “ ยังไม่หิวเลยค่ะ น้า “ อายะตอบ



    อายะรักน้ามารุอิจริงๆเลย ช่วงนี้แม่เธอก็ต้องไปทำงานต่างประเทศ ก็เหลือแต่เธอกับน้าอยู่บ้านกันสองคนเพราะพ่อของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็กๆ หลังจากนั้นเธอก็อยู่กับแม่และน้าของเธอตลอด แม่ของเธอก็ต้องไปดูงานต่างประเทศบ่อยๆ เธอจึงสนิทกับน้าเธอมาก



                \" วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะเลยนะคะ “ อายะกล่าวขึ้นกับน้าของเธอ

    “ อืม จริงๆด้วยลูกค้าไม่ค่อยเข้า” น้าเธอตอบอย่างเห็นด้วย

    เวลา  6 โมงเย็นอายะมองไปร้านฝั่งตรงข้าม ที่เป็นทั้งร้านเช่าวิดีโอและร้านเทป ก็ยังไม่เห็นเค้าคนนั้นซะที  ใช่แล้ว หนุ่มที่เธอแอบมองอยู่ทุกวันเค้าทำงานอยู่ร้านตรงข้ามนี่แหละ เค้ามาทำงานได้ซัก 2-3 อาทิตย์แล้วแหละเค้าจะเข้ามาตอน ประมาน 5โมงครึ่งและจะออกตอน 3ทุ่มครึ่งประมานนี้แหละแต่เธอไม่เห็นเค้ามา3-4วันแล้วเธอจึงเศร้าสุดๆ



    “อายะ เดี๋ยวสั่งลูกน้องให้ปิดร้านด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวน้าต้องไปงานวันเกิดเพื่อน น้าเคน่ะ ไปด้วยกันมั๊ยล่ะ” น้ามารุอิถาม

    “ ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหนูอยู่ดูร้านดีกว่า”

    “ นี่ก็ทุ่มนึงแล้ว เดี๋ยวพอลูกค้าชุดนี้ออกไปก็ปิดได้แล้วแหละ วันนี้น้าไม่ได้กลับด้วยเดี๋ยวอายะเดินกลับคนเดียวน้าเป็นห่วง” น้ามารุอิพูด

    “ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเองได้ น้ารีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไปช้า”

    “ งั้นน้าไปก่อนนะจ๊ะ”





    ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยนะ น้าก็ไม่อยู่ เคตะก็รีบกลับ มาอิ ก็มาลาซะอีก พวกลูกน้องนี่ใช้ไม่ได้เลย ตอนนี้ก็เหลือเธอกับยูริสองคน ยูริก็ล้างจานอยู่ ดังนั้นหน้าที่ทิ้งขยะก็ตกเป็นของเธอ  เธอลากถุงขยะที่แสนจะหนักเดินออกมาทางประตูหน้าร้านเธอมัวแต่มองถุงขยะจึงไม่ได้มองทางประตูเธอใช้หลังดันประตูกระจกออกไป แล้วหลังเธอก็ไปสัมผัสกับอะไรบางอย่าง

    “ ปึกกก “

    ด้วยความตกใจเธอรีบหันหน้ามามองสิ่งที่เธอไปชนและเมื่อเธอเห็นเธอก็ยิ่งตกใจเข้าไปอีก   ชายหนุ่มหน้าตาดีผมสีน้ำตาลดำคนนึงกำลังยืนอยู่ กรี๊ดดดดดด สวรรค์โปรด หนุ่มที่เธอแอบปิ๊งนั่นเอง